Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Vanuit het Prinsenhof strijdt Willem van Oranje (1533-1584) voor vrijheid van geloof en geweten. Hij vindt dat je mag geloven en denken wat je wilt. Wat betekent vrijheid voor inwoners van Delft vandaag? Het afgelopen jaar is Museum Prinsenhof Delft samen met stadsbewoners op zoek gegaan naar antwoorden op deze vraag.

Monutotam

Jan Henderikse

In 1985 doet de Gemeente Delft een oproep aan kunstenaars om een actueel stadsgezicht te maken, geïnspireerd op het wereldberoemde 17de-eeuwse Gezicht op Delft van Johannes Vermeer. Jan Henderikse doet dat letterlijk en fotografeert alles wat hij ziet in de stad van zijn kindertijd en jeugd. Het gaat hem niet om het perfecte plaatje, maar om snelle opnamen. Zijn snapshots zijn amateuristisch en soms onscherp. Maar met zijn 744 polaroids in vijf schetsboeken geeft Henderikse een herkenbaar en volledig beeld van Delft in 1985.

Gezicht op Delft

Twee foto's van huizen aan het Achterom te Delft, geplakt op twee met doek bespannen paneeltjes, beschilderd.

Huizen aan het Achterom 45-47

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

J. van Gottberg

Halfportret, gekleed in groen/grijze jurk met op de schouders een donker bruin bontje. Zij draagt een lange parel ketting en een gouden ketting met een hanger. Donker fond.

Portret van Diete Johanna Willemina van Sandick, (1875-1946)

Atelier van gebrandschilderd glas 'T Prinsenhof

ontwerptekening van glas-in-loodraam, Atelier van Gebrand Glas 't Prinsenhof Delft

Jackson Li

Maarten H. Tromp 
Leefde: 1598 tot 1653 
 
Al op negenjarige leeftijd vergezelde hij zijn vader die kapitein op de oorlogsvloot was. Na ondersteunende activiteiten voor de Slag bij Gibralter kreeg Vader Tromp de opdracht om twee proviandschepen met gewonden en de overleden Admiraal Heemskerck naar het vaderland te begeleiden. Indrukwekkend voor de jonge Maarten. Na enige andere tochten te hebben meegemaakt, toog het schip van zijn vader nog in 1610 voor de eerste maal naar West-Afrika. Een sterkere Engelse vrijbuiter uit het eskader van Saleh viel het schip aan bij Kaap Verde. Harpert Tromp raakte eerst in de kuit gewond en werd daarna dodelijk door een kanonskogel getroffen. De overlevende bemanning werd gevangen genomen. Maarten werd kajuitsjongen in de dienst van de kaperkapitein. Maarten diende zo twee jaar als rechteloos ondergeschikte, waar hij het later nooit over heeft gehad. Op het moment dat de Engels rovers er genoeg van hadden kwam hij vrij . Maarten keerde terug bij zijn moeder te Den Briel met het nieuws van het verlies van zijn vader. Aanvankelijk werkte hij aan de wal, doch het bloed kroop waar het niet gaan kon. Na een tocht naar Rouen werd hij in 1617 kwartiermeester en later stuurman bij de wapenbroeder van zijn vader Moy Lambert met wie hij gedurende twee jaar opereerde bij het Iberisch schiereiland ter bescherming van onze koopvaarders en op de Middellandse zee. Daarna nam hij dienst op een koopvaarder. De koopvaarder werd in 1620 door zeerovers genomen en naar Tunis gebracht. Voor de tweede maal werd Maarten gedwongen tot dienst op hun schepen. Tromps goede zeemanschap trok al snel de aandacht van de Dey van Tunis. Jussuf Dey bood hem een hoge post op de vloot. Tromp weigerde en uit respect daarvoor gaf de Dey Tromp de vrijheid. Hoe Tromp uit Tunis weg kwam is niet bekend. Wel dat hij in de zomer van 1622 een schip te Londen bereid vond om hem naar Nederland mee te nemen. Naar de Middellandse zee heeft het lot Tromp nimmer meer gevoerd. Eind november 1651 zou Tromp als luitenant-admiraal in de Middellandse zee op de Franse kapers gaan kruisen, toen ziekte hem dwong het commando over te dragen aan Joris Cats. 
Tromp kreeg een staatsbegrafenis gelijk de Oranjes. Hij werd ten grave gebracht door Michiel de Ruijter, Pieter Florisz, Johan Evertsen en Gideon de Wildt.

Grafmonument Maarten Tromp

H. Elbers

Wimpel 'Koophandel en Zeevaart'

Gillis van Oosten

zelfportret Gillis van Oosten

Bram Bogart

zonder titel

Herman Veldhuis

Johan Christiaan Grabijn

Nieuwe Kerk met praalgraf van Willem van Oranje

At the Museum Prinsenhof Delft, we tell stories on the basis of 3 themes essential to Delft: William the Silent, Delftware and Delft Masters. Besides these, the museum inspires with its temporary exhibitions, presentations and with projects like the Delft Perspective. We want all visitors to feel recognized, acknowledged and welcome.The museum is a former monastery and was used as the court of William the Silent. It is housed in one of the Cultural Heritage Agency’s top 100 listed buildings.

About the museum

onbekend

Kwispedoor met een decoratie van een haan tussen bloesemtakken. Op de rand medaillons met bloemenmanden met strikken en landschappen.

De Porceleyne Schotel

IJsbrand van Duijn

Anefo 1943-1989

Prins Bernhard en burgemeester van Kinschot op de trap van het stadhuis. 
 
Achterop de foto een Copyright "Anefo" stempel met in potlood HL4736, foto komt ook voor in de Nationaal Archief Beeldbank in de Fotocollectie Anefo als Bestanddeelnummer 900-4736 met als fotograaf Willem van de Poll

Bezoek van Prins Bernhard aan Alkmaar op zijn tocht door West Nederland (Den Haag, Delft, Amsterdam, Haarlem, Alkmaar enz.) op zijn verjaardag, 29 juni 1945

Johannes Cornelis Zürcher

Interieur van de koninklijke grafkelder in de Nieuwe Kerk, Delft met onderschrift; 'De Vorstelijke Grafkelder in de Nieuwe Kerk te Delft van binnen'

'De Vorstelijke Grafkelder in de Nieuwe Kerk te Delft van binnen'

Jan Claudius de Cock

Afgietsel in gips van een buste van Filips Willem, naar de originele terracotta buste aanwezig in de collectie van het Rijksmuseum Amsterdam. 
Filips Willem (1554-1618) is de oudste zoon van Willem van Oranje uit het huwelijk met diens eerste vrouw Anna van Egmond en Buren. Oranje vernoemde hem mede naar zijn landsheer, Filips. Dit eerbewijs krijgt een wrange bijsmaak door de gijzeling van Filips Willem in 1568 door de hertog van Alva. Willem van Oranje had zijn oudste zoon achtergelaten aan de universiteit van Leuven in de veronderstelling dat de privileges van de universiteit hem zouden beschermen. Filips Willem wordt desondanks naar Spanje gevoerd waar hij meer dan dertig jaar zou worden vastgehouden. Hij keert terug in 1599.

Afgietsel in gips van een buste van Filips Willem (1554-1618)

Jacques Callot

Israël Henriet, Parijs

Les Miseres et les Mal-Heurs de la Guerre. 17

Les Miseres et les Mal-Heurs de la Guerre. 18

Duo koe

De Porceleyne Fles - Royal Delft

De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

schotel met capucijnerbruin fond. In blad- en vruchtvormige cartouches bloemtakjes in famille rose.

Adolf le Comte

Adrianus Koert

Het Jacoba-aardewerk werd in 1897 in productie genomen. 
Ook hiervoor werden weer Nederlandse kleisoorten gebruikt en waren de modellen evenals de decors voornamelijk ontworpen door Adolf le Comte. 
De versiering bestaat uit abstracte, florale en figuratieve decoraties die met een puntig stokje in de klei worden gegrift en opgevuld met kleuroxides en metaalglazuren zoals op de hier afgebeelde vaas. 
De figuratieve voorstellingen vertonen typisch Hollandse taferelen die samen met de grondstoffen van eigen bodem het nationale karakter van het product benadrukten. 
Het technische procédé is in hoofdzaak ontwikkeld door de latere technisch directeur H.W. Mauser (1868-1940). 
Omdat dit aardewerk poreus was, konden de Jacoba-vazen naar keuze worden geleverd met een zinken binnenbak. 
Sommige objecten zijn voorzien van een reliëfstempel met de drukletters 'NF' (Nederlands Fabrikaat). 
Dit merk komt alleen voor op het Jacoba-aardewerk en enkele geglazuurde tegels van dezelfde kleisamenstelling. 
Net als het Berbas en Porselein-Biscuit, nam het Jacoba-aardewerk een bescheiden plaats in binnen de productie van De Porceleyne Fles. 
Het Jacoba-aardewerk vond weinig aftrek, zowel in binnen- als buitenland, en het kwam voor dat onverkochte zendingen door buitenlandse depothouders werden teruggestuurd naar Delft. 
Een belemmering vormde wellicht het ontbreken van een verkoopcatalogus tot 1900, waarin het Jacoba-aardewerk was afgebeeld. 
Desondanks werd dit sieraardewerk in 1899 in de Verenigde Staten geïntroduceerd. 
Waarschijnlijk waren de typisch Hollandse motieven vooral geliefd bij de buitenlanders. 
Ondanks het geringe commerciële succes, werd pas omstreeks 1950 door het Amsterdamse depot van De Porceleyne Fles het Jacoba uit de verkoop gehaald.

Anoniem

Portret van Ambrogio Spinola

Harm Kamerlingh Onnes

blauwgroene rechthoekige pot, rustend op 4 pootjes, met twee oren aan ronde hals en reliëf-decoratie

Maximiliaan van der Gucht

weefsel met bloempatroon van onder meer iris, roos, anjer, kievitsbloem, tulp, hyacinth op blauwe grond; in vorm van brede strook. 
 
Het zou een fragment van een groter geheel kunnen zijn (wandbespanning) of bestemd voor stoel; of gediend als staal; zeer hoge kwaliteit en geraffineerde bloemopzet. 
 
Van der Gucht, die ook een atelier had in Gouda, vervaardigde veel tapijten voor het Zweedse hof. Zijn werk is anders van karakter dan dat van Spiering en Van Mander.

G.F.J. Bley

Graf te Singaradja

Koninklijke Begeer [Voorschoten]

DHC 25

Marri Oosterholt

Kleurvlekken

zwart / wit rechthoek

Het octagonale trekpotje is balustervormig en heeft een stand'ring', een korte rechte hals, een ovaal oor en een rechte tuit. Het octagonale deksel is wijd klokvormig en heeft een ?vormige knop. De buik heeft rechte kaders met afwisselend een bloemenrank, en een lotusbloem tegen een achtergrond van servetwerk. Op de hals en de dekselrand lopen smalle banden met een floraaldecor. Het deksel is versierd met twee bloemenranken.

Proen: driehoekige steuntjes van ceramiek die bij het bakproces tussen de voorwerpen werden geplaatst om te voorkomen dat de geglazuurde stukken aan elkaar zouden bakken

Het schoteltje is gewelfd en heeft een standring. Het theekommetje is wijd klokvormig en heeft een standring. Het schoteltje heeft op het plat, binnen een dubbele cirkel, een decor van een rots met een bloesemtak en een geknield zittende oosterse dame, een zogenoemde 'lange Lijs', omgeven door een band met aan weerszijden van bloeiende planten gezeten lange Lijzen. Langs de rand loopt een band met alternerend gearceerd servetwerk. De buitenwand heeft een decor van boeddhistische symbolen. Het kommetje heeft op het plat, binnen een dubbele cirkel, een decor van een rots met een bloesemtak en een geknield zittende lange Lijs. Langs de rand loopt een band met alternerend gearceerd servetwerk. De buitenwand is gedecoreerd met aan weerszijden van bloeiende planten gezeten lange Lijzen.

Op de voorkant van het bord dat ter gelegenheid van de kroning van koningin Wilhelmina in 1898 is vervaardigd, is de koningin en buste afgebeeld. De rand is versierd met putti tussen slingerend bloem- en bladwerk. Bovenin is een kroon afgebeeld en onderin het Nederlandse wapen dat bestaat uit twee gekroonde staande leeuwen die een schild steunen met hierop de gekroonde Nederlandse leeuw met een zwaard en pijlenbundel in de poten. Hieronder het motto 'Je Maintiendrai'.

Bord t.g.v. de kroning van koningin Wilhelmina

100 jarig bestaan N.V. Instrumentenfabriek en handel v.h. P.J. Kipp & Zonen

Johan de Haas

Het werk van Johan de Haas is een uitsnijding van vorm- en kleurpatronen die in de natuur terug te vinden zijn; een doorsnede door verschillende aardlagen, een verzameling kiezels, microscopische structuren, etc. Een ruimtelijke werking wordt bereikt door bijna doorschijnend opgebrachte kleurlagen en textuurverschillen in de afzonderlijke vlakken. 
 
De Haas schildert altijd scherp afgebakende vormen tegen een egale achtergrondkleur. 
Kleuren en contrasten zijn terughoudend. Stukjes natuur worden geherinterpreteerd op een bescheiden formaat, met een grote hoeveelheid aan details, en met finesse weergegeven.

De collectie

Sorteren op

Air-projections XX sheet 1

atelieropstelling van "Collectors"

Bezoek van H.M. de Koningin Juliana en Prins Bernhard aan Leiden, 1954

De oerwereld van het dier ten opzichte van de synthetische wereld

Delft. Oude Delft met Oude Kerk

Enigszins Delft III

Enigszins Delft IV

Enigszins Delft V

Enigszins Delft VI

Enigszins Delft VII

Enigszins Delft VIII

Foto's Korte Delft G 18, Middelburg

Foto's van de studententijd van F.H. van Kinschot

Foto's van Koningin Wilhelmina en prinses Juliana

Gezicht op Delft en een vrouw (Sandra Nelissen)

I found a picture of you, those were the happiest days in my life

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?