Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Daniël van den Queborn

Ze is pas twee jaar oud als in 1571 het conflict tussen haar ouders, Willem van Oranje en Anna van Saksen, een hoogtepunt bereikt en ze wordt ondergebracht bij haar oom Jan op Kasteel Dillenburg. Het is een droevige situatie: Emilia zou haar moeder niet meer terugzien. Na de dood van ook haar vader wil Emilia dan ook niks liever dan naar Delft afreizen en bij haar familie zijn. Pas in 1588, vier jaar later, is het eindelijk zover en komt ze in het Prinsenhof wonen. 
 
Aan het hof van Maurits is Emilia een graag geziene gast. Met haar schoonheid staan de huwelijkskandidaten in de rij, maar Emilia is kieskeurig. Tot ze de in ballingschap levende kroonprins Emanuel van Portugal ontmoet. Een probleem: Emanuel is katholiek en van Maurits krijgt zij daarom geen toestemming om met hem te trouwen. Emilia laat het er niet bij zitten en trouwt in het geheim met Emanuel. Die avond nog schrijft ze een brief aan de Staten-Generaal waarin zij haar geheime huwelijk en vrije keuze verdedigt. Het mag niet baten, ze keuren het huwelijk af en ze krijgen huisarrest in Duitsland. Pas een jaar later, na de geboorte van hun eerste kindje, mag het echtpaar terugkeren naar Delft. Er worden daarna nog negen kinderen geboren. 
 
Het huwelijk zou vele jaren later alsnog ontbonden worden omdat Emanuel na het overlijden van Maurits, onverwachts de kant van Spanje kiest. Emilia, vastberaden als altijd, weigerde om zich in te laten ‘met de moordenaars van haar vader’. Vijf van haar acht kinderen liggen begraven in de Waalse Kerk van het Prinsenhof.

Portret van Emilia, prinses van Oranje, prinses van Portugal (1569-1629)

Michiel van Mierevelt

Portret van Ambrogio Spinola

onbekend

Bierpul met deksel

modellen van wapens en gereedschap

Lakzegel met het familiewapen van Van Kinschot

Koninklijk bezoek aan Amsterdam

Het Koninklijk bezoek te Amsterdam

H.K.H. Prinses Juliana in Artis

Wilhelmina der Nederlanden

H.K.H. Prinses Juliana - naar eene opname van H.M. de Koningin

H.K.H. Prinses Juliana

Weenenk & Snel, La Haye

Eerste portret van H.K.H. Prinses Juliana vervaardigt door H.M. de Koningin

Bernard Romein

Nederlandsche Oliefabriek 

Affiche ‘TokTok’

Deze bokaal werd door het College van Diakenen in 1848 in gebruik genomen en was een geschenk van de toen in functie zijnde diakenen. Hun namen staan onder het voetstuk gegraveerd. De bokaal was (en is) eigendom van het dienstdoende college van diakenen en werd steeds bewaard door de broeder waar de eerstvolgende vergadering zou worden gehouden. Voorheen ging deze beker aan het einde van de vergadering rond voor de afscheidsdronk.

bokaal toegewijd aan vriendschap en broedertrouw

Cornelis de Man

Dit huiselijke tafereel is één van de vele schilderijen in dit genre die in de periode 1640-1670 vooral in Delft werden geschilderd. De voorstelling is geënsceneerd en zit vol symboliek, waarvan de betekenis ons tegenwoordig nog maar gedeeltelijk duidelijk is. 
In dit geval staat 'de liefde' of 'de liefdesrelatie' centraal. Het omgewoelde bed, de tweede bedstee achter de veegster en de spelende poes refereren aan de fysieke kant van een amoureuze verhouding. De kan van Delfts aardewerk, die op de rand van de tafel staat, moet de beschouwer doen beseffen dat er altijd sprake is van een wankel en breekbaar evenwicht, dat alleen in harmonie kan gedijen. Naar dit laatste aspect verwijst het snaarinstrument op de stoel. 
 
Cornelis de Man heeft waarschijnlijk zijn eigen interieur als voorbeeld gebruikt; een identieke bedstee en lambrisering komen namelijk op verschillende van zijn werken voor. Hij was gespecialiseerd in dit soort geënsceneerde voorstellingen, die in een rijk gestoffeerde omgeving zijn geplaatst. 
De Delftse schilder Johannes Vermeer was de beroemdste vertegenwoordiger van dit genre schilderijen. Hij was niet alleen een stad-, maar ook een tijdgenoot van De Man, die hij ook zeker heeft gekend.

Vrouw met kat in interieur

Jhr. G.H.A. van Kinschot

Gegoten sleutel

Kan waarvan de buik versierd is met zeven bogen op pilasters met onder de bogen figuren en in de zwikken engelenkopjes. Op de schouders en onderbuik verticale groeven en op de hals horizontale groeven.

Drinkkruikje met profiellijnen op de schouders en de hals.

Hendrick van Vliet

Michiel van der Dussen (1600-1681) en Wilhelmina van Setten (1605-1683), beiden katholiek en uit invloedrijke en welgestelde Delftse families afkomstig, trouwden in 1625. Ter gelegenheid van hun 15-jarig huwelijk lieten ze zich met hun twee zonen en drie dochters schilderen. 
 
Zowel de kleding als het interieur weerspiegelen de welstand van het gezin; schilderijen aan de wand en een groep beelden op het kastje wekken de indruk dat de Van der Dussens verzamelaars waren. Toch is dat niet het geval: de beelden zijn een bronzen gekruisigde Christus, geplaatst tussen links een Madonna met kind en rechts Johannes de Evangelist, uitgevoerd in ivoor of misschien in keramiek en vormen zo een aanduiding voor het geloof van de familie. Een aantal schilderijen werd, zoals we uit boedelbeschrijvingen weten, bij elke welgestelde familie in de Republiek aangetroffen als deel van de decoratie van het huis. 
Achter het echtpaar is een tafel te zien waarachter een vrij hoge, maar smalle rijk bewerkte schouw verrijst. De tafel moet er dicht tegen aan staan, want de diepte van de ruimte wordt aangegeven door het hemelbed (rechts). Die begint direct achter de voorgestelde personen en eindigt tegen de achtermuur. De diepte achter de figuren kan dus niet veel meer dan twee meter bedragen. 
 
Symboliek op het portret van de familie van Michiel van der Dussen 
 
De crucifix, tussen een Madonna met kind en Johannes de Evangelist, lijkt samen met de schilderijen er boven, een soort privé-altaar te vormen. Evenals de kruisjes om de hals van de meisjes vormt het een aanduiding voor de katholieke levensovertuiging van de familie. 
 
Vader en zonen spelen blokfluit, iets wat men zelden ziet op schilderijen. De opengeslagen muziekboeken zijn leesbaar en laten zien dat ze het stuk "Im festo S. Michaelis' spelen. Het is een muziekstuk ter ere van de aartsengel Michael, de beschermheilige van Michiel van der Dussen en behoort tot de katholieke liturgie. Musiceren op een schilderij kan gezien worden als een symbool van huiselijke harmonie. 
 
Het boek op de grond is het Nervi d'Orfeo, een verzameling wereldlijke madrigalen (meerstemmige wereldlijke liederen zonder begeleiding). Mogelijk heeft de vader hiermee willen aangeven dat hij wereldlijke muziek niet afwijst, maar ondergeschikt acht aan religieuze muziek. Ook het glas rode wijn en de walnoten zijn bekende christelijke symbolen. De walnoten zijn tegelijk een symbool van een lang en gelukkig huwelijk. 
 
De meisjes hebben attributen in handen die de vijf zintuigen symboliseren, maar die tevens een christelijke betekenis hebben. Het bosje bloemen dat het oudste meisje vasthoudt verwijst naar de reukzin, maar ook naar de tegenstelling tussen het aardse leven en het hiernamaals. Het jongere meisje toont een tros druiven en houdt een mand met fruit vast. Dit verwijst naar de smaak, maar symboliseert tevens de wijn van de eucharistie en daarmee het bloed van de verlosser. Fruit is een verwijzing naar de luxe leefomstandigheden van het gezin, maar symboliseert ook de vergankelijkheid van al die rijkdom. Naast het fruit ligt ook een horloge, wat een aanduiding is voor het vergaan van de tijd. 
 
Wilhelmina van Setten houdt haar jongste dochter bij de hand, die, zoals toen bij zowel heel jonge meisjes als jongetjes gebruikelijk was, een jurk-achtig kostuum draagt. 
 
Het totale schilderij wil duidelijk maken dat rijkdom, sociale status en maatschappelijk welzijn de aandacht niet mogen afleiden van wat er werkelijk toe doet, namelijk het geloof. De familie van Michiel van der Dussen liet door middel van het schilderij weten dat zij katholiek waren, ondanks het feit dat in die dagen het katholicisme niet erg werd gewaardeerd. 
 
Van Vliet signeerde het schilderij niet alleen hij vermeldde er nadrukkelijk de datum op: 25 mei 1640

Het gezin van Michiel van der Dussen

Cilindervormige kan met oor en tinnen deksel. In wit uitgespaard op blauw fond een schild met het opschrift: KAN / N.

Steengoed kannetje met oor, versierd met kinderkopjes in reliëf tussen druiventrossen. Buik tussen de kopjes blauw geglazuurd.

telebrief ter gelegenheid van de herdenking van de Vrede van Munster in 1648

Kan met oor. Buik blauw geglazuurd en versierd met gestrooide rozetten in concentrische cirkels. Hals en voet voorzien van horizontale groeven en blauwe strepen.

De Klaauw

Kop zonder oor en diepe schotel. Chinees decor van bloemtakken in blauw onderglazuur.

Johannes Lutma (I)

John Osborne

Ovaalvormig medaillon met een halfportret van Amalia van Solms

Medaillonportret van Amalia van Solms

Kan met oor en op de buik een versiering van acht bogen op pilasters met onder de bogen ridders in zestiende-eeuwse kledij en in de zwikken engelenkopjes. Op de hals een fries met drie maskers. Op de schouders groeven en rozetten en op de voet cannelures.

Kruik met bolle buik, smalle hals en schenklip. Onder de schenklip een leeuwenkopje in reliëf. De buik is bestempeld met cirkels met kruisjes en blauw geglazuurd.

Baardmankruik van bruin steengoed, hier en daar opgewerkt met blauw glazuur. De buik is versierd met vijf gestempelde wapens met boven de schilden twee gekroonde helmen met helmkleden.

Het wierookvat is buidelvormig en heeft een standring en twee gebogen oren.

Anno Knütgen

De peervormige steengoed kruik, waarvan de hals en het oor ontbreken, is gedecoreerd met diverse opgelegde versieringen. De grote engel op de gehavende hals houdt een schid vast met het jaartal 1574 en de samengestelde wapens van Nassau en Oranje, die door Willem van Oranje (1533-1584) werden gevoerd. Omstreeks 1574 werden diverse complotten gesmeed om Willem van Oranje te vermoorden. Zo ook door Sir Henry Balfour die door de Spanjaarden gevangen was genomen. Hij werd vrijgelaten na izjn belofte dat hij Willem van Oranje zou ombrengen om vervolgens direct naar hem toe te gaan en hem te vertellen van zijn en andere complotten. 
Onder het schild is een medaillon met een vrouwenhoofd afgebeeld, omgeven door het opschrift 'Claudia Mete'. Over de schouder lopen twee banden met het opschrift "Acht Gott wie gerne ich wissel will für Wem ich micht hüten soll". Aan weerszijden van de buik zijn twee medaillons aangebracht met koppen en het randschrift "Alexander" en "Claudia Mete". 
Wapendragende engelen komen vooral voor op stukken die kunnen worden toegeschreven aan de werkplaats van Anno Knütgen. Vooral kenmerkend zijn acanthusbladeren.

Kruik met wapen van Willem van Oranje

Christina Linaris-Coridou

Christina Linaris-Coridou heeft zich voor de creatie van het bord laten inspireren door het schilderij Portret van de familie Van der Dussen uit 1640 door de Delftse schilder Hendrick Cornelisz. van Vliet. 
Het bord is niet gemaakt na een voorbedacht ontwerp, maar intuïtief beschilderd en beplakt. Het bord is als een schets in een schetsboek. Mijmerend over de familie Van der Dussen en haar familieportret heeft Linaris-Coridou elementen ingebracht die als het ware ‘gevonden’ zijn, zoals bloemen, druiven, muzieknoten, een vogel, een oog en vingerafdrukken (die de handen op het schilderij symboliseren). De krassen op het bord zijn te interpreteren als de primaire expressie van een kind dat dromend tekent met een stokje in de aarde.

A found earth Dussen

De bekervazen zijn concaaf-cilindervormig en hebben een standring. De gedekselde vazen zijn balustervormig met een concaaf-conische voet op een standring en hebben een licht conische hals en een wijd klokvormig deksel met een radijsvormige knop. De zogenoemde 'powder blue' vazen hebben een decor van rank- en strikwerk in bovenglazuur goud; vaas A (links op de foto's) heeft een 'prunus on cracked ice'-decor in bovenglazuur goud. De vazen hebben twee in het blauw uitgespaarde grote bladvormige cartouches waarin een bloeiende plant met een vogel, en vier kleine bloemvormige cartouches met een bloem. De deksels zijn gedecoreerd met drie kleine bloemvormige cartouches met een bloem. Twee deksels hebben een 'prunus on cracked ice'-decor in bovenglazuur goud; een deksel heeft rankwerk in bovenglazuur goud.

Johan Bernhard Wittkamp

kniestuk, gezeten in een groene armstoel, zijn rechterhand steunend op de naast hem staande tafel; schuin voor tafel gezeten, op houten tafel houten katheder waarop opengeslagen bijbel, drie boeken ernaast en een staande crucifix.

Portret van Ph. W. Oorte, pastoor van de St. Hippolytuskerk parochie te Delft, 1871-1876

Anoniem

In 1569 wordt er al een gravure gemaakt van de 'Troon van Alva', waarin gewezen wordt op het tirannieke karakter van de hertog van Alva. Maar dit soort schilderijen zijn rond het Twaalfjarige Bestand (1609-1621) gemaakt om stemmen te winnen voor het voortzetten van de oorlog. Het propagandawerk herinnert aan het 'schrikbewind' van Alva en pleit daarmee voor het voortzetten van de oorlog totdat ook de Zuidelijke Nederlanden zijn bevrijd. Anderen wilden de scheiding tussen de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden liever accepteren en vrede sluiten. De hertog van Alva zit op een troon met een ordonnantie van Filips in zijn linkerhand en een scepter in zijn rechterhand. Kardinaal Granvelle blaast hem met een blaasbalg wraak en moordlust in zijn oor, hem daarmee aanzettend tot geloofsvervolgingen. De duivel houdt een keizerskroon boven het hoofd van Alva en een pauselijke tiara boven dat van Granvelle. Linksvoor staat de trouwe adel en aan de andere zijde van de troon staan raadgevers en leden van de Raad van Beroerten, waaronder Juan de Vargas en Luis del Rio, belast met de berechting van de graven van Egmond en Hoorne. Tussen deze mannen staan twee ter dood veroordeelde edelen (blootshoofds). Mogelijk zijn hier de graven van Egmond en Hoorne weergegeven. Tussen twee scènes met wreedheden en executies is een doorkijk op de Grote Markt van Brussel te zien. Rechts op het schavot is de terechtstelling van de graven Van Egmond en Hoorne te zien. De mannen op het linker schavot worden op een 1569 gedateerde gravure geïdentificeerd als Johan de Casembroot, heer van Backerzeele uit het gevolg van de graaf van Egmond, en de Antwerpse magistraat Antoon van Straelen. Daarvoor vist Margaretha van Parma de bezittingen van de ter dood veroordeelden uit een vijver van bloed. Voor de hertog van Alva knielen de geketende Nederlandse maagden neer. De heilige schrift ligt vertrapt op de grond, net als de verscheurde privileges. Achter de Nederlandse maagden staan de edelen en statenleden die volledig onmachtig zijn. Alle rechten, vrijheden en het ware geloof zijn de Nederlanden door Alva ontnomen. Een spaarpot naast de troon van Alva verwijst naar de door hem voorgestelde belastingheffing van de honderdste, de twintigste en de tiende penning. Vooral tegen de tiende penning, een heffing op de verkoop van alle roerende goederen, bestaat veel verzet en die heffing wordt eerst afgekocht en vervolgens afgeschaft.

'Afbeeldinghe van den ellendighen staet der Nederlanden onder de wreede tijrannije van den hertog van Alba'

Kruik met een geknepen oor. De standring heeft een met de duim geknepen randversiering.

Adolf le Comte

A.P. Guerain

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Met de nieuwe types: het Berbas met het Reflet Métallique en het Jacoba-aardewerk speelde Adolf le Comte in op de nieuwe productiemogelijkheden. Hiervan bleef de productie echter een nevenactiviteit naast de productie van Blauw-Delfts en traditioneel aardewerk. Bij de nieuwe types stond het ambachtelijke aspect voorop. Zowel het vormen van de voorwerpen als het beschilderen gebeurde handmatig. 
Het derde vernieuwde product, het Porselein-Biscuit, is anders van karakter dan het Berbas en Jacoba-aardewerk. Het werd rond 1900 ontwikkeld en in 1902 geïntroduceerd op de Eerste Internationale Tentoonstelling van Moderne Decoratieve Kunst in Turijn waar de kritieken lovend waren. Desondanks werd deze productie nooit echt populair bij het grote publiek en werd de fabricage dan ook na enkele jaren gestaakt. 
Het product bestaat uit een mat, ongeglazuurd porselein dat is versierd met een ingegrifte abstracte decoratie gecombineerd met slibvlakjes in blauw, groen, rood of zwart. De lijnen zijn opgevuld met goud. Le Comte was ook nu verantwoordelijk voor het ontwerpen van de decors en de modellen. Het assortiment bestaat voornamelijk uit vazen, aangevuld met een enkele tegel of pendule. De keuze voor het vervaardigen van porselein kwam deels voort uit het streven de kwaliteit te verbeteren en poreusheid tegen te gaan. Ook zal het een concurrerende reactie zijn geweest op het zo populaire eierschaalporselein van de Haagse plateelbakkerij Rozenburg. 
Het ongeglazuurde porselein was voor gebruik echter niet geschikt omdat het vuil aantrok. De binnenkant van het gebruiksgoed werd daarom voorzien van een transparant glazuur. Deze vaas die aan de binnenkant is geglazuurd, is een voorbeeld van deze Porselein-Biscuit productie. De ingegrifte symmetrische decoratie bestaat uit gestileerde florale motieven van met goud ingekleurde lijnen en groen porseleinslib.

Steengoed (bier)kan uit het Westerwald. Aan het lintoor zit nog een restant van het tinnen scharnier van het tinnen deksel. De decoraties zijn ontstaan door stempelen.

Steengoed (bier)kan met een lintoor uit het Westerwald.

Maggi Giles

spiegel met veelkleurig rechthoekige enigszins golvende omlijsting, versierd met katten en vissen

Zonder titel

Lip en hals van een baardmankruik uit het Rijnland. De kruik dankt zijn naam aan de bebaarde mannenkop op de hals. Het woord kruik komen we ook tegen als cruic, cuicgen of cruycgen.

Van 18 oktober 2024 t/m 5 januari 2025 pakt Museum Prinsenhof Delft uit met de tentoonstelling De KunstParade. Verrassend – Kleurrijk – Hedendaags. Een omvangrijke selectie kunstwerken, van gevestigde en opkomende kunstenaars die een bijzondere band met Delft hebben, is voor het eerst samen te zien. In de feestelijk vormgegeven tentoonstelling geven 38 grote installaties, objecten, schilderijen en tekeningen een kijkje in de nieuwe beeldende kracht die de stad voortbrengt. De KunstParade strooit de werken als confetti over de museumzalen en ver daarbuiten én verrast keer op keer. Deze laatste tentoonstelling voor de tijdelijke sluit van het museum voor een grootschalige verbouwing, is een mooie opmaat naar het ‘nieuwe’ museum waarin er meer ruimte is voor kunst uit de 20ste en 21ste eeuw.

De collectie

Sorteren op

'1639 Warmonder Tol 1954'

'30e Kaagweek 1950 4e prijs'

'350 jaar Alkmaar, 8 oct. 1573 - 1923, van Alkmaar begint de Victorie'

'350 jaar Vlissingen 1572-1922'

'500 jaar Kalverstraat'

'500 jaar Kalverstraat'

'700 jaar het Valkhof, Noviomagum 1230 - 1930'

'Aan de Rotterdamseweg te Delft'

'aangeboden door het gezamenlijke personeel bij de ingebruikname van de uitbreiding 27-4-1973'

'Algemene Katholieke Werkgevers Vereniging'

'Bemanningsprijs Kaagweek 1948'

'Breda Oranjestad 1252 - 1952'

'Breda Oranjestad 1252 - 1952'

'Breda Oranjestad 1252 - 1952'

'Cultus Altus Fortius IXe Olympiade, 1928'

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

De collectie

Sorteren op

'1639 Warmonder Tol 1954'

'30e Kaagweek 1950 4e prijs'

'350 jaar Alkmaar, 8 oct. 1573 - 1923, van Alkmaar begint de Victorie'

'350 jaar Vlissingen 1572-1922'

'500 jaar Kalverstraat'

'500 jaar Kalverstraat'

'700 jaar het Valkhof, Noviomagum 1230 - 1930'

'Aan de Rotterdamseweg te Delft'

'aangeboden door het gezamenlijke personeel bij de ingebruikname van de uitbreiding 27-4-1973'

'Algemene Katholieke Werkgevers Vereniging'

'Bemanningsprijs Kaagweek 1948'

'Breda Oranjestad 1252 - 1952'

'Breda Oranjestad 1252 - 1952'

'Breda Oranjestad 1252 - 1952'

'Cultus Altus Fortius IXe Olympiade, 1928'

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte