Expositie winnaars fotowedstrijd

De opdracht was: maak foto's van de stad waarin licht en ritme een belangrijke rol spelen. Maar liefst 400 fotografen hebben een foto ingestuurd waaruit de vakjury 5 winnende inzendingen heeft geselecteerd. In opvallend veel werken waren kenmerken te zien die doen denken aan Schoonhoven en Wolleh van de nul beweging zoals herhaling en weerspiegeling. Schoonhoven zou hierover gezegd kunnen hebben: "Herhaling en a-chromie geven een geharmoniseerde spanning en tevens een nieuwe synthese van de polariteit van het subjectieve en het objectieve”.  Oliver Wolleh, de zoon van Lothar, was zelf niet bij de prijsuitreiking aanwezig, maar jurylid Antoon Melissen heeft hem wel alle ingezonden foto's laten zien. Hij was ontroerd door zoveel prachtige inzendingen die deden denken aan de werken van zijn vader.

Foto 1 - Fleur Gelten: Kerst in een ander licht 

“In de coronatijd ben ik begonnen met fotografie. Juist in die periode leerden we schoonheid te zien in het alledaagse. Op een avond viel mijn oog op een autodak waarop de kerstlampjes uit de boom heel mooi reflecteerden. Ik vond dat patroon toen zo mooi dat ik besloot om daar een foto van te maken. Door een lage scherptediepte in te stellen en te focussen op de weerspiegeling werd ieder lampje een bubbeltje van licht. Je herkent de boom of het autodak eigenlijk niet meer als dusdanig; de foto werd een tafereel van licht en donker. Ik hoop dat mensen bij mijn foto een momentje kunnen nemen om te reflecteren op de lichtpuntjes die zij in deze donkere periode gekend hebben.”  

Foto 2 - Marijke van Rongen: Reflectie op Delft 

“Patronen, lichtinval, herhaling, architectuur, schaduwen: ik heb denk ik bijna alle hekjes en straatstenen op bruggen in de binnenstad gefotografeerd. Tot ik op de grote markt aankwam en voor het raam van de kaaswinkel stond. Als je dicht tegen het raam van de kaaswinkel gaat staan, zie je in de reflectie van het raam het stadhuis van Delft. De kazen die op planken voor het raam liggen, vormen het ritme in de foto. Ook de fietsen voor het stadhuis hebben een patroon en ritme in zich. Het licht valt op het raam en zorgt voor de gewenste reflectie. De foto is aan het einde van de middag genomen met zacht licht, de voetganger heeft daardoor ook een lange schaduw. Ik heb de foto nog 5 keer overgemaakt maar ben uiteindelijk bij mijn eerste foto gebleven.” 

Foto 3 - Simone Stins: Room for squares 

“Ik was al langer fan van dit bijzondere architectonische gebouw en wilde deze graag vastleggen. Om precies de juiste foto te krijgen ben ik lang bezig geweest. Ik heb 4 avonden lang gewacht tot het moment dat er een persoon in beeld kwam precies op de plek waar ik het wilde want met poseren van een figurant werd de foto niet spontaan. Omgevingspassanten spraken me nog aan: wat doe jij hier iedere avond in de kou? Maar dit dus en ik ben blij dat het is gelukt.” 

Foto 4 - Harm Hakkoer: Ritme van de markt 

“Bij de uitgang van het museum kreeg ik een flyer van de fotowedstrijd “Kijk op Delft" in mijn handen gedrukt. Nog met het licht en ritme in mijn hoofd trok ik met mijn compactcamera - die ik meestal bij me heb - de voor mij nog onbekende stad in. De eerste indrukken waren natuurlijk de levendigheid op en rondom de markt, het stadhuis, de grachten en de straten naast de grachten waarop een antiekmarkt werd voorbereid. Op een aanhanger ervaarde ik hetzelfde: rechte planken als patroon van de stadsplattegrond, de zeildoeken als grachten die door de stad in het zonlicht glanzend stromen. En met een beetje fantasie zag ik hierin het ritme en licht zoals Jan Schoonhoven zijn kunstwerken heeft gecreëerd."

Foto 5 - Annemiek Wauben: Tussen de haven en de stad 

“Deze foto is in februari 2020 gemaakt in Speicherstadt in Hamburg. Het is werelds grootste historische pakhuizencomplex uitgeroepen tot werelderfgoed. Het gebied verbindt de haven met de stad. Ik wilde een voorbijganger midden op de brug vastleggen, de brug als verbinder komt dan nog beter tot zijn recht. Het was ontzettend koud weet ik nog.  Na een half uur kou kleumen en 50 foto’s verder was het gelukt! De prachtige pakhuizen geven een ritme zoals je ook in het werk van Schoonhoven ziet en de voorbijganger is geportretteerd in zijn stad zoals Wolleh het misschien ook had kunnen doen.” 

Hoewel Schoonhoven zelf een spraakwaterval was, willen we over de interpretatie van de werken verder weinig zeggen. Hij zei ooit " Kunst spreekt in de eerste plaats voor zichzelf en zwaarwichtigheid doodt het begrip". Kom dus vooral langs om de werken met eigen ogen te aanschouwen. De mini tentoonstelling van de winnaars is nog t/m 7 januari te bewonderen in ons museumcafé Blauw.