Monutotam

Kunstenaar Yuro Moniz ging met Delftenaren in gesprek. Ze vroeg welk voorwerp voor hen symbool staat voor vrijheid en om daar een ornament van te maken in klei. Moniz versierde met deze ornamenten vijf vazen, die samen het kunstwerk Monutotam vormen.

De ornamenten laten zien dat vrijheid nog altijd een belangrijk thema is. De vrijheid om te mogen zijn wie je bent. Om te voelen, te denken en te doen wat je wilt, zonder druk of dwang van buitenaf. En dat je anderen dezelfde vrijheid gunt.  

Moniz ziet het werken met klei als een vorm van vrijheid. Ze bouwt haar keramiek met de hand op, waarbij ze vaart op haar intuïtie en in dialoog gaat met de klei. In deze manier van werken schuilt voor haar de kern van wat ons mens maakt.  

Monutotam is onderdeel van ons stadsprogramma de Delftse Blik.

Yuro Moniz (1991) is een Rotterdamse kunstenaar met Surinaamse, Hindoestaanse, Chinese en Portugese wortels. Op zoek naar wat mensen uit verschillende culturen bindt, bestudeert ze hoe keramiek op verschillende plekken op de wereld al generaties lang wordt gemaakt. Dit resulteert in keramiek met universele, tijdloze vormen. Moniz’ werk vertelt een verhaal over de hedendaagse cultuur en maatschappij: “Zoals historische keramiek ons veel leert over oudere beschavingen, zo wil ik de onze vastleggen voor de toekomst.”

Aan Monutotam werkten mee: Anita Borger, Anke Heijen, Ankie Fok, Astrid Brugman – Peerdeman, Eline Wilbrink – Goetheer, Ellen Toet, Else Noorlander, Els Wallenburg, Esther Jansen,  Froukje Verschoor, George Ghnaime, Giel Slaats, Hellen Chotkoe, Herma van der Schans, Ineke Baijens, Jeppe IJzinga, Leo van Uffelen, Mijke Brugge, Mijke Jansen, Monireh XXX, Nafiseh Hossein-Zadeh, Paula Gomez, Rita Polak, Ronald van der Sman, Silvia Verschuren, Stef Vermeulen, Suzan Albetar Alola, Tamara Gomez, Veerle Sonnemans, Wil Zwijnenburg en zij die anoniem willen blijven.