Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Jan Henderikse

In 1985 doet de Gemeente Delft een oproep aan kunstenaars om een actueel stadsgezicht te maken, geïnspireerd op het wereldberoemde 17de-eeuwse Gezicht op Delft van Johannes Vermeer. Jan Henderikse doet dat letterlijk en fotografeert alles wat hij ziet in de stad van zijn kindertijd en jeugd. Het gaat hem niet om het perfecte plaatje, maar om snelle opnamen. Zijn snapshots zijn amateuristisch en soms onscherp. Maar met zijn 744 polaroids in vijf schetsboeken geeft Henderikse een herkenbaar en volledig beeld van Delft in 1985.

Gezicht op Delft

Twee foto's van huizen aan het Achterom te Delft, geplakt op twee met doek bespannen paneeltjes, beschilderd.

Huizen aan het Achterom 45-47

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Jan Schoonhoven

'Offergaven en lofgeden dragen we u op, o heer, voor deze ziel'

'Stabat Mater'

64 Rectangles

Cornelis Troost

Familieportret van Johanna Suzanna Teding van Berkhout-Ghijs (1688-1717) en haar drie zonen, Pieter (1711-1744), Jan (1713-1766) en Coenraad (1714-1770). 
 
Johanna Susanna Ghijs is postuum afgebeeld als Flora achter een balustrade met haar drie zoontjes: Pieter (1711-1744), Jan (1713-1766) en Coenraad (1714-1770); dochter Susanna Maria (1717-1779) niet afgebeeld; het geheel in een landschap, met linksboven grote draperie, op de voorgrond een etend aapje. 
Johanna Susanna Ghijs was in 1717 overleden na de geboorte van haar vierde zoontje, dat in 1720 stierf. Troost maakte haar portret naar een schilderij van Hieronymus van der My, dat hij in opzet vrij nauwkeurig overnam. Hij voegde er wel zijn zwierige schilderwijze aan toe en gaf haar in plaats van de pruik, met stijve naar achteren lopende rijen krullen, een bloemenmutsje. 
Volgens Mario Praz, in zijn boek "Conversation Pieces" (London 1971), heeft Troost in het schilderij willen aanduiden dat de moeder was overleden door haar als het ware uit een graftombe te laten rijzen. De beide cypressen op de achtergrond zouden dan een funeraire betekenis hebben. Het stenen postament was echter een zeer gebruikelijk compositie-element en het landschap en de bloemen zijn geheel in traditie van Caspar Netscher. Wel typerend voor Troost is het virtuoze kleurgebruik, de directheid waarmee hij zijn geportretteerden heeft 'gevangen' en de ongedwongen pose, die vooral opvalt bij de blokfluit spelende jongen rechts. 
 
Jan Teding van Berkhout (1713-1766) bezat later een collectie schilderijen en tekeningen die in 1767 geveild werd. De familieportretten bleven buiten de veiling.

Familieportret van Johanna Susanna Teding van Berkhout-Ghijs als Flora en haar drie zonen


Gregorius van den Toorn II

Cachet met gegraveerd geometrisch ornament en zegel van de familie Graswinckel. Het schild in rococo-vorm, gekroond en geflankeerd door blad- en bloemwerk.

Cachet van de Familie van Graswinckel

Frans (Antonius Franciscus Hubertus) Nicolas

onbekend

Jan Claudius de Cock

Afgietsel in gips van een buste van prins Maurits, naar de originele terracotta buste aanwezig in de collectie van het Rijksmuseum Amsterdam.

Afgietsel in gips van een buste van prins Maurits (1567-1625)

Christina Linaris-Coridou

Beschrijving van het (kunst)werk: Chinees schoteltje van wit porselein met een figuratieve scène in blauw en een applicatie van strookjes papier in een bundel. Het gebroken en gelijmde Chinees porseleinen schoteltje met een figuratieve scène in blauw heeft een applicatie van strookjes papier in een bundel aan de rand.

Bord met Versiering

Johannes Wierix

De landvoogd Matthias van Oostenrijk en zijn luitenant Willem van Oranje worden opgevoerd als de militaire beschermers van de Nederlanden. Zij zijn omringd door eretekens, met links de personificatie van de Wijsheid, rechts van de Kracht. In het midden staat de personificatie van de Nederlanden. Op haar sokkel bevrijden twee mannen een vrouw die door een draak werd vastgehouden. Hiermee wordt de strijd van Matthias en Oranje voor de vrijheid van de Nederlanden verbeeld.

Dubbelportret van Matthias van Oostenrijk en Willem van Oranje

De Porceleyne Schotel

Jan Pennis sr

Plastiek in de vorm van een doedelzakspeler gekleed in een groene buis, een blauwe broek en gele klompen. Op zijn hoofd heeft hij een zwarte hoed met opstaande rand. Hij bespeelt een gele doedelzak en zit op een witte ton die is geplaatst op een mangaankleurige rotsachtige ondergrond.

Plastiek in de vorm van een doedelzakspeler


Schutterij Delft

Jan Heesterman

Gezicht op Nootdorp

Societe Ceramique, Maastricht

Het bord, dat is vervaardigd ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van het Koninkrijk der Nederlanden, is aan de voorkant voorzien van een decoratie van drie meisjes dansend rond een boom met oranjeappels, met hier omheen het opschrift 'Ter Herinnering 1813 - 1913'. Op de rand zijn oranjeappels en bladeren afgebeeld.

Bord vervaardigt ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van het Koninkrijk der Nederlanden, 1813-1913

Leonaert Bramer

Jaël en Sisera

Jan de Baen

Portret van Mr. Jacob van Vredenburch van Adrichem (1643-1714)

De potten zijn eivormig en hebben een standring en een plat cilindrisch deksel. De vaas heeft een doorlopend decor van een landschap met wolken, rotsen, planten, een hekje, een huis, een paard met een drakenkop, waarop een ruiter met een mandje eieren, en een gevolg van oosterse figuren met baldakijnen en vazen. Het deksel heeft op de wand een decor van boeddhistische symbolen, en op de bovenzijde drie zogenoemde zotjes.

De Drie Klokken

Beschildering in blauw met gele rand. Versierd met een vaas met waaiervormig gerangschikte varens. Pauwenstaart.

Bord met waaier- of pauwenverendecor

Drie Posteleyne Astonne

Hendrik van Hoorn

Beeld in de vorm van een gearmd paar op een bank staand op een gemarmerd voetstuk met voluten.

Plastiek van een minnend stel

Berchtesgaden waterval weg Königsee

Op een blauwe achtergrond. Links op de vlag geborduurd in geel "Delft" met daaronder de jaartallen: 1947, 1947, 1948, 1950 , 1952, *1954, 1958, 1959, 1960, 1970, 1972, *1975. *1977, 1978, 1979, 1982, 1983, 1985, 1987, 1990, *gelijk, 1991, 1993, 1995, 1997, 1998. In het midden (getekend) de 2 wapens van beiden steden. Voor Delft het wapen met aan beiden zijde een leeuw. Voor Kingston upon Thames zijn het 3 vissen boven elkaar. Boven de wapens staat : ANGLO NETHERLANDS. Onder de wapens staat: SPORTS ASSOCIATION. Aan de rechterkant van de vlag in geel geborduurd "Kingston" met daaronder de jaartallen 1949, 1951, 1953, *1954, 1955, 1956, 1957, 1966, 1967, 1968, 1969, 1971, 1972, 1973, 1974, *1975, 1976, *1977, 1980, 1981, *draw, 1984, 1986, 1988, 1989, *1990, 1992, 1994, 1996, 1998. 
 
De Gemeente Delft heeft met Kingston upon Thames een jumelagecontact gehad. Die relatie is aangegaan vlak na de 2e Wereldoorlog en gestimuleerd door de Nederlandse journalist Albert Milhado. Hij was jarenlang correspondent bij de AVRO in Londen. In Engeland was de vrees dat het land door de oorlog geïsoleerd zou raken van het Europese vasteland. Die landen op het vaste land hadden immers veel gemeenschappelijke ellende meegemaakt en dat lag bij Engeland wat anders. Om de onderlinge contacten tussen de mensen in Engeland en de mensen op het vasteland te versterken is Albert Milhado naar Nederland gekomen met onder zijn arm een stapel engelse plaatsen die hij aan Nederlandse plaatsen wilde koppelen. Hij had van te voren een beetje gekeken welke plaatsen goed bij elkaar zouden kunnen passen. Zo werd Delft met z'n koninklijke banden gekoppeld aan de Royal Borough of Kingston upon Thames en Leiden aan de universiteitsstad Oxford. De activiteiten bestonden vooral uit het uitwisselen van groepen. Bij Kingston waren dat vaak sportverenigingen die het ene jaar naar Kingston gingen en het andere jaar de gastgevers waren van de mensen waarbij ze in verenigingsverband hadden gelogeerd. 
In de beide steden was de coördinatie van de activiteiten aanvankelijk in handen van de gemeente. In Delft is dat eind tachtigerjaren veranderd. Er werd toen een particuliere stichting opgericht die de jumelage relatie met Kingston vorm en inhoud gaf. De stichting werkte met een geringe subsidie van de gemeente. Dat bedrag was vooral bedoeld om bezoekende mensen uit Engeland een programma te kunnen bieden. De reis moesten de mensen zelf betalen. Het verblijf was bij gastgezinnen, dus met de kosten viel het wel mee. In Kingston is het altijd een aan de gemeentelijk gelieerde activiteit gebleven; het werd vooral gerund door ambtenaren. Rond het jaar 2000 bleek dat degenen die het tot dan toe in Kingston de zaak draaiende hadden gehouden daarmee wilden stoppen. (Ze waren al dik over de 90) En er waren geen opvolgers. Daarmee was het niet langer meer mogelijk om uitwisselingen te organiseren en werd besloten het jumelage contact te beëindigen. 
Het doel dat de jumelage heeft willen nastreven, namelijk het bevorderen van contacten over en weer en het informeren over de twee samenlevingen en gewoonten is toch wel gerealiseerd.

Delft - Kingston upon Thames

Simon van de Passe

Portret van Lamoraal van Egmont, Prins Lamoraal I van Gavere graaf van Egmont (1522 - 1568)

Jacques Callot

Israël Henriet, Parijs

Les Miseres et les Mal-Heurs de la Guerre. 2

De gelobde muurvaasjes hebben een conische voet, een omgekeerd conische hals en een platte, geperforeerde achterwand. De vaasjes hebben applicaties van twee klimmende oosterse kinderen en twee boeddhistische-leeuwenkoppen met afhangende ringen. De buik van de vaas is gedecoreerd met bloemenranken. De jasjes van de kinderen hebben decors van bloemen en sterren. Langs de voet en de monding lopen banden met swastikavormig servetwerk.

set van twee muurvazen

Maggi Giles

Joris Geurts

Beschrijving van het (kunst)werk: Tekenachtige witte lijnen uitgespaard uit groen/blauwe achtergrond.

Zonder titel

Opmars

Marco Zwinkels

Atelierportret Chris Dagradi

Fotoreportagebedijf N. v.d. Horst

Bezoek van H.M. de Koningin Juliana en Prins Bernhard aan Leiden, 1954

Plastiek van een koe door vrouw gemolken

Abraham Vosmaer

Stilleven met vissen en keukengerei

W. de Haan

De Koninklijke Familie aan boord van "de Heemskerk"

Rijkscommissie ter vervaardiging en ruiling van reproductiën van kunstvoorwerpen

Afgietsel van het beeld of balkdrager voorstellende Sint Andreas

Kopje met door twee leeuwen geflankeerd gekroond wapen van Willem IV en het randschrift 'Honi soit qui mal y pense' en 'D'Oranje stam door Gods macht verh[oog]d: a[nno]: 3 me[i]. 1747' afgesloten door slinger van oranjeappeltjes.

Kopje met het wapen van Willem IV

Jacob Jan van Goor

Koninklijke Begeer [Voorschoten]

Penning op het aftreden van prof. dr. J .Böeseken als hoogleraar aan de Technische Hogeschool te Delft

Cornelis de Man

Dit huiselijke tafereel is één van de vele schilderijen in dit genre die in de periode 1640-1670 vooral in Delft werden geschilderd. De voorstelling is geënsceneerd en zit vol symboliek, waarvan de betekenis ons tegenwoordig nog maar gedeeltelijk duidelijk is. 
In dit geval staat 'de liefde' of 'de liefdesrelatie' centraal. Het omgewoelde bed, de tweede bedstee achter de veegster en de spelende poes refereren aan de fysieke kant van een amoureuze verhouding. De kan van Delfts aardewerk, die op de rand van de tafel staat, moet de beschouwer doen beseffen dat er altijd sprake is van een wankel en breekbaar evenwicht, dat alleen in harmonie kan gedijen. Naar dit laatste aspect verwijst het snaarinstrument op de stoel. 
 
Cornelis de Man heeft waarschijnlijk zijn eigen interieur als voorbeeld gebruikt; een identieke bedstee en lambrisering komen namelijk op verschillende van zijn werken voor. Hij was gespecialiseerd in dit soort geënsceneerde voorstellingen, die in een rijk gestoffeerde omgeving zijn geplaatst. 
De Delftse schilder Johannes Vermeer was de beroemdste vertegenwoordiger van dit genre schilderijen. Hij was niet alleen een stad-, maar ook een tijdgenoot van De Man, die hij ook zeker heeft gekend.

Vrouw met kat in interieur

Maximiliaan van der Gucht

Stoelen bekleed met tapijtweefsel, waarschijnlijk gediend hebbende voor de vergaderingen van de Veertigraden. Zowel rug en zitting als achterstijlen tussen rug en zitting zijn bekleed met tapisserie met een patroon van gestrooide bloemen (op een donker fond) en door een lint samengebonden en -gestrikte bloemtakken en -tuiltjes. Drie verschillende patronen. 
 
Opdracht aan Van der Gucht 'een en veertich tapijte stolen daer onder eene presidiale armstoel' welke M. v.d. Gucht 8 mei 1662 aannam te vervaardigen. Uit het oorspronkelijke contract verder dat 'de heeren Burgemeesteren zullen tot voldoeninge van betalinge van de voorz. tapijten aan voorn. Van der Gucht cedeeren en opdragen zeeckere huysinge en de erve daerinne de voorn. Van der Gucht tegenswoordig woont, genaemt het Catarinen Convent, vrij sonder eenige oncosten van de opdrachte XL penningh, mitsgadens noch twee hondert guldens des zal bij Van der Gucht gehouden zijn gelijck hij belooft mits dese boven de voorsz. tapijten ten behoeven als voren te maecken een en veertich tapijte stoelen [...]'

Serie van zes stoelen

Jacob Matham

Portret van Cornelis Musius (prior van het St. Aagten - St. Agata - klooster te Delft), buste naar rechts met opstaande bontkraag, in ovaal met randschrift 
'Vitae Septeno decies Cornelius Musius, integro corpore talis erat' en onderaan zijn zinspreuk 'Non sine Christo' in banderol. 
Linksboven het wapen van Delft, rechtsboven het wapen van Cornelis Musius, linksonder een kroon, rechtsonder twee palmtakken. 
Onderschrift 'Obijt martijr anno salutis M.D. LXXII. die X Decembris Aetatis fuae LXXII'

Portret van Cornelis Musius

Kees Smits

Beschrijving van het (kunst)werk: Het hele doek is l. oranje. Daarover potloodlijnen en verflijnen. Velden ontstaan: Links oranje rechthoeken met ruitvormige belijning, met daartussen drie horiz. kringelende lijnen; in het midden een klein felgroen vlak; rechts een blauw veld, waarvan de bovenrand feller blauw is, en van waar uit vert. kringelende lijnen lopen.

zonder titel

Sigismundus Zschammer

De kandelaar bestaat uit drie delen, te weten een gladde kaarspunt met hieronder een druiprand gedreven met bloemen. De 'shaft' is gedraaid en ook weer gedreven met bloemen. Deze staat op een met bloemen versierde verdikking boven een ronde licht gewelfde voet. Ook deze is gedreven met bloemen die zijn aangebracht rond medaillons met de Heilige Maagd Maria met Kind, 2 anderen, en de Heilige Drie-eenheid, en 2 anderen. 
 
Two candle holders. Both twisted candleholders are chased with flowers. The slightly domed bases are also decorated with flowers surrounding medallions depicting the Virgin Mary with child and the Holy trinity.

De Klaauw

Een zogenaamd pauwenbord met op het plat een vaas met in waaiervorm gerangschikte pauwenveren. 
Rand versierd met afwisselend een dubbel bladmotief en een bloempot met spiraalmotieven.

Gebr. van Oven

Leendert van Lopik

Beschrijving van het (kunst)werk: Wandobject bestaande uit een raster van witte vierkanten en blokken.

Geschulpte tazza met op het plat een putto in een cirkel omgeven door groteskenornament. Deze Italiaanse schaal is gemaakt in Deruta en heeft een afzonderlijk gemaakte standring en schotel.

Jan Snoeck

Voorzijde; Deze verbeeldt een slagmachine welke een wezenlijk element vormt in de fabricage te Delft. De beeldhouwer werd hiertoe geïnspireerd door een deel van een dergelijke machine. De jaartallen 1913-1963 geven het stichtingsjaar en het jubileumjaar aan. 
Keerzijde: De plastische vormen op deze zijde verbeelden het materiaal-onderzoek en de inventie, alsmede het bedrijf te Alblasserdam. De er op voorkomende symbolen zijn ontleend aan de stootspanningsgenerator met bollenvonkbrug en aan de gietpan uit het staalbedrijf te Alblasserdam. 
 
In blauw doosje

herinneringspenning 50 jaar N.V. Nederlandsche Kabelfabrieken

Foto van Cornelia Elisabeth Roodenburg (1817-1906)

'Afbeelding der executie geschiet den XIII May 1619 aen Jan van Oldenbarnevelt gewesene advocaet van Hollant'

Bobbejak schenkkan met deksel

Peter Odijk

'Old Remembrance'

Op 10 juli 1584, wordt in het Prinsenhof Willem van Oranje doodgeschoten. De kogelgaten die achterblijven in de muur, herinneren nog elke dag aan deze tragische en cruciale gebeurtenis uit de Nederlandse geschiedenis. In Museum Prinsenhof Delft ervaar je het verhaal van prins Willem van Oranje in Delft. Wat zijn komst betekende voor de stad en hoe hij en zijn nakomelingen het fundament van dit land legden. In het Prinsenhof loop je door de vertrekken waar Willem van Oranje en zijn familieleden verbleven, en sta je oog in oog met de kogelgaten.

Delft en Willem van Oranje (1533-1584) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wie is deze sleutelfiguur uit de Nederlandse geschiedenis? Ontdek hier de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven, van zijn geboorte tot aan zijn dood in het Prinsenhof. 

Wie was Willem van Oranje?

De Twee Scheepjes

Anthony Pennis

Balustervormige, achtzijdige dekselvaas, met gewelfd deksel, met in geprofileerd, blauw cartouche met lofwerk een staande Chinees, een zogenaamd 'zotje', voor hek tussen hoge bloemen, voorgrond paviljoentje aan vijver. 
Een cartouche aan de onder- en bovenzijde afgesloten met schelpmotief, aan weerszijden cartouche met floraal motief en op de achterzijde een vegetatief ornament. Op voet en halsrand sierornamentjes en op deksel bloemmotief.

Lies Cosijn

Experimentele Afdeling van De Porceleyne Fles

De Porceleyne Fles - Royal Delft

De titel van het stuk ‘Volksverhuizing’ is een verwijzing naar de grote groep mensen die Indonesië verlieten vanwege de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog (1945-1949). Na de Tweede Wereldoorlog en de capitulatie van Japan in 1945, werd de onafhankelijke Republiek van Indonesië uitgeroepen. Hierop volgde een vier jaar lange strijd met de koloniale machthebber, Nederland. Veel (Indische) Nederlanders (r)emigreerden tijdens of na de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog naar Nederland. Lies Cosijn en haar familie voeren in maart 1946 met het troepenschip 'Alcantara' van Singapore naar Southampton. Cosijn zou zichzelf hebben afgebeeld in het ruim van dit schip. Op het schip zijn ook mensen van Indonesische afkomst aanwezig die herkenbaar zijn aan de ‘Songkok’, een typisch Indonesisch hoofddeksel.

Volksverhuizing

Ronald van Ooijen

Beschrijving van het (kunst)werk: Fietsenmaker en wielrenner. Naakt met wielrennershelm in de hand voor zijn gereedschap

Portret van Ernst Lalleman

Dericks & Geldens, Druten

Bij de negentiende-eeuwse restauratie van de Historische Zaal van Het Prinsenhof werden deze haardstenen in basreliëf gemaakt met het bijbelse verhaal van de kuise Susanna (DK 9), naar originelen die zich in het Rijksmuseum Amsterdam bevinden. 
 
E: haardsteen met het tafereel van de kuise Susanna die ter dood wordt veroordeeld op basis van de valse verklaringen van de ouderlingen. Zij verklaarden te hebben gezien dat Susanna gemeenschap had met een onbekende jongeman.

De kuise Susanna: Susanna ter dood veroordeeld

Rijk van Lavieren

Landschap met kassen

Greet van Amstel

74-31

Iphigeneia is de oudste dochter van het Myceense koningspaar Agamemnon en Klytaimnestra. Wanneer Agamemnon met zijn vloot vanuit Aulis wil uitzeilen om strijd te gaan leveren met de Trojanen, blijkt dat de godin Artemis de winden heeft stilgelegd: Zij is hevig ontstemd over het doden van een aan haar gewijd hert door de koning. Agamemnon kan de vloek ongedaan maken door zijn dochter Iphigeneia te offeren. Na een lange tweestrijd besluit de vorst om haar onder valse voorwendselen naar Aulis te lokken, waar zij zogenaamd in het huwelijk zal treden met de Griekse held Achilles. Op het moment dat Iphigeneia daadwerkelijk dreigt te worden geofferd op een altaar, vervangt Artemis haar door een hinde. De offering van Iphigeneia in Aulis werd in de 17e eeuw enkele malen uitgebeeld, onder andere door Rombout van Troyen, Willem de Poorter, Jacob de Wet, Pieter Codde, Jan Steen, Richard Brakenburg en Arnold Houbraken. De versie van Leonart Bramer kenmerkt zich door een uitgesproken maniëristische compositie, waarbij de centrale handeling naar de achtergrond is verplaatst en het beeld voor een groot deel in beslag wordt genomen door bijfiguren op de voorgrond. Niettemin zorgen de heldere opbouw en effectieve belichting van het tafereel voor een pakkend resultaat, waarbij de blik van de toeschouwer onmiddellijk naar de wanhopige Iphigeneia wordt getrokken die op het punt staat geofferd te worden. Met een laatste smeekbede richt zij zich tot de links bovenin de wolken tronende Artemis, herkenbaar aan de maansikkel op haar voorhoofd. Mogelijk stelt de geharnaste ruiter rechts op de voorgrond Achilles voor. Deze Griek speelt nog na zijn dood een rol in de strijd om Troje, zoals te zien is op het pendant van dit schilderijtje met de Twist tussen Ajax en Odysseus om het bezit van Achilles' wapenuitrusting na diens sneuvelen voor de muren van Troje. 
Eveneens als de offering van Iphigeneia is het ontwerp ontleend aan Ovidius' Metamorphosen. In de populiere uitgaven van Muller welke respectievelijk de offering van Iphigeneia en de twist tussen Ajax en Odysseus laten zien. Dit verklaart wellicht de combinatie van deze thema's in het Delftse pendantenpaar. Mogelijk hebben de schilderijtjes zelf deel uitgemaakt van een grotere serie scènes uit de Metamorphosen.

Het offer van Iphigeneia

Tolstoi

Leon Senf

Jurrien Adrianus Burghoorn

De tweede groep die tot het Nieuw Delfts behoort is het Nieuw-Perzisch dat is geïnspireerd op Syrische en Iranese keramiek uit de zeventiende eeuw. Kenmerkend voor dit Islamitische product zijn de kleuren blauw en groen op een wit fond onder een doorzichtig, kleurloos glazuur. 
Hiernaast werd ook gebruik gemaakt van een karakteristiek turkooize, doorzichtig glazuur waaronder de zwarte tekening direct op de lichtgrijze scherf werd aangebracht. 
Dit laatste inspireerde De Porceleyne Fles tot het maken van de groene, dekkende glazuurlaag die een enkele keer kobaltblauw was. 
De beschildering van de voorwerpen is eenvoudig. 
De decoratie van flessen en kleine vazen bestaat voornamelijk uit geometrische en florale motieven in banden of compartimenten. 
De patronen op kleine borden worden vanuit het midden opgebouwd en waaieren als bloemen uit. 
De grote vazen en borden tenslotte zijn voorzien van een hoofdmotief van een hert of een vogel tussen rankwerk. 
Ondanks de overeenkomsten zijn de voorbeelden niet slaafs gekopieerd maar zijn de repeterende geometrische ornamenten en slingerende plantenranken eerder geïmiteerd. 
Bij vroege voorbeelden werd niet alleen gebruik gemaakt van doorzichtig turkooiskleurig glazuur, maar ook van kleurloos transparant glazuur. 
Om de kleuren wat op te lichten, gebruikte De Porceleyne Fles licht- en donkerblauw in plaats van de combinatie donkerblauw en zwart zoals bij de Oriëntaalse voorbeelden. 
Het oppervlak van de vazen, kannetjes en kommen van De Porceleyne Fles is veelal verdeeld in rechthoekige vlakken of ruitpatronen die zijn opgevuld met kleine spiralen of gestileerde fantasiebloemen in een alles bedekkend patroon (horror vacui). 
Verder werden herten afgebeeld en vissen in scholen of paarsgewijs.

Portret van Catharina Elisabeth de Vries (1716-1774)

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

Portret van Catharina Elisabeth de Vries (1716-1774)

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?