Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Vanuit het Prinsenhof strijdt Willem van Oranje (1533-1584) voor vrijheid van geloof en geweten. Hij vindt dat je mag geloven en denken wat je wilt. Wat betekent vrijheid voor inwoners van Delft vandaag? Het afgelopen jaar is Museum Prinsenhof Delft samen met stadsbewoners op zoek gegaan naar antwoorden op deze vraag.

Monutotam

Jan Henderikse

In 1985 doet de Gemeente Delft een oproep aan kunstenaars om een actueel stadsgezicht te maken, geïnspireerd op het wereldberoemde 17de-eeuwse Gezicht op Delft van Johannes Vermeer. Jan Henderikse doet dat letterlijk en fotografeert alles wat hij ziet in de stad van zijn kindertijd en jeugd. Het gaat hem niet om het perfecte plaatje, maar om snelle opnamen. Zijn snapshots zijn amateuristisch en soms onscherp. Maar met zijn 744 polaroids in vijf schetsboeken geeft Henderikse een herkenbaar en volledig beeld van Delft in 1985.

Gezicht op Delft

Twee foto's van huizen aan het Achterom te Delft, geplakt op twee met doek bespannen paneeltjes, beschilderd.

Huizen aan het Achterom 45-47

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Jan Schoonhoven

'Offergaven en lofgeden dragen we u op, o heer, voor deze ziel'

'Stabat Mater'

64 Rectangles

G. Pat

Trekschuit, type Jagertje anno 1700

Conische voet met neerwaarts omgeslagen rand. Stam met afgeplatte knoop boven twee knopen, met boven en onder een knoop. Licht klokvormige kelk met afgeronde basis. De kelk is gedecoreerd met het wapen van Rotterdam, omgeven door de trefee van de Ridderlijke Confrèrie 'Diletto ed arme'; aan de achterzijde met de diamant gegraveerd de inscriptie 'CONFRAIRIE'

Kelkglas 'Confrairie'

Geert-Jan van Oostende

Het werk bestaat uit dunne potloodlijnen; de bovenste helft uit vierkanten, daaronder een rechthoek. In het midden van het vierkant een grote open cirkel, gevuld met kleine 'zwevende' ruitvormige motiefjes. Op de hoeken van vierkant en rechthoek zes cirkels. Links en rechts van het midden in de rechthoek twee stippen. 
 
De compositie roept associaties op met een plattegrond van een tempel of basement van een zuil. Door middel van een beeldtaal die zich beweegt tussen abstractie en figuratie geeft van Oosten uitdrukking aan wisselwerkingen tussen ratio en gevoel, precisie en impuls, structuur en chaos.

Discreet attitude - Hall of Fame

Cornelis Jansz. van der Burch

Willem Hendrik Mühlstaff

onbekend

Industrieel wit aardewerk kom met loodglazuur (creamware).

Rijk van Lavieren

Chopin

Ovaalvormige penning op de verheffing van Frederik Hendrik tot ridder in de Orde van de Kouseband met op de voorzijde een geharnaste buste van Frederik Hendrik naar rechts gewend omhangen met de ridderorde, met omschrift: 'Fredericus.Henr.Pr.Aur.Co.Nas.Cat.Marc.Ver.Et.Ulis.' waaromheen een parelrand. 
Op de keerzijde het wapenschild van Frederik Hendrik, gekroond, omhangen door een riem waarop 'Honi Soit Qui Mal Y Pense', en omschrift: 'Patriaeque.Patrique.', waaromheen een parelrand.

Penning op de verheffing van Frederik Hendrik tot ridder in de Orde van de Kouseband

De miniatuurkwispedoortjes zijn gedrukt bolvormig, een omgekeerd concaaf-conische hals, een licht gedoornd driehoekig oor en een standring. De buik heeft een decor van bloemenranken. Het oor is gedecoreerd met rankwerk.

gevelsteen met voorstelling van twee gevangenen die bezig zijn met het raspen van hout. Afkomstig uit het voormalige Rasp- of Tuchthuis aan de Geerweg, Delft, momenteel ingemetseld in de doorgang naar de eerste binnenplaats van Museum Prinsenhof Delft.

Gevelsteen Rasp- of Tuchthuis

Leon Senf

'700 jaar het Valkhof, Noviomagum 1230 - 1930'

Harm Kamerlingh Onnes

blauwgroene rechthoekige pot, rustend op 4 pootjes, met twee oren aan ronde hals en reliëf-decoratie

De rozenwatersprenkelaar is peervormig en heeft een conische voet met een standring en een zeer spits toelopende hals. De sprenkelaar heeft een zogenoemd 'melk en bloed'-decor met bloeiende planten op de voet, de buik en de hals. Onderaan de hals bevindt zich een band van alternerend gearceerd driehoekig servetwerk.

Het bord heeft een brede, schuin oplopende rand en een schuine standring. Het plat heeft een decor van bloemen. De vertreding is gedecoreerd met bloemen en bloementakken, en de rand met grillig servetwerk waarin zich bloemen bevinden. De achterwand heeft een decor van twee bloemenranken in ijzerrood.

Anoniem

Twee ineenslagen handen houden de vredesstaf van Mercurius vast. Het rondschrift luidt: 'Auxilia humilia firma consensus facit 1581' (Samenwerking maakte geringe hulpmiddelen sterk). Op de keerzijde staan de wapens van Oranje en Vlissingen, verbonden door een kronkelend lint. Het rondschrift luidt: 'Nodus indissolubilis' (Onverbrekelijke knoop).

Gedenkpenning op de inhuldiging van Willem van Oranje als Heer van Vlissingen

Willem Claesz. Brugman

Joachim Bellekijn

Late nautilusbeker met een voet uit een stuk en vlinders en insecten gegraveerd op de schelp. 
Late Nautilus cup with a solid foot and butterflies and insects engraved on the shell.

Nautilusbeker

Cornelis Jacobsz. Delff

Philips Jacobsz. van Steenwegen (Rotterdam)

Portret van Frederik Hendrik (1584-1647), kniestuk in harnas met geplooide kraag, naar links, blootshoofds. Staf in rechterhand en de linker op het degengevest. Op een tafeltje links de gevederde helm en een handschoen. Boven een gordijn 
 
Onderschrift 'Henrick Frederick gebooren Prince van Orangien, Grave van Nassau, / Catzenellebooge, Vianden, Dietz, Heere van S. Geertruydenberge, / Hooge ende Leege Zwaluwe, Naeldwyck, Hontsholredyck etc. / Generael vande Ruyteryeder Geuniverde Provincien.'

Portret van Frederik Hendrik (1584-1647)

Erik Pape

Erik Pape woont en werkt sinds 1969 in Delft, maar vindt zijn inspiratie vooral in Parijs. Daar kiest hij onderwerpen die hem opvallen in de stad, zoals deze grote ronde vijver in de Tuilerieën. Pape richt zijn aandacht op de vorm van het bassin en het zonlicht. En op het opspuitende water van de fontein. Door zijn vlotte manier van schilderen lijken de vijver en het park te draaien, terwijl het park juist een kalme oase in de drukke wereldstad is. Van dat drukke Parijs zelf is niet veel te zien, maar de atmosfeer van Papes schilderij is overduidelijk zuidelijk en zonnig.

Bassin rond

Met familiewapens van Jasper van Kinschot (1553-1603) en zijn vrouw Josina Pijll (1562-1601) 
 
Jasper van Kinschot was raadsheer in het Hof van Brabant, thesaurier-generaal van prins Maurits, executeur erfenis van prins Willem van Oranje en raad in de souvereine leenhove van Brabant. Hij kwam in 1590 met zijn vrouw, met wie hij in 1578 trouwde in Bergen op Zoom, naar Den Haag. Twee jaar later, in 1592 woonde het gezin in het huis van Bronckhorst in de Korte Nobelstraat aan de noordzijde. In 1596 kocht hij Lange Vijverberg nr. 11. Rondom de wapens is de lijfspreuk van Van Kinschot weergegeven: Virtute et Constantia/Vertu et Constance/Geduerighe deucht verwint. 
Hierboven zijn drie scènes uit het apocriefe verhaal Susanna en de Oudsten afgebeeld (de badende Susanna, de berechting van Susanna en de bestraffing van de twee Oudsten) 
 
(http://www.thuisinbrabant.nl/personen/k/kinschot,-jasper-van) 
Jasper van Kinschot werd geboren op 15 oktober 1552 in Turnhout, in het toen nog ongedeel­de Brabant, als zoon van Zeger van Kinschot en Josine Roe(lo)fs. Op 20 september 1578 huwde hij in de Grote Kerk van Bergen op Zoom Josina Pijll, dochter van Nicolaas Pijll en Cornelia Boulijn. Zij was geboren op 25 januari 1562 op kasteel Wouw bij Roosendaal. Het echtpaar kreeg veertien kinderen van wie er slechts zeven de volwassen leeftijd bereikten. Na het overlijden van zijn echtgenote op 11 december 1601 hertrouwde Jasper op 17 augustus 1603 te Vlissingen met Maria de Chantraines dict Broucqsault. Uit dit huwelijk werd postuum een dochtertje geboren, dat echter na enkele maanden overleed. Jasper van Kinschot overleed op 11 december 1603 te 's-Gravenhage. 
 
In zijn prille jeugd genoot Jasper in de vrijheid Turnhout onderwijs, waarbij Latijn en Grieks, maar ook muziek en orgel- en clavecimbelspel deel uitmaakten van het programma. In 1567 ging hij naar de Universiteit van Keulen, alwaar hij bij de Jezuïeten verbleef. Nog voordat hij zijn studie voltooid had, kwam er in 1570 een bevel van Filips II aan alle onderdanen die aan vreemde universiteiten studeerden, deze te verlaten en te gaan studeren in de Universitey­ten sijner subjectie oft tot Romen. Met dispensatie van Alva bleef Jasper te Keulen tot hij baccalaurus artium was. In Dowaai behaalde hij op 20 maart 1571 de titel doctor artium. Hij bleef daar nog enkele maanden langer om de françoische tale te leren, waarna hij in augustus 1571 in Leuven rechten ging studeren. Als baccalaurus iuris ging hij tenslotte in 1574 naar Brussel om de juridische praktijk te leren. 
 
Zijn praktijkjaren begon hij te Brussel als klerk bij mr Willem van Winde, bij wie hij ook in de kost ging. Vervolgens ging hij in de leer bij zijn neef, advocaat mr Hendrick van Kinschot. Toen de functie van griffier van de Raad en Rekenkamer en het Leenhof van de Markiezen van Bergen op Zoom vacant kwam, solliciteerde Jasper hiernaar. Dat hij die functie ook daadwerkelijk kreeg, behoeft geen verbazing te wekken; de baanderheer van Merode, die namens zijn dochter Margaretha, markiezin van Bergen op Zoom, dit ambt mocht begeven, werd door Hendrick van Kinschot in al zijn zaken bijgestaan. Ongetwijfeld heeft deze laatste zijn neef aanbevolen. Na zijn aanstelling, op 8 juli 1577, vestigde Jasper zich te Bergen op Zoom bij Jan de Sage, kanunnik en deken der Grote Kerk. Hiermee begon zijn zelfstandige loopbaan én zijn betekenis voor het noorden van Brabant. Zowel in zijn persoonlijk leven als in zijn carrière ging het Jasper in deze jaren voor de wind; hij 'vrijde' en huwde vervolgens jonkvrouwe Josina Pijll, wier vader Nicolaas raad en commies van de markies van Bergen op Zoom was. 
 
In 1581 werd Jasper raad en stadhouder van de lenen van Bergen op Zoom. Spoedig echter kwamen er problemen wegens de Spaansgezindheid van de markies: in 1582 werden zijn goederen door de Staten van Brabant aan de prins van Oranje gegeven. Voor Jasper van Kinschot had deze maatregel het einde van zijn carrière kunnen betekenen. Hij ging echter over in dienst van Willem van Oranje in zijn oude functie van griffier (25 januari 1583) en kreeg korte tijd later tevens de functie van rentmeester-generaal van het Huis van Bergen op Zoom. 
 
Of hierbij van een bewuste verandering van loyaliteit -en wellicht ook van godsdienst- sprake was, blijkt niet uit Jaspers aantekeningen. Ook bleek bij deze gelegenheid dat Willem van Oranje gemakkelijk de functionarissen van zijn Spaansgezinde voorganger -ook Jaspers schoonvader Nicolaas Pijll kwam in dienst van Oranje- overnam. Had hij wellicht gebrek aan geschoolde functionarissen? Eén ding is zeker: Van Kinschot heeft, evenals zijn schoonvader, het vertrouwen van de Oranjes niet beschaamd. Dit moge blijken uit zijn verdere carrière en uit de gegevens die we bezitten over hem en zijn gezin. 
 
Al kort na zijn indiensttreden bij Oranje, werd Jasper samen met zijn schoonvader naar Antwerpen ontboden, waar zij het verzoek kregen orde op zaken te stellen in de financiën van de Oranjes. Enige tijd later werd hij, wegens het overlijden van griffier Johan Baptista Vogelsanck, tevens benoemd tot griffier van Willem van Oranje. Op last van deze laatste ging hij, aangezien Steenbergen in augustus 1583 door de vijand was ingenomen, met zijn schoon­vader en met een ingenieur naar de Ruigenhil om deze plaats te versterken en te omwallen. Deze voor Jasper waarschijnlijk zeer buitenissige opdracht schijnt hij bijzonder goed volbracht te hebben. De plaats, die later 'Willemstad' genoemd werd, eerde hem met een jaarlijks pensioen en met het peetvaderschap over één van zijn kinderen. Met zijn griffier­schap in dienst van Willem van Oranje blijkt hij eveneens het griffierschap van het huis van Buren bekleed te hebben, in dienst van Willem van Oranjes dochter Maria. In 1587 legde hij deze functie, wegens de andere drukke werkzaamheden, neer. 
 
In 1586 kreeg Maurits van Leicester toestemming in het markiezaat van Bergen op Zoom een voorziening te treffen op justitieel gebied voor die zaken waarvoor men op de Raad van Brabant te Brussel was aangewezen. Deze zaken werden vanaf die tijd behartigd door enkele door Maurits benoemde deskundigen alsmede door de leden van Maurits' eigen raad. We zien in de stukken van deze voorloper van de Raad van Brabant te 's-Gravenhage ook de naam van Jasper van Kinschot voorkomen. In september 1591, toen de Raad van Brabant te 's-Gravenhage werd opgericht, werd Jasper tot raad in dit college benoemd, terwijl hij tevens zijn functies voor prins Maurits bleef vervullen. 
 
De band die Jasper met de Oranjes had gekregen, blijkt ook uit het feit dat diverse leden van dit huis peetvader of peetmoeder van kinderen van Jasper waren. Zo was Maria van Nassau in 1589 peet van Maria van Kinschot, Maurits in 1590 van zijn naamgenoot Van Kinschot, Emilia van Nassau, zuster van Maurits, van een gelijknamig Kinschot-dochtertje in 1593 en tenslotte Louise de Coligny van Lodewijck van Kinschot in 1595. 
 
Nergens vermeldt Jasper in zijn autobiografische aantekeningen iets over zijn geloofsovertui­ging, maar mede uit bovenstaande gegevens mogen we afleiden dat hij in de jaren tachtig van de zestiende eeuw is overgegaan tot het calvinisme. 
 
Zijn Brabantse geboorte was voor zijn aanstelling in de Raad van Brabant een vereiste. Zijn collega-raadsheren waren -aanvankelijk vrijwel zonder uitzondering- geboren Brabanders. Zijn kinderen vonden hun huwelijkspartners echter ook onder de leden van Hollandse en Zeeuwse aanzienlijke families. 
 
Jasper van Kinschot, wiens lijfspreuk 'Virtute et Constantia' was, ofwel 'Geduerighe deucht verwint' was, werd aldus de stamvader van een Noordnederlandse protestantse tak van de familie Van Kinschot. 
 
Bronnen 
 
Algemeen Rijksarchief 's-Gravenhage, Familie-archief Van Kinschot, Autobiografische aantekeningen van Jasper van Kinschot (diverse handschriften). 
 
Molhuijsen P., en Kossman, F. (red.), Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek, deel 10, Leiden, 1937. 
 
Van Kinschot, C., Genealogie van het Geslacht van Schooten, later genoemd: (van) Schoyte (België) en Van Kinschot (België en Nederland), Tiel, 1910-1912. 
 
Dit artikel verscheen eerder in: J. van Oudheusden e.a. (red.), Brabantse biografieën. Levensbeschrijvingen van bekende en onbekende Noordbrabanders. Deel 1, Amsterdam/Meppel, 1992. 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 
 
Mr Jasper van Kinschot (eerst Caspar), raadsheer in het Hof van Brabant, thesaurier-generaal van Prins Maurits, executeur erfenis Prins Willem van Oranje, raad in de souvereine leenhove van Brabant 
Leefde van 15 oktober 1553 tot 1603 
·	Studeerde in Keulen rechtsgeleerdheid, vervolgens in Douay en bij de praktijk in Brussel van Hendrik van Kinschot; 
·	Bekeerde zich tot het protestantisme; kreeg 16 kinderen 
·	In 1583 werd hij Lid van de Raad van Willem van Oranje en Griffier van zijn domeinen van Nassau en van Buren 
In de winter van 1583 volgde hij Willem van Oranje naar Dordrecht en in mei 1584 naar Delft, alwaar Willem op 10 juli werd vermoord. Snel werd Jasper van Kinschot door de Staten van Holland benoemd tot Thesaurier van Prins Maurits die toen nog minderjarig was en tot griffier van de provisionele administratie van de successie van de huizen van Nassau en Buuren. Hij hield een persoonlijk gezinsboekje bij, waardoor heel wat aardige gegevens over hem en zijn gezin bekend zijn en waardoor de familierelaties duidelijk worden en eigenlijk ook bewezen worden. 
Jasper van Kinschot werd in 1593 eigenaar van een huis, een klein huis, een schuur, een boogaard en bos te Oosterhout, tezamen groot vier bunder en werd genoemd: de Blauwe Camer. Jasper maakte zich verdienstelijk voor de Oosterhoutse bevolking door interventies bij Prins Maurits, de Staten van Brabant en de Raad van State. Het dorpsbestuur verleende hem daarom in 1593 twaalf jaar vrijdom van alle dorpslasten voor zijn huis. Jaspers zoon Lodewijk verkocht de bezitting in 1627 aan Adriaan Verelst, commies-generaal van de domeinen van de prins van Oranje. In 1645 werd de Blauwe Camer eigendom van de Norbertinessen van St. Catharinadal, die het nog in bezit hadden in 1960. 
Jasper kwam in 1590 naar Den Haag en woonde in 1592 in het huis van Bronckhorst in de korte Nobelstraat aan de noordzijde. Hij kocht in 1596 Lange Vijverberg nummer 11, het Hof van Culemborg. Daar woonde hij in ieder geval in 1601. Dit huis werd door de erven verkocht in 1620 aan de Graaf van Culemborg. In de 18de eeuw kreeg het huis een ander front. 
Bij het overlijden van Josina Pijll in 1601, kwamen de prinsen in het huis aan de Lange Vijverberg 11 en waren vergezeld van de graven Willem, Ernst en Jan-Ernst van Nassau. Bij de ziekte van zijn vrouw had Jasper een tiental doctoren, enige zeer bekwame chirurgijns en zelfs twee paracelsisten of quacksalvers aan haar ziekbed geroepen. De gehele Vijverberg was na het overlijden in rouw. Prins Maurits was apart voor de uitvaart uit Brabant naar Den Haag teruggekomen met andere graven van Nassau . 
 Jasper speelde verder een grote rol in de opzet en aanpassingen van Willemstad (NBr.),de stichting van het dorp Fijnaart en van Lennep laat hem in zijn werk “de stiefzoon” optreden naast Prins Maurits.

Tafellaken met de familiewapens van Jasper van Kinschot (1553-1603) en zijn vrouw Josina Pijll (1562-1601)

Willem van der Vliet

Portret van Willem de Langue (1599 - 1656), staand 3/4 naar rechts, met grote zwarte hoed en plooikraag. Hij houdt handschoenen vast in zijn rechterhand en notarispapieren in zijn linker. Hij draagt een zwarte mantel. Hij staat naast een tafel. Rechtsboven het familiewapen. 
 
Willem de Langue werd vermoedelijk in 1599 geboren als zoon van Reyer de Langue. Op 9 februari 1623 werd hij door het Hof van Holland tot het notarisambt toegelaten en begon hij zijn praktijk als notaris in Delft. Zijn complete protocol over de periode februari 1623 tot en met december 1655 is in Delft bewaard gebleven (Gemeente Archief Delft, Oud Notarieel Archief, protocolnummers 1684-1696). Hij trouwde op 19 oktober 1625 voor het gerecht van de stad Delft met Maria Jorisdr. van Pijnaecker. Ter ere van dit huwelijk werden ze in 1626 door Van der Vliet geportretteerd. Willem de Langue stierf begin 1656. Op 5 januari 1656 werd hij in de Nieuwe Kerk in Delft begraven. 
 
Bijzonder is dat deze notaris een belangrijke rol speelde binnen het artistieke milieu van Delft in de eerste helft van de 17e eeuw. Hij was een gepassioneerd kunstliefhebber, kunstbeoefenaar (dichtkunst en kalligrafie) en collectioneur. Al op jonge leeftijd begon hij tekeningen en schilderijen te verzamelen. De vroegste vermelding van De Langue's verzamelactiviteit is te vinden in het dagboek van de Haagse schoolmeester David Beck. Deze bezocht De Langue meerdere malen in zijn huis in Delft, onder meer op 3 november 1624 en schreef 'ter loops eens sijne schilderijkens ende andere fraeyigheyt' te hebben gezien. De Langue onderhield nauwe banden met zeer veel Delftse kunstenaars. Een groot aantal van hen maakte gebruik van zijn notariële diensten waaronder Johannes Vermeer, Leonaert Bramer, Jacob Delff, Hans Jordaens, Balthasar van der Ast, Evert van Aelst, Harmen van Bolgerstein, Willem van den Bundel, Jacob van Geel en Abram Vromans. Ook Willem van der Vliet zelf was klant bij de notaris. De overgeleverde acten uit de praktijk van De Langue vormen een zeer waardevolle bron van informatie over de geschiedenis van de Delftse kunst in de belangrijkste bloeiperiode. Samen met de schilders Leonaert Bramer en Jacob Delff II is De Langue ook nog sergeant in het schuttersgilde van het Witte Vendel. In die hoedanigheid laat hij zich in 1648 nogmaals portretteren; dit keer door Jacob Delff II, de kleinzoon van Michiel van Mierevelt. 
Dat De Langue zelf ook als expert op het gebied van de schilderkunst werd beschouwd blijkt uit een in 1653 gesloten contract tussen Leonaert Bramer en een opdrachtgever, waarin werd vermeld dat het uitgevoerde werk door Willem de Langue zou worden beoordeeld.

Portret van Willem Reyersz. de Langue (1599-1656)

Lambert Eugen Florian Bodart

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Gekristalliseerd glazuur, dat zich kenmerkt door kleine vlekjes die het object een schittering verlenen, is een bekend fenomeen in de keramiek. 
In eerste instantie was dit glazuur alleen geschikt voor architectonische producten. 
Voor de vorming van kristallen was een glazuurtype nodig dat tijdens de bakgang min of meer vloeibaar werd waardoor het alleen toegepast kon worden op tegels die horizontaal werden gebakken. 
Bij het gebruik van meerdere kleuren op één vlak moest worden voorkomen dat deze doorliepen. 
Dit was mogelijk door de glazuren te scheiden door middel van de cloisonné- dan wel de hollijn-techniek. 
Bij de cloisonné-techniek (verhoogd) werden met behulp van een ballonspuit verhoogde lijnen van klei op het ongebakken aardewerk gespoten die zich tijdens de eerste bakgang hechtten aan het oppervlak. 
Vervolgens werden de glazuren opgebracht. Bij de tweede techniek, de hollijn-techniek (verdiept) werden lijnen op het biscuitgebakken aardewerk gelegd. 
Hiervoor werd een mengsel met weinig kleur en glazuur gebruikt, waaraan was werd toegevoegd. 
De gestolde contouren werkten als een soort dam die de glazuren scheidde. Tijdens de tweede bakgang verbrandde de was en kwamen de lijnen wat dieper te liggen ten opzichte van de aangrenzende kleuren. 
Omstreeks 1914 ontwikkelde Mauser een nieuw glazuur dat bij het bakken voldoende stroperig bleef om op verticale vlakken gebruikt te worden. 
Hierdoor konden kristalglazuren tevens op vazen en bijvoorbeeld de hier afgebeelde schaal toegepast worden. 
Hiervan heeft met name de schilder en ontwerper L.E.F. Bodart gebruik gemaakt. Tevens legde Bodart zich toe op het ontwerpen van tegels waarbij hij eveneens het gekristalliseerde glazuur toepaste. 
Door de eerder genoemde verbetering van kristalglazuren werd een nieuw soort aardewerk ontwikkeld. 
Bodart leverde hiervoor niet alleen de decors en de modellen, maar voerde deze tevens uit. 
Dit grèsachtige zogenaamde 'Bodart'-aardewerk bestaat voornamelijk uit vazen en schalen.

Jac. van Beurden

vlag 'Vara Delft'

Het creamware bord met geschulpte rand is in het plat versierd met het portret van stadhouder Willem V en profil. Mogelijk is dit portret vervaardigd naar voorbeeld van een zilveren draagteken met het portret van de stadhouder. Het medaillon is omgeven door gestileerde zonnestralen. Hieronder een banderol met het opschrift 'Vivat Orange'.

Bord met portret van stadhouder Willem V

Jean Covens

Corneille Mortier

'La sainte Bible, qui contient le Vieux et le Nouveau Testament'

Herman Veldhuis

Het theekommetje is omgekeerd conisch van vorm en heeft een standring. Het plat heeft, binnen een dubbele cirkel, een decor van een bloem. De buitenwand is gedecoreerd met bloemenranken en twee lotusvormige cartouches met een rivierlandschap met bergen, bomen en een boot.

Gea Karhof

Touched by History III - zeetegels

Eduard Houbolt

Besneeuwde daken van Delft

Chinese waterkruik; blauwe figuren op licht fond; planten met bloemen, vogels, insecten, lintjes en geometrische figuren; glazuur hier en daar gebarsten.

Peter Odijk

Portret van Jacoba Theodora Odijk-van Delden

Portret van Jacoba Theodora Odijk-van Delden

Bezoekers bij de trap in het Prinsenhof te Delft waar Willem van Oranje is vermoord door Balthasar Gerards op 10 juli 1584. Een man leest het tekstbordje, een vrouw met een jongen komen de trap af.

Bezoekers bij de trap waar Willem van Oranje is vermoord

Hendrik Bastiaans de Haan

Koninklijke Tichelaar Makkum

De voorzijde van de diepe schotel is beschilderd met een zittende kat omgeven door blauwe banden en vertoont proensporen. De achterzijde is bedekt met een ondoorzichtig geel glazuur.

Gepolychromeerde gevelsteen met het wapen van prins Willem I.

Gevelsteen met het wapen van prins Willem I

De schotel is gewelfd en heeft een standring. Het plat heeft, binnen een dubbele cirkel, een decor van een stokroos. De wand is gedecoreerd met prunus-, chrysant- en stokroosranken. Langs de rand loopt een band met servetwerk. De achterzijde heeft een decor van twee gestileerde ranken.

Theo van Hoytema

Nederlandsche Oliefabriek 

Hoge kist voor het verpakken en vervoeren van flessen Delftsche slaolie met op de zijkanten afbeeldingen van een olifant en het NOF logo geflankeerd door twee flessen slaolie met de tekst 'Delftsche-Slaolie Oliefabriek Delft'. 
 
Hugo Tutein Nolthenius is wellicht betrokken bij een opdracht aan de graficus Theo van Hoytema (1863-1917). Rond 1904/05 ontwerpt deze 'reclame' voor houten kistjes met slaolieflessen. Op de twee lange zijden van de kistjes staat onder de tekst Delftsche-slaolie het NOF logo centraal met daaronder nog 'Oliefabriek Delft'. Ter weerszijde hiervan de slaoliefles, alles tegen een achtergrond van slablad binnen een kader van blaadjes en aardnoten. Op de twee korte zijden een olifantje dat met zijn slurf een slaoliefles omklemt. Het geheel is wat onbeholpen maar blijft lang in trek.

Kist voor slaolieflessen Nederlandsche Oliefabriek

Jurrien Adrianus Burghoorn

De tulpendecoratie op deze modern gedecoreerde ‘tulpenvaas’ van traditioneel tinglazuur is een verwijzing naar de 17de-eeuwse stukken die gemaakt werden voor de elite uit die tijd.

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?