Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Willem van Oranje

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Speurtocht

Cold Case speurkoffer

Van 18 oktober 2024 t/m 5 januari 2025 pakt Museum Prinsenhof Delft uit met de tentoonstelling De KunstParade. Verrassend – Kleurrijk – Hedendaags. Een omvangrijke selectie kunstwerken, van gevestigde en opkomende kunstenaars die een bijzondere band met Delft hebben, is voor het eerst samen te zien. In de feestelijk vormgegeven tentoonstelling geven 38 grote installaties, objecten, schilderijen en tekeningen een kijkje in de nieuwe beeldende kracht die de stad voortbrengt. De KunstParade strooit de werken als confetti over de museumzalen en ver daarbuiten én verrast keer op keer. Deze laatste tentoonstelling voor de tijdelijke sluit van het museum voor een grootschalige verbouwing, is een mooie opmaat naar het ‘nieuwe’ museum waarin er meer ruimte is voor kunst uit de 20ste en 21ste eeuw.

De KunstParade

Delft Fringe Festival X Museum Prinsenhof Delft

Dansvoorstelling Lichtjesavond 2024 

Lambert Eugen Florian Bodart

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Gekristalliseerd glazuur, dat zich kenmerkt door kleine vlekjes die het object een schittering verlenen, is een bekend fenomeen in de keramiek. 
In eerste instantie was dit glazuur alleen geschikt voor architectonische producten. 
Voor de vorming van kristallen was een glazuurtype nodig dat tijdens de bakgang min of meer vloeibaar werd waardoor het alleen toegepast kon worden op tegels die horizontaal werden gebakken. 
Bij het gebruik van meerdere kleuren op één vlak moest worden voorkomen dat deze doorliepen. 
Dit was mogelijk door de glazuren te scheiden door middel van de cloisonné- dan wel de hollijn-techniek. 
Bij de cloisonné-techniek (verhoogd) werden met behulp van een ballonspuit verhoogde lijnen van klei op het ongebakken aardewerk gespoten die zich tijdens de eerste bakgang hechtten aan het oppervlak. 
Vervolgens werden de glazuren opgebracht. 
Bij de tweede techniek, de hollijn-techniek (verdiept) werden lijnen op het biscuitgebakken aardewerk gelegd. 
Hiervoor werd een mengsel met weinig kleur en glazuur gebruikt, waaraan was werd toegevoegd. 
De gestolde contouren werkten als een soort dam die de glazuren scheidde. Tijdens de tweede bakgang verbrandde de was en kwamen de lijnen wat dieper te liggen ten opzichte van de aangrenzende kleuren. 
Omstreeks 1914 ontwikkelde Mauser een nieuw glazuur dat bij het bakken voldoende stroperig bleef om op verticale vlakken gebruikt te worden. 
Hierdoor konden kristalglazuren tevens op vazen en bijvoorbeeld de hier afgebeelde schaal toegepast worden. 
Hiervan heeft met name de schilder en ontwerper L.E.F. Bodart gebruik gemaakt. Tevens legde Bodart zich toe op het ontwerpen van tegels waarbij hij eveneens het gekristalliseerde glazuur toepaste. 
Door de eerder genoemde verbetering van kristalglazuren werd een nieuw soort aardewerk ontwikkeld. 
Bodart leverde hiervoor niet alleen de decors en de modellen, maar voerde deze tevens uit. 
Dit grèsachtige zogenaamde 'Bodart'-aardewerk bestaat voornamelijk uit vazen en schalen.

onbekend

Jan Claudius de Cock

Afgietsel in gips van een buste van prins Maurits, naar de originele terracotta buste aanwezig in de collectie van het Rijksmuseum Amsterdam.

Afgietsel in gips van een buste van prins Maurits (1567-1625)

Coenraet Decker

Twee koperplaten van het panorama van Delft van de 'Caert Figuratief'.

Koperplaten van het panorama van de 'Caert Figuratief'

Bram Bogart

De geometrische vorm en de primaire kleuren treden nadrukkelijk op de voorgrond. Door een grote hoeveelheid pigment met olie en vulmiddel te mengen ontstaat een massa kleurige materie die in een dikke laag is aangebracht op het doek, zonder dat de indruk van een verfstreek hierbij verloren gaat. Materie is kleur en kleur is materie.

Deyellowblue

Kees Verwey

Beschrijving van het (kunst)werk: Gezeten in jurk met kroontje

Portret van Koningin Juliana (Den Haag 1909-2004), koningin van Nederland 1948-1980

Cornelis Troost

Familieportret van Johanna Suzanna Teding van Berkhout-Ghijs (1688-1717) en haar drie zonen, Pieter (1711-1744), Jan (1713-1766) en Coenraad (1714-1770). 
 
Johanna Susanna Ghijs is postuum afgebeeld als Flora achter een balustrade met haar drie zoontjes: Pieter (1711-1744), Jan (1713-1766) en Coenraad (1714-1770); dochter Susanna Maria (1717-1779) niet afgebeeld; het geheel in een landschap, met linksboven grote draperie, op de voorgrond een etend aapje. 
Johanna Susanna Ghijs was in 1717 overleden na de geboorte van haar vierde zoontje, dat in 1720 stierf. Troost maakte haar portret naar een schilderij van Hieronymus van der My, dat hij in opzet vrij nauwkeurig overnam. Hij voegde er wel zijn zwierige schilderwijze aan toe en gaf haar in plaats van de pruik, met stijve naar achteren lopende rijen krullen, een bloemenmutsje. 
Volgens Mario Praz, in zijn boek "Conversation Pieces" (London 1971), heeft Troost in het schilderij willen aanduiden dat de moeder was overleden door haar als het ware uit een graftombe te laten rijzen. De beide cypressen op de achtergrond zouden dan een funeraire betekenis hebben. Het stenen postament was echter een zeer gebruikelijk compositie-element en het landschap en de bloemen zijn geheel in traditie van Caspar Netscher. Wel typerend voor Troost is het virtuoze kleurgebruik, de directheid waarmee hij zijn geportretteerden heeft 'gevangen' en de ongedwongen pose, die vooral opvalt bij de blokfluit spelende jongen rechts. 
 
Jan Teding van Berkhout (1713-1766) bezat later een collectie schilderijen en tekeningen die in 1767 geveild werd. De familieportretten bleven buiten de veiling.

Familieportret van Johanna Susanna Teding van Berkhout-Ghijs als Flora en haar drie zonen


Catharina van der Eerden, Studio Dumbar, Den Haag

set van twee priority postzegels uitgegeven ter gelegenheid van de Vrede van Musnterin 1648

Het bord is aan de voorzijde gedecoreerd met het gekroonde wapen van de koningin der Nederlanden. Het schild wordt omgeven door takken met oranjeappels met hiertussen de banderol met het opschrift 'Je Maintiendrai'. Op de rand staat vermeld 'Wilhelmina Koningin der Nederlanden'', en de jaartallen 1898 - 1923. Het bord is vervaardigd ter gelegenheid van het 25-jarig regeringsjubileum van koningin Wilhelmina in 1923.

Bord vervaardigd ter gelegenheid van het 25-jarig regeringsjubileum van koningin Wilhelmina, 6 september 1923

Varkens- en runderbotten; wellicht gebruikt als bikkels (kinderspel)

Robert Smit

Jean Lurçat's choice

Arie (J.P.F.) Teeuwisse

Ruiterbeeld van Willem van Oranje. Willem van Oranje, met hoed op het hoofd, zit rechtop met leidsels in de hand. Paard met kortgeknipte staart.

Ruiterbeeld van Willem van Oranje

Isaac van Haastert

De Markt met op de achtergrond de Nieuwe Kerk en rechts een gedeelte van het Stadhuis.

De Markt met op de achtergrond de Nieuwe Kerk en rechts een gedeelte van het Stadhuis.


herdenkingsenveloppe ter gelegenheid van de Vrede van Munster in 1648

Luchtweg

Anthonie Palamedesz.

naar rechts gewend; borststuk met linkerhand voor de borst, zwarte toga met witte bef, linksboven een wapen

Portret van dr. Cornelis 's-Gravesande (1631-1691)

Dirck Harlees

De Porceleyne Fles

Het unieke karakter van dit voorwerp ligt in het feit dat het hier om een plateelbakkersproef gaat, die in 1654 werd ingevoerd voor het behalen van het meesterschap. 
De drie verplichte voorwerpen om deze proef met goed gevolg te doorstaan, waren 'een sirooppot, een winckel salaet schotel, ende een ront zoutvat van binnen hol uijt een stuck gedraijt', aldus een gildenbepaling uit 1654. 
De plateelbakkers vielen onder het Delftse Lucasgilde. 
Na een leertijd van zes jaar bij een meester, kon een leerling een proef afleggen ''tzij als draijers ofte als schilders'. 
Gelet op het opschrift op deze voorwerpen is het duidelijk wat wij heden ten dage dienen te verstaan onder een sirooppot, 'salaet' schotel en een rond zoutvat. Talloze boedelbeschrijvingen vermelden 'winckel salaet' schotels en strooppotten, waarvan we ons dankzij deze stukken dus een idee kunnen vormen van de verschijningsvorm. 
Slechts geregistreerde meesters mochten in Delft een plateelbakkerij leiden. Voorwaarde hiervoor was het bezit van poorterrecht, een bepaling waarmee het mogelijk was 'vreemde' (van buiten Delft) meesters te weren. 
De proef kon echter wel worden afgelegd door een meester of een leerling uit een andere stad, mits hij 'bij behoorl. attestatie uijt andere steden doen blijcken dat hij aldaer meester ware geweeste ofte den tijt van zes jaren voors. bij meesters geleert hadde'. 
De leerling diende in ieder geval de volledige zes jaar bij een meester in de leer te zijn geweest. 
Om een plateelbakkerij te leiden, moest een 'vreemde' meester wel nog het poorterrecht verwerven. 
De proef werd afgenomen in het huis van de 'oudsten hoffman', waarmee de langst in functie zijnde hoofdman van het Lucasgilde werd bedoeld. 
Als een meester kwam te overlijden, mocht zijn weduwe 'de neringe zonder prouff te doen (¿) continueren, haer leven langh'. 
In het geval dat zij was hertrouwd en kwam te overlijden, dan diende haar man 'de neringe willen[de] continueren, gehouden zijn hare prouven te doen binnen de zes weken naert overlijden van hare vrouwen'.

Delftse Plateelbakkersproef voor het behalen van het meesterschap in de vorm van een schotel met het wapen van het Sint Lucasgilde

J.C.J. Vanderheyden

De vorm van het werk is rechthoekig, maar met schuin lopende zijden: de linkerzijde is korter dan de rechterzijde van het werk. De linker zijkant en de bovenkant van het werk zijn fel rood. De voorzijde bestaat uit een zwarte achtergrond waarop in een schaakbordpatroon witte vlakken zijn geschilderd. 
 
Waarnemen en hierop reflecteren staat centraal in het werk van J C J Vanderheyden. Voor hem was essentieel de vraag ‘wat zie ik en hoe geef ik het zo weer dat anderen het ook zien’. Net zoals de Nul-groep isoleerde hij gewone dingen en intensiveerde deze zodat ze ook voor de toeschouwer buitengewoon werden. Licht, tijd, ruimte en verte spelen hierbij een belangrijke rol.

Long Checkerboard

De Drie Klokken

Schotel, met standring, met op het plat een timmermanswerkplaats met timmerman achter zijn werkbank. Op de grond liggen houtkrullen, links een deur, aan de wand hangt gereedschap waaronder houtboren en twee zagen. Met onderschrift 'Teunis Bijleveld 1843'. Op de rand een zoom van florale ornamenten.

Schotel 'Teúnis Bijleveld 1843'

Hendrick van Vliet

Interieur van de Nieuwe Kerk te Delft. Interieur gezien vanuit het koor naar het noordwesten, het schip is nog net zichtbaar. Op de voorgrond een vers gedolven graf. 
 
Met dit genre slaagden de schilders erin de illusie te wekken dat de toeschouwer van het schilderij zich in de afgebeelde ruimte bevindt. De nauwkeurige perspectivistische opbouw en het invallende, heldere zonlicht op de zuilen en vloer geven de ruimte een ijl en open karakter. De zich achterin de kerk bevindende ongedwongen geschilderde personages zorgen voor een natuurlijke, levendige weergave. Het open graf (vaak met doodgraver) komt op veel kerkinterieurs van Van Vliet voor. Het is een verwijzing naar de sterfelijkeid van de mens en een aansporing tot een godvruchtig leven. Toen zijn collega's Emanuel de Witte en Gerard Houckgeest uit Delft vertrokken had Van Vliet een monopoliepositie in dit typisch Delftse genre.

Interieur van de Nieuwe Kerk in Delft

Jan Verkolje (I)

Johannes de Ram

Pieter Smith

Steven de Swart

Joris Arentsz. van Cleef

Stadsplattegrond van Delft met panorama in gebeeldhouwde en vergulde lijst waarin zinnebeeldige figuren. 
De lijst is bekroond door een kloek op nest met kuikens. Volgens Dirck van Bleyswijck (zie tweede deel van zijn stadsbeschrijving) prijkt in de bovenrand van de lijst 'een Klock-hen, die haer Kieckens, met grote sorvuldigheyt onder haer vleugelen beschermt; Verbeeldende de Wees-kamer die d'opper voogdye en bescherminge van de rijcke ofte gegoede Weesen is aenbevolen en toevertrout'. 
Overige symbolen zijn: twee honden (trouw), opengeslagen boek met salamander (gezondheid), opengeslagen boek met weegschaal (gerechtigheid), schelpen/fruit (overvloed), twee vrijende duiven (liefde), gereedschap (arbeid), twee beenderen (dood), sloten en sleutels (veiligheid).

Caert Figuratief: stadsplattegrond en panorama van Delft

Jan de Baen

Portret ten halve lijve naar recht; rechterhand leunend op een balustrade; in rechterbeeldvlak gezicht op tuinbeeld staande op een balustrade; linksonder putti

Portret van Mr. Dirck van der Dussen

Vanaf 16 februari 2024 presenteert Museum Prinsenhof Delft de tentoonstelling Pioniers in Keramiek. Keramiek is hot! Een groeiende voorhoede van kunstenaars en ontwerpers kiest voor klei en vernieuwt het ambacht door de grenzen van het materiaal op te zoeken. Pioniers in Keramiek toont topstukken uit de collectie historisch aardewerk zij aan zij met werk van hedendaagse makers. Hierdoor ontstaat een spannende dialoog die bijzondere inzichten oplevert. Want terwijl het basisrecept van keramiek hetzelfde is gebleven, is de wereld waarop makers reageren sterk veranderd. Pioniers in Keramiek brengt meerdere perspectieven en verhalen in beeld en nodigt bezoekers uit om met een hedendaagse blik naar het verleden te kijken.

Grandeur, geur en kleur. Dit paar bloemhouders is een topstuk uit de collectie Delfts Blauw van Museum Prinsenhof Delft. Wat maakt deze objecten zo bijzonder?

Bloemen in Blauw

Pioniers in Keramiek

Adriaen van de Venne

rond het sterfbed (hemelbed) staan aantal mensen, waarvan de mannen met afgenomen hoed; voor het bed een stoel waartegen een stok met vrijheidshoed? en een zandloper op de grond

Het sterfbed van Prins Maurits

Portret van Cornelis Musius (1500-1572), borstbeeld, afgebeeld in priestergewaad ovaal in het vlak gezet, in de hoeken een engel met wapen en de martelaarskroon.

Portret van Cornelis Musius

Johann (Jan) Sühl

De rand van zowel het kopje als de schotel is beschilderd met een band van lambrequins. Langs de onderrand van het kopje zijn twee concentrische ringen aangebracht met een driedelig bladmotief. Op het plat van de schotel is een bloemmotief geschilderd.

Adolf le Comte

Het Jacoba-aardewerk werd in 1897 in productie genomen. 
Ook hiervoor werden weer Nederlandse kleisoorten gebruikt en waren de modellen evenals de decors voornamelijk ontworpen door Adolf le Comte. 
De versiering bestaat uit abstracte, florale en figuratieve decoraties die met een puntig stokje in de klei worden gegrift en opgevuld met kleuroxides en metaalglazuren zoals op de hier afgebeelde vaas. 
De figuratieve voorstellingen vertonen typisch Hollandse taferelen die samen met de grondstoffen van eigen bodem het nationale karakter van het product benadrukten. 
Het technische procédé is in hoofdzaak ontwikkeld door de latere technisch directeur H.W. Mauser (1868-1940). 
Omdat dit aardewerk poreus was, konden de Jacoba-vazen naar keuze worden geleverd met een zinken binnenbak. 
Sommige objecten, zoals dit vaasje, zijn voorzien van een reliëfstempel met de drukletters 'NF' (Nederlands Fabrikaat). 
Dit merk komt alleen voor op het Jacoba-aardewerk en enkele geglazuurde tegels van dezelfde kleisamenstelling. 
Net als het Berbas en Porselein-Biscuit, nam het Jacoba-aardewerk een bescheiden plaats in binnen de productie van De Porceleyne Fles. 
Het Jacoba-aardewerk vond weinig aftrek, zowel in binnen- als buitenland, en het kwam voor dat onverkochte zendingen door buitenlandse depothouders werden teruggestuurd naar Delft. 
Een belemmering vormde wellicht het ontbreken van een verkoopcatalogus tot 1900, waarin het Jacoba-aardewerk was afgebeeld. 
Desondanks werd dit sieraardewerk in 1899 in de Verenigde Staten geïntroduceerd. 
Waarschijnlijk waren de typisch Hollandse motieven vooral geliefd bij de buitenlanders. 
Ondanks het geringe commerciële succes, werd pas omstreeks 1950 door het Amsterdamse depot van De Porceleyne Fles het Jacoba uit de verkoop gehaald.

Leonaert Bramer

Het drieluik toont centraal de wapenexercities tijdens een schuttersoptocht. Achter de kolonel zijn enkele rondassiers, officieren en kloveniers te zien en in de achtergrond een vaandeldrager. De binnenzijden van de luiken tonen officieren die zich vermaken met vrouwen, voorstellingen die moeten vermanen. 
Op de buitenzijden is een grote schouw te zien, mogelijk die van de doelenzaal in de doelen, met daarop een tamboer met wapentrofeeën. Links van de schouw prijkt het wapen van Delft en rechts dat van Holland. Onder de wapens staan officieren en schutters. 
Het wordt wel aangenomen dat dit een studie is voor de decoratie van een zaal van de Nieuwe Doelen met fresco's, waarvoor Bramer rond 1660 de opdracht kreeg.

Drieluik met schuttersoptocht; ontwerp voor de muurschilderingen van de Nieuwe Doelen te Delft

Jacob Willemsz. Delff (II)

Portret van Andries van der Goes (1619-1669)

Jan Schoonhoven

Een lichtgrijs vlak, bestaande uit smalle strookjes diagonale arceringen. Een gedeelte van de bovenste helft van het werk bestaat uit kleine 'lapjes' van over elkaar geplaatste horizontale en verticale arceringen. Dit gedeelte is donkergrijs en steekt als een wig (met de punt naar beneden) in het lichtgrijze vlak.

T71-31

De Porceleyne Schotel

Jan Pennis sr

Bord, met standring, met op het plat gedecoreerd met een gestileerd weergegeven, bloeiende zogenoemde theeboom voor een hekje. De voorstelling wordt omgeven door een kruisjesband. De rand toont vijf medaillons met bloemwerk. De vakken daartussen zijn opgevuld met gestileerd bladwerk. 
Op de achterkant drie sterren en drie ovalen. 
 
 
Het theeboomdecor werd in de tweede helft van de achttiende eeuw veelvuldig toegepast waarbij de diverse uitvoeringen in grote lijnen overeenkomen. Het werd zowel in blauw als in polychroom uitgevoerd. Vooralsnog lijkt het theeboommotief hoofdzakelijk voor te komen op Delfts platgoed.Het motief is ontleend aan een decoratie op het Chinese Kangxi porselein van een symmetrische heester.

Anoniem

Miniatuurhouder met de portretten van Willem van Oranje en zijn vierde vrouw Louise de Coligny. Willem van Oranje is afgebeeld op zijn sterfbed, Louise de Coligny met een rouwteken op haar hoofd. Volgens de overlevering zou Louise haar man voor Balthasar Gerards hebben gewaarschuwd, omdat zij zijn duistere gestalte niet vertrouwde.

Medaillon met miniatuurportretten van Willem van Oranje op zijn sterfbed en zijn vierde vrouw Louise de Coligny

Jaap Gidding

Adrianus Koert

Naast de traditionele bloem- en landschapsdecors van het Blauw-Delfts, was er ook ruimte voor nieuwe ontwerpen. 
Hiervoor werden decors ontworpen door schilders die werkzaam waren bij De Porceleyne Fles zoals Leon Senf, J.T.M Visser, W.D. Oosterloo. 
Ook verleende De Porceleyne Fles opdracht aan zelfstandig werkende kunstenaars. 
Vooral in de crisisjaren '30 van de vorige eeuw werd geëxperimenteerd met vernieuwde decors. 
Daarmee werd getracht een groter, artistiek bewust publiek te bereiken door de productie van minder traditionele vormen en decors in gang te zetten. 
De omzet van het Blauw-Delfts was immers drastisch gedaald. 
Eén van de kunstenaars die werd gevraagd decors te ontwerpen was Jaap Gidding. 
Kenmerkend voor zijn werk is de expressieve wijze van decoreren die bestaat uit grillige lijnen in combinatie met op de natuur geïnspireerde vormen. 
De meeste ontwerpen van Gidding zijn symmetrisch. 
Opvallend is de overeenkomst die de decors op het aardewerk vertonen met die op de vazen van glas en de gordijnstoffen van zijn hand. 
De Porceleyne Fles behaalde hiermee niet de beoogde verkoopresultaten en de ontwerpen van Gidding werden slechts in blauw en goud uitgevoerd. 
Toch werden in 1943 opnieuw enkele ontwerpen van Gidding in productie genomen. 
Behalve voor De Porceleyne Fles ontwierp Gidding omstreeks 1925/26 ook voor de Plateelbakkerij Zuid-Holland (PZH) en Regina, twee aardewerkfabrieken in Gouda. Voor de PZH maakte hij circa 40 decors in de Art Deco-stijl die vergeleken kunnen worden met zijn ontwerpen voor de Glasfabrieken in Leerdam waar hij in de periode 1916-1930 glas versierde. 
Nadat Gidding in eerste instantie bestaand glas versierde, ging hij over tot het versieren van glas naar eigen ontwerp. 
De glasmodellen waren vergelijkbaar met bijvoorbeeld het hier afgebeelde vaas uit 1933 voor De Porceleyne Fles. 
De vorm is slank, met een getrapte voet en een licht naar buitengebogen liprand. De versieringsmotieven op het glas en aardewerk vertonen onderlinge overeenkomsten in de grillige lijnen en abstracte naturalistische motieven.

N. de Graaf

Een ronde schotel, zogenaamd Zwart Delfts met floraal decor op zwart fond, op standring. Decoratie met bloemmotieven en twee vogels. 
 
In 1978 bestond De Porceleyne Fles 325 jaar. Ter gelegenheid van dit jubileum werd de productie hervat van het befaamde Zwart-Delfts van weleer. De voorwerpen met een polychrome versiering op een glanzende lakzwarte ondergrond komen wat betreft de vorm in grote lijnen overeen met het type producten dat al eeuwen lang in Delft werd gemaakt. De hier afgebeelde collectie uit 1978 bestaat uit een serie schotels en tevens uit nieuw ontworpen vazen, schaaltjes en een kom. 
Aan het begin van de achttiende eeuw liet men zich inspireren tot dergelijk zwart Delfts door lakwerk en het zogenoemde Famille Noir porselein na te bootsen. Dergelijk geëmailleerd Chinees porselein in de kleuren vert, rose, noire en jaune ontstond tijdens het bewind van keizer Kangxi (1662-1722). In de negentiende eeuw verdeelde men dit porselein onder in familles en werd de overheersende kleur hieraan toegevoegd. 
Om in het jubileumjaar 1978 het Zwart-Delfts te introduceren, werd het jaar daarvoor opnieuw begonnen met de ontwikkeling van dit product. Nieuwe decors werden ontworpen die in samenwerking met de modelleur en het ceramisch laboratorium werden afgestemd op kleuren, modellen en glazuur. 
In een publicatie uit 1978 waarvan de titel verwijst naar de gelijknamige in 1962-1963 te Amsterdam gehouden tentoonstelling 'Het wondere zwart van Delft', spreekt de toenmalige directeur van De Porceleyne Fles, J. Dekker, zijn bewondering uit voor 'de levendige plateelkleuren met teruggehouden toon, aangebracht tegen het diepe, lakzwarte fond, afgedekt met transparante glazuur, waardoor de typische zachte hoogglans ontstaat en daardoor sterke herinneringen oproept aan de zo beroemde chinese lakpanelen'. Hierbij vallen op 'de fraaie oosters-georiënteerde bloem- en bladmotieven, die tot evenwichtige decors zijn samengesteld', aldus Dekker, 'terwijl veel van deze decors verder uitgewerkt werden door de toevoeging van een sierlijk vogelmotief'. Op 26 september 1978 werd de jubileumcollectie Zwart-Delfts aan Koningin Juliana gepresenteerd. 
Ongetwijfeld zal vooral de faam van het achttiende eeuwse Zwart-Delfts de beweegreden zijn geweest om juist bij het 325-jarig jubileum een dergelijke productie te hervatten. Het glanzende lakzwarte Delfts geldt immers als het ultieme bewijs van de technische hoogstandjes uit die tijd. Tot op de dag van vandaag wordt een keur aan zwart siergoed op de markt gebracht: van wandversiering en kaststellen tot kandelaars en in tal van kleuren uitgevoerde koetjes. 
In de jaren 70-80 werd in Gouda eveneens aardewerk met een hoogglanzend zwart oppervlak op de markt gebracht. Voorwerpen als een plateau en theebusjes vertonen een fraai Oosters decor met karakteristiek bloemwerk en pagodeachtige bouwsels.

Johan Christiaan Grabijn

Nieuwe Kerk exterieur naar Carel Fabricius

Piet Kramer

In het midden van de compositie een haan; rechts naast hem een zittende kip met voor haar een lopend zwart kuiken met de vleugeltjes uitgespreid; links achter de haan een kip met gevelkte nek en enkele andere kuikens; in de rechterbovenzijde is een stenen muur weergegeven en vogel; in de linkerbovenhoek is een landschap met vogels zichtbaar.

Pluimvee

Willem J.M. Kerklaan

Een in een driehoek (basis breder dan de zijden lang zijn) opgespannen doek, waarop kleine driehoekjes opgebouwd uit horizontale en verticale streepjes dit doek geheel vullen en een structuur vormen van naast, onder en boven elkaar geplaatste driehoekjes. 
 
De structuren op het doek, meestal met een zeer minimaal en uitgebalanceerd gebruik van kleur op een witte ondergrond, zijn zeer subtiel. In dit werk speelt de lijn, maar indirect ook het vlak een belangrijke rol. Het licht dat op het werk valt is de enige niet berekende factor in het werk, die het werk telkens een nieuw gezicht geef.

DH-857

Tomas Rajlich

A: lichtgeel vlak, links doek vrijlatend. B: roze vlak met daarover raster in potloodlijnen. C: zwart vlak over geel en daaronder doek vrijlatend. 
 
Rajlich brengt dunne monochrome verflagen aan op het doek, dat gedeeltelijk zichtbaar blijft, waardoor een soort gelaagdheid ontstaat in het werk. Het raster op het middelste doek verwijst ook naar die gelaagdheid. Enerzijds is er de formele orde van het raster en anderzijds de expressie van de schilderachtige verfstreek

Nebe - Peklo - Ráj

Leon Senf

In 1904 werd H.W. Mauser aangesteld als technisch directeur van de fabriek. In 1903/04 wordt Heinrich W. Mauser aangesteld als technisch directeur van de fabriek. Samen met Leon Senf bestudeerd hij collecties met Islamitische keramiek. De schilder W.D. Oosterloo krijgt de opdracht de oude techniek zo dicht mogelijk te benaderen door bestudering van oude scherven. Vanaf oktober 1909 ontstaan zo het ‘Nieuw Delfts’ met het Oud-Perzisch, Nieuw-Perzisch en het Luster aardewerk

Around 1650, the Delft art world was thriving. Delft masters inspired each other and made works of art loved worldwide, to the present day. These 17th-century masterpieces are on display at the Museum Prinsenhof Delft: paintings, and objects of silver and earthenware. Through the centuries, the city has continued to be a breeding ground of artistic talent. At the Prinsenhof, you will experience this in its most authentic context. For without Delft, no Delft masters!

Delft Masters

Michiel van Mierevelt

Buiten Amsterdam en Haarlem zijn nauwelijks schuttersmaaltijden geschilderd. Een uitzondering hierop is de 'Maaltijd van de Delftse schutterij', dat in 1611 door Michiel Jansz. van Mierevelt werd geschilderd. Rond de tafel met spijzen zitten zeven schuttersofficieren, met daarom heen zeven staande figuren. Schuttersmaaltijden stonden in het teken van verbroedering. Dit wordt verduidelijkt door de twee officieren die elkaar de hand schudden en door het glas met daaromheen een wingerd als symbool van vriendschap. Achter de balustrade op de achtergrond staan nog eens veertien schutters opgesteld. Opmerkelijk zijn de kindergezichten die tussen de schuttersfiguren te zien zijn. Van Mierevelt heeft zich in zijn opzet laten inspireren door schuttersmaaltijden uit Amsterdam. Samen met de 'Anatomische les' zijn dit de enige twee groepsportretten die hij heeft geschilderd. De kracht van dit schuttersstuk ligt in de nauwkeurige weergave van de gezichten waarin de individuele karaktertrekken duidelijk zichtbaar zijn. Door de beschadigingen die het schilderij bij de buskruitontploffing opliep en door overschilderingen van latere datum, heeft deze schuttersmaaltijd aan kwaliteit ingeboet. 
 
Scarely any militia banquets were produced outside Amsterdam and Haarlem. An exception to the rule is the Banquet of the Delft militia, which Michiel Jansz van Mierevelt painted in 1611. Seven militia officers are seated at the banquet table, surrounded by seven other, standing figures. The theme of such banquet pieces was fellowship. Hence the two officers who are shaking hands and the glass entwined with a vine, symbolising friendship. Fourteen more militiamen appear behind the balustrade in the background. The faces of the children between the militiamen are notable. Van Mierevelt drew inspiration for the compostion from portraits of Amsterdam militia guilds at table. Together with the Anatomy Lesson in the following gallery, these are the only two group portraits he painted. The strength of this work lies in the precise rendering of the faces with their individual features. The damage it suffered in the gunpowder explosion and the subsequent overpainting did not enhance the quality of this banquet piece.

De schuttersmaaltijd

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Openingstijden

Blijf op de hoogte

De schuttersmaaltijd

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Openingstijden

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte