Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Jan Henderikse

In 1985 doet de Gemeente Delft een oproep aan kunstenaars om een actueel stadsgezicht te maken, geïnspireerd op het wereldberoemde 17de-eeuwse Gezicht op Delft van Johannes Vermeer. Jan Henderikse doet dat letterlijk en fotografeert alles wat hij ziet in de stad van zijn kindertijd en jeugd. Het gaat hem niet om het perfecte plaatje, maar om snelle opnamen. Zijn snapshots zijn amateuristisch en soms onscherp. Maar met zijn 744 polaroids in vijf schetsboeken geeft Henderikse een herkenbaar en volledig beeld van Delft in 1985.

Gezicht op Delft

Twee foto's van huizen aan het Achterom te Delft, geplakt op twee met doek bespannen paneeltjes, beschilderd.

Huizen aan het Achterom 45-47

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Fotografie Kramer [Groningen]

H.K.H. Prinses Juliana

onbekend

Oud Chinees craquelé potje uit Mingtijd, grijs, vaasvormig, omgekeerd afgeknot kegelvormig; concave bodem, nauwe hals, overlangse rotanreepjes, boven en onder vastgemaakt aan rotan ringen. 
De houten stop bestaat uit een 'singa' met daar bovenop een ruiter zittend. Bovenop de ruiter zit een geknield mannenfiguur met gebogen ellebogen en een vrouwenfiguur zonder armen

Perminakan

Maggi Giles

'96. Cheyne Walk'

David Derksen

Split vase

The Sunny Side of Myrtle; Myrtle Avenue III

'Ryde Shopping Center'

Karel van Mander (II)

Mander is de signatuur op het wandtapijt. 'Jonge Mander' noemde Karel van Mander zich vaak, ter onderscheiding van zijn gelijknamige vader, die vooral bekend gebleven is door de kunstenaarsbiografieën in zijn Schilder-Boeck. Hij kwam naar Delft als ontwerper voor de tapijtwever François Spiering. Spiering was na de Spaanse Furie met al zijn arbeiders van Antwerpen naar Delft uitgeweken. Het stadsbestuur had hem een van de vroegere kloosters in gebruik gegeven, want voor het weven van tapijten was veel ruimte nodig. Hij leverde veel series tapijten, vooral van het buitenland. 
Karel van Mander werd in dit bedrijf in 1607 of 1608 aangenomen. Hij moest de ontwerpen maken en ze ook vergroten tot kartons. Deze waren een belangrijk hulpmiddel, want de tapijten werden liggend geweven met de voorkant naar beneden, zodat de wevers het resultaat nauwelijks konden beoordelen. Van Mander heeft voor Spiering heel wat ontwerpen gemaakt, met steeds minder genoegen, want de repen van het karton werden meteen in productie genomen en men zat altijd op hem te wachten. Hij bedronk zich regelmatig, geld was er nooit in huis en krediet kreeg hij niet meer. 
Toch lukte het hem in 1615 met financiële steun een eigen bedrijf te stichten, dat in het volgende jaar met de productie begon. Zijn eerste opdracht was een grote serie tapijten voor de Deense koning, die in 1620 tot 26 stuks was uitgegroeid. Er moet hard gewerkt zijn op het atelier, maar waarschijnlijk heeft Van Mander toch te scherp met Spiering willen concurreren. Hij moest grote sommen betalen voor de specialisten. In 1621 werd hijzelf onder curatele gesteld, maar het bedrijf bleef een enorme productie van nog betere kwaliteit behouden. In 1622 werd Van Mander failliet verklaard, in 1623 stierf hij. Zijn materiaal en ontwerpen werden door Spiering overgenomen. 
Alexander de Grote was een geliefd onderwerp voor tapijtwevers. We weten dat Van Mander op zijn minst vier series Alexander-tapijten heeft geproduceerd. Maar al eerder komt Alexander voor als één van de negen beroemde mannen (o.a. in een begin 15 de eeuwse tapijtenserie in The Cloisters, New York) en als grote heerser (in een serie voor het Bourgondische Hof, nu in Roma) In Van Mander's tijd lag de nadruk vooral op de beslissende ogenblikken in de geschiedenis en op de morele eigenschappen van de grote man. 
Op het zojuist verworven wandtapijt is een veldslag te zien. Van de vele veldslagen die Alexander heeft geleverd, is deze te identificeren op grond van de olifanten aan de rechterkant. Zij bewijzen dat het hier om één van de beroemdste gevechten gaat: de slag bij de Hydaspes in 326 v. Chr. Deze rivier (de tegenwoordige Jehlum, West-Pakistan) vormde de scheiding tussen Alexander's leger en dat van koning Porus. Porus was de belangrijkste tegenstander op de grote veroveringstocht naar het Oosten en Alexander was de belangrijkste tegenstander op de grote veroveringstocht naar het Oosten en Alexander was vooral bang voor zijn 200 olifanten. Deze konden alleen door het voetvolk bestreden worden, de ruiters waren er niet op getraind. 
Alexander liet op een stormachtige maanloze nacht een deel van het leger onverwacht een eind verder de rivier oversteken. Zijn tactiek was erop gericht om de olifanten en de ruiterij van Porus te scheiden, zodat zijn voetvolk de olifanten kon aanvallen. Dit lukte en de olifanten gingen, vriend en vijand vertrappend, op de vlucht. De superieure gevechtstechniek van de Grieken, oprukkend in een phalanx met aaneengesloten schilden, zorgde er toen voor dat Alexander de slag won. Hij maakte de overwonnen Porus tot zijn vazal en liet hem verder regeren in zijn koninkrijk. 
Het ontwerp van Van Mander gaat terug op de biografie van Alexander in de parallelle levens van Plutarchus (ca.46 - na 120) In de tweede helft van de 16de eeuw beleefde deze Griekse schrijver een enorme populariteit, vooral na het verschijnen van een zeer matige Franse vertaling van Jacques Amyot (1559, vele malen herdrukt) Deze vertaling werd opnieuw vertaald, in het Engels door Sir Thomas North (1579, uitgebreid geciteerd door Shakespeare) en in het Nederlands door Aarnoud van Zuylen van Nyevelt (Leiden, 1603, herdruk Delft 1644) Er was echter in 1601 in Leiden al een eerdere vertaling van Everart verschenen, die gebaseerd was op een Latijnse versie van Darius Tibertus. Het is onduidelijk of Van Mander één van de Leidse versies heeft gebruikt of de vertaling van Amyot. 
Vele details uit het verhaal zijn op het tapijt terug te vinden. Op de achtergrond is het water van de Hydaspes te zien met aan de rechterkant de slag, waarin de olifanten duidelijk zichtbaar zijn. Het centrum van het tapijt wordt ingenomen door koning Porus, die door Plutarchus beschreven wordt als een enorme man, bijna even groot als zijn olifant, hoewel dit beest groter was dan zijn soortgenoten. Deze olifant beschermde zijn meester, maar toen hij voelde dat Porus door zijn wonden was verzwakt, knielde hij neer en liet Porus zachtjes op de grond glijden. Daarna trok hij met zijn slurf voorzichtig de spiesen en pijlen uit de wonden. Toen Porus voor Alexander gebracht was vroeg deze, hoe hij behandeld wilde worden. Het antwoord was: koninklijk. Alexander vroeg of hij er niet nog iets aan toe te voegen had, maar Porus antwoordde dat het woord koninklijk reeds alles inhield. Daarop gaf Alexander hem niet alleen de regering over zijn eigen koninkrijk, maar voegde er nog een groot gebied aan toe. 
Op het tapijt is het ogenblik afgebeeld waarop Porus in zijn macht wordt bevestigd. Alexander heeft zijn blinkende zwaard opgeheven. Hij zit op zijn beroemde paard Bucephalus, dat korte tijd later zou sterven. Naast Porus lijkt de 30-jarige Alexander een tengere jongeling. 
Van Mander heeft Porus en de zijnen onderscheiden van de Grieken door ze negroïde trekken te geven: platte neuzen en dikke lippen. Met historische en topografische juistheid nam men het in de 17de eeuw nog niet zo nauw. 
De compositie van het tapijt is door Van Mander op superieure wijze opgelost. Porus vormt de verbinding van de hoofdscène links met de veldslag rechts. Vanuit onze links-rechts leesrichting kijken we met Alexander mee, worden tegengehouden door Porus, maar tegelijkertijd in een diagonaal dalende lijn naar rechts geleid, vanwaar we in een slinger van vechtenden naar boven terugkomen bij de gebeurtenissen aan de rivier. Het geheven zwaard van Alexander, dat in de drukke achtergrond gemakkelijk verloren zou kunnen gaan, heeft bijzondere nadruk gekregen door het erachter geplaatste vaandel. 
Overal is de liefde voor het detail merkbaar. Vooral in de wapenrustingen, maar ook in de bloemen op de voorgrond, waar de toen nog nieuwe tulpen opvallen (zouden ze daarom precies onder de speer van Porus zijn geplaatst?) De rand, met een vlechtwerk van bloemen en druiven, verlevendigd door vogels, is sterk verwant aan de boorden van de Scipiotapijten van Spiering, die waarschijnlijk ook door Van Mander ontworpen zijn. 
In de documentatie, die door G.T. van IJsselsteyn is bijeen gebracht, is ons tapijt niet met zekerheid te traceren. Hoewel juist over de Alexander-serie vrij veel informatie bestaat, zijn de gegevens over de kleur van de rand en de maten moeilijk met dit tapijt in overeenstemming te brengen. In ieder geval kunnen we concluderen dat Van Mander vier, misschien wel vijf "kameren van Alexander" heeft geweven. En waarschijnlijk kennen we de oude naam van de voorstelling, al wordt die genoemd in verband met een tapijt met rode rand, terwijl het onze een blauwe heeft: 'de battalie van Poorus'.

Koning Porus voor Alexander de Grote

Brandweerpenning J.C. Bruigom

Soetens & Fils, 's-Gravenhage

Plattegrond en dwarsdoorsneden van de Koninklijke Grafkelder in de Nieuwe Kerk in Delft, met rechts een lijst van de personen die zijn bijgezet t/m 1837.

'Platte Grond en Doorsneden der Oude en Nieuwe Vorstelijke Grafkelders met de daar staande lijken, in het koor van de Nieuwe Kerk te Delft'


Notenhouten Lodewijk XIV stoel

De Drie Porceleyne Flessies

Willem Jacobsz. van der Kool

Het bord is aan de achterkant voorzien van een standring en versierd met gestippelde motieven. In het plat aan de voorkant zijn twee figuren in een architecturale omgeving afgebeeld omgeven door twee concentrische banden. Op de rand zijn vijf cartouches met bloemen, gescheiden door servetwerk. De licht geakkouleerde rand is bruin.

Bord gedecoreerd met een Chinoiserie voorstelling

Rijk van Lavieren

Berglandschap met huizen

William and Mary-stoel, rijk gesneden met hoge rugleuningen en betrekkelijk klein zitvlak.

De Porceleyne Fles

Jacobus Harlees

Het productassortiment van eigenaar Jacobus Harlees, die gedurende vijftien jaar (1771-1786) de leiding had over de fabriek1, bestond onder meer uit kaststellen en het hier afgebeelde type schotels. Voor de decoratie op dergelijk schotelgoed greep men terug op succesvolle motieven van weleer. De schotel toont drie oosterse figuren op een terras in een landschappelijke omgeving. Rechts is een pagodeachtig bouwwerk afgebeeld. 
1.De voorstelling is ontleend aan Delfts aardewerk uit de late zeventiende eeuw dat is beschilderd naar voorbeeld van het uit China geïmporteerde Overgangsporselein (1644-1662). Ook de kleuren blauw en mangaan werden overgenomen. 
2.Dit traditionele decor werd tot in de negentiende eeuw gebruikt door plateelbakkerij De Porceleyne Fles waarvan een 'P:C' met een flesje gemerkt bord getuigt.

Philip van Dijk

Portret van Elisabeth Pauw

Henk Tieman

'30e Kaagweek 1950 4e prijs'

Grote, enigszins gebogen stempel, met handvat, met de tekst 'Loomans', in rechthoekige houten doos.

Stempel 'Loomans'

Simon Fokke

Frans Houttuyn

'De Lighamen der Muitelingen van 't Oost-Ind. Comp. Schip Nyenburg ten toon gesteld, op de Zeeduinen, bezuiden Kykduin'

Ria Nieswaag

Zonder Titel

Beeld van gevorkt mensfiguur, adu hörö

Marijke Gémessy

Verdwenen Oranje...

Button Delft zet 'm op de rails, Regiotram Delft

Maximiliaan van der Gucht

Kussen met episode uit de geschiedenis van Jozef: Jozef, in ere hersteld, temidden van krijgslieden (Gen. 41, vs 37-42)

Kussen met Jozef, in ere hersteld, temidden van krijgslieden

Suzanne Taub

Experimentele Afdeling van De Porceleyne Fles

Wouter Dirk Oosterloo

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Bord, met opgaande wand, beschilderd met twee afhangende gestileerde bloemen binnen een florale omlijsting.

Schotel met tulpen

One Dime

Alida Catharina van Kinschot

Kolonelsvaandel van het Infanterie Regiment van Kinschot

Dit beeld laat de mensen zien voor wie de Kamer van Charitate is bedoeld. In Delft komen alleenstaande vrouwen met kinderen het vaakst in aanmerking voor armenzorg. Er zijn talloze weduwen met kinderen en vrouwen wier man langdurig van huis is, als soldaat op veldtocht of aan boord van een de schepen van de VOC.

Charitas

Henk Molenaar

'number one'

Aardewerkfabriek De Lint

Tegel Oude Delft

Fluitglas met licht oplopende van boven omgeslagen voet en holle balustervormige stam met kraag. De kelk draagt aan de voorzijde een met diamant gegraveerd portret van Frederik Hendrik, aan de achterzijde zijn wapen met het hartschild Coligny. Daaronder rondom een stadsprofiel (vermoedelijk een toespeling op zijn roem als stedendwinger). Takken met bloemen en vruchten versieren de voet en verlevendigen de fluit. 
Het glas is van Nederlandse oorsprong, al is de stam Venetiaans van vorm. Glazen van dit model en makelij zijn tot het einde van de 17de eeuw gegraveerd.

Fluitglas met portret van Frederik Hendrik

Adriaen Claesz. de Grebber

Nautilusbeker

Heb je een vraag? Neemt gerust contact met ons op, we helpen je graag.

Contact

De vorm van deze vaas is ontleend aan een Chinese Tempelvaas en beschilderd in de kleuren rood, blauw en goud van het Japanse Imari porselein.

Een Delftse faience vaas met een Imari decor.

Dirk van Dien

Baflo

Bord met op het plat het familiewapen van Christoffel Fabius van Hoecke (1665-1720), koopman in manufacturen en solliciteur-militair te Den Haag. Zijn vader, de zilversmid Adriaan van Hoecke trouwde in 1659 met Johanna Brechtel, een dochter van Hans Brechtel, deken van het Haagse goudsmedengilde. Na diens overlijden voerde Adriaan tevens het bedrijf van solliciteur-militair uit. 
Het gevierendeelde wapen bestaat in het eerste en vierde kwartier uit drie zilveren quarelen met vierkante koppen op een van rood en blauw gedeeld veld, zijnde Van Hoecke. Het tweede en derde kwartier toont in zwart een gouden lelie, het veld zilver gekoust, zijnde Brechtel.

Delft en Willem van Oranje (1533-1584) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wie is deze sleutelfiguur uit de Nederlandse geschiedenis? Ontdek hier de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven, van zijn geboorte tot aan zijn dood in het Prinsenhof. 

Wie was Willem van Oranje?

In korte, beeldende verhalen nemen we je mee in onze collectie. Geniet nog even na of verdiep je in bijzondere objecten.

Verhalen

Guus Zuiderwijk

'The Mill Home Steijning'

Kees Smits

Beschrijving van het (kunst)werk: Rechthoekige vormen en cirkel, doorsneden door verticale lijnen. bestaat uit 11 losse delen die in elkaar gepast worden.

Zonder titel

J.H. (Jan) van Willigen

vaas

Adolf le Comte

Kerkexterieur

Schelp werd gebruikt door de sunguhu, lagere priester, bij uitdrijvingsceremonieën

sangka

De Dubbelde Schenkkan

Louis Victor

Bord met doorlopende voorstelling van een tuinlandschap met een hek, vogels, insecten en bloeiende planten.

Het kannetje is peervormig en heeft een standring, een driehoekige sneb, een gegolfd oor, een wijd klokvormig deksel en een zilveren montering met scharnier rond monding, sneb en dekselrand en een vatting rond het oor. De buik heeft gedraaide cartouches met decors van bloeiende planten met insecten. De rand is gedecoreerd met servetwerk van gearceerde driehoeken. Het oor heeft een decor van een bloemenrank. Het deksel is versierd met bloeiende planten.

gedekseld kannetje met zilveren montering

De 'houten huik' diende tot straftuig voor overspelige mannen, die met deze huik over de schouders (als nabootsing van de kleding van vrouwen) ter bespotting langs de straten werden geleid.

'Om mijn quaet redjement dat ick hebbe misdaen, daerom moet ick met deze heuick gaen'

Atelier Cuypers-Stoltzenberg

'Néé geen ontslagen bij Calvé We gaan dat tot op de bodem uitzoeken'

Beeld van een zittende Ganesha, op voetstuk

Beeld van Ganesha

'number three'

Arthur Stam

Schuurtje

'nexa, asepta delft'

Dit bordje is een van de vroegere voorbeelden van het overnemen van Chinese motieven. In de rand zijn in uitgespaarde vakken aan Chinees Wan-li porselein ontleende versieringen in blauw glazuur op witte ondergrond. 
In het plat is een Madonna met kind in polychroom voorgesteld. Het Chinese Wan-li porselein werd eerst buitgemaakt door het veroveren van Portugese schepen en kwam zo in Nederland vanaf 1602 op veilingen, waar het enorme prijzen opbracht. Later ging de V.O.C., zoals blijkt uit de 'Daghregisters', dit porselein importeren. Dit blijkt al snel zijn weerslag te hebben in de versiering van het Noord-Nederlandse aardewerk.

Bord met Maria-met-kind



Gillis van Oosten

Tegel met borstbeeld naar rechts in cirkel van Willem van Oranje

Tegel met een portret van Willem van Oranje

H.W. Bremmer

Anoniem

Rond het wapen van de Koning-Stadhouder zijn in circkelvorm de geslachtswapens geschilderd. De hoeken zijn gevuld met wapens van Nassau, Engeland, Solms en Frankrijk.

Kwartierstaat met 128 kwartieren van Prins Willem III

C. Schilte & Co. - Delft, Electrische Koffiebranderij en Theehandel "'t Scheepje"

Trouwboekje Delft

Hozan Zangana

TEYRAWANIN is Hozan Zangana’s interpretatie van de verhalen van een aantal mensen die net als hij gevlucht zijn. Het beeld doet denken aan een grote vogel, bijvoorbeeld een adelaar, die ergens op een hooggelegen plek uitrust om te herstellen en kracht opdoet terwijl hij nadenkt over zijn overleving. Het beeld weerspiegelt de moed en intelligentie van deze nieuwe inwoners van Delft.

TEYRAWANIN / Perspectief

Kurz & Co, Tiel

Chris Dagradi

Kussen met episode uit de geschiedenis van Jozef: Jozef legt dromen van medegevangenen (bakker en schenker) uit (Gen. 40)

Kussen met Jozef die dromen van medegevangenen uitlegt

De op 29 juli 1842 geboren Lambertus Anthonie - zijn roepnaam is Lambert - van Meerten stamt uit een Delftse brandersfamilie. Van Meerten hielt van musiceren. Hij speelde violoncel en blies hoorn en verzorgde kwartetavondjes. 
Lambert van Meerten gebruikte zijn vrije tijd voor het verzamelen van kunstvoorwerpen. Als muziekliefhebber had hij aanvankelijk een voorkeur voor muziekinstrumenten en later voor bouwfragmenten, Delfts aardewerk en vooral meubilair. Lambert raakte steeds meer geïnteresseerd in het meubelmakersvak, durfde het aan voorwerpen te restaureren en toonde zelfs vaardigheid in het maken van zitmeubels. Met name in het draaien van hout was hij bedreven. De collectie van Lambert kreeg spoedig zo'n omvang dat zijn woning aan het Noordeinde 27 (hij woonde in het ouderlijk huis) te klein werd. Het idee ontstond een patriciërswoning in de zeventiende-eeuwse stijl te laten bouwen, waarin, in nagebootste oudhollandse interieurs met eiken betimmeringen, zijn originele bouwfragmenten ingepast moesten worden, gecompleteerd met nieuw werk in oude vormen. Dan kwamen ze immers het best tot hun recht. Op 1 april 1892 verzocht Lambert van Meerten officieel bij de gemeente Delft om toestemming van afbraak van pand Oude Delft 199 - een gewoon grachtenhuis met de eigenaardigheid dat het voortuintje had, jarenlang bewoond door burgemeester mr Johannus van Kuyk (1819-1885). De vergunning werd zonder problemen verleend. De bouw begon in april 1892 en eindigde precies een jaar later. 
Zijn woonhuis werd dan een passsende omgeving voor zijn grote kunstcollectie. Kortom, gebouw en collectie behoorden samen een harmonieus geheel te vormen. De bedoeling van Van Meerten was om het pand na zijn overlijden te bestemmen als museum van kunst en kunstnijverheid.

Portret van Lambert van Meerten

Sagger bowl

Het potje is omgekeerd stolpvormig en heeft een standring. Het deksel is wijd klokvormig en heeft een dubbelconische knop. De buik en het deksel hebben decors van bloesemtakken. De dekselrand heeft een band met servetwerk met daarin vier ovale cartouches met een bloem.

Anthonie Palamedesz.

Elegant gezelschap in een interieur

Robert Smit

Beschrijving van het (kunst)werk: Grijze en zwarte lijnen lopen kris kras door elkaar

Penning op het sneuvelen van Maerten Harpertsz. Tromp op 10 augustus 1653 in de zeeslag bij Ter Heijde

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

Penning op het sneuvelen van Maerten Harpertsz. Tromp op 10 augustus 1653 in de zeeslag bij Ter Heijde

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?