Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Jan Heesterman

Gezicht op Nootdorp

Christina Linaris-Coridou

Delft is een stad van vele culturen: vrouwen uit alle windstreken zijn in Delft samengestroomd en naast geboren en getogen Delftenaren komen wonen. Al deze vrouwen bieden daarom de stad Delft een wandkleed aan, om hun verbondenheid met elkaar en met de stad te laten zien, maar ook de gebundelde kracht van de vele culturen die Delft rijk is. 
 
Op vier locaties in de wijken Voorhof en Buitenhof kwamen Delftse vrouwen van verschillende nationaliteiten, achtergronden en leeftijden bijeen om te borduren aan een gezamenlijk kleed dat als thema 'aarde, water, vuur en lucht ' heeft. Elke groep borduurde een gedeelte waarbij elke vrouw afzonderlijk een stukje van het kleed invulde. In het voorjaar 2003 werden de kleden samengevoegd tot een groot, veelkleurig kunstwerk en werd het project afgesloten met een feestelijke presentatie. 
 
De kleden vormen een samensmelting van de vele culturen. Iedere cultuur levert een 'lapje' aan dit wandkleed en is zo vertegenwoordigd in dit project. Juist de universele taal van het handwerk, het samenwerken en de herkenning binnen de verschillende culturen leidt tot iets wat uitstijgt boven het maken van dit kunstwerk alleen. Het resultaat van Delftse Kleden is niet slechts de wandkleden, maar ook alles wat erachter schuilgaat, de verhalen, de ontmoetingen tussen vrouwen, de tegenslagen, de vondsten.

Delfts kleed; Lucht

modellen van krissen, dolken, zwaarden, houwwapens, lansen en gereedschap

Jan Verkolje (I)

Coenraet Decker

Johannes de Ram

Pieter Smith

Steven de Swart

Joris Arentsz. van Cleef

Stadsplattegrond van Delft met panorama in gebeeldhouwde en vergulde lijst waarin zinnebeeldige figuren. 
De lijst is bekroond door een kloek op nest met kuikens. Volgens Dirck van Bleyswijck (zie tweede deel van zijn stadsbeschrijving) prijkt in de bovenrand van de lijst 'een Klock-hen, die haer Kieckens, met grote sorvuldigheyt onder haer vleugelen beschermt; Verbeeldende de Wees-kamer die d'opper voogdye en bescherminge van de rijcke ofte gegoede Weesen is aenbevolen en toevertrout'. 
Overige symbolen zijn: twee honden (trouw), opengeslagen boek met salamander (gezondheid), opengeslagen boek met weegschaal (gerechtigheid), schelpen/fruit (overvloed), twee vrijende duiven (liefde), gereedschap (arbeid), twee beenderen (dood), sloten en sleutels (veiligheid).

Caert Figuratief: stadsplattegrond en panorama van Delft

Jan Rijnders

Klein wrakschap III

Michiel van Mierevelt

Portret van Filips Willem

Gevelsteen 'dit is inde dri stal'

De Porceleyne Schotel

Johannes van Duijn

Terrine in de vorm van een mand met snoeken

Maggi Giles

Noach

Henk Tieman

'want u komt de belofte toe en uw kinderen'

onbekend

Wijnglas op oplopende voet en rechte, met knopen versierde stam; de middelste knoop is versierd met luchtbellen in de vorm van tranen. De kelk is gedrild met het gekroonde wapen van Delft, gebonden door twee klimmende leeuwen.

Wijnglas Ridderlijke Confrèrie 'Diletto ed arme'

Drie Posteleyne Astonne

Pieter Gerritsz. Kam

weduwe Kam-van der Kloot

Lange en smalle, achthoekige vaas met beschildering in blauw van florale motieven en vogeltjes.

Jan Claudius de Cock

Afgietsel in gips van een buste van Filips Willem, naar de originele terracotta buste aanwezig in de collectie van het Rijksmuseum Amsterdam. 
Filips Willem (1554-1618) is de oudste zoon van Willem van Oranje uit het huwelijk met diens eerste vrouw Anna van Egmond en Buren. Oranje vernoemde hem mede naar zijn landsheer, Filips. Dit eerbewijs krijgt een wrange bijsmaak door de gijzeling van Filips Willem in 1568 door de hertog van Alva. Willem van Oranje had zijn oudste zoon achtergelaten aan de universiteit van Leuven in de veronderstelling dat de privileges van de universiteit hem zouden beschermen. Filips Willem wordt desondanks naar Spanje gevoerd waar hij meer dan dertig jaar zou worden vastgehouden. Hij keert terug in 1599.

Afgietsel in gips van een buste van Filips Willem (1554-1618)

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Leon Senf

In 1904 werd H.W. Mauser aangesteld als technisch directeur van de fabriek. In 1903/04 wordt Heinrich W. Mauser aangesteld als technisch directeur van de fabriek. Samen met Leon Senf bestudeerd hij collecties met Islamitische keramiek. De schilder W.D. Oosterloo krijgt de opdracht de oude techniek zo dicht mogelijk te benaderen door bestudering van oude scherven. Vanaf oktober 1909 ontstaan zo het ‘Nieuw Delfts’ met het Oud-Perzisch, Nieuw-Perzisch en het Luster aardewerk

Rijk van Lavieren

Die Markiezinne van Carabas

Johannes Theodorus (Jan) Toorop

Portret van Jacqueline Boddaert

Joris Geurts

Beschrijving van het (kunst)werk: 5 werken in map, bestaande uit 
1=paarsrode cirkelvorm met rechthoekige uitstulpingen; 
2=witte rechthoek; 
3=blauwturquoise cirkel; 
4=oranjebruine cirkel; 
5=blauwpaarse cirkel met afgeplatte 'zijden' 
 
Alle vormen zijn enigszins gevlekt (qua helderheid van kleur), en door alle vormen lopen witte (uitgespaarde) lijnen.

Zonder titel

De Grieksche A

Jan Teunis Dextra

Het rechthoekige dienblad met geschulpte hoeken rust op vier bolpootjes. Het dienblad heeft een zogenoemde Nevers-blauwe of 'berettino' ondergrond waarin een polychrome chinoiserie decoratie is aangebracht. Een dergelijke uitvoering die ook wel in wit of geelgroen is beschilderd, ontstond onder andere in navolging van het in Nevers gemaakte aardewerk. Het waren de in Nevers werkende Italiaanse pottenbakkers die deze werkwijze introduceerden. Al in de eerste helft van de zeventiende eeuw pasten de in de Republiek wonende majolicabakkers een soortgelijke decoratie toe.

Een Delftse faience Cabaret dienblaadje.

De Porceleyne Byl

Onderschotel van fruittest, achtzijdig met accoladerand. Op het plat een elegante, staande man nabij waterpartij met twee zwanen, achtergrond heuvels met gebouwen. Op de rand (boven- en onderzijde) herhaling van achtergrondlandschap, verder opgevuld met floraal motief.

'Algemene Katholieke Werkgevers Vereniging'

'Breda Oranjestad 1252 - 1952'

Gerrit Hogeboom

Louis

Pieter Adriaensz. Kocx

Johanna van der Heul

Delfts zwarte ('het wondere zwart van Delft') theepot met deksel, met chinoiserie decoratie. De ovale geribde theepot is aan beide zijden gedecoreerd met een medaillon in reliëf met een vogel op een tak en bloemen. De rest van de pot is versierd met acanthus bladeren en bloemen. De decoratie is aangebracht tegen een zwarte ondergrond. De pot is voorzien van een oorvormig handvat en een S-vormig gebogen tuit. Het licht gewelfde, geribde deksel is op dezelfde wijze beschilderd en heeft een geribde bolvormige knop.

'Cultus Altus Fortius IXe Olympiade, 1928'

Jacobus Anthonie Meessen

Batavia huisjongen

'30e Kaagweek 1950 4e prijs'

Isaac van Haastert

De Schoolpoort van buiten de stad gezien met op de achtergrond de toren van de Oude Kerk. De Schoolpoort is in 1829 afgebroken

De Schoolpoort

Jhr. Gaspard Louis Francois van Kinschot

Cornelis Tromp 
Leefde: van 1629 tot 1691 
 
Cornelis Tromp werd net als zijn vader een belangrijk Nederlands vlootvoogd. Hij vocht in de eerste Engelse oorlog, in de Noordse oorlog (tussen Noordeuropese staten om de heerschappij van de Oostzee) en tegen de Algerijnse kapers. Onder De Ruijter streed hij in de tweede Engelse oorlog. In 1666 werd Tromp afgezet wegens eigenmachtig optreden. In 1673 trad hij weer in dienst en streed succesvol tegen de Engelsen bij Schooneveld en Kijkduin. Op papier werd hij na de dood van De Ruijter opperbevelhebber van de Nederlandse vloot. 
Cornelis had, als zoon van een bekend en gevierd Nederlander, een tegengesteld karakter ontwikkeld ten opzichte dat van zijn vader. Maartens eenvoudigheid, bescheidenheid, innemendheid en ook wel integere vaderlandslievende aanpak was bij Cornelis niet altijd direct terug te vinden. Cornelis leefde ook op grote voet, voerde grote staat. Hij stierf kinderloos aan het eind van de 17de eeuw. In zijn leven was er veel gedoe met rechtszaken over goederen, veroverde schatten en schepen. Door de Fransen werd hij bedreigd met het in brandsteken van zijn buiten, de later genoemde Trompenburg. De gevraagde brandschatten betaalde hij niet, waarna zijn buiten totaal vernield werd. Kenmerkend voro Cornelis is de volgende episode. 
Eind juli 1673 was er de apotheose van de drie Engelse zeeoorlogen waarin Cornelis vocht. 75 oorlogsschepen, 22 branders en 18 jachten met 4245 stukken geschut aan boord en 20.000 manschappen vormden de Nederlandse vloot met Tromp in de voorhoede. De Ruyter leidde de middentocht en Banckert de achterhoede. De vijandelijke Engelse-Franse vloot van ongeveer gelijke grootte stond onder Prins Rupert, D'Estrées en Spragge en ontmoette op 21 augustus de Nederlandse vloot bij Kijkduin (niet bij Den Haag, maar een andere kijkduin ten zuiden van Huisduinen). Om acht uur 'sochtends brandde de strijd los. Tromp raakte in gevecht met Spragge. Beider eskaders dwaalden af van de hoofdmacht. Het gevecht tussen de vlaggenschepen van Tromp en Spragge behoort tot de felste die ooit zijn gestreden in het tijdperk van de zeilende oorlogsschepen, aldus biograaf Prud'homme van Reine. Spragge had bij aanvang gezworen om Tromp dood of levend te pakken te krijgen om wraak te nemen voor een eerdere nederlaag. Tromp toonde zich echter een onverbeterlijke vechtjas, terwijl de kogels hem om het hoofd vlogen. Spragge moest door opgelopen schade van schip wisselen. Bij de tweede wissel werd zijn sloep getroffen, waarna hij verdronk. Ook Tromp ging over van de "Gouden Leeuw" naar de "Comeetstar". Beide eskaders hadden enorme schade. Nadat de hoofmachten van De Ruyter en prins Rupert zich bij hen hadden gevoegd, ontstond een vernieuwd hevig gevecht. Omstreeks zeven uur in de avond blies de Frans-Engelse vloot de aftocht, waarbij de Fransen zich opvallend afzijdig hadden gehouden. Prins Rupert was daarover furieus. Aan Nederlandse zijde sneuvelden twee helden die geen vrienden van Tromp waren geweest: Isaac Sweers en Johan de Liefde. De Nederlandse vloot had een strategische overwinning behaald. Een vijandelijke overmachtige vloot was weggejaagd en de Engelse planning van een landing in Zeeland of Holland konden de "ijskast" in. De Ruyter berichtte hierover bescheiden, Tromp niet. Vooral zijn overwinning op Spragge mat hij breed uit. Willem III bedankte Tromp hartelijker voor de overwinning dan de inmiddels 66-jarige De Ruyter. In Tromp zag hij meer de toekomst met een stevige band met de Oranjes. De Staten van Holland schonken De Ruyter een rentebrief van 6000 en Tromp een rentebrief van 4000 gulden. Kort na terugkeer van de vloot kon Tromp naar 'sGraveland vertrekken om de restanten van zijn buitenhuis waar te nemen. In de tweede helft van de jaren zeventig zou het herbouwd worden.

Portret van Cornelis Tromp, 1629-1691

Jaap van den Ende

Structuur van rechthoekige en vierkante vormen (2 x 1 cm en 1 x 1 cm) in 2 grijstonen op donkergrijze achtergrond.

Procesmatige ordening (11) 75

Cornelis Troost

Familieportret van Johanna Suzanna Teding van Berkhout-Ghijs (1688-1717) en haar drie zonen, Pieter (1711-1744), Jan (1713-1766) en Coenraad (1714-1770). 
 
Johanna Susanna Ghijs is postuum afgebeeld als Flora achter een balustrade met haar drie zoontjes: Pieter (1711-1744), Jan (1713-1766) en Coenraad (1714-1770); dochter Susanna Maria (1717-1779) niet afgebeeld; het geheel in een landschap, met linksboven grote draperie, op de voorgrond een etend aapje. 
Johanna Susanna Ghijs was in 1717 overleden na de geboorte van haar vierde zoontje, dat in 1720 stierf. Troost maakte haar portret naar een schilderij van Hieronymus van der My, dat hij in opzet vrij nauwkeurig overnam. Hij voegde er wel zijn zwierige schilderwijze aan toe en gaf haar in plaats van de pruik, met stijve naar achteren lopende rijen krullen, een bloemenmutsje. 
Volgens Mario Praz, in zijn boek "Conversation Pieces" (London 1971), heeft Troost in het schilderij willen aanduiden dat de moeder was overleden door haar als het ware uit een graftombe te laten rijzen. De beide cypressen op de achtergrond zouden dan een funeraire betekenis hebben. Het stenen postament was echter een zeer gebruikelijk compositie-element en het landschap en de bloemen zijn geheel in traditie van Caspar Netscher. Wel typerend voor Troost is het virtuoze kleurgebruik, de directheid waarmee hij zijn geportretteerden heeft 'gevangen' en de ongedwongen pose, die vooral opvalt bij de blokfluit spelende jongen rechts. 
 
Jan Teding van Berkhout (1713-1766) bezat later een collectie schilderijen en tekeningen die in 1767 geveild werd. De familieportretten bleven buiten de veiling.

Familieportret van Johanna Susanna Teding van Berkhout-Ghijs als Flora en haar drie zonen


Gillis van Oosten

Verticale strepen van verschillende lengte in grijs op een witte achtergrond.De onderdelen staan op zichzelf, maar vormen tegelijkertijd ook een ordening. Jaap van den Ende herleidt met dit type werk wat zich voordoet in de natuur tot de meest wezenlijke vormen, de meest zuivere structuur. De notie ontstaat dat alles deel uitmaakt van een grote bewegende kracht.

Structure Grey (2) 72

Fotografie Kramer [Groningen]

A. Keijser

Wapens Delftse burgemeesters aangevuld, met die van Zuid Holland, Delft en Huis Oranje + vaandeldragers schutterij

Kees Smits

Beschrijving van het (kunst)werk: Het hele doek is l. oranje. Daarover potloodlijnen en verflijnen. Velden ontstaan: Links oranje rechthoeken met ruitvormige belijning, met daartussen drie horiz. kringelende lijnen; in het midden een klein felgroen vlak; rechts een blauw veld, waarvan de bovenrand feller blauw is, en van waar uit vert. kringelende lijnen lopen.

zonder titel

modellen van slag- en steekwapens

Jan Henderikse

In 1985 doet de Gemeente Delft een oproep aan kunstenaars om een actueel stadsgezicht te maken, geïnspireerd op het wereldberoemde 17de-eeuwse Gezicht op Delft van Johannes Vermeer. Jan Henderikse doet dat letterlijk en fotografeert alles wat hij ziet in de stad van zijn kindertijd en jeugd. Het gaat hem niet om het perfecte plaatje, maar om snelle opnamen. Zijn snapshots zijn amateuristisch en soms onscherp. Maar met zijn 744 polaroids in vijf schetsboeken geeft Henderikse een herkenbaar en volledig beeld van Delft in 1985.

'Gezicht op Delft'

H.E. Oving Bzn (Groningen)

De Witte Ster

Albertus Kiell

Deze snoek is een ware blikvanger op een gedekte tafel. Dat is ook zeker de bedoeling van de Delftse plateelbakkers, die deze terrines maken volgens de mode. In de 17de en 18de eeuw wordt dineren steeds belangrijker en worden er bijzondere objecten van keramiek ontworpen die er levensecht uitzien. Naast lekker eten worden de gasten aan tafel ook getrakteerd op spektakel in de vorm van bijzondere objecten. In dit type terrine worden doorgaans pasteien geserveerd, in dit geval waarschijnlijk een visgerecht. 
 
This pike is a truly eye-catching piece of tableware. And that was certainly the intention of the Delft potters who made such fashionable tureens. In the 17th and 18th centuries, fine dining became ever more socially important and amazing, true-to-life ceramics were made to adorn the table. In addition to fine cuisine, guests were offered spectacle in the shape of extraordinary objects. Tureens of this type were generally used to serve pasties, in this case probably made of fish.

Snoekvormige terrine met deksel en onderschotel

Adelbrief (waarmee Tromp in de adelstand werd verheven) van Koning Karel II van Engeland aan Cornelis Tromp, (tweede gedeelte);

Adelbrief Cornelis Tromp (1629-1691)

Zonnebloem

Cornelis van Dijck

Écuelle met het familiewapen Van Steelandt uit Den Haag

Reinier Vinkeles

Jacobus Buys

Oranjeklanten uit Den Haag plunderen huizen in een straat in Delft, 19 september 1787 
onderschrift 'Haagsche Plunderbende te Delft'

'Haagsche Plunderbende te DELFT'

Jac. van Beurden

vlag 'Vara Delft'

Jeannette Slager

Portret van Andries of Adriaen van der Goes

De blanc de Chine wierookstokjeshouders hebben de vorm van boeddhistische leeuwen op sokkel. De manlijke leeuw bijt op een slang en heeft lange manen en een bal onder de rechter voorpoot. Naast de rechter achterpoot bevindt zich het houdertje voor de wierookstokjes. De leeuwin heeft een jong onder de linker voorpoot en naast de linker achterpoot het houdertje voor de wierookstokjes.

J.C.J. Vanderheyden

Het vlak is verdeeld in twee kleurbanen. De onderste baan is wit en loopt in het midden iets bol. De bovenste baan is lichtblauw.

Gebogen Horizon

Richard Roland Holst

Calvé Delft

Hendrick de Meijer

De verovering van de stad Hulst in 1645, met links op de voorgrond Frederik 
Hendrik te paard. De stad was in 1591 al veroverd door Maurits, maar moest later 
weer worden prijsgegeven.

De overgave van Hulst in 1645

François Spiering

Karel van Mander (II)

De zoon van Karel van Mander de Oude, de schrijver der schilderlevens, kwam in 1608 bij Spiering als ontwerper in dienst. Hij ontwerpt de voorstellingen die tot de beroemdste uit Spierings atelier behoren, zoals de Scipio-tapijten. Er zijn diverse series vervaardigd met de geschiedenis van de Romeinse veldheer Scipio. Dit tapijt toont het moment dat de Carthaagse gezanten met Scipio onderhandelen over de belegering van de stad, 202 voor Chr. 
 
Dit wandtapijt laat de episode zien uit de geschiedenis van Scipio Africanus, waarin de stad Carthago zich aan hem overgeeft. Links zit Scipio op een met een kussen bedekte rotsrand, omgeven door zijn krijgslieden. Rechts knielen de met zware tulbanden bedekte hoogwaardigheidsbekleders van de stad. Een bos vormt voor beide groepen de achtergrond. Tussen de boomgroepen door zijn de vage omtrekken van gebouwen te zien met in de vlakte ervoor ruiters die al vechtend voetvolk voortjagen. Het geheel is omgeven door een brede boord, gevuld met ranken van bloemen, vruchten en vogels. In de hoeken zijn de ronde medaillons. De bovenste twee gevuld met oorlogssymbolen, onderaan een van het paard geworpen krijger. Onderaan komt in de smalle lijst tussen het tafereel en de onderboord de signatuur voor: Franciscus Spieringius fecit

De overgave van Carthago

Hieronymus Lapis

Jan de Groot Pzn.

Hendrik Roosing

Portret van Didericus Hermannus van Rossum, predikant te Delft

Tako Hajo Jelgersma

De in Harlingen geboren kunstenaar Tako Hajo Jelgersma tekende vele Nederlandse kunstenaarsportretten. Deze vervaardigde hij niet alleen van tijdgenoten, maar ook van voorgangers uit de zeventiende eeuw. Een dergelijk portret kopieerde hij dan altijd naar een bestaand portret of zelfportret. Voor zijn tekening van de Delftse schilder Anthonie Palamedesz. baseerde Jelgersma zich op diens schilderij Een rokende schilder nabij zijn schildersezel (PDS 77), dat in 1952 door het museum verworven is. Het is echter niet zeker of Palamedesz. hier inderdaad zichzelf heeft weergegeven. Wel duikt dezelfde figuur ook op in een schilderij van Palamedesz. dat zich tegenwoordig in het Landesmuseum in Mainz bevindt.

Portret van Anthonie Palamedesz. (1601 - 1673)

'1639 Warmonder Tol 1954'

'700 jaar het Valkhof, Noviomagum 1230 - 1930'

De uittocht van de Spaanse troepen uit Breda in 1637. Op de voorgrond neemt Frederik Hendrik afscheid van de Spaanse gouverneur van de stad, Gomar Fourdin. Deze verliet als een ziek man de stad in een koets. Fourdin was een Vlaamse militair in Spaanse dienst. Op het middenplan en de achtergrond een slingerende stoet karren en ruiters die Breda verlaten. Het silhouet van Breda steekt af tegen de horizon. 
Breda, al eeuwenlang verbonden aan het Nassau-geslacht, is van 1581 tot 1590 en van 1625 tot 1637 in Spaanse handen. Het is daarom onmogelijk voor Willem van Oranje en Maurits om na hun dood te worden bijgezet in het familiegraf in Breda. Frederik Hendrik 
besluit, uit eerbetoon aan zijn vader, vast te houden aan Delft als grafplaats. Deze 
traditie wordt tot op heden voortgezet.

De uittocht van de Spaanse troepen uit Breda in 1637

'500 jaar Kalverstraat'

Nederlandsche Oliefabrieken Calvé Delft

Van Marken Delft Drukkers

Martine Wittop Koning

Jo Spier

Recepten van Martine Wittop Koning

Calvé-Delft's Zomerboekje

'350 jaar Vlissingen 1572-1922'

'150 jaar Biblia, 1804 - 1954'

modellen van wapens en gereedschap

Bernard Romein

Nederlandsche Oliefabriek 

reclamefolder 'Het wachten op Kalvermeel "Vita"'

Kruik met verschillende Chinese figuren in een landschap

De Dubbelde Schenkkan

De Metaale Pot

Delfts zwarte (ook wel 'het wondere zwart van Delft' genoemd) ovale en half bolvormige borstelrug, gedecoreerd met bloeiende struiken en vogel bij rots, omgeven door bloemenslingers.

Een zwart Delftse faience borstelrug.

De schaaltjes hebben een vlakke vierkante bodem en een schuin opstaande octagonale rand. Het plat is gedecoreerd met een centrale bloem in een enkele cirkel, omgeven door vier bloeiende planten. Langs de binnenrand loopt een band met ?vormig servetwerk. De binnen- en buitenrand zijn gedecoreerd met afwisselend bloeiende planten en losse bloemen.

I found a picture of you, those were the happiest days in my life

'Kaarte en Metinge van't Hof Genaamt, Schoonenburg'

De Oostpoort, ook wel St. Catharijnepoort, van buiten de stadsmuren van Delft af gezien

De Oostpoort

Lint met de tekst '3 Schwadron Reiter Rgt. nr. 15 Ueberlieferungs schwadron der 11 Husaren'

beeld van een manshoofd met hoed. Afkomstig van de voormalige Waterslootse Poort.

Beeld van manshoofd met hoed

Bram Bogart

Div. grijstonen. Bovenste helft vrij egaal donkergrijs, midden en onder lichtere grijstonen, dik opgebracht, zodat relief ontstaat.

Écriture satirique


Adolf le Comte

J.D. van Velzen

Aan het einde van de negentiende eeuw bewerkstelligde tsaar Nicolaas II van Rusland (1868-1918) dat conflicten tussen volkeren door middel van arbitrage worden opgelost. 
Over deze kwestie werd in 1899 te Den Haag de eerste internationale conferentie gehouden. Hierbij werd besloten het nog op te richten Internationale Hof van Justitie en het Hof van Arbitrage in deze stad te vestigen. De Franse architect L.M. Cordonnier kreeg de opdracht een gebouw hiervoor te ontwerpen. Hij werkte daarbij samen met prof.ir. J.A.G. van der Steur. In 1913 werd de bouw voltooid van 'Het Vredespaleis' zoals dit bouwwerk al spoedig in de volksmond werd genoemd. De bouw werd mede mogelijk gemaakt door een genereuze schenking van de Amerikaanse filantroop Andrew Carnegie. Alle naties droegen bij door kunst- en kunstnijverheid objecten te schenken, hetgeen de samenwerking tussen de landen symboliseert. De decoratie van deze 'tempel voor de vrede' werd uitgevoerd door diverse kunstindustriële bedrijven waaronder Brouwers aardewerkfabriek Leiderdorp, De Porceleyne Fles en meubelbedrijf H. Pander en Zonen uit Den Haag. De leiding was in handen van de Haagse architect en decorateur Herman Rosse (1887-1965). 
Een schenking van de Nederlandse regering bestond uit de zeven glas-in-lood ramen boven de hoofdtrap. De opdracht tot vervaardiging werd verstrekt aan het atelier van Jan Schouten (1852-1937) die de opdracht doorspeelde aan Adolf le Comte. 
De zeven grote ramen bestaan uit een rond venster met hieronder een dubbel boograam en een titelraam. Volgens een verklaring van Le Comte symboliseren de afbeeldingen op deze ramen enerzijds de zegeningen van de Vrede, anderzijds de Oorlog en de hieruit voortvloeiende Dood met alle gevolgen van dien. Het ronde venster boven het middelste raam 'Pax in Terris' (Vrede op aarde), toont een zittende vrouwenfiguur met een muts op het hoofd. De armen houdt zij gestrekt aan weerszijden van haar lichaam. Deze zittende vrouw vertoont sterke overeenkomsten met de vrouw op deze schotel, die wordt geflankeerd door de personificaties van De Vrede en Justitia. Ongetwijfeld verwijst het opschrift 'Anno 1913 pax in terras' eveneens naar de voorstelling op dit roosvenster in het Vredespaleis.

Keukenstuk met liefdespaar omringd door voedsel en keukengerei

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

Keukenstuk met liefdespaar omringd door voedsel en keukengerei

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?