Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Vanuit het Prinsenhof strijdt Willem van Oranje (1533-1584) voor vrijheid van geloof en geweten. Hij vindt dat je mag geloven en denken wat je wilt. Wat betekent vrijheid voor inwoners van Delft vandaag? Het afgelopen jaar is Museum Prinsenhof Delft samen met stadsbewoners op zoek gegaan naar antwoorden op deze vraag.

Monutotam

Jan Henderikse

In 1985 doet de Gemeente Delft een oproep aan kunstenaars om een actueel stadsgezicht te maken, geïnspireerd op het wereldberoemde 17de-eeuwse Gezicht op Delft van Johannes Vermeer. Jan Henderikse doet dat letterlijk en fotografeert alles wat hij ziet in de stad van zijn kindertijd en jeugd. Het gaat hem niet om het perfecte plaatje, maar om snelle opnamen. Zijn snapshots zijn amateuristisch en soms onscherp. Maar met zijn 744 polaroids in vijf schetsboeken geeft Henderikse een herkenbaar en volledig beeld van Delft in 1985.

Gezicht op Delft

Twee foto's van huizen aan het Achterom te Delft, geplakt op twee met doek bespannen paneeltjes, beschilderd.

Huizen aan het Achterom 45-47

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Jan Schoonhoven

'Offergaven en lofgeden dragen we u op, o heer, voor deze ziel'

'Stabat Mater'

64 Rectangles

De Metaale Pot

Cornelis Koppens

Houder van een olie- en azijnstel op drie pootjes versierd met bloeiende planten in compartimenten tegen een achtergrond van servetwerk.

Jackson Li

'De Delftse Zustervereen: 1876 - 2 september - 1916'

Robert Smit

Beschrijving van het (kunst)werk: Grijze en zwarte lijnen lopen kris kras door elkaar

Zonder titel

Museum Prinsenhof Delft

'een jaarkaart voor het museum het prinsenhof te delft kost maar één gulden!'

Philip van Pieterson

Studie voor "vestige"

Weenenk & Snel, La Haye

H.K.H. Prinses Juliana

Vaandel 'Oranjebond Delft opgericht 1914'

Willem Vermandel

J. Smit en zoon

Eerste uitgave der kunstplaten, behorende tot het heldendicht Willem den Eersten, in vier en twintig zangen, door den Nederlandschen dichter J. Nomsz. ...

De Grieksche A

Jan Teunis Dextra

Het rechthoekige dienblad met geschulpte hoeken rust op vier bolpootjes. Het dienblad heeft een zogenoemde Nevers-blauwe of 'berettino' ondergrond waarin een polychrome chinoiserie decoratie is aangebracht. Een dergelijke uitvoering die ook wel in wit of geelgroen is beschilderd, ontstond onder andere in navolging van het in Nevers gemaakte aardewerk. Het waren de in Nevers werkende Italiaanse pottenbakkers die deze werkwijze introduceerden. Al in de eerste helft van de zeventiende eeuw pasten de in de Republiek wonende majolicabakkers een soortgelijke decoratie toe.

Een Delftse faience Cabaret dienblaadje.

Foto van Cornelia Elisabeth Roodenburg (1817-1906)

Abraham Rademaker

Ongeveer een halve eeuw na Vermeer tekende Abraham Rademaker de twee stadspoorten. Hoewel de situatie nauwelijks is veranderd, roept de tekening een totaal andere sfeer op. Door zijn kleurgebruik en het benadrukken van de horizontale lijnen wist Vermeer in het Gezicht op Delft een eenheid te creëren, die bij Rademaker ontbreekt.

De Rotterdamse- en Kethelpoort te Delft

Pepijn van den Nieuwendijk

Foto van Jkvr. Cornelie Marie Pauline van Kinschot (1838-1930)

Cliché met de tekst: Ex Libris, Qui sait être heureux sait tout, Jhr G.H.A. van Kinschot van Nieuw- en St. Joosland (Nieuw- en Sint Joosland of Nieuwland (Zeeuws: 't Nieuwe Land) is een dorp in het zuidoosten van Walcheren, aan de rand van dit eiland, in de gemeente Middelburg)

Henk Bouwer

Wit paneel met daarop bevestigd een dunnere, eveneens witte plaat (triplex), waarin in het midden een vrijwel rechte verticale snede is gemaakt, zodat de randen van deze plaat aan weerszijden van deze snede enigszins naar buiten toe kromtrekken. 
Het werk ontleent zijn karakter aan het gebruikte materiaal; de flexibiliteit van het triplex geeft het werk een derde dimensie, en daardoor een ruimtelijk effect. Ook het effect van licht en schaduw speelt hierbij een rol.

Kromtrekpaneel

Foto van het woonhuis van Leendert van den Bergh en Martha Krogmann

tentoonstellingsaffiche 'Oranje Blanje Bleu', 30 april t/m 31 augustus 1980

Inkwartieringsbiljet August Gail te Dillenburg, 1872

De Drie Klokken

Stroopkan met in cartouche opschrift 'SYR:FOENICILI'

5 studies voor Vestige 2

Lambert Eugen Florian Bodart

Atelier Odé

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Sjerp vrijmetselarij 'Loge de Vriendschap', Surabaya

onbekend

Marco Zwinkels

Atelierportret Coen de Jong

Kaart Uw karakter onthuld door de sardine Amieux

Huwelijk van Louis en Jo van Kinschot-Moolenburgh

Terrines gemodelleerd als eend en beschilderd met een verenkleed

Colommenkast

Op het doosje staat de volgende tekst: (tussen haakjes de hedendaagse benaming) 
Anno 1684 dato 18 Xber (december) uijt Delft vertrocken, dito 20 te Hellevoet, 21 onder zeijl na Indien met d' fluijt Voorschooten, 1685, maij 12 aan den Caab (Kaap de Goede Hoop), 21 augustus op Batavia, 23 na Zouratta (Surat, India) met Odijk, 15 9ber (november) gekomen, 1686 maart 10 na Brootchia (Bharuch, India) en Amedabad (Ahmadabad, India), 1687 na Zourattta, 25 april Adrichem, na 3 junij in Persia, 1690 januari in de ambass. v. J.v.L. door enige struijkrovers, 6 april veradis swaar gequest, 20 maij door Laar en Chiraaf na 't hoff van Spohan (Esfahan, Iran), 1691 februari 10 over land na Bassoura (Al Basrah, Irak) voor Secunde, 7ber (september) 10 opperhooft, 1692 door den oorlog etc. 5 meij gevlugt, 6 junij in Gamron (Bandar-e-Abbas, Iran), 1693 7ber (september) met Chilida na Batavia, in 8ber (oktober) op Mallebaer (Malabarkust, India), 9ber (november) Ceijlon, 1694 april 3 op Batavia en julij 8 getrouwt aldaer, 1697 meij 5 met d' Nirop (de Nierop) over Siam na Japan, 1698 julij met d' Handboog na Japan, 1699 augustus in 't casteel pakhuijsmr., 1700 aan de westside Secunde administrateur, 1704 januari ultimo moeder Taalman gestorven, februari hooft administrateur der W.Z., 1707 junij suster D' Heijde gestorven, 9ber (november) 10 met Beijeren na Holland, 9ber (november) 21 seer leck weer na Batavia, xber (december) 20 met Donkervliet de nova in zee, 1708 januari 2 mijn seer waerde huijsvrouw Joh. Taalman op de gemelde bodem (het genoemde schip) overleden, 15 februari aan en 23 april van de Cabo, den 14 september behoude in Helfut (Hellevoetsluis) en den 15 dito godtloff weder in mijne gebortestadt Delft' 
 
Maximiliaan de Rave (1666 – 1725) liet na zijn terugkeer uit de Oost dit snuifdoosje maken. De belangrijkste data van zijn jarenlange verblijf in Azië zijn op de onderkant gegraveerd. Hij vertrok op 18 december 1684 uit Delft en arriveerde tien maanden later op 21 augustus 1685 in Batavia. Hij kwam 24 jaren later weer terug in Delft. 
 
Op basis van een vergelijking van de genoemde plaatsen op het doosje in combinatie met de generale landmonsterrollen bij het Rijksarchief kon de eigenaar van dit doosje vastgesteld worden: Maximiliaan de Rave (1666 – 1725). Hij begint als boekhouder in Bassoura, vervult in 1700 dezelfde rol op Batavia. In 1703 wordt hij benoemd tot vaandrig van de stadspennisten en in 1704 wordt hij aangesteld als administrateur. Nadat hij in 1705 de rang van ‘koopman’ krijgt wordt hij in 1707 weer naar Nederland terug gestuurd. 
 
Maximiliaan is op zijn 18de jaar vertrokken uit Delft, trouwt op 28-jarige leeftijd met Johanna Paalman op Batavia en keert na 24 jaar weer terug in Delft. Omdat zijn vrouw onderweg naar Nederland (in 1708) sterft, hertrouwt Maximiliaan in 1709 met Maria Durve. 
 
De dame die aan de binnenkant van het deksel is geschilderd zou Maximiliaans overleden vrouw Johanna Taalman kunnen zijn. Het doosje herinnert aan de lange reis die De Rave heeft gemaakt. Of dit portretje is nagemaakt van een bestaand portret is niet bekend.

Snuifdoosje waarop een reisbeschrijving van een Delftenaar naar Oostindië en zijn verblijf aldaar

ak, afkomstig uit de Weeskamer (stadhuis Delft), waarin officiële stukken (rechtstukken e.d.) in bewaard werden. 
Op de zak is een etiket geplakt waarop staat wat in de zak zit (in dit geval vermoedelijk eigendomsbewijzen van twee graven). 
 
De tekst op het etiket luidt: 
'Brieven van twee graven in de N: Kerk in de zuijttrans twaalfde pleijn 
het vijfde graf en het laaste gekogte het zesde graf'

Fragment van de broekband van Hugo de Groot

Rijk van Lavieren

Palazzo Vecchio, Florence

In deze urn, ang genaamd, worden de botten van een overledene bewaard. Eerst wordt iemand begraven, vervolgens maken de nabestaanden na enige tijd de opgegraven botten schoon, bewieroken en drogen deze en stoppen ze in de urn. De urn wordt thuis of op de begraafplaats bewaard.

Fotoreportagebedijf N. v.d. Horst

Inspectie van de erewacht bestaande uit leden van de studentenweerbaarheid "Pro Patria" bij de Lakenhal. (bron Leidsch Dagblad, 21 mei 1954)

Bezoek van H.M. de Koningin Juliana en Prins Bernhard aan Leiden, 1954

kain prada

Koninklijke Nederlandse Munt

juwelier H.C. Jedeloo

Legitimatiepenning van de brandmeester

Een buitengewone Raadszitting en receptie van B en W

Johan Prins

Gezicht op de trap in het Prinsenhof te Delft, waar prins Willem I werd vermoord in 1584. Bij de trap de twee kogelgaten.

De trap waar Willem van Oranje werd neergeschoten.

Fons Brasser

wit vel papier met daarop over drie zijden rechte lijnen, het papier deels afgescheurd zodat de lijnen doorlopen op het paneel erachter. De zuiverheid van het witte papier, de rationaliteit van de rechte lijn worden weersproken door de intuïtieve tegenhanger, het inscheuren van het papier.

Leon Senf

paars fluwelen vaandel met in een gulden bladerkrans kleermakersattributen; bovenin 'Koninklijk goedgekeurd - S.N.V. - Militairekleermakersvereeniging - opgericht 1896 - Delft'

Vaandel 'S.N.V. - Militaire Kleermakersvereeniging - opgericht 1896'

Blankwaardt & Schoonhoven

Binnenblad van de menukaart van het diner aangeboden aan H.M. de Koningin en Z.K.H. de Prins der Nederlanden door het Gemeentebestuur van Leiden in het voormalige Prinsenhof, Rapenburg 8, 20 mei 1954

De octagonale schaal heeft een standring en een schuin oplopende, geschulpte rand. Het plat heeft, binnen een band met spiraalvormige versiering, een decor van een rivierlandschap met bergen, een bloesemboom, een rots, een bruggetje en vier staande oosterse dames, waarvan twee met een waaier, en een kind. De rand heeft vakken met afwisselend bloemen en vlinders, en bloemen en bloemvormige cartouches met afwisselend een prunustak, en een vliegende phoenix boven een prunustak.

Terrine gemodelleerd als eend en beschilderd met een verenkleed

Buste van Willem Frederik Hendrik van Oranje (1820-1879)

Gepolychromeerd houten beeld van een adellijke Balinese vrouw in bruidskostuum. 
Dit beeld is gemaakt aan het begin van de twintigste eeuw en vormt de overgang naar een meer wereldse houtsnijkunst. Daarvoor was het Balische houtsnijwerk vooral gebruikt voor religieuze doeleinden. Bij dit beeld hoort een man in traditioneel kostuum (zie S 300-122)

Gepolychromeerd houten beeld van een adellijke Balinese vrouw in bruidskostuum

Adolf le Comte

Adrianus Koert

Het Jacoba-aardewerk werd in 1897 in productie genomen. 
Ook hiervoor werden weer Nederlandse kleisoorten gebruikt en waren de modellen evenals de decors voornamelijk ontworpen door Adolf le Comte. 
De versiering bestaat uit abstracte, florale en figuratieve decoraties die met een puntig stokje in de klei worden gegrift en opgevuld met kleuroxides en metaalglazuren zoals op de hier afgebeelde vaas. 
De figuratieve voorstellingen vertonen typisch Hollandse taferelen die samen met de grondstoffen van eigen bodem het nationale karakter van het product benadrukten. 
Het technische procédé is in hoofdzaak ontwikkeld door de latere technisch directeur H.W. Mauser (1868-1940). 
Omdat dit aardewerk poreus was, konden de Jacoba-vazen naar keuze worden geleverd met een zinken binnenbak. 
Sommige objecten zijn voorzien van een reliëfstempel met de drukletters 'NF' (Nederlands Fabrikaat). 
Dit merk komt alleen voor op het Jacoba-aardewerk en enkele geglazuurde tegels van dezelfde kleisamenstelling. 
Net als het Berbas en Porselein-Biscuit, nam het Jacoba-aardewerk een bescheiden plaats in binnen de productie van De Porceleyne Fles. 
Het Jacoba-aardewerk vond weinig aftrek, zowel in binnen- als buitenland, en het kwam voor dat onverkochte zendingen door buitenlandse depothouders werden teruggestuurd naar Delft. 
Een belemmering vormde wellicht het ontbreken van een verkoopcatalogus tot 1900, waarin het Jacoba-aardewerk was afgebeeld. 
Desondanks werd dit sieraardewerk in 1899 in de Verenigde Staten geïntroduceerd. 
Waarschijnlijk waren de typisch Hollandse motieven vooral geliefd bij de buitenlanders. 
Ondanks het geringe commerciële succes, werd pas omstreeks 1950 door het Amsterdamse depot van De Porceleyne Fles het Jacoba uit de verkoop gehaald.

Piet Kramer

Kruisgang van het St. Agathaklooster, de benedenkruisgang in het huidige Museum het Prinsenhof, zoals deze er voor de restauratie (1939 - 1962) uitzag. In de achtergrond staat een non.

Kruisgang van het St. Agathaklooster, Delft

Henriëtte Boerendans

Het Kruithuis, 22 november

Koninklijk bezoek aan Amsterdam

modellen van wapens

Peter Peereboom

Gezicht op Delft en een vrouw (Sandra Nelissen)

Thomas van der Wilt

Portret van Willem van Vredenburch (1689-1717)

Portret van Willem van Vredenburch (1689-1717)

Portret van man met baard

Harm Kamerlingh Onnes

De Oostpoort in Delft

Gekristalliseerd glazuur, dat zich kenmerkt door kleine vlekjes die het object een schittering verlenen, is een bekend fenomeen in de keramiek. 
In eerste instantie was dit glazuur alleen geschikt voor architectonische producten. 
Voor de vorming van kristallen was een glazuurtype nodig dat tijdens de bakgang min of meer vloeibaar werd waardoor het alleen toegepast kon worden op tegels die horizontaal werden gebakken. 
Bij het gebruik van meerdere kleuren op één vlak moest worden voorkomen dat deze doorliepen. 
Dit was mogelijk door de glazuren te scheiden door middel van de cloisonné- dan wel de hollijn-techniek. 
Bij de cloisonné-techniek (verhoogd) werden met behulp van een ballonspuit verhoogde lijnen van klei op het ongebakken aardewerk gespoten die zich tijdens de eerste bakgang hechtten aan het oppervlak. 
Vervolgens werden de glazuren opgebracht. 
Bij de tweede techniek, de hollijn-techniek (verdiept) werden lijnen op het biscuitgebakken aardewerk gelegd. 
Hiervoor werd een mengsel met weinig kleur en glazuur gebruikt, waaraan was werd toegevoegd. 
De gestolde contouren werkten als een soort dam die de glazuren scheidde. Tijdens de tweede bakgang verbrandde de was en kwamen de lijnen wat dieper te liggen ten opzichte van de aangrenzende kleuren. 
Omstreeks 1914 ontwikkelde Mauser een nieuw glazuur dat bij het bakken voldoende stroperig bleef om op verticale vlakken gebruikt te worden. 
Hierdoor konden kristalglazuren tevens op vazen en bijvoorbeeld de hier afgebeelde schaal toegepast worden. 
Hiervan heeft met name de schilder en ontwerper L.E.F. Bodart gebruik gemaakt. Tevens legde Bodart zich toe op het ontwerpen van tegels waarbij hij eveneens het gekristalliseerde glazuur toepaste. 
Door de eerder genoemde verbetering van kristalglazuren werd een nieuw soort aardewerk ontwikkeld. 
Bodart leverde hiervoor niet alleen de decors en de modellen, maar voerde deze tevens uit. 
Dit grèsachtige zogenaamde 'Bodart'-aardewerk bestaat voornamelijk uit vazen en schalen.

Het bord heeft een schuine standring en een brede, licht oplopende rand. Het plat heeft, binnen een enkele ring, en decor van een chrysant, omgeven door vier bloeiende planten, waaronder chrysant. Op de vertreding loopt een band met daarin vier ovale cartouches met een bloempje omgeven door gestileerd bladwerk. Op de rand loopt een band met bloemenranken. De buitenrand is gedecoreerd met twee bloementakken.

Kees Smits

Beschrijving van het (kunst)werk: Rechts een grote felblauwe afbuigende pijl. Links kleurvlakken, geplaatst in een soort 'kleurencirkel' in blauw-groen-geel-rood. Waterige vlekken in felle kleuren.

zonder titel

Henk Molenaar

serie van 25 kleine schilderijen met een Delftse voorstelling, aan de achterkant genummerd van 1 t/m 25

De Schie

Koker, met deksel , versierd aan de randen.

Een hanger gemaakt van de snavel van de neushoornvogel. Door verhitting is een gebogen haak gemaakt om het aan de uitgerekte oorlel te hangen. De bovenkant is versierd met een draak motief. Dergelijke oorhangers worden gedragen door dappers krijgers, vroeger door koppensnellers.

sabau

"Een laatste groet aan de Sleutelstad....." (bron Leidsch Dagblad, 21 mei 1954)

Het grote succes van het Blauw-Delfts zorgde voor een stijgende omzet waardoor er meer ruimte ontstond voor experimenten met de kleisamenstelling en de glazuren. De technische leiding was in handen van J.D. Offermans die van 1892 tot 1899 onderdirecteur was bij De Porceleyne Fles. Dit resulteerde in drie nieuwe vormen van aardewerk, namelijk het Berbas en de verfijning van dit product, het zogenoemde Reflet Métallique, voorts het Jacoba-aardewerk en het Porselein-Biscuit. 
Het Berbas werd uitgevoerd in binnenlandse kleisoorten en gedecoreerd met ondoorschijnende loopglazuren op onderkleuren. De vernieuwde, door Adolf le Comte ontworpen vormen waren handgedraaid. De presentatie van het Berbas vond plaats in 1892 tijdens de jaarvergadering van Artie et Industriae in het Muntgebouw te Amsterdam. De onconventionele vormen en kleurencombinaties trokken veel aandacht. Ondanks de lovende ontvangst verkocht het Berbas niet goed omdat het ontoegankelijk bleek voor het grote publiek. 
Kort nadat het Berbas op de markt was gebracht, werd nog in hetzelfde jaar het Reflet Métallique ontwikkeld. Kenmerkend hiervoor is de metaalglansglazuur die het voorwerp een goud-, brons- of andere metaalachtige schittering geeft. De wijze waarop de glazuren werden aangebracht, bepaalde mede de werking hiervan. Als het voorwerp werd ondergedompeld, vormde zich een egale, gladde laag. Het gevlamde effect werd evenwel bereikt door het glazuur met een kwast aan te brengen, hetgeen meestal gebeurde bij het Reflet. Een andere vorm is het bespatten van het voorwerp waardoor een gespikkelde decoratie ontstaat. 
Ondanks het feit dat zowel het Berbas als het Reflet Métallique in hetzelfde jaar op de markt werden gebracht, betreft het hier twee verschillende producten, zoals onder meer blijkt uit de rekeningboeken.

Tentoonstellingsaffiche 'De taal der kleding, weefsels en adatkostuums uit Indonesië', 8 mei 1982 t/m 10 januari 1983

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

Tentoonstellingsaffiche 'De taal der kleding, weefsels en adatkostuums uit Indonesië', 8 mei 1982 t/m 10 januari 1983

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?