Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Vanuit het Prinsenhof strijdt Willem van Oranje (1533-1584) voor vrijheid van geloof en geweten. Hij vindt dat je mag geloven en denken wat je wilt. Wat betekent vrijheid voor inwoners van Delft vandaag? Het afgelopen jaar is Museum Prinsenhof Delft samen met stadsbewoners op zoek gegaan naar antwoorden op deze vraag.

Monutotam

Jan Henderikse

In 1985 doet de Gemeente Delft een oproep aan kunstenaars om een actueel stadsgezicht te maken, geïnspireerd op het wereldberoemde 17de-eeuwse Gezicht op Delft van Johannes Vermeer. Jan Henderikse doet dat letterlijk en fotografeert alles wat hij ziet in de stad van zijn kindertijd en jeugd. Het gaat hem niet om het perfecte plaatje, maar om snelle opnamen. Zijn snapshots zijn amateuristisch en soms onscherp. Maar met zijn 744 polaroids in vijf schetsboeken geeft Henderikse een herkenbaar en volledig beeld van Delft in 1985.

Gezicht op Delft

Twee foto's van huizen aan het Achterom te Delft, geplakt op twee met doek bespannen paneeltjes, beschilderd.

Huizen aan het Achterom 45-47

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Jan Schoonhoven

'Offergaven en lofgeden dragen we u op, o heer, voor deze ziel'

'Stabat Mater'

64 Rectangles

Huis aan het Terweepark,  Leiden

Jan Rot

Atelier van gebrandschilderd glas 'T Prinsenhof

Glas-in-loodraam '1884'

Antoon Derkzen van Angeren

Slapende oude vrouw

draagteken vrijmetselarij 'Loge de Vriendschap', Surabaya, met vrijmetselaarshanddruk

Simon van de Passe

Adriaen van Nieulandt

Liberum Belgium

De Porceleyne Fles - Royal Delft

De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. Zo is de plooischotel uit de jaren 1930-1976 het evenbeeld van het exemplaar uit de beerput. Ook het tweetal 'vaasjes' met een brede rand is niet te bestempelen als een nieuwe creatie, maar vindt zijn oorsprong in het vertrouwde model van de kwispedoor. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Herman Veldhuis

Hanengevecht

Philip van Pieterson

5 studies voor Vestige 2

De geribde balustervormige vaas heeft een rechte nek met naar buiten gebogen rand. 
De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

H.J.A. Weinberg

Weenenk & Snel, La Haye

H.K.H. Prinses Juliana

J.D. van Velzen

De schotel is vervaardigd ter gelegenheid van het 25-jarig huwelijksjubileum van koningin Wilhelmina en prins Hendrik op 7 februari 1926. In het plat zijn twee gekroonde wapens geschilderd - het linker toont de Hollandse leeuw met zwaard en pijlen in de klauwen, en het rechter toont een alliantiewapen.

Schotel ter gelegenheid van het 25-jarig huwelijksjubileum van koningin Wilhelmina en prins Hendrik op 7 februari 1926

Jan Ernst Douma

Beschrijving van het (kunst)werk: Onderaan vermeld 
nabij Oranjestraat, Delft 81

Langs Delftse Vesten en Singels. De buitenste binnenstad; nabij Oranjestraat

Dirk Boode

Karton glas-in-loodraam Hervormde kerk, Maasland

Op het zakje de hoofden van Juliana en Bernard in een rood hart. De letters J en B staan door elkaar heen, erboven een kroon. Links- en rechtsonder van de gezichten de familiewapens. Met kleine letters: Namaak is verboden.

De schnelle heeft drie ronde profielen langs de boven- en onderrand. De decoratie bestaat uit drie reliefs die in een drukvorm zijn gemaakt. De smalle, hoge velden zijn verdeeld in medaillons die elk een andere vorm hebben, met een christelijke thematiek. In de bovenste zeshoekige voorstelling ontmoet Christus de Samaritaanse vrouw bij een put. Het middelste medaillon in de vorm van ee vierpas, toont de heilige Helena als een staande, gekroonde vrouwenfiguur. In de achthoek onderaan staat Christus als een goede herder bij zijn schapen, terwijl twee mannelijke figuren in monnikspij de stal binnenkomen

Speld huwelijk Juliana en Bernard

Henk Tieman

wandreliëf 'gasthuismolen'

Opschrift: 
De slager geeft graag elke klant 
Een fijn stuk vleesch met vette rand 
Maar.... geeft de slager mager vleesch 
Dan is dat niet zijn schuld geweest

Rijk van Lavieren

Park "Rozenburg" Rotterdam

Duinen bij Soest

Diana van Hal

Blue print III donkerblauw (III) over lichtblauw (II) over geel (I)

Vrouw in jurk

Alfons Braaksma

Delft

Lambert Eugen Florian Bodart

Gekristalliseerd glazuur, dat zich kenmerkt door kleine vlekjes die het object een schittering verlenen, is een bekend fenomeen in de keramiek. 
In eerste instantie was dit glazuur alleen geschikt voor architectonische producten. 
Voor de vorming van kristallen was een glazuurtype nodig dat tijdens de bakgang min of meer vloeibaar werd waardoor het alleen toegepast kon worden op tegels die horizontaal werden gebakken. 
Bij het gebruik van meerdere kleuren op één vlak moest worden voorkomen dat deze doorliepen. 
Dit was mogelijk door de glazuren te scheiden door middel van de cloisonné- dan wel de hollijn-techniek. 
Bij de cloisonné-techniek (verhoogd) werden met behulp van een ballonspuit verhoogde lijnen van klei op het ongebakken aardewerk gespoten die zich tijdens de eerste bakgang hechtten aan het oppervlak. 
Vervolgens werden de glazuren opgebracht. 
Bij de tweede techniek, de hollijn-techniek (verdiept) werden lijnen op het biscuitgebakken aardewerk gelegd. 
Hiervoor werd een mengsel met weinig kleur en glazuur gebruikt, waaraan was werd toegevoegd. 
De gestolde contouren werkten als een soort dam die de glazuren scheidde. Tijdens de tweede bakgang verbrandde de was en kwamen de lijnen wat dieper te liggen ten opzichte van de aangrenzende kleuren. 
Omstreeks 1914 ontwikkelde Mauser een nieuw glazuur dat bij het bakken voldoende stroperig bleef om op verticale vlakken gebruikt te worden. 
Hierdoor konden kristalglazuren tevens op vazen en bijvoorbeeld de hier afgebeelde schaal toegepast worden. 
Hiervan heeft met name de schilder en ontwerper L.E.F. Bodart gebruik gemaakt. Tevens legde Bodart zich toe op het ontwerpen van tegels waarbij hij eveneens het gekristalliseerde glazuur toepaste. 
Door de eerder genoemde verbetering van kristalglazuren werd een nieuw soort aardewerk ontwikkeld. 
Bodart leverde hiervoor niet alleen de decors en de modellen, maar voerde deze tevens uit. 
Dit grèsachtige zogenaamde 'Bodart'-aardewerk bestaat voornamelijk uit vazen en schalen.

Adolf le Comte

Deze schotel met het opschrift 'Amor' vertoont het signatuur van de ontwerper Adolf le Comte (1850-1921). 
Het decor is in neorenaissancistische stijl uitgevoerd, waarbij Le Comte teruggreep op motieven als de hoorn des overvloeds en een maskaron. 
Toen eenmaal het Delftse aardewerk met een, op een witte scherf in blauw uitgevoerd decor de markt had veroverd, ontstond er ruimte voor nieuwe ideeën op het gebied van vormgeving en versiering. 
Dergelijke vernieuwingen kwamen met name van Le Comte in 1877 door Joost Thooft werd aangetrokken als artistiek adviseur en ontwerper. 
Naast het opleiden van een aantal schilders, waren zijn belangrijkste taken het ontwerpen van nieuwe decors en het vergroten van het modellenbestand. 
Vanaf het moment dat Le Comte werd aangesteld, zijn de door hem ontworpen objecten op tentoonstellingen bekroond. 
Uit een herinneringsdocument uit 1885 waarin de jury 'eene Eerste Bekroning' toegekend heeft aan 'Joost Thooft en Labouchère voor geschilderde tegels', blijkt dat Le Comte ook bemoeienis heeft gehad met de organisatie van de Internationale Tentoonstelling van Decoratief Aardewerk en Gebrand Glas uit dit jaar. 
In 1903 vierde Le Comte zijn 25-jarig jubileum dat door bekende kunstenaars en kunstindustriëlen werd bezocht.

Schotel 'Amor'

Jackson Li

Aardewerkfabriek De Lint

Tegel Oude Delft

Schootsvel vrijmetselarij 'Loge de Vriendschap', Surabaya

onbekend

(draag)penning van de brandweer van de Polytechnische School

Corine Post

De Delftsblauwe Deken

Familieportret Schorer - van Kinschot

Jan Heesterman

Landschap met huis en windmolen bij rivier, bij avondlicht

Plastiek dat twee voorzijden van koeien combineert. Het geheel is overgoten met goudglazuur, waarbij enkele delen van de koppen onbedekt zijn gelaten.

Koe plastiek

Johannes Wierix

Portret van Philips Willem van Oranje Nassau (1554 - 1618), kniestuk naar rechts, rechts een kolom, links de helm op een tafel. 
opschrift 'Philippus Guil. D.G. Princeps: Auraicae Comes de Nassau Catsenel / Dietz Viand Buren Leerdam etc. Baroin Breda Diest Arlay Grimb. etc.' 
 
Philips Willem van Oranje Nassau 
Geboren 19 december 1554 in Buren als eerste kind van Willem van Oranje. Overleden 20 februari 1618 in Brussel 63 jaar oud. Begraven in Diest.

Portret van Filips Willem van Oranje

Euromunt B.V., Delft

Ter herinnering aan de deelname sportdag te Delft, 10 september 1994

Oogstende boeren

Ludwig van Beethoven

Christina Linaris-Coridou

Delft is een stad van vele culturen: vrouwen uit alle windstreken zijn in Delft samengestroomd en naast geboren en getogen Delftenaren komen wonen. Al deze vrouwen bieden daarom de stad Delft een wandkleed aan, om hun verbondenheid met elkaar en met de stad te laten zien, maar ook de gebundelde kracht van de vele culturen die Delft rijk is. 
 
Op vier locaties in de wijken Voorhof en Buitenhof kwamen Delftse vrouwen van verschillende nationaliteiten, achtergronden en leeftijden bijeen om te borduren aan een gezamenlijk kleed dat als thema 'aarde, water, vuur en lucht ' heeft. Elke groep borduurde een gedeelte waarbij elke vrouw afzonderlijk een stukje van het kleed invulde. In het voorjaar 2003 werden de kleden samengevoegd tot een groot, veelkleurig kunstwerk en werd het project afgesloten met een feestelijke presentatie. 
 
De kleden vormen een samensmelting van de vele culturen. Iedere cultuur levert een 'lapje' aan dit wandkleed en is zo vertegenwoordigd in dit project. Juist de universele taal van het handwerk, het samenwerken en de herkenning binnen de verschillende culturen leidt tot iets wat uitstijgt boven het maken van dit kunstwerk alleen. Het resultaat van Delftse Kleden is niet slechts de wandkleden, maar ook alles wat erachter schuilgaat, de verhalen, de ontmoetingen tussen vrouwen, de tegenslagen, de vondsten

Delfts kleed; Vuur

Dirk van Dien

Tinallinge

De Metaale Pot

Lambertus Woutersz. van Eenhoorn

Margaretha Teckman

De Delftse plateelschilder van deze schotel heeft zich laten inspireren door de afbeeldingen op Chinees porselein dat vanaf het begin van de 17de eeuw door de VOC naar Nederland werd verscheept. Op de centrale afbeelding zijn dertien figuren geschilderd, waarvan er acht behoren tot ‘de onsterfelijken’ die voorkomen in het Taoïsme, een oude Chinese religie. Ondanks de onwetendheid van de Delftse plateelschilder over de achtergrond van dit decor, laat hij zich er wel door inspireren en past het decor aan naar de smaak en ideeën van de Nederlanders. Zo is er bijvoorbeeld een pijprokende monnik afgebeeld, een beeld dat niet in de Chinese kunst voorkomt. De plateelschilder voegt hiermee het nieuwe populaire westerse gebruik van tabak roken toe aan het decor van deze schotel.

Schotel

Winterhulpspeld Gouda en Haarlem

Bloemhouder plastiek

Johannes Cornelis Zürcher

Interieur van de koninklijke grafkelder in de Nieuwe Kerk, Delft met onderschrift; 'De Vorstelijke Grafkelder in de Nieuwe Kerk te Delft van binnen'

'De Vorstelijke Grafkelder in de Nieuwe Kerk te Delft van binnen'

Boerderij aan de Rotterdamseweg 161

Staande, ovaalvormige, plaque met symmetrisch geschulpte rand van lichtblauwe kleur, gedecoreerd met een chinoiserie voorstelling van een figuur in een paviljoen, links een grillige bloesemtak (prunus) met zotje die tak draagt en in de lucht duikelende fenix en insect. 
De binnenzijde van de rand is versierd met ruitjespatroon waarin uitgespaarde ovalen met bloemmotief.

Plaque met chinoiserie

Geert-Jan van Oostende

Het werk bestaat uit dunne potloodlijnen; de bovenste helft uit vierkanten, daaronder een rechthoek. In het midden van het vierkant een grote open cirkel, gevuld met kleine 'zwevende' ruitvormige motiefjes. Op de hoeken van vierkant en rechthoek zes cirkels. Links en rechts van het midden in de rechthoek twee stippen. 
 
De compositie roept associaties op met een plattegrond van een tempel of basement van een zuil. Door middel van een beeldtaal die zich beweegt tussen abstractie en figuratie geeft van Oosten uitdrukking aan wisselwerkingen tussen ratio en gevoel, precisie en impuls, structuur en chaos.

Discreet attitude - Hall of Fame

De geribde cilindrische vaas loopt enigszins taps toe en is voorzien van een ingesnoerde nek met korte naar buiten gebogen rand. 
De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Martine Wittop Koning

Henri Berssenbrugge

Leo Visser

Nederlandsche Oliefabrieken Calvé Delft

Van Marken Delft Drukkers

Recepten van Martine Wittop Koning

Calvé-Delft's Winterboekje

Greet van Amstel

73-34

Tijdens een sanering in de eind jaren (19)60 begin jaren (19)70 zouden onderstaande straten het Damplein vormen, met het doel een parkeerplein (het Damplein) te realiseren, sloopte de gemeente Middelburg vier straatwanden: 
 
 * Lange Giststraat (buitenste straatwand bleef staan) 
 * Korte Delft (gedeelte vanaf Sint Pieterstraat richting Dam; buitenste straatwand bleef staan) 
 * (Korte) Sint Pieterstraat (buitenste straatwand bleef staan) 
 * Dam (gedeelte tegenover standbeeld van Koningin Emma)

Foto van het woonhuis van jhr. Ch.Th. L. van Kinschot en jkvr. M.V. de Jonge Douernier Schorer Van der Souburgen

Hijskraan op de Dam, Middelburg

74-15

Adriaan Waaldijk

De bodebus was een onderscheidingsteken dat werd gedragen door boden die in dienst waren van bestuurslichamen zoals de Kamers der Staten Generaal, de Provinciale Staten, gemeentebesturen, Hoogheemraadschappen, Waterschappen en polders. 
In de middeleeuwen werden geschreven en verzegelde berichten door bodes overgebracht. De berichten werden in een bus aan een gordel gedragen. Soms droeg zo'n bode een staf wanneer hij op reis was. De bode kon gratis gebruik maken van het toenmalige vervoer zoals de trekschuit, veerpont of diligence. 
Vanaf de 15de eeuw werd aan de bodebus een schildje toegevoegd met het wapen van de instantie die werd vertegenwoordigd door de bode. 
 
De letter A in het schild duidt op de gemeente Ackersdijk waaronder Vrouwenregt ressorteerde.

Bodebus van Vrouwenregt

Speld met het wapen van Zuid-Holland

Jolijn van de Wouw

Paul Huf

Museum Nusantara, 2000 - 2013

'3 musea aan 1 halte', Volkenkundig Museum Nusantara

Petrus Leonardus Dijkman

Petrus Franciscus Vreeswijk

De Hoofdsteeg of Hoofdstraat was een van de oudste straten in Rotterdam, hij werd voor het eerst genoemd in 1359, helaas is deze straat verdwenen na een vernietiging in Rotterdam in mei 1940

Hoofdsteeg Rotterdam

Beschrijving van het (kunst)werk: Onderaan vermeld 
Vrijenbansekade, Delft 27

Langs Delftse Vesten en Singels. De buitenste binnenstad; Vrijenbansekade

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

Langs Delftse Vesten en Singels. De buitenste binnenstad; Vrijenbansekade

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?