Vandaag zijn we open van 11.00 tot 17.00 uur.

Plan je bezoek

onbekend

Kraantjeskan in de vorm van een op een bank zittende dame op een tweetrapsgewijs verhoogd voetstuk met licht geschulpte wanden. Onder het afneembaar hoofddeksel bevindt zich een vulgat. Aan de voorkant op het voetstuk bevindt zich een kraan. 
 
De dame draagt een japon met een strooipatroon van ranken met gele, oranjerode en mangaankleurige bloemen, afgebiesd met een sierrand van oranje bessen. Het bijpassende jak is gedecoreerd met een blauw rankenpatroon. Haar hals is bedekt met een blauwe schakelband. Op het hoofd een platte gele hoed met sierrand. 
Het opgebonden haar wordt aan weerszijden van het achterhoofd bijeengehouden door blauwwitte ronde band. Ze draagt gele schoentjes. De ogen, neusgaten, mond en oren zijn met kleur aangegeven. Haar rechterhand hield misschien een glaasje vast, haar linkerhand ligt tegen haar linkerknie. 
De bank heeft een geel dek en een massief onderstel wat is geaccentueerd met gele lijnen. Het voetstuk heeft mangane randen en aan de voorzijde aan harpvormige opening geflankeerd door acanthusblad. De achterzijde van het voetstuk is ongedecoreerd.

Kraantjeskan in de vorm van een zittende dame

Bij Museum Prinsenhof Delft vertellen we verhalen aan de hand van 3 thema’s die onmisbaar zijn in Delft: Willem van Oranje, Delfts Blauw en Delftse Meesters. Daarnaast inspireert het museum met wisselende tentoonstellingen. En met projecten zoals de Delftse Blik. We willen dat iedere bezoeker zich herkent én welkom voelt. Het museum is een voormalig klooster en werd gebruikt als hof van Willem van Oranje. Het gebouw staat in de top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg.

Over het museum

Van 18 oktober 2024 t/m 5 januari 2025 pakt Museum Prinsenhof Delft uit met de tentoonstelling De KunstParade. Verrassend – Kleurrijk – Hedendaags. Een omvangrijke selectie kunstwerken, van gevestigde en opkomende kunstenaars die een bijzondere band met Delft hebben, is voor het eerst samen te zien. In de feestelijk vormgegeven tentoonstelling geven 38 grote installaties, objecten, schilderijen en tekeningen een kijkje in de nieuwe beeldende kracht die de stad voortbrengt. De KunstParade strooit de werken als confetti over de museumzalen en ver daarbuiten én verrast keer op keer. Deze laatste tentoonstelling voor de tijdelijke sluit van het museum voor een grootschalige verbouwing, is een mooie opmaat naar het ‘nieuwe’ museum waarin er meer ruimte is voor kunst uit de 20ste en 21ste eeuw.

De KunstParade

Henk Tieman

De Porceleyne Fles - Royal Delft

De groei

Herman Frederik Carel ten Kate

Bijbelles in de kapel van het Prinsenhof

Nederlandsche Oliefabriek 

40-jarig jubileumboek Oliefabrieken Calvé-Delft

Blik Delfia braadolie / minjak goreng

Blik, produktverpakking voor Delfia braadolie / minjak goreng

Het schoteltje heeft een standring, een licht oplopende rand en een stuitrandje op het plat. Het kommetje is licht concaaf-conisch van vorm en heeft een standring. Het schoteltje heeft op het plat een centraal floraalmotief met daaromheen een decor van bloesemtakken, een spelend zotje en een oosterse dame, een zogenoemde 'lange Lijs', gezeten op een rots. Langs de rand loopt een band met swastikavormig servetwerk. De buitenwand heeft een decor van boeddhistische symbolen. Het kommetje heeft op het plat, binnen een dubbele cirkel, een decor van een rots met gras. Langs de rand loopt een band met swastikavormig servetwerk. De buitenwand is gedecoreerd met een treurwilg, een zotje en een lange Lijs.

Gepolychromeerd houten beeld van Hanuman, overhoeks staande op een voetstuk met zwart en gouden wolkenmotief, zijn apenvoeten van elkaar en de knieën gebogen. Hij heeft de armen gebogen en de handen in de zij. De aap heeft aan zijn rechterhand een lange gebogen duimnagel. Zijn lichaam is lichtblauw gekleurd, terwijl op armen en benen en in de oksels zwarte haartjes zijn weergegeven. 
Zijn korte broek is rood met in verguldsel een Chinees siermotief. Verder heeft hij een schouderbedekking met franje, vergulde sieraden: halsketting, waardigheidsteken en een gordel, met in een driehoek twee banen over de dijen. Van de korte dodot zijn plooien zichtbaar tussen de voeten, achter en op zij van de figuur. Zijn staart houdt hij sierlijk in drie bochten, die eindigen in een vergulde knop, omhoog. De figuur is moeilijk te identificeren, daar hij de blauwe kleur van Nila heeft maar de lange duimnagel van Hanoman, die gewoonlijk als een witte aap wordt voorgesteld met een geblokte dodot, ten teken dat hij kan vliegen.

Gepolychromeerd houten beeld van Hanuman

Op 10 juli 1584, wordt in het Prinsenhof Willem van Oranje doodgeschoten. De kogelgaten die achterblijven in de muur, herinneren nog elke dag aan deze tragische en cruciale gebeurtenis uit de Nederlandse geschiedenis. In Museum Prinsenhof Delft ervaar je het verhaal van prins Willem van Oranje in Delft. Wat zijn komst betekende voor de stad en hoe hij en zijn nakomelingen het fundament van dit land legden. In het Prinsenhof loop je door de vertrekken waar Willem van Oranje en zijn familieleden verbleven, en sta je oog in oog met de kogelgaten.

Delft en Willem van Oranje (1533-1584) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wie is deze sleutelfiguur uit de Nederlandse geschiedenis? Ontdek hier de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven, van zijn geboorte tot aan zijn dood in het Prinsenhof. 

Wie was Willem van Oranje?

Willem van Oranje

Speld met het wapen van Zuid-Holland

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

Ernst Witkamp

Roeloffzen & Hübner

Diploma, gouden medaille toegekend aan de Nederlandsche Oliefabriek voor hun tafeloliën ingezonden op de Tentoonstelling van Voedingsmiddelen te Amsterdam in 1887.

Diploma, gouden medaille toegekend aan de Nederlandsche Oliefabriek voor hun tafeloliën ingezonden op de Tentoonstelling van Voedingsmiddelen te Amsterdam in 1887

Sluit op zondagmiddag aan bij de gratis instaprondleiding en ontdek het museum.

Instaprondleiding

Heb je een vraag? Neemt gerust contact met ons op, we helpen je graag.

Contact

Opvallend bij deze terrine zijn de Hollandse waterlandschappen en het opschrift 'De Porceleyne Fles'.

Willem van den Hoed

4808 White

Morning

Ria Nieswaag

Zonder Titel

Ben Hoezen

Vierkant, doosvormig object, met tegen de achterwand spiegelende cirkelvormige vlakken en radiaalsgewijs lijnenpatroon. Daaroverheen een doorzichtige koepel met 4 getinte maar doorzichtige schotten (als coulissen).

Zonder titel

Gillis van Oosten

Drie vierkante panelen in wit perspex naast elkaar, met op elk van deze panelen haaks op de plaat staande 'stroken' in een aaneensluitend geometrisch zigzaggend patroon geordend, waarbij deze in het midden dichter naast elkaar zijn geplaatst dan aan beide zijden. 
 
De perspexreliëfs zijn ontstaan na experimenten in 3D met spaanplaat. Gillis van Oosten wilde de werken technisch perfectioneren en koos perspex, een materiaal dat grote precisie vereist. De basisvormen staan vast. Hiermee probeert hij bepaalde effecten te verkrijgen door middel van de plaatsing van de stroken, de reflectie en de kleur.

Max Nauta

Voorstudie voor het Vorstinnenraam in de Nieuwe Kerk te Delft: Louise de Coligny met Frederik Hendrik op de arm

Vierkant, doosvormig object, met op de achterwand in serie en in gelijkwaardige banen, spiegelende vlakjes en daaroverheen een blauw ruitenpatroon. Loodrecht op de achterwand staan uitstekende, doorzichtige schotjes.

Volle fles Calvé Delftse slaolie, inhoud 0,78 liter

Fles Calvé Delftse slaolie, inhoud 0,78 liter

Volle fles Delftsche slaolie, inhoud 0,39 liter

Fles Delftsche slaolie, inhoud 0,39 liter

Cornelis van Dijck

Toiletdoos met het familiewapen Van Steelandt uit Den Haag

Nederland zal herrijzen!

Vredestein

Michiel van Mierevelt

Portret van Frederik V, kleinzoon van Willem van Oranje. Frederik V vluchtte in 1620 naar het hof van Maurits te Den Haag vanuit Praag wegens een nederlaag van zijn leger. Hij was gehuwd met Elisabeth, dochter van Jacobus I van Engeland.

Portret van Frederik V (1596-1632)

Portret van Maurits uit de reeks die Michiel Jansz. van Mierevelt schilderde in opdracht van de stad Delft. Op dit portret draagt Maurits de Orde van de Kouseband. Verder draagt hij traditionele Spaans georiënteerde kleding. Zijn enige luxe is de kant waarmee de kraag boven het wambuis is afgezoomd. 
 
Maurits is de zoon van Willem van Oranje en diens tweede echtgenote Anna van Saksen. In 1585 werd hij benoemd tot kapitein-generaal en stadhouder van Holland, Zeeland etc. en later tot militair leider. Samen met zijn neef Willem-Lodewijk moderniseerde hij zijn leger tot een model krijgsmacht en dreef de Spanjaarden terug tot beneden de rivieren. Tussen 1590 en 1600 veroverde hij diverse steden. Nadien kreeg hij te maken met de bekwame Spaanse veldheer Spinola tegen wie hij militair niet opgewassen was. Maurits wordt wel de 'klassieke' veldheer genoemd. Hoewel hij talrijke liefdesverhoudingen en 13 onechte kinderen had, is Maurits ongehuwd gebleven. Na zijn dood werd hij opgevolgd door zijn halfbroer Frederik Hendrik.

Portret van Maurits

Portret van Willem Lodewijk van Nassau-Dillenburg (1560-1620)

Cornelis Visscher (I)

Portret van Willem van Oranje (1533-1584) uit een serie die Michiel Jansz. van Mierevelt (1566-1641) schilderde in opdracht van de stad Delft. Oranje wordt afgebeeld als een waardige en wijze man, gekleed in een bontgevoerde tabbaard (een soort toga) met goudstiksel op de pronkmouwen. Schuin achter Oranje ligt op een tafel een briefje met een Griekse tekst die vertaald luidt: 'O Zeus, moge hij die deze ellende bracht u niet ontsnappen'. Dit is een verwijzing naar de moord op Oranje in 1584. Zeus was de god van het licht, de hemel en de bergtoppen en werd gezien als de vader van en heerser over goden en mensen. De verwijzing naar Zeus zorgt ervoor dat diens kwaliteiten afstralen op Willem van Oranje: een barmhartige heerser die de zwakken beschermt. 
In het midden rechts staat het volgende opschrift: 'Faciem huius ad principale Cornely de Visscher fecit M. a Miereveld'. Dit betekent dat een door Cornelis de Visscher (ca. 1520-1586) gemaakt portret Van Mierevelt tot voorbeeld diende. Het origineel van De Visscher is onbekend.

Portret van Willem van Oranje

Willem van Oranje wil zo veel mogelijk vertrouwelingen op belangrijke bestuurlijke functies. Daarom stelt hij in 1573 Pieter van der Meer (1534-1616) aan als raadsheer bij het Hof van Holland. Van der Meer is vanaf 1575 tot aan zijn dood ook pensionaris van Delft. Als de belangrijkste rechtsgeleerde heeft over een lange periode, en zeker ten opzichte van de steeds wisselende burgemeesters, belangrijke invloed op de stadspolitiek.

Portret van Pieter van der Meer

Jacobus Anthonie Meessen

Ambarawa

Portret van Hugo de Groot (1583-1645), borststuk 3/4 naar rechts

Portret van Hugo de Groot (1583-1645)

Pieter Gerritsz. Groen

Beker met licht spreidende, concave wand, geprofileerde voet en omgeslagen bovenrand. De wand is versierd met gegraveerde voorstellingen over de haringvisserij, onderin drie haringsbuizen, bovenin grotesken met cartouches waarin visser, boerin en marskramer op het fries jachttaferelen met vos, haas, honden en everzwijnen. Ingegrifte letters P.K.I.M. en P.G.P. zijn ongetwijfeld van de schenkers.

Beker met gravering van de haringvisserij

Portret van Louise de Coligny

Vooral vanaf de gevangeneming van haar man (Hugo de Groot) speelde Maria van Reigersberch een belangrijke rol in zijn leven. Zij vergezelde hem naar Slot Loevestein en voegde zich later bij hem tijdens zijn ballingschap. Zij stelde alles in het werk om Hugo de Groot in zijn rechten te herstellen. Zij overleed acht jaar na haar man in Den Haag.

Portret van Maria van Reigersberch, echtgenote van Hugo de Groot

Zelfportret van Michiel van Mierevelt terwijl hij zijn kleinzoon Jacob Delff II schildert

Portret van Ambrogio Spinola

Portret François van Kinschot 1577-1651

Het schoteltje is gewelfd en heeft een standring. Het theekommetje is wijd klokvormig en heeft een standring. Het schoteltje heeft op het plat, binnen een dubbele cirkel, een decor van een rots met een bloesemtak en een geknield zittende oosterse dame, een zogenoemde 'lange Lijs', omgeven door een band met aan weerszijden van bloeiende planten gezeten lange Lijzen. Langs de rand loopt een band met alternerend gearceerd servetwerk. De buitenwand heeft een decor van boeddhistische symbolen. Het kommetje heeft op het plat, binnen een dubbele cirkel, een decor van een rots met een bloesemtak en een geknield zittende lange Lijs. Langs de rand loopt een band met alternerend gearceerd servetwerk. De buitenwand is gedecoreerd met aan weerszijden van bloeiende planten gezeten lange Lijzen.

Portret van Adriaen Willemsz. van Vredenburch (1607-1652), halfportret naar rechts, met platte kanten kraag

Portret van Adriaen Willemsz. van Vredenburch (1607-1652)

Wybrand de Geest I

De vier broers van Willem van Oranje, met van links naar rechts: Hendrik (1550-1574), Jan (zittend, 1536-1606), Adolf (1540-1568) en Lodewijk (1538-1574). De broers steunen Willem in zijn strijd. Adolf, Hendrik en Lodewijk sneuvelen op het slagveld. Broer Jan beheert de familiebelangen vanaf Slot Dillenburg en is de enige die een natuurlijke dood sterft. 
 
The four brothers of William of Orange, from left to right: Hendrik (1550-1574), Jan (seated, 1536-1606), Adolf (1540-1568) and Lodewijk (1538-1574). The brothers supported Willem during the revolt. Adolf, Hendrik and Louis died on the battlefield. Brother Jan managed the interests of the Nassau family and lived at the elderly Dillenburg Castle. He was the only one to die of natural causes.

Groepsportret van de vier broers van Willem van Oranje

Daniël van den Queborn

Ze is pas twee jaar oud als in 1571 het conflict tussen haar ouders, Willem van Oranje en Anna van Saksen, een hoogtepunt bereikt en ze wordt ondergebracht bij haar oom Jan op Kasteel Dillenburg. Het is een droevige situatie: Emilia zou haar moeder niet meer terugzien. Na de dood van ook haar vader wil Emilia dan ook niks liever dan naar Delft afreizen en bij haar familie zijn. Pas in 1588, vier jaar later, is het eindelijk zover en komt ze in het Prinsenhof wonen. 
 
Aan het hof van Maurits is Emilia een graag geziene gast. Met haar schoonheid staan de huwelijkskandidaten in de rij, maar Emilia is kieskeurig. Tot ze de in ballingschap levende kroonprins Emanuel van Portugal ontmoet. Een probleem: Emanuel is katholiek en van Maurits krijgt zij daarom geen toestemming om met hem te trouwen. Emilia laat het er niet bij zitten en trouwt in het geheim met Emanuel. Die avond nog schrijft ze een brief aan de Staten-Generaal waarin zij haar geheime huwelijk en vrije keuze verdedigt. Het mag niet baten, ze keuren het huwelijk af en ze krijgen huisarrest in Duitsland. Pas een jaar later, na de geboorte van hun eerste kindje, mag het echtpaar terugkeren naar Delft. Er worden daarna nog negen kinderen geboren. 
 
Het huwelijk zou vele jaren later alsnog ontbonden worden omdat Emanuel na het overlijden van Maurits, onverwachts de kant van Spanje kiest. Emilia, vastberaden als altijd, weigerde om zich in te laten ‘met de moordenaars van haar vader’. Vijf van haar acht kinderen liggen begraven in de Waalse Kerk van het Prinsenhof.

Portret van Emilia, prinses van Oranje, prinses van Portugal (1569-1629)

Erik Pape

Erik Pape woont en werkt sinds 1969 in Delft, maar vindt zijn inspiratie vooral in Parijs. Daar kiest hij onderwerpen die hem opvallen in de stad, zoals deze grote ronde vijver in de Tuilerieën. Pape richt zijn aandacht op de vorm van het bassin en het zonlicht. En op het opspuitende water van de fontein. Door zijn vlotte manier van schilderen lijken de vijver en het park te draaien, terwijl het park juist een kalme oase in de drukke wereldstad is. Van dat drukke Parijs zelf is niet veel te zien, maar de atmosfeer van Papes schilderij is overduidelijk zuidelijk en zonnig.

Bassin rond

Philip van Pieterson

Philip van Pieterson is een veelzijdig kunstenaar, die zijn hele leven in Delft woont. Hij fotografeert, tekent, schildert, maakt beelden en collages. Steeds kiest hij de natuur als onderwerp, maar nooit geeft hij haar natuurgetrouw weer. Zoals in Big Pink Flow, dat geen realistische kopie van de natuur is. Op zes enorme doeken schildert Van Pieterson een roze landschap. Onderaan laat hij een riviertje kronkelen, tussen twee kades.

Big Pink Flow

Chris Dagradi

Als twintiger strijkt de Amerikaanse kunstenaar Chris Dagradi in Delft neer. Hij werkt jarenlang in de Delftse aardewerkfabrieken en ontdekt zo de mogelijkheden die het beschilderen van tegels en keramiek bieden. Maar hij blijft ook schilderijen maken. Zoals Blade, een grote rechthoek waar Dagradi een puntige vorm uit ‘wegklapte’. De vorm die daardoor ontstaat, is asymmetrisch maar heeft toch een perfecte balans. Dagradi speelt met contrasten en vult de strakke buitenlijn van zijn ‘shaped canvas’ (gevormd doek) met losse, dynamische verfstreken. Ook de titel laat twee tegenpolen zien – een blade is het lemmet van een mes én een grasspriet.

Blade

Simon Opzoomer

De hertog van Alva neemt een smeekbede in ontvangst

Hendrick de Meijer

De verovering van de stad Hulst in 1645, met links op de voorgrond Frederik 
Hendrik te paard. De stad was in 1591 al veroverd door Maurits, maar moest later 
weer worden prijsgegeven.

De overgave van Hulst in 1645

Pieter de Hooch

Een moeder met twee kinderen en een bediende

Peter Snayers

Het beleg van Oostende (1601-1604) met links op de achtergrond de Noordzee. De stad wordt na een beleg van drie jaar ingenomen door Spinola, een Italiaanse veldheer die in 1605 het opperbevel krijgt over heel het Spaanse leger in de Nederlanden. 
 
Oostende was een bijna onneembare vesting aan de Vlaamse kust, die al vanaf het begin van de Nederlandse Opstand in handen van de Republiek was. Tussen 1601 en 1604 werd de stad door de Spaanse legers, onder leiding van Spinola, belegerd. De bevoorrading over zee en de zware vestingwerken stelden de belegerden in staat het beleg lang vol te houden. Door de lange duur van het beleg kreeg de stad de bijnaam 'het Nieuwe Troje'. Op 20 september 1604 moest de stad zich toch overgeven. 
 
Op de voorgrond is een deel van de meer dan veertig Spaanse schansen en forten rond Oostende te zien. Boven op het hoge duin staat 'de Grote Kat', de belangrijkste batterij van de belegeraars. Op de achtergrond ligt de havenstad Oostende, omgeven door zware vestingwerken. Van de stad zelf is, als gevolg van langdurige beschietingen, weinig meer over. Op de Noordzee varen oorlogsschepen. Aan de horizon zijn de omtrekken van het kamp van Bucquoy te zien.

Het beleg van Oostende (1601-1604)

Simon de Vlieger

Het grootste schip is de ‘Aemilia’ Tromps vlaggenschip waarmee hij in 1639 de Tweede Spaanse Armada vernietigt tijdens de Slag bij Duins. Achter het schip vaart een sloep met hoge officieren naar de wal. De ‘Aemilia’ vuurt aan bakboord een saluut af.

Het vlaggenschap de ‘Aemilia’ van admiraal Maarten Harpertsz. Tromp op de Maas voor Den Briel

Beeld of balkdrager voorstellende Sint Maarten

Beeld of balkdrager voorstellende Sint Simon

Beeld of balkdrager voorstellende Sint Stephanus

Auke Hettema

Beeld van Willem van Oranje

Geldkist met bewerkte slotplaat

Hellebaard

Stokwapens of hellebaarden met een scherpe punt op een lange schacht worden gebruikt om de cavalerie te bestrijden: zo kan een voetknecht een ruiter afweren of zelfs aanvallen. Met de punt wordt de tegenstander belaagd, de haak wordt gebruikt om hem uit het zadel te lichten en een bijlpunt dient om door een harnas heen te dringen.

Stokwapens hebben betrekking op alle blanke wapens die op een stok of schacht zijn gemonteerd. Ze komen pas voor op schuttersstukken in het vierde kwart van de zestiende eeuw als deze schilderijen een militair karakter krijgen. Het meest voorkomende stokwapen, ook op schilderijen is de piek, die een lengte had van 5 meter. Verwant aan de piek zijn de kleinere stokwapens met een relatief brede bladvormige, opengewerkte punt die al op de vroegste militaire schilderijen voorkomen als onderscheidingsteken van officieren. Een aantal stokwapens hadden naast hun betekenis als wapen een symbolische functie: ze werden gedragen om rang en autoriteit van de drager te onderstrepen. Dit komt vooral tot uiting bij stokwapens als hellebaarden en partizanen. 
 
Op de schuttersstukken rond 1580 worden de stokwapens gedragen door bevelvoerenden en hebben een decoratieve functie. De los aangebrachte zijden of wollen kwasten of troetels en het aan jachtwapens ontleende stokbeslag bestaande uit linten, textiel, leer en vergulde nagels kunnen worden genoemd. 
 
Hellebaard: 
Een hellebaard is een houw- en stootwapen uit de middeleeuwen. Het bestaat uit een lange stok met een ijzeren punt, en daaronder, tegenover elkaar geplaatst, een bijl en een haak. De hellebaard werd gebruikt ter bestrijding van ruiters door voetvolk. Sinds het laatste kwart van de 16de eeuw is de hellebaard een kenteken van de onderofficier geworden (sergeants en korporaals).

Banka, Batoe baleh (heiligen steen) te Muntok

Objectgegevens

Heb je een opmerking?