Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

De Porceleyne Byl

Onderschotel met geschulpte rand, voorzien van een eenvoudig lofwerk. Rozet in plat en rand opgevuld met bloembladmotieven. Fijne schildering, dunne glazuurlaag.

Hanny Reneman

Het schilderij 'Delft' is voor mij een sleutelschilderij: het eerste grote werk waarvoor ik gebruik heb gemaakt van collage. 
Ik heb al eerder met collage gewerkt, maar dan alleen in kleiner werk op papier. 
De collage in dit werk voldoet aan mijn behoefte aan herhaling, een steeds terugkerend element in mijn werk. 
 
Hieronder volgt de tekst die ik schreef voor 'De Plek', een beeldende kunstmanifestatie op verschillende locaties in Delft, voorjaar 2002. 
 
Hanny Reneman, 9-10-02. 
 
Waarom ik de hal van het Stadhuis aan de markt als 'De Plek' heb gekozen? 
Het is natuurlijk een mooie, harmonieuze ruimte, maar mijn keuze werd toch vooral bepaald door de grote overzichtskaart van het Hoogheemraadschap Delfland die daar hangt. 
Ik raak altijd weer opnieuw geboeid door kaarten en plattegronden (ze spelen dan ook een belangrijke rol in mijn werk) en deze is wel heel bijzonder! 
 
De grote (2.60 X 2.80 m) kaart van Delfland is een kopergravure, die uit meerdere aan elkaar geplakte bladen bestaat, en werd in opdracht van het Hoogheemraadschap Delfland gemaakt om de locatie, grootte en begrenzingen van polders en eigendommen te bepalen. 
In 1701 begonnen de broers Nicolaes en Jacob Kruikius met het uitmeten van Delfland. 
Na de dood van Jacob voltooide Nicolaes deze opdracht in 1710. 
Onder zijn supervisie werkten zes plaatsnijders in de periode 1708 - 1712 aan het vervaardigen van de kaart. 
 
Je ziet een precieze weergave van het water van Delfland, met in het midden Delft en aan de bovenrand de Noordzee. 
Alle wateren en slootjes staan er op en dat levert een schitterend, bijna abstract, ritmisch lijnenspel op. 
Meer naar de rand toe permitteerden de kunstenaars zich wat meer vrijheid en is er meer figuratie te zien: de wapens van Delfland staan afgebeeld, op het water van de Noordzee varen bootjes en de duinen zijn echte heuveltjes. 
Op de onderrand is de visserij, de jacht enz. afgebeeld, terwijl de 'Dankbaarheid', voorgesteld als vrouw, met een wierookvat zwaait. 
 
Het schilderij 'Delft', dat ik in 2002 maakte, is in zekere zin, een omdraaiing, een tegenpool van deze grote kaart. 
De Delflandkaart is naar buiten gericht, had een praktisch doel, terwijl mijn visie puur introvert is en behalve als wandversiering geen gebruikswaarde heeft. 
Waar de kaart van de broers Kruikius naar de randen toe het minst 'kaart' is, is bij mij juist de rand nog het meest als kaart herkenbaar. 
Die heb ik namelijk opgebouwd uit een herhaling van een gestileerde, maar herkenbare, plattegrond van het centrum van Delft, hetzelfde stukje Delft dus, dat het hart van de Delflandkaart uitmaakt. 
 
De ruime hal van het Stadhuis aan de markt, het symbolische hart van de gemeente Delft, is een ideale plek om te filosoferen over de verschillen in functie en beleving tussen het gedegen project van Kruikius en de 'aller-individueelste expressie' van mijn schilderij. 
Ik realiseer me, dat ik in mijn waardering van de Kruikius-kaart volledig voorbijga aan het doel waarvoor hij destijds gemaakt is, maar dat maakt mijn genieten van dit prachtstuk niet minder! 
 
Hanny Reneman, februari 2002

Delft

Koninklijke Begeer [Voorschoten]

Medaille in plat doosje. De medaille heeft te maken met de Nederlandse Padvinders. 
 
Medaille: Koperen, open ring, met daarin de drie-bladige 'Franse Lelie' en gebogen daaronder de tekst "DE NED . PADVINDERS" 
De medaille zit met een oogje aan een ringetje dat bevestigd is aan een groen lintje. Aan lintje is aan de bovenkant een koperen speldje genaaid.

DE NED . PADVINDERS

Bokaal met afbeelding van Charitas

Aart Houtman

Zonder titel

onbekend

'd' Arminianze Schans tot Leyden'

Rijk van Lavieren

Leunende man met pijp en pet

Geldkist met bewerkte slotplaat

Richard Roland Holst

NV De Sphinx v/h Petrus Regout & Co

Nederlandsche Oliefabriek 

Calvé-Delft hors d'oeuvrebakje

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Petrus Leonardus Dijkman

De langwerpige bak is aan de voorkant halfrond met twee openingen waarachter twee bakjes zijn. Ook de bovenkant heeft een bakje en is voorzien van een gat zodat de bak kan worden opgehangen. Over het gehele object is een decor van bloemen aangebracht waarover een lint loopt.

Het dekselpotje is octagonaal van vorm en heeft een standring. Het deksel heeft, binnen een cirkel, een centraal bloemdecor. De rand heeft gestileerde decoraties tussen dubbele balken. De buitenwand van het potje heeft floraaldecors tussen dubbele balken. Dergelijke dekselpotjes waren bestemd voor de export naar Zuidoost-Azië.

Experimentele Afdeling van De Porceleyne Fles

Fotoreportagebedijf N. v.d. Horst

Bezoek van H.M. de Koningin Juliana en Prins Bernhard aan Leiden, 1954

De Grieksche A

Pieter Adriaensz. Kocx

Johanna van der Heul

Het ruitvormige geribde theepotje met deksel is op de vier zijden beschilderd met een medaillon, gestoffeerd met een bloem. Op de schouder zijn acanthusbladeren, ranken en bloemen aangebracht en langs de onderkant van het potje zijn bloemtoefjes geschilderd. Verder is het potje voorzien van een geknikt voluutvormig oor en een S-vormig gebogen tuit die voortkomt uit een mascaron. 
 
In tegenstelling tot vandaag de dag wordt er in de 18de eeuw gebruik gemaakt van kleine theepotjes. In dit soort potjes wordt sterke thee getrokken die in de kopjes wordt aangelengd met heet water.

Jan van de Velde II

Esaias van der Velde

Portret van Johan van Oldenbarnevelt (1547-1619). Portret omgeven door vier afbeeldingen: de onthoofding van Van Oldenbarnevelt (13 mei 1619); de ophanging van het lijk van Van Ledenberg (15 mei 1619) en de opsluiting van Hogerbeets en De Groot (18 mei 1619). Rechtsonder de figuren van Conradus Vorstius, Daniel Tresel, Johannes Uytenbogaert en Haen met hun straffen 
 
onderschrift 'Vera effigies Joan ab Oldenbernevelt Aetat suae 72: 1619' 
 
Coenradus Vorstius (Koenraad Vorst) was geboren in Keulen in 1569, studeerde o.a. in Genève voor hervormd predikant. In 1596 werd ie hoogleraar in Steinforth in Duitsland, en in 1609 als opvolger van Arminius in Leiden. Om zijn remonstrantse gevoelens verzetten de Contra-Remonstranten, vooral de hoogleraren, zich tegen zijn benoeming, en zo heeft ie nooit z'n voorlezingen kunnen beginnen, maar is eerst in 1619 door de Staten van Holland afgezet en uit Holland verbannen. Hij zwierf in armoe rond door ons land, en werd in 1622 beroepen naar Tonningen door de Hertog van Holstein. Waarschijnlijk heeft hij voor zijn vertrek enige dagen bij Vondel doorgebracht. Kort na zijn aankomst in Tonningen stierf hij, 9 Oktober 1622. 
Daniel Tresel, eerste klerk der Staten Generaal.

'Vera effigies Joan ab Oldenbernevelt Aetat suae 72: 1619'

Henk (Hendricus Johannes) Etienne

Gradus van Eden

Theo van der Nahmer

Johan Bijsterveld

Regnerus Jan Edzard (Reggie) Scherpbier

Willem Barend Wouters (jr.)

Maquette van Delft

Anthonie Palamedesz.

Elegant gezelschap in een interieur

C.P.N. Slotervaart

Wouter Dirk Oosterloo

Bord, met opgaande wand, beschilderd met twee afhangende gestileerde bloemen binnen een florale omlijsting.

Schotel met tulpen

Caspar Wolf

Charles-Melchior Descourtis

Gayant

Gezicht op Schild-Wald-Bach

De vazen zijn balustervormig en hebben een brede standring en een rechte hals. De buik heeft een decor van rotsen met bloeiende planten. De schouder is gedecoreerd met bloemen en rankwerk, en de hals met bloemen.

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Voor de zichtbaarheid en het draagvlak van deze verbouwing en ter ondersteuning van de wervingscampagne is een Comité van Aanbeveling van grote toegevoegde waarde. De leden van het Comité hebben een achtergrond in de politiek, de cultuur of de zakelijke wereld; allen met een grote staat van dienst en vaak met een directe binding met Delft. Wij zijn dan ook zeer verheugd hier de lijst van Comitéleden te kunnen delen.

Comité van Aanbeveling

Jan Schoonhoven

Zwarte, door elkaar lopende, lijnen en gekleurde vlakken, waarbij de stukjes met de bogen wel doorkijkjes lijken.

T 86-114

Het vaasje is bolvormig en heeft een rechte hals en een vlakke bodem. De buik heeft decors van bloemen in bloemvormige cartouches tussen schubvormig servetwerk. De schouder is gedecoreerd met een spiraalsgewijs bloembladmotief.

Het vaasje is bolvormig en heeft een ingesnoerde hals, staande oren, een concave voet en een vlakke bodem.

Vanaf 16 februari 2024 presenteert Museum Prinsenhof Delft de tentoonstelling Pioniers in Keramiek. Keramiek is hot! Een groeiende voorhoede van kunstenaars en ontwerpers kiest voor klei en vernieuwt het ambacht door de grenzen van het materiaal op te zoeken. Pioniers in Keramiek toont topstukken uit de collectie historisch aardewerk zij aan zij met werk van hedendaagse makers. Hierdoor ontstaat een spannende dialoog die bijzondere inzichten oplevert. Want terwijl het basisrecept van keramiek hetzelfde is gebleven, is de wereld waarop makers reageren sterk veranderd. Pioniers in Keramiek brengt meerdere perspectieven en verhalen in beeld en nodigt bezoekers uit om met een hedendaagse blik naar het verleden te kijken.

Grandeur, geur en kleur. Dit paar bloemhouders is een topstuk uit de collectie Delfts Blauw van Museum Prinsenhof Delft. Wat maakt deze objecten zo bijzonder?

Bloemen in Blauw

Pioniers in Keramiek

Jan Heesterman

een man op een landweg

NOF deksel

Adriaen Brandt

De steel van de lepel heeft als uiteinde het zogeheten 'pied-de-biche' en loopt uit in een naald bij de verbinding van de bak en de steel die is voorzien van het monogram CVDE 
 
 
De Amsterdamse horlogemakerszoon Adriaen Brandt vervaardigde evenals Daniel de Berch courante produkten als bekers, kandelaars, lepels e.d. Hij was meester in de periode 1658-1713.

Adolf le Comte

Meestal werden tegeltableaus in een interieur aangebracht, een enkele maal evenwel ook op een buitengevel. Zo werd in 1884 een groot tableau van 400 tegels op de gerestaureerde gevel van de Waag in Alkmaar geplaatst. Dit experiment werd lovend door de pers ontvangen maar bleek helaas kort na het aanbrengen een mislukking. Dit leidde rond 1900 bij De Porceleyne Fles tot de ontwikkeling van het zogenoemde sectielaardewerk waardoor veel problemen rond keramiek in de buitenlucht voortaan tot het verleden behoorden. De oplossing bleek te liggen in het gebruik van gesinterde materialen. Kenmerkend voor het sectiel zijn de voegverbindingen die de hoofdlijnen van de tekening volgen zoals bij glas-in-lood waardoor onregelmatige tegelfragmenten ontstaan. De sectieltableaus werden zowel in een matte als in een gekristalliseerde uitvoering vervaardigd. De decoratie bestond uit dunne laagjes gekleurd porselein op een dikkere onderlaag van wit porselein, de zogenaamde pate-sur-pate techniek. Deze werden niet geglazuurd zodat het tableau ook in de buitenlucht een natuurlijk aanzien behield. De productie van het matte sectiel werd vanwege de hoge onkosten in beperkte mate toegepast bij de vervaardiging moesten de droog- en bakkrimp van de gekleurde decoratie en de onderlaag op elkaar worden afgestemd zodat de fragmenten niet kromtrokken of scheurden. 
Het sectieltableau 'Afgunst' is van de hand van Adolf le Comte. Het toont een vrouw in opperste emotie met de mond geopend en met gefronste wenkbrauwen. Zij is getooid met een kap met hoorns die wordt omgven door vlammen. Met haar spitse nagels krast ze over haar borst. De achtergrond bestaat uit grillig gevormde lijnen. Dit tableau werd samen met de sectieltableaus 'Mondscheinsonate' en 'Lusthof' tentoongesteld op 'De Eerste Internationale Tentoonstelling voor Moderne Decoratieve Kunst' te Turijn in 1902, waarvoor een gouden medaille werd uitgereikt.

Sectieltableau 'Afgunst'

Naast de siervoorwerpen werden ook tegelplaten en grotere wandbekledingen in Jacoba-aardewerk vervaardigd die werden ontworpen door Adolf le Comte. Ook hiervoor gold dat de vormen werden vervaardigd uit inheemse kleisoorten. De afbeeldingen tonen landschappen en figuren of zijn dikwijls afgeleid van beroemde schilders uit de Gouden Eeuw zoals Rembrandt (1606-1669) en Jan Steen (1626-1679).1 (afb. 1) 
Het tweede voorbeeld van Jacoba-aardewerk is deze rechthoekige plaat die is voorzien van een opstaande geknepen rand (XIII, cat.nr. 75). De ingekraste decoratie toont een rivierlandschap dat is gestoffeerd met een aantal personages en grazend vee. Op de achtergrond is het silhouet van de stad Delft te zien met aan de bovenrand het stadswapen en het opschrift Delft.

Plaque met zicht op Delft

Cloisonné tegel 'NOF Calvé Delft 1884-1924'

Tjelengan

Willem van den Hoed

Morning

Ontwerptekening verpakking Delfrite

De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Anoniem

Penning met op de voorzijde de aanslag door Jean Jauregui op het leven van Willem van Oranje die daaraan slechts een litteken onder zijn rechteroor overhoudt. Het rondschrift luidt: 'Proditione non armis agitur' (Men handelt door verraad, niet met wapens). Op de keerzijde staat Filips te stampvoeten van woede om het mislukken van de aanslag. Uit de hemel valt hagel en regen, als hemelse plagen. Het rondschrift luidt: 'Proditor tandem liut 1582' (De verrader zal uiteindelijk boeten 1582).

Gedenkpenning op de mislukte aanslag van Jean de Jauregui op Willem van Oranje, 18 maart 1582

NOF Calvé-Delft schaal

Johannes Huibert Prins

De achterzijde van de Nieuwe Kerk te Delft.

Cornelis de Man

In 1681 kreeg de schilder Cornelis de Man opdracht van het Delftse chirurgijnsgilde om 's de genees- en heelmeesters deze stad ... en den vermaarden philosooph en natuurkundige Antony van Leeuwenhoek' te portretteren. 
Hij schilderde de anatomische les van dokter Cornelis 's-Gravesande in het Theatrum Anatonicum aan de Verwersdijk. De compositie van het schilderij is gebaseerd op de anatomische les van Michiel van Mierevelt. Ook hier ligt het lijk in de lengterichting van het schilderij en zijn de medici er omheen gegroepeerd. 
 
Centraal staat Cornelis 's-Gravensande die sectie verricht op een man doe dodelijk verwond was aan de borst. De borstkas van de man is geopend en de dokter wijst met een aanwijsstokje naar de plaats van het hart, terwijl hij met zijn linkerhand de plek van zijn eigen hart toont. Op de voorgrond ligt bij de linkerarm van het lijk een prepareermesje. De man rechts van de dokter heeft in zijn hand een spons om het bloed uit de borstholte weg te zuigen. De beroemde geleerde Antoni van Leeuwenhoek staat rechts naast de anatoom. Van Leeuwenhoek had grote interesse in de ontleedkunst en ontving onderricht van Cornelis 's-Gravesande. Ook hij heeft sectie verricht op dit lijk. Op 12 oktober 1680 berichtte hij aan The Royal Society in Londen over zijn onderzoek naar de hartspier van deze man. Geheel rechtsonder staat Henricus d'Acquet afgebeeld. 
De figuur rechtsboven houdt een "ruyckbolletje" in de hand om de onvermijdelijke stank te kunnen verdragen.

Anatomische les van Cornelis ’s-Gravesande

Adriaan Waaldijk

De bodebus was een onderscheidingsteken dat werd gedragen door boden die in dienst waren van bestuurslichamen zoals de Kamers der Staten Generaal, de Provinciale Staten, gemeentebesturen, Hoogheemraadschappen, Waterschappen en polders. 
In de middeleeuwen werden geschreven en verzegelde berichten door bodes overgebracht. De berichten werden in een bus aan een gordel gedragen. Soms droeg zo'n bode een staf wanneer hij op reis was. De bode kon gratis gebruik maken van het toenmalige vervoer zoals de trekschuit, veerpont of diligence. 
Vanaf de 15de eeuw werd aan de bodebus een schildje toegevoegd met het wapen van de instantie die werd vertegenwoordigd door de bode. 
 
De letter A in het schild duidt op de gemeente Ackersdijk waaronder Vrouwenregt ressorteerde.

Bodebus van Vrouwenregt

De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. Zo is de plooischotel uit de jaren 1930-1976 het evenbeeld van het exemplaar uit de beerput. Ook het tweetal 'vaasjes' met een brede rand is niet te bestempelen als een nieuwe creatie, maar vindt zijn oorsprong in het vertrouwde model van de kwispedoor. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Gepolychromeerd houten beeld van een adellijke Balinese vrouw in bruidskostuum. 
Dit beeld is gemaakt aan het begin van de twintigste eeuw en vormt de overgang naar een meer wereldse houtsnijkunst. Daarvoor was het Balische houtsnijwerk vooral gebruikt voor religieuze doeleinden. Bij dit beeld hoort een man in traditioneel kostuum (zie S 300-122)

Gepolychromeerd houten beeld van een adellijke Balinese vrouw in bruidskostuum

Haardplaat met het gekroonde (en gedeelde) wapen van Maurits. Na het overlijden van zijn oudere broer Filips Willem (1554-1618) wordt Maurits prins van Oranje.

Haardplaat met wapen van Prins Maurits

Een erehaag van gidsen, padvindsters en kabouters voor de "MoVaVeDo" (Moeder Van Vele Dochters) op het binnenplein van de Lakenhal. (bron Leidsch Dagblad, 21 mei 1954)

Atelier Odé

Vanaf 1916 werden enkele kleine plastieken gemaakt naar ontwerpen van kunstenaars die niet aan de fabriek waren verbonden. Het betrof hier voornamelijk dierfiguren. De modellen werden gemaakt door het atelier Odé, onder leiding van de beeldhouwer professor A.W.M. Odé (1865-1955) en de kunstenares H. Vaillant (1875-1949). Verschillende werken werden gerealiseerd, waaronder deze groep van drie ganzen. De beeldjes werden uitgevoerd in aardewerk waaraan voor de stevigheid chamotteklei was toegevoegd. 
De beeldhouwer Odé was onder meer leraar aan de Academie van Beeldende Kunst in Den Haag (1898-1900). Hierna werd hij benoemd tot hoogleraar aan de Technische Hogeschool te Delft waar hij werkzaam was tot 1935. Hij raakte bekend door de beelddecoratie van bijvoorbeeld het Vredespaleis, het stadhuis in Rotterdam, en diverse monumenten voor bijvoorbeeld het Regentesseplein te Den Haag.

Dierplastiek van drie jonge ganzen

Beleg van Oostende. Kaart van de verdedigings- en aanvalslinies rondom de stad en in omliggend gebied, links het kwartier van Spinola, rechts het kwartier van aartshertog Albrecht. Onderaan twee cartouches met de titel en de legenda's A-R en 1-34. Linksboven een inzet met een plattegrond van de stad in 1641

'HET BELEGH VAN OOSTENDE In de jaeren MDCI, MDCII, MDCIII en MDCIV'

Dericks & Geldens, Druten

Bij de negentiende-eeuwse restauratie van de Historische Zaal van Het Prinsenhof werden deze haardstenen in basreliëf gemaakt met het bijbelse verhaal van de kuise Susanna (DK 9), naar originelen die zich in het Rijksmuseum Amsterdam bevinden. 
 
D: haardsteen met het tafereel van de twee rechters die zich aan de kuise Suzanna willen vergrijpen. Zij dreigen haar van echtbreuk te beschuldigen als zij niet meewerkt, maar zij geeft niet toe.

De kuise Susanna: Susanna en de ouderlingen

Eugène Lacomblé

Medaillon met portret van Antoine Corneille Oudemans (1831-1895)

Jacques Callot

Israël Henriet, Parijs

Les Miseres et les Mal-Heurs de la Guerre: 1. Frontispiece

Op een blauwe achtergrond. Links op de vlag geborduurd in geel "Delft" met daaronder de jaartallen: 1947, 1947, 1948, 1950 , 1952, *1954, 1958, 1959, 1960, 1970, 1972, *1975. *1977, 1978, 1979, 1982, 1983, 1985, 1987, 1990, *gelijk, 1991, 1993, 1995, 1997, 1998. In het midden (getekend) de 2 wapens van beiden steden. Voor Delft het wapen met aan beiden zijde een leeuw. Voor Kingston upon Thames zijn het 3 vissen boven elkaar. Boven de wapens staat : ANGLO NETHERLANDS. Onder de wapens staat: SPORTS ASSOCIATION. Aan de rechterkant van de vlag in geel geborduurd "Kingston" met daaronder de jaartallen 1949, 1951, 1953, *1954, 1955, 1956, 1957, 1966, 1967, 1968, 1969, 1971, 1972, 1973, 1974, *1975, 1976, *1977, 1980, 1981, *draw, 1984, 1986, 1988, 1989, *1990, 1992, 1994, 1996, 1998. 
 
De Gemeente Delft heeft met Kingston upon Thames een jumelagecontact gehad. Die relatie is aangegaan vlak na de 2e Wereldoorlog en gestimuleerd door de Nederlandse journalist Albert Milhado. Hij was jarenlang correspondent bij de AVRO in Londen. In Engeland was de vrees dat het land door de oorlog geïsoleerd zou raken van het Europese vasteland. Die landen op het vaste land hadden immers veel gemeenschappelijke ellende meegemaakt en dat lag bij Engeland wat anders. Om de onderlinge contacten tussen de mensen in Engeland en de mensen op het vasteland te versterken is Albert Milhado naar Nederland gekomen met onder zijn arm een stapel engelse plaatsen die hij aan Nederlandse plaatsen wilde koppelen. Hij had van te voren een beetje gekeken welke plaatsen goed bij elkaar zouden kunnen passen. Zo werd Delft met z'n koninklijke banden gekoppeld aan de Royal Borough of Kingston upon Thames en Leiden aan de universiteitsstad Oxford. De activiteiten bestonden vooral uit het uitwisselen van groepen. Bij Kingston waren dat vaak sportverenigingen die het ene jaar naar Kingston gingen en het andere jaar de gastgevers waren van de mensen waarbij ze in verenigingsverband hadden gelogeerd. 
In de beide steden was de coördinatie van de activiteiten aanvankelijk in handen van de gemeente. In Delft is dat eind tachtigerjaren veranderd. Er werd toen een particuliere stichting opgericht die de jumelage relatie met Kingston vorm en inhoud gaf. De stichting werkte met een geringe subsidie van de gemeente. Dat bedrag was vooral bedoeld om bezoekende mensen uit Engeland een programma te kunnen bieden. De reis moesten de mensen zelf betalen. Het verblijf was bij gastgezinnen, dus met de kosten viel het wel mee. In Kingston is het altijd een aan de gemeentelijk gelieerde activiteit gebleven; het werd vooral gerund door ambtenaren. Rond het jaar 2000 bleek dat degenen die het tot dan toe in Kingston de zaak draaiende hadden gehouden daarmee wilden stoppen. (Ze waren al dik over de 90) En er waren geen opvolgers. Daarmee was het niet langer meer mogelijk om uitwisselingen te organiseren en werd besloten het jumelage contact te beëindigen. 
Het doel dat de jumelage heeft willen nastreven, namelijk het bevorderen van contacten over en weer en het informeren over de twee samenlevingen en gewoonten is toch wel gerealiseerd.

Delft - Kingston upon Thames

Vaas, deels wit geglazuurd, met 'oefendecors' in groen, blauw, rood en geel.

De Roos

De theepot is voorzien van een korte, rechte, geribde tuit en een getordeerd oorvormig handvat. 
De geribde buik is voorzien van een decoratie die bestaat uit rotsen, vogels, bloeiende takken en bloemen. Het licht gewelfde deksel is op gelijke wijze versierd en voorzien van een afgeplatte knop.

Een Delftse faience trekpotje voor thee.

De schotel is gewelfd en heeft een standring en een centraal decor van rotsen met bloeiende planten. Langs de rand loopt een band met alternerende arcering met daarin vier ovale cartouches met een bloem. De half-bolvormige kommen hebben een standring en zijn op het plat gedecoreerd met een bloempje. Langs de binnenrand loopt een band met alternerende arcering met daarin vier ovale cartouches met een bloem. De buitenwand heeft een decor van rotsen met bloeiende planten.

Jan Henderikse

The Sunny Side of Myrtle; Myrtle Avenue VI

Roel van Boshuysen May

Bioscoop Delfia voor de verbouwing

Cornelis Hartog

Bram Zwartjens

Bloed - Brug

(erepenning) op heengaan Mr. G. Engberts als secretaris van Delft

Het Jacoba-aardewerk werd in 1897 in productie genomen. Ook hiervoor werden weer Nederlandse kleisoorten gebruikt en waren de modellen evenals de decors voornamelijk ontworpen door Adolf le Comte. De versiering bestaat uit abstracte, florale en figuratieve decoraties die met een puntig stokje in de klei worden gegrift en opgevuld met kleuroxides en metaalglazuren zoals op de hier afgebeelde vaas. De figuratieve voorstellingen vertonen typisch Hollandse taferelen die samen met de grondstoffen van eigen bodem het nationale karakter van het product benadrukten. Het technische procédé is in hoofdzaak ontwikkeld door de latere technisch directeur H.W. Mauser (1868-1940). 
Omdat dit aardewerk poreus was, konden de Jacoba-vazen naar keuze worden geleverd met een zinken binnenbak. Sommige objecten zijn voorzien van een reliëfstempel met de drukletters 'NF' (Nederlands Fabrikaat). Dit merk komt alleen voor op het Jacoba-aardewerk en enkele geglazuurde tegels van dezelfde kleisamenstelling. 
Net als het Berbas en Porselein-Biscuit, nam het Jacoba-aardewerk een bescheiden plaats in binnen de productie van De Porceleyne Fles. Het Jacoba-aardewerk vond weinig aftrek, zowel in binnen- als buitenland, en het kwam voor dat onverkochte zendingen door buitenlandse depothouders werden teruggestuurd naar Delft. Een belemmering vormde wellicht het ontbreken van een verkoopcatalogus tot 1900, waarin het Jacoba-aardewerk was afgebeeld. Desondanks werd dit sieraardewerk in 1899 in de Verenigde Staten geïntroduceerd. Waarschijnlijk waren de typisch Hollandse motieven vooral geliefd bij de buitenlanders. Ondanks het geringe commerciële succes, werd pas omstreeks 1950 door het Amsterdamse depot van De Porceleyne Fles het Jacoba uit de verkoop gehaald.

Henk Tieman

Waarschijnlijk werden de eerste cloisonné tegels omstreeks 1907 vervaardigd bij De Porceleyne Fles. Deze werden aangebracht bij tegelversieringen in het inmiddels gesloopte Rotterdamse station Hofplein. 
Vanaf 1915 is L.E.F. Bodart betrokken bij de productie van cloisonné tegels met gekristalliseerd glazuur. Bodart leverde vrijwel zeker alle ontwerpen voor deze tegels. 
Tot aan zijn pensionering in 1933 heeft Bodart in samenwerking met D.J. van Arum (dienstverband 1890-1945) en W.D. Oosterloo een grote variëteit aan tegelontwerpen geleverd. 
In het begin van de jaren '20 worden hieraan de herdenkingstegels toegevoegd die werden vervaardigd ter gelegenheid van een bepaalde gebeurtenis. 
Deze tegels werden veelal in een beperkte oplage geproduceerd. 
Na de Tweede Wereldoorlog werd opnieuw een serie tegels in het assortiment opgenomen, die betrekking hadden op de afgelopen oorlogsperiode. 
De productie van cloisonné tegels werd in 1977 gestaakt vanwege het arbeidsintensieve en dus kostbare productieproces 
 
Op de achterkant van deze tegel is een formulier bevestigd met het opschrift: 'Vrijwillig Landstormkorps, Luchtafweerdienst Afdeeling Delft, aan het Gemeente Archief van Delft, De Commandant, Res.Kap.v.Spec.Dienst' en het tweede couplet van het Wilhelmus 'Maar God zal mij regeeren, Als een goed instrument, Dat ik zal wederkeeren, In mijnen regiment'.

Cloisonné tegel 'LAD Delft, 10-14 mei 1940'

Het bord heeft een brede, schuin oplopende rand en een schuine standring. Het plat heeft een decor van bloemen. De vertreding is gedecoreerd met bloemen en bloementakken, en de rand met grillig servetwerk waarin zich bloemen bevinden. De achterwand heeft een decor van twee bloemenranken in ijzerrood.

Michiel van Mierevelt

Portret van Ambrogio Spinola

We would like to tell you more about our policy.

Privacy & Cookie Policy

Vaandel 'Oranjebond Delft opgericht 1914'

Gillis van Oosten

Hendrick van Vliet

Michiel van der Dussen (1600-1681) en Wilhelmina van Setten (1605-1683), beiden katholiek en uit invloedrijke en welgestelde Delftse families afkomstig, trouwden in 1625. Ter gelegenheid van hun 15-jarig huwelijk lieten ze zich met hun twee zonen en drie dochters schilderen. 
 
Zowel de kleding als het interieur weerspiegelen de welstand van het gezin; schilderijen aan de wand en een groep beelden op het kastje wekken de indruk dat de Van der Dussens verzamelaars waren. Toch is dat niet het geval: de beelden zijn een bronzen gekruisigde Christus, geplaatst tussen links een Madonna met kind en rechts Johannes de Evangelist, uitgevoerd in ivoor of misschien in keramiek en vormen zo een aanduiding voor het geloof van de familie. Een aantal schilderijen werd, zoals we uit boedelbeschrijvingen weten, bij elke welgestelde familie in de Republiek aangetroffen als deel van de decoratie van het huis. 
Achter het echtpaar is een tafel te zien waarachter een vrij hoge, maar smalle rijk bewerkte schouw verrijst. De tafel moet er dicht tegen aan staan, want de diepte van de ruimte wordt aangegeven door het hemelbed (rechts). Die begint direct achter de voorgestelde personen en eindigt tegen de achtermuur. De diepte achter de figuren kan dus niet veel meer dan twee meter bedragen. 
 
Symboliek op het portret van de familie van Michiel van der Dussen 
 
De crucifix, tussen een Madonna met kind en Johannes de Evangelist, lijkt samen met de schilderijen er boven, een soort privé-altaar te vormen. Evenals de kruisjes om de hals van de meisjes vormt het een aanduiding voor de katholieke levensovertuiging van de familie. 
 
Vader en zonen spelen blokfluit, iets wat men zelden ziet op schilderijen. De opengeslagen muziekboeken zijn leesbaar en laten zien dat ze het stuk "Im festo S. Michaelis' spelen. Het is een muziekstuk ter ere van de aartsengel Michael, de beschermheilige van Michiel van der Dussen en behoort tot de katholieke liturgie. Musiceren op een schilderij kan gezien worden als een symbool van huiselijke harmonie. 
 
Het boek op de grond is het Nervi d'Orfeo, een verzameling wereldlijke madrigalen (meerstemmige wereldlijke liederen zonder begeleiding). Mogelijk heeft de vader hiermee willen aangeven dat hij wereldlijke muziek niet afwijst, maar ondergeschikt acht aan religieuze muziek. Ook het glas rode wijn en de walnoten zijn bekende christelijke symbolen. De walnoten zijn tegelijk een symbool van een lang en gelukkig huwelijk. 
 
De meisjes hebben attributen in handen die de vijf zintuigen symboliseren, maar die tevens een christelijke betekenis hebben. Het bosje bloemen dat het oudste meisje vasthoudt verwijst naar de reukzin, maar ook naar de tegenstelling tussen het aardse leven en het hiernamaals. Het jongere meisje toont een tros druiven en houdt een mand met fruit vast. Dit verwijst naar de smaak, maar symboliseert tevens de wijn van de eucharistie en daarmee het bloed van de verlosser. Fruit is een verwijzing naar de luxe leefomstandigheden van het gezin, maar symboliseert ook de vergankelijkheid van al die rijkdom. Naast het fruit ligt ook een horloge, wat een aanduiding is voor het vergaan van de tijd. 
 
Wilhelmina van Setten houdt haar jongste dochter bij de hand, die, zoals toen bij zowel heel jonge meisjes als jongetjes gebruikelijk was, een jurk-achtig kostuum draagt. 
 
Het totale schilderij wil duidelijk maken dat rijkdom, sociale status en maatschappelijk welzijn de aandacht niet mogen afleiden van wat er werkelijk toe doet, namelijk het geloof. De familie van Michiel van der Dussen liet door middel van het schilderij weten dat zij katholiek waren, ondanks het feit dat in die dagen het katholicisme niet erg werd gewaardeerd. 
 
Van Vliet signeerde het schilderij niet alleen hij vermeldde er nadrukkelijk de datum op: 25 mei 1640

Het gezin van Michiel van der Dussen

Maarten van Heemskerck

Portret van Margaretha van Binchem

Herman Sanders

Schaaltje met deksel; op de deksel van het schaaltje is een liggend kind afgebeeld; langs de buitenkant van het schaaltje is een band van puntige geometrische motieven geschilderd.

'Sandelfo' schaal met deksel

Het aanbieden van het Smeekschrift aan Margaretha van Parma door 200 lagere edelen op 5 april 1566. In het Smeekschrift, dat is opgesteld door Jan van Marnix en Lodewijk van Nassau, vragen de edelen om het stoppen van de geloofsvervolging en het bijeenroepen van de Staten-Generaal. Charles de Berlaymont, een hoge adviseur van de landvoogdes, noemt de edelen minachtend 'des geux', bedelaars. Op initiatief van Hendrik van Brederode wordt 'geuzen' enkele dagen later tot partijnaam gekozen. Als herkenningstekenen gaan de geuzen vervolgens geuzenpenningen om hun hals en bedelnappen aan hun riem dragen.

'De edelen leveren haer request'

'Permanente Commissien bij de Kamer van Charitaten te Delft'

Het aanbieden van het Smeekschrift aan landvoogdes Margaretha van Parma door het Verbond der Edelen, 5 april 1566, met bovenaan de tekst ; 'Request der Edelen tegen d' Inquisitie.'

'Request der edelen tegen d' Inquisitie'

Omstreeks 1908 heeft Adolf le Comte enige schotels ontworpen waarvan de uitvoering en de voorstelling bijzonder kunnen worden genoemd. Voor de vervaardiging ervan werd geen witbakkende klei gebruikt, maar een kleisamenstelling die na het bakken een beige scherf opleverde. 
Na de eerste bakgang werd het voorwerp bedekt met een witte engobelaag waardoor het een roomwit fond kreeg. De decoratie bestond uit verschillende kleuren blauw, geel, groen en paars die soms uitvloeiden. Deze techniek, het schilderen op een met engobe bedekte, gekleurde scherf werd vanaf 1909 gebruikt voor de vervaardiging van het Nieuw Delfts. De hier afgebeelde vaas is hiervan de voorloper vanwege de deels vergelijkbare techniek. 
In dezelfde periode ontwierp Le Comte een aantal porseleinen vaasjes die op vergelijkbare wijze zijn beschilderd. De voorstellingen op twee schotels en de vaasjes tonen figuren in lange gewaden, brandende toortsen en vruchtbaarheidssymbolen. De betekenis van de afbeeldingen is niet bekend. In de publicatie De Porceleyne Fles. De wedergeboorte van een Delftse aardewerkfabriek uit 1986 wordt de mogelijkheid geopperd dat deze decors betrekking hebben op het twaalfde lustrum van het Delftsch Studenten Corps (DSC) in 1908. Tijdens de viering, die in het teken van Lorenzo de'Medici (1449-1492) stond, werd een spel opgevoerd met taferelen uit het leven van Plato. Deze scènes worden beschreven in het eveneens in 1908 te Delft verschenen Spel van Platoon's leven van P.C. Boutens.

Keramiekprijs De Kei wordt elke twee jaar uitgereikt aan een keramist van uitzonderlijke kwaliteit. Daarmee levert deze prijs een belangrijke bijdrage aan de vergroting van de bekendheid en waardering van keramische kunst van Nederlandse kunstenaars of kunstenaars werkend in Nederland.

'De Prinsenkelder Delft 1948-1988'

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

'De Prinsenkelder Delft 1948-1988'

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?