Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Vanuit het Prinsenhof strijdt Willem van Oranje (1533-1584) voor vrijheid van geloof en geweten. Hij vindt dat je mag geloven en denken wat je wilt. Wat betekent vrijheid voor inwoners van Delft vandaag? Het afgelopen jaar is Museum Prinsenhof Delft samen met stadsbewoners op zoek gegaan naar antwoorden op deze vraag.

Monutotam

Jan Henderikse

In 1985 doet de Gemeente Delft een oproep aan kunstenaars om een actueel stadsgezicht te maken, geïnspireerd op het wereldberoemde 17de-eeuwse Gezicht op Delft van Johannes Vermeer. Jan Henderikse doet dat letterlijk en fotografeert alles wat hij ziet in de stad van zijn kindertijd en jeugd. Het gaat hem niet om het perfecte plaatje, maar om snelle opnamen. Zijn snapshots zijn amateuristisch en soms onscherp. Maar met zijn 744 polaroids in vijf schetsboeken geeft Henderikse een herkenbaar en volledig beeld van Delft in 1985.

Gezicht op Delft

Twee foto's van huizen aan het Achterom te Delft, geplakt op twee met doek bespannen paneeltjes, beschilderd.

Huizen aan het Achterom 45-47

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Lepelbak van tin; de steel ontbreekt.

Harm Kamerlingh Onnes

Tegeltableau bestaande uit 3 x 3 tegels met een voorstelling van een bloemenmand met opschrift 'aan H T A', aan Hugo Tutein Nolthenius. 
 
De schilder Harm H. Kamerlingh Onnes (1893-1985) is een zoon van Catharina Augusta Tutein Nolthenius (Kitty; 1861-1936) en de schilder Menso Kamerlingh Onnes (1860-1925). Geïnspireerd door zijn buurman en oom Hugo begint Harm in 1933 met doldrieste pogingen glazuren van oosterse keramiek na te bootsen. Misschien zijn deze experimenten mede veroorzaakt door een reis van Harm in 1922-23 naar Nederlands-Indië, China en Japan. In de keuken aan de Nieuwe Plantage 30 mengen neef en oom er lustig op los, aan de hand van oude receptenboeken voor keramische glazuren. Van de glazuurproeven worden nauwkeurige aantekeningen in dagboeken gemaakt. Volgens overlevering explodeerde de keuken in het souterrain regelmatig. In de tuin van Hugo wordt zelfs een keramiekoven gebouwd naar oud model. Het modelleren van de keramische vormen gebeurt met de hand of op de draaischijf. Soms wordt er terug gegrepen op oude modellen als de Italiaanse apothekerspot. Ook tegels, met bloemen, en tableaus met voorstellingen van gezelschappen worden onder handen genomen. Harm wordt ook beïnvloed door Bart van der Leck die bevriend is met Hugo.

Tegeltableau met een voorstelling van een bloemenmand

onbekend

Boerderij aan de Rotterdamseweg 161

Plastiek in de vorm van een leeuw, liggend met open bek op voetstuk, tussen de voorpoten een stuk vlees. De manen en huidplooien zijn geaccentueerd met lijnen.

Plastiek in de vorm van een liggende leeuw

Fragment van de broekband van Hugo de Groot

De Roos

Het zonder standring uitgevoerde bord loopt aan de achterkant iets bol naar een vlak middendeel. Aan de voorkant is in het plat een medaillon afgebeeld met Chinese mythologische dieren (Kylin en Fong-Hoang in een landschap. Hieromheen is een band met vier compartimenten gestoffeerd met een vogel en verschillende fabeldieren. Op de rand zijn vijf cartouches met vlinders, gescheiden door servetwerk.

Bord met Kangxi-decor

Karel van Mander (II)

Mander is de signatuur op het wandtapijt. 'Jonge Mander' noemde Karel van Mander zich vaak, ter onderscheiding van zijn gelijknamige vader, die vooral bekend gebleven is door de kunstenaarsbiografieën in zijn Schilder-Boeck. Hij kwam naar Delft als ontwerper voor de tapijtwever François Spiering. Spiering was na de Spaanse Furie met al zijn arbeiders van Antwerpen naar Delft uitgeweken. Het stadsbestuur had hem een van de vroegere kloosters in gebruik gegeven, want voor het weven van tapijten was veel ruimte nodig. Hij leverde veel series tapijten, vooral van het buitenland. 
Karel van Mander werd in dit bedrijf in 1607 of 1608 aangenomen. Hij moest de ontwerpen maken en ze ook vergroten tot kartons. Deze waren een belangrijk hulpmiddel, want de tapijten werden liggend geweven met de voorkant naar beneden, zodat de wevers het resultaat nauwelijks konden beoordelen. Van Mander heeft voor Spiering heel wat ontwerpen gemaakt, met steeds minder genoegen, want de repen van het karton werden meteen in productie genomen en men zat altijd op hem te wachten. Hij bedronk zich regelmatig, geld was er nooit in huis en krediet kreeg hij niet meer. 
Toch lukte het hem in 1615 met financiële steun een eigen bedrijf te stichten, dat in het volgende jaar met de productie begon. Zijn eerste opdracht was een grote serie tapijten voor de Deense koning, die in 1620 tot 26 stuks was uitgegroeid. Er moet hard gewerkt zijn op het atelier, maar waarschijnlijk heeft Van Mander toch te scherp met Spiering willen concurreren. Hij moest grote sommen betalen voor de specialisten. In 1621 werd hijzelf onder curatele gesteld, maar het bedrijf bleef een enorme productie van nog betere kwaliteit behouden. In 1622 werd Van Mander failliet verklaard, in 1623 stierf hij. Zijn materiaal en ontwerpen werden door Spiering overgenomen. 
Alexander de Grote was een geliefd onderwerp voor tapijtwevers. We weten dat Van Mander op zijn minst vier series Alexander-tapijten heeft geproduceerd. Maar al eerder komt Alexander voor als één van de negen beroemde mannen (o.a. in een begin 15 de eeuwse tapijtenserie in The Cloisters, New York) en als grote heerser (in een serie voor het Bourgondische Hof, nu in Roma) In Van Mander's tijd lag de nadruk vooral op de beslissende ogenblikken in de geschiedenis en op de morele eigenschappen van de grote man. 
Op het zojuist verworven wandtapijt is een veldslag te zien. Van de vele veldslagen die Alexander heeft geleverd, is deze te identificeren op grond van de olifanten aan de rechterkant. Zij bewijzen dat het hier om één van de beroemdste gevechten gaat: de slag bij de Hydaspes in 326 v. Chr. Deze rivier (de tegenwoordige Jehlum, West-Pakistan) vormde de scheiding tussen Alexander's leger en dat van koning Porus. Porus was de belangrijkste tegenstander op de grote veroveringstocht naar het Oosten en Alexander was de belangrijkste tegenstander op de grote veroveringstocht naar het Oosten en Alexander was vooral bang voor zijn 200 olifanten. Deze konden alleen door het voetvolk bestreden worden, de ruiters waren er niet op getraind. 
Alexander liet op een stormachtige maanloze nacht een deel van het leger onverwacht een eind verder de rivier oversteken. Zijn tactiek was erop gericht om de olifanten en de ruiterij van Porus te scheiden, zodat zijn voetvolk de olifanten kon aanvallen. Dit lukte en de olifanten gingen, vriend en vijand vertrappend, op de vlucht. De superieure gevechtstechniek van de Grieken, oprukkend in een phalanx met aaneengesloten schilden, zorgde er toen voor dat Alexander de slag won. Hij maakte de overwonnen Porus tot zijn vazal en liet hem verder regeren in zijn koninkrijk. 
Het ontwerp van Van Mander gaat terug op de biografie van Alexander in de parallelle levens van Plutarchus (ca.46 - na 120) In de tweede helft van de 16de eeuw beleefde deze Griekse schrijver een enorme populariteit, vooral na het verschijnen van een zeer matige Franse vertaling van Jacques Amyot (1559, vele malen herdrukt) Deze vertaling werd opnieuw vertaald, in het Engels door Sir Thomas North (1579, uitgebreid geciteerd door Shakespeare) en in het Nederlands door Aarnoud van Zuylen van Nyevelt (Leiden, 1603, herdruk Delft 1644) Er was echter in 1601 in Leiden al een eerdere vertaling van Everart verschenen, die gebaseerd was op een Latijnse versie van Darius Tibertus. Het is onduidelijk of Van Mander één van de Leidse versies heeft gebruikt of de vertaling van Amyot. 
Vele details uit het verhaal zijn op het tapijt terug te vinden. Op de achtergrond is het water van de Hydaspes te zien met aan de rechterkant de slag, waarin de olifanten duidelijk zichtbaar zijn. Het centrum van het tapijt wordt ingenomen door koning Porus, die door Plutarchus beschreven wordt als een enorme man, bijna even groot als zijn olifant, hoewel dit beest groter was dan zijn soortgenoten. Deze olifant beschermde zijn meester, maar toen hij voelde dat Porus door zijn wonden was verzwakt, knielde hij neer en liet Porus zachtjes op de grond glijden. Daarna trok hij met zijn slurf voorzichtig de spiesen en pijlen uit de wonden. Toen Porus voor Alexander gebracht was vroeg deze, hoe hij behandeld wilde worden. Het antwoord was: koninklijk. Alexander vroeg of hij er niet nog iets aan toe te voegen had, maar Porus antwoordde dat het woord koninklijk reeds alles inhield. Daarop gaf Alexander hem niet alleen de regering over zijn eigen koninkrijk, maar voegde er nog een groot gebied aan toe. 
Op het tapijt is het ogenblik afgebeeld waarop Porus in zijn macht wordt bevestigd. Alexander heeft zijn blinkende zwaard opgeheven. Hij zit op zijn beroemde paard Bucephalus, dat korte tijd later zou sterven. Naast Porus lijkt de 30-jarige Alexander een tengere jongeling. 
Van Mander heeft Porus en de zijnen onderscheiden van de Grieken door ze negroïde trekken te geven: platte neuzen en dikke lippen. Met historische en topografische juistheid nam men het in de 17de eeuw nog niet zo nauw. 
De compositie van het tapijt is door Van Mander op superieure wijze opgelost. Porus vormt de verbinding van de hoofdscène links met de veldslag rechts. Vanuit onze links-rechts leesrichting kijken we met Alexander mee, worden tegengehouden door Porus, maar tegelijkertijd in een diagonaal dalende lijn naar rechts geleid, vanwaar we in een slinger van vechtenden naar boven terugkomen bij de gebeurtenissen aan de rivier. Het geheven zwaard van Alexander, dat in de drukke achtergrond gemakkelijk verloren zou kunnen gaan, heeft bijzondere nadruk gekregen door het erachter geplaatste vaandel. 
Overal is de liefde voor het detail merkbaar. Vooral in de wapenrustingen, maar ook in de bloemen op de voorgrond, waar de toen nog nieuwe tulpen opvallen (zouden ze daarom precies onder de speer van Porus zijn geplaatst?) De rand, met een vlechtwerk van bloemen en druiven, verlevendigd door vogels, is sterk verwant aan de boorden van de Scipiotapijten van Spiering, die waarschijnlijk ook door Van Mander ontworpen zijn. 
In de documentatie, die door G.T. van IJsselsteyn is bijeen gebracht, is ons tapijt niet met zekerheid te traceren. Hoewel juist over de Alexander-serie vrij veel informatie bestaat, zijn de gegevens over de kleur van de rand en de maten moeilijk met dit tapijt in overeenstemming te brengen. In ieder geval kunnen we concluderen dat Van Mander vier, misschien wel vijf "kameren van Alexander" heeft geweven. En waarschijnlijk kennen we de oude naam van de voorstelling, al wordt die genoemd in verband met een tapijt met rode rand, terwijl het onze een blauwe heeft: 'de battalie van Poorus'.

Koning Porus voor Alexander de Grote

Aardewerkfabriek De Lint

Tegel Oude Delft

Dit beeld laat de mensen zien voor wie de Kamer van Charitate is bedoeld. In Delft komen alleenstaande vrouwen met kinderen het vaakst in aanmerking voor armenzorg. Er zijn talloze weduwen met kinderen en vrouwen wier man langdurig van huis is, als soldaat op veldtocht of aan boord van een de schepen van de VOC.

Charitas

Henk Molenaar

'number one'

Atelier van gebrandschilderd glas 'T Prinsenhof

Catalogus van het Atelier van Gebrand Glas 'T Prinsenhof Delft

Hozan Zangana

Troost de verzorger het kind of troost het kind de verzorger? Is de verzorger wakker of in slaap? Is het een warme omhelzing of een afstandelijke aanraking?

MALAWA / Verzorger en kind

Fotopersbureau Gompers

Foto's van Koningin Wilhelmina en prinses Juliana

De Witte Ster

Albertus Kiell

Balustervormige vaas met doorlopende voorstelling van figuren in een landschap, boven en onder begrensd door een landschap zonder figuren.

Brandweerpenning J.C. Bruigom

Grote, enigszins gebogen stempel, met handvat, met de tekst 'Loomans', in rechthoekige houten doos.

Stempel 'Loomans'

Willem Jacobsz. Delff

Adriaen van de Venne

Jan Pietersz. van de Venne

Portret van Maurits, prins van Oranje, staand in een interieur met commadostaf in rechterhand. Rechts een doorkijkje, mogelijk het interieur van de Ridderzaal. 
Onderschrift; Mauritius D.G. Princeps Auraïcæ; Comes Nassaviæ, Catzenellenbogiæ, Viandæ. Dietziæ, Lingæ, Mursiæ, Buijræ, [...]

Portret van Maurits, Prins van Oranje

Jaap Gidding

Johannes Theodora Maria Visser

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Naast de traditionele bloem- en landschapsdecors van het Blauw-Delfts, was er ook ruimte voor nieuwe ontwerpen. Hiervoor werden decors ontworpen door schilders die werkzaam waren bij De Porceleyne Fles zoals Leon Senf, J.T.M Visser, W.D. Oosterloo. Ook verleende De Porceleyne Fles opdracht aan zelfstandig werkende kunstenaars. Vooral in de crisisjaren '30 van de vorige eeuw werd geëxperimenteerd met vernieuwde decors. Daarmee werd getracht een groter, artistiek bewust publiek te bereiken door de productie van minder traditionele vormen en decors in gang te zetten. De omzet van het Blauw-Delfts was immers drastisch gedaald. 
Eén van de kunstenaars die werd gevraagd decors te ontwerpen was Jaap Gidding. Kenmerkend voor zijn werk is de expressieve wijze van decoreren die bestaat uit grillige lijnen in combinatie met op de natuur geïnspireerde vormen. De meeste ontwerpen van Gidding zijn symmetrisch. Opvallend is de overeenkomst die de decors op het aardewerk vertonen met die op de vazen van glas en de gordijnstoffen van zijn hand. De Porceleyne Fles behaalde hiermee niet de beoogde verkoopresultaten en de ontwerpen van Gidding werden slechts in blauw en goud uitgevoerd. Toch werden in 1943 opnieuw enkele ontwerpen van Gidding in productie genomen. 
Behalve voor De Porceleyne Fles ontwierp Gidding omstreeks 1925/26 ook voor de Plateelbakkerij Zuid-Holland (PZH) en Regina, twee aardewerkfabrieken in Gouda. Voor de PZH maakte hij circa 40 decors in de Art Deco-stijl die vergeleken kunnen worden met zijn ontwerpen voor de Glasfabrieken in Leerdam waar hij in de periode 1916-1930 glas versierde. Nadat Gidding in eerste instantie bestaand glas versierde, ging hij over tot het versieren van glas naar eigen ontwerp. De glasmodellen waren vergelijkbaar met bijvoorbeeld het hier afgebeelde vaas uit 1933 voor De Porceleyne Fles. De vorm is slank, met een getrapte voet en een licht naar buitengebogen liprand. De versieringsmotieven op het glas en aardewerk vertonen onderlinge overeenkomsten in de grillige lijnen en abstracte naturalistische motieven. 
Het met standring uitgevoerde bord is beschilderd met het decor "Dolfijn". De voorstelling toont een golfachtig symmetrisch patroon dat wordt herhaald op de vertreding en de rand.

Bord 'Dolfijn'

Adolf le Comte

Ontwerptekening Jacoba-aardewerk



Wan Liya

Klein rond (ontbijt)bord met een decoratie van een Chinees landschap met brug en paviljoen, randen met servetwerk en cartouches met landschapjes en geluksemblemen.

'Made in Holland'

Christina Linaris-Coridou

Beschrijving van het (kunst)werk: Chinees schoteltje van wit porselein met een landschaps scène in blauw en een applicatie van een strookje rubber. Het gebroken en gelijmde Chinese schoteltje van wit porselein met een landschaps scène in blauw is voorzien aan de rand van een applicatie in de vorm van een strookje zacht zwart rubber.

Bord met Rubber

Shirt-insigne bedrijfsvoetbal-elftal Calvé

Kom met een bloem- en bladrank in onderglazuur blauw, uitgespaard tegen een geel glazuur

Gerard van Loon

erepenning voor de schutterskoning der Confrerie der Handbussen te Delft

Herman Veldhuis

Maria van Jesse ommegang / processie in Delft

Jan Verkolje (I)

Coenraet Decker

Johannes de Ram

Pieter Smith

Steven de Swart

Joris Arentsz. van Cleef

Deel van Caert Figuratief bestaande uit de stadsplattegrond en het panorama van Delft in gebeeldhouwde lijst waarin zinnebeeldige figuren. 
De kaart werd geproduceerd door de oud-burgemeester en stadshistoricus Dirck van Bleysweijck (1639-1681) en geeft een buitengewoon nauwkeurig beeld van de stad in het laatste kwart van de zeventiende eeuw. Rechts, onder het profiel, is de kaart van Delfshaven te zien, waar de Delftse VOC-schepen vertrokken en aankwamen. Rechtsonder bewonderen drie mannen producten van de Delftse plateelbakkerijen. De meeste objecten hebben een oosterse vorm en decoratie. 
De symbolen op de lijst hebben betrekking op de rechtspraak. De zon (gerechtigheid); andere symbolen zijn Stenen Tafelen (Tien Geboden), Wetboeken, Wapens, Bliksemschichten en een Driekoppige Hel-hond. Verschillende rechtssymbolen als gekruiste zwaarden, een balans, maatstokken, boeien en ketens en een gesel. 
De tekst op de linten heeft betrekking op het streven naar en naleven van gerechtigheid.

Kaart Figuratief: stadsplattegrond en panorama van Delft

D.J. Hegeman

Bart Renken

Koninklijke Nederlandse Munt

Binnenblad van de menukaart van het diner aangeboden aan H.M. de Koningin en Z.K.H. de Prins der Nederlanden door het Gemeentebestuur van Leiden in het voormalige Prinsenhof, Rapenburg 8, 20 mei 1954

Bezoek van H.M. de Koningin Juliana en Prins Bernhard aan Leiden, 1954

Crispijn van de Passe (II)

Spotprent op Cromwell en de Engelsen in de Eerste Engelse Oorlog, 1652

Jacob Jan van Goor

Vereniging voor Penningkunst

Penning op 100 jaar heldendood van Jan van Speijk
Jaarpenning VPK 1931 (#1)

Hanny Reneman

Hersenschudding

draagteken vrijmetselarij 'Loge de Vriendschap', Surabaya, met vrijmetselaarshanddruk

TEYRAWANIN is Hozan Zangana’s interpretatie van de verhalen van een aantal mensen die net als hij gevlucht zijn. Het beeld doet denken aan een grote vogel, bijvoorbeeld een adelaar, die ergens op een hooggelegen plek uitrust om te herstellen en kracht opdoet terwijl hij nadenkt over zijn overleving. Het beeld weerspiegelt de moed en intelligentie van deze nieuwe inwoners van Delft.

TEYRAWANIN / Perspectief

Tegel met borstbeeld naar rechts in cirkel van Willem van Oranje

Tegel met een portret van Willem van Oranje

Oud Chinees craquelé potje uit Mingtijd, grijs, vaasvormig, omgekeerd afgeknot kegelvormig; concave bodem, nauwe hals, overlangse rotanreepjes, boven en onder vastgemaakt aan rotan ringen. 
De houten stop bestaat uit een 'singa' met daar bovenop een ruiter zittend. Bovenop de ruiter zit een geknield mannenfiguur met gebogen ellebogen en een vrouwenfiguur zonder armen

Perminakan

Anoniem

Rond het wapen van de Koning-Stadhouder zijn in circkelvorm de geslachtswapens geschilderd. De hoeken zijn gevuld met wapens van Nassau, Engeland, Solms en Frankrijk.

Kwartierstaat met 128 kwartieren van Prins Willem III

De op 29 juli 1842 geboren Lambertus Anthonie - zijn roepnaam is Lambert - van Meerten stamt uit een Delftse brandersfamilie. Van Meerten hielt van musiceren. Hij speelde violoncel en blies hoorn en verzorgde kwartetavondjes. 
Lambert van Meerten gebruikte zijn vrije tijd voor het verzamelen van kunstvoorwerpen. Als muziekliefhebber had hij aanvankelijk een voorkeur voor muziekinstrumenten en later voor bouwfragmenten, Delfts aardewerk en vooral meubilair. Lambert raakte steeds meer geïnteresseerd in het meubelmakersvak, durfde het aan voorwerpen te restaureren en toonde zelfs vaardigheid in het maken van zitmeubels. Met name in het draaien van hout was hij bedreven. De collectie van Lambert kreeg spoedig zo'n omvang dat zijn woning aan het Noordeinde 27 (hij woonde in het ouderlijk huis) te klein werd. Het idee ontstond een patriciërswoning in de zeventiende-eeuwse stijl te laten bouwen, waarin, in nagebootste oudhollandse interieurs met eiken betimmeringen, zijn originele bouwfragmenten ingepast moesten worden, gecompleteerd met nieuw werk in oude vormen. Dan kwamen ze immers het best tot hun recht. Op 1 april 1892 verzocht Lambert van Meerten officieel bij de gemeente Delft om toestemming van afbraak van pand Oude Delft 199 - een gewoon grachtenhuis met de eigenaardigheid dat het voortuintje had, jarenlang bewoond door burgemeester mr Johannus van Kuyk (1819-1885). De vergunning werd zonder problemen verleend. De bouw begon in april 1892 en eindigde precies een jaar later. 
Zijn woonhuis werd dan een passsende omgeving voor zijn grote kunstcollectie. Kortom, gebouw en collectie behoorden samen een harmonieus geheel te vormen. De bedoeling van Van Meerten was om het pand na zijn overlijden te bestemmen als museum van kunst en kunstnijverheid.

Portret van Lambert van Meerten

Maximiliaan van der Gucht

Kussen met episode uit de geschiedenis van Jozef: Jozef, in ere hersteld, temidden van krijgslieden (Gen. 41, vs 37-42)

Kussen met Jozef, in ere hersteld, temidden van krijgslieden

Het kannetje is peervormig en heeft een standring, een driehoekige sneb, een gegolfd oor, een wijd klokvormig deksel en een zilveren montering met scharnier rond monding, sneb en dekselrand en een vatting rond het oor. De buik heeft gedraaide cartouches met decors van bloeiende planten met insecten. De rand is gedecoreerd met servetwerk van gearceerde driehoeken. Het oor heeft een decor van een bloemenrank. Het deksel is versierd met bloeiende planten.

gedekseld kannetje met zilveren montering

'nexa, asepta delft'

Hendrick Goltzius

De Nederlanden verlost van drie tirannen: de hertog van Alva, Don Luis de Requesens en Don Juan van Oostenrijk. De laatste twee van deze voormalige landvoogden zijn dood, de hertog van Alva zit verslagen op een troon tussen een nar die zijn standbeeld omhoog houdt en Vader Tijd die duidelijk maakt dat de hertog in de loop der tijd alles is kwijtgeraakt. In de bovenhoeken worden Matthias van Oostenrijk (links) en Oranje verwelkomd als overwinnaars door respectievelijk de Waardigheid en de Deugdzaamheid. Zij dragen een lauwerkrans en worden geëerd voor hun strijd voor de vrede. Matthias wordt in 1577 door de Staten-Generaal benoemd tot landvoogd. De feitelijk macht ligt echter bij Oranje die als zijn luitenant wordt aangesteld.

De Nederlanden verlost van drie tirannen

Kurz & Co, Tiel

Marijke Gémessy

Verdwenen Oranje...

Beeld van een zittende Ganesha, op voetstuk

Beeld van Ganesha

The Sunny Side of Myrtle; Myrtle Avenue III

De Porceleyne Fles

Jacobus Harlees

Het productassortiment van eigenaar Jacobus Harlees, die gedurende vijftien jaar (1771-1786) de leiding had over de fabriek1, bestond onder meer uit kaststellen en het hier afgebeelde type schotels. Voor de decoratie op dergelijk schotelgoed greep men terug op succesvolle motieven van weleer. De schotel toont drie oosterse figuren op een terras in een landschappelijke omgeving. Rechts is een pagodeachtig bouwwerk afgebeeld. 
1.De voorstelling is ontleend aan Delfts aardewerk uit de late zeventiende eeuw dat is beschilderd naar voorbeeld van het uit China geïmporteerde Overgangsporselein (1644-1662). Ook de kleuren blauw en mangaan werden overgenomen. 
2.Dit traditionele decor werd tot in de negentiende eeuw gebruikt door plateelbakkerij De Porceleyne Fles waarvan een 'P:C' met een flesje gemerkt bord getuigt.

Atelier Cuypers-Stoltzenberg

Beeld van gevorkt mensfiguur, adu hörö

Simon Fokke

Frans Houttuyn

'De Lighamen der Muitelingen van 't Oost-Ind. Comp. Schip Nyenburg ten toon gesteld, op de Zeeduinen, bezuiden Kykduin'

Wouter Dirk Oosterloo

Bord, met opgaande wand, beschilderd met twee afhangende gestileerde bloemen binnen een florale omlijsting.

Schotel met tulpen

Jan Reghter

Tussen zwaar lofwerk in Lodewijk XIV stijl in schildvorm een middelstuk, waarin een op ivoor geschilderde gemeentewapen bestaande uit abtsmijter en kromstaven. Hieronder drie kettinkjes, niet verguld, met kwastjes. 
 
In het tweede jaar van de Bataafse Republiek (1795 1805) krijgt Jan Regters opdracht om voor de 'geregsboode' van de municipaliteit Abtsregt een bodebus te vervaardigen. 
Hij levert in augustus 1797 zelf deze 'busse' af bij de 'Regtkamer' bij de Maire aan de Rotterdamscheweg. 
 
De bodebus was een onderscheidingsteken dat werd gedragen door boden die in dienst waren van bestuurslichamen zoals de Kamers der Staten Generaal, de Provinciale Staten, gemeentebesturen, Hoogheemraadschappen, Waterschappen en polders. 
In de middeleeuwen werden geschreven en verzegelde berichten door bodes overgebracht. De berichten werden in een bus aan een gordel gedragen. Soms droeg zo'n bode een staf wanneer hij op reis was. De bode kon gratis gebruik maken van het toenmalige vervoer zoals de trekschuit, veerpont of diligence. 
Vanaf de 15de eeuw werd aan de bodebus een schildje toegevoegd met het wapen van de instantie die werd vertegenwoordigd door de bode.

Bodebus van Abtsregt

(erepenning) op heengaan Mr. G. van Baren als burgemeester van Delft

Anthonie Palamedesz.

Elegant gezelschap in een interieur

Tijdens verbouwing gevarieerd programma in Delft en daarbuiten

Met feestelijke sleuteloverdracht start de vernieuwing van Museum Prinsenhof Delft

Johannes (Jan) Th. Dessens

Naast alle experimenten blijven de herdenkingsschotels een veel gevraagd product. Op de achterkant staat 'Aangeboden door de Zakkenhandel v/h Fa. J.C. Aarts N.V. Delft'.

Herdenkingsschotel 75-jarig bestaan Calvé oliefabrieken

Gillis van Oosten

Henk Tieman

Dirk van de Goorberg

Claes Jansz. Visscher II

De executie van Johan van Oldenbarnevelt

Robert Smit

Beschrijving van het (kunst)werk: Ritmisch tekenpatroon in houtskool

Zonder titel

Bill Bogaarts

Zicht op Delft vanuit het noorden met links de fabriek van Calvé en rechts het Agnetapark

De Klaauw

kraantjeskan in de vorm van een mansfiguur gezeten op een ton;

Delft en Willem van Oranje (1533-1584) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wie is deze sleutelfiguur uit de Nederlandse geschiedenis? Ontdek hier de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven, van zijn geboorte tot aan zijn dood in het Prinsenhof. 

Wie was Willem van Oranje?

Berchtesgaden

Tegel met twee krijgslieden

'T Witte Huis 1917-18

Jan de Groot Pzn.

'Aan de Wel Edele Heeren Regenten van de Kamer van Charitaten ter gelegenheid van mijne eerste intrede in derzelver vergadering'

Leon Senf

'700 jaar het Valkhof, Noviomagum 1230 - 1930'

XAUN komt voort uit gesprekken met jongeren die ondersteund worden door de sociaal-culturele instelling Can I Dream; een veilige gemeenschap die tieners en jongvolwassenen helpt hun talenten te ontwikkelen tijdens een kwetsbare periode in hun leven. Het beeld doet denken aan een schoot. De vorm verwijst naar de schoot van ouders en verzorgers: de liefdevolle en geduldige springplank voor de ontwikkeling van een kind.

XAUN / Droom

Schootsvel vrijmetselarij 'Loge de Vriendschap', Surabaya

Schelp werd gebruikt door de sunguhu, lagere priester, bij uitdrijvingsceremonieën

Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek, Delft, Koningsgist

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek, Delft, Koningsgist

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?