Een rommelige tafel, een kat en een vegende vrouw. Is dit schilderij een willekeurig inkijkje in een 17de-eeuws huishouden? Zeker niet. Tijdgenoten van de schilder Cornelis de Man begrijpen direct dat elk detail een betekenis heeft.  

Pikante details en een dienstmeid

Prinsenhof delft homepage

Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Kijk met andere ogen naar de stad en ontdek verborgen verhalen die lange tijd ongehoord bleven. Deze bijzondere wandeling nodigt je uit om stil te staan bij plekken in Delft die verbonden zijn met het koloniale slavernijverleden. In gesprek met een gids én elkaar reflecteren we op ons gedeelde verleden – en hoe dit nog steeds doorwerkt in het heden.


Interactieve stadswandeling: Sporen van Slavernij

Maarten van Heemskerck

In 1566 geeft Cornelis Musius – rector van het Sint Agathaklooster (later bekend als het Prinsenhof), humanist en dichter – opdracht aan Maarten van Heemskerck voor het schilderen van een altaarstuk met daarop de bewening van Christus. Het resultaat is een artistiek meesterwerk. 
Op dramatische wijze wordt het sterven van Christus weergegeven: Christus op de lijkwade in het midden, omringd door Maria, die wordt ondersteund door Apostel Johannes met een uitdrukking van diepe smart op zijn gezicht, Nicodemus (rechtsboven met zalfpot als attribuut), Maria Magdalena (met zalfflesje) die de voeten van Jezus net heeft gezalft, wijst naar de wond op zijn voet. Jozef van Arimatea (bij het hoofd van Christus) heeft zijn eigen graf aan Jezus ter beschikking gesteld. Hij toont de beschouwer het smartelijk vertrokken hoofd van de dode Christus. Op de achtergrond zien we Golgotha en drie kruizen (Calvarieberg). 
Prominent links vooraan zit een vrouw in rijkversierd kostuum. Ze kijkt ons recht aan, wijst met haar ene hand naar Christus en heeft in de ander zijn hand. Zij wordt geïdentificeerd als de heilige Agatha: ‘ze spoort de kloosterzusters aan tot contemplatie en gebed’ schrijft kunsthistoricus Ilja M. Veldman in haar publicatie (2024) over Maarten van Heemskerck. Die identificatie bevestigt de aanname dat het schilderij speciaal gemaakt is voor de kapel van het Agathaklooster. 
1566 was het jaar van de beeldenstorm. We weten niet precies wanneer, maar ergens kort daarna is het schilderij overgeplaatst naar het stadhuis. Veel katholieke kunst is in die roerige periode beschadigd of verloren gegaan. Daarmee is het een van de weinige schilderijen uit de collectie van het museum waarmee we de katholieke geschiedenis van Delft en de bijzondere nalatenschap van Cornelis Musius kunnen illustreren.

De bewening van Christus

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Anoniem

Portret van Juliana van Stolberg, ten halve lijve, naar links gewend, in donker kostuum met witte hoofdbedekking, gevouwen handen met witte handschoenen voor de borst. Donker fond. In de rechter bovenhoek het heraldische wapen (familiewapen) 
Juliana van Stolberg (1506-1580), echtgenote van Willem 'de Rijke' van Nassau, is de moeder van Willem van Oranje, geboren Willem van Nassau.

Portret van Juliana van Stolberg (1506 - 1580)

Dirk van de Goorberg

De bodebus was een onderscheidingsteken dat werd gedragen door boden die in dienst waren van bestuurslichamen zoals de Kamers der Staten Generaal, de Provinciale Staten, gemeentebesturen, Hoogheemraadschappen, Waterschappen en polders. 
In de middeleeuwen werden geschreven en verzegelde berichten door bodes overgebracht. De berichten werden in een bus aan een gordel gedragen. Soms droeg zo'n bode een staf wanneer hij op reis was. De bode kon gratis gebruik maken van het toenmalige vervoer zoals de trekschuit, veerpont of diligence. 
Vanaf de 15de eeuw werd aan de bodebus een schildje toegevoegd met het wapen van de instantie die werd vertegenwoordigd door de bode.

Bodebus van Delft

Rijk van Lavieren

Lezende, naakte man met snor, zittend op een bankje

Greet van Amstel

73-14

Antoon Derkzen van Angeren

Lucht en Molen

Cliché met de tekst: Ex Libris, Qui sait être heureux sait tout, Jhr G.H.A. van Kinschot van Nieuw- en St. Joosland (Nieuw- en Sint Joosland of Nieuwland (Zeeuws: 't Nieuwe Land) is een dorp in het zuidoosten van Walcheren, aan de rand van dit eiland, in de gemeente Middelburg)

Eerste portret van H.K.H. Prinses Juliana vervaardigt door H.M. de Koningin

onbekend

Het ovalen mandje met deksel staat op drie pootjes, is gedecoreerd met chinoiserie voorstellingen en is voorzien van drie getordeerde handvatten. De wand is opengewerkt met vier medaillons met vogels, bloemen en hekwerk. Het handvat op de gewelfde deksel is gemodelleerd als een leeuw. Het deksel is op dezelfde wijze als de mand beschilderd.

Dekselmand

Berglandschap met huizen

Peter Odijk

Boer of oude man leunend op een stok

Maggi Giles

De schenkkan is slank eivormige en heeft een concave voet, een concaaf cilindrische hals, een driehoekige sneb en een ovaal oor. Op de voet loopt een band met gestileerde golven. De buik heeft een decor van een landschap met een hekje, bomen, planten, rotsen en wolken, waarin een hoogwaardigheidsbekleder met een hoofddeksel en vermoedelijk een zwaard, een dienaar met een waaier en een man met een vaas. De hals is gedecoreerd met een band met bloemen met daarboven tulpen. Het oor is gedecoreerd met gestileerde wolken. Dergelijke schenkkannen werden gemaakt naar Westers voorbeeld, vandaar het tulpmotief op de hals.

Een Chinees porseleinen schenkkan met een Nederlands zilveren deksel.

Ibsen

Deksel met ronde knop waarschijnlijk afkomstig van een theepot, waarop het wapen van de familie van Alderwerelt staat. Op de bovenrand is een golvend ketting motief in rood en goud met daaronder festoenen in bovenglazuur blauw. 
 
De Van Alderwerelt familie komt uit Middelburg, maar verplaatste zich later naar Amsterdam en Delft. Joan Carel van Alderwerelt (1726-1791) was raadsman, ouderling en burgermeester van Delft en directeur van de VOC-kamer van 1777-1791. Joan Carel trouwde met Alida Anna de Roo, waardoor de afstammelingen van deze tak van de familie de naam De Roo van Alderwerelt dragen.

Deksel

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Jan van Lijnschooten

Bekervaas met trompetvormige hals en een in reliëf uitgevoerde cartouche waarbinnen een op een soort rots weergegeven bloeiende tak.

Knotwilgen langs een rivier

De Porceleyne Fles

Misbaksel van aan elkaar gebakken schoteltjes met proenen ertussen.

Misbaksel

Het octagonale trekpotje is balustervormig en heeft een stand'ring', een korte rechte hals, een ovaal oor en een rechte tuit. Het octagonale deksel is wijd klokvormig en heeft een ?vormige knop. De buik heeft rechte kaders met afwisselend een bloemenrank, en een lotusbloem tegen een achtergrond van servetwerk. Op de hals en de dekselrand lopen smalle banden met een floraaldecor. Het deksel is versierd met twee bloemenranken.

Atelier van gebrandschilderd glas 'T Prinsenhof

Glas-in-loodraam 'Geschenk van het personeel der Oliefabriek te Delft'

Vaandel A.N.M.B

Zalfpotten

Tekening van Balthasar Gerards, borstbeeld in ovaal, in de hoeken en beneden het opschrift: 'Anno 1584 : den 10 july is van desen : den Prince van Orangien tot Delft doorschoote. Geheeten Balthasar Geeraerts out 26 jaer'. 
 
Op 10 juli 1584 klonk op de trap het schot van Balthasar Geeraerts. Zoals de Staten van Holland het beschreven; 'Nae noene omtrent twee uyren is syne Excellencie van de Tafel tredende op de eerste niewe Trappe in syn Hof binnen Delf, doorschoten....'. Met één schot vuurde Balthasar Geeraerts drie kogels af, waarvan er twee het lichaam van de prins weer verlieten. Zij lieten hun sporen na in de muur. Deze zijn nog steeds te zien in de zgn. 'moordhal', al zijn ze in de loop der eeuwen door het betasten van nieuwsgierige bezoekers sterk vergroot. De vraag waarom de kogelgaten zo laag in de muur zitten, hield en houdt nog steeds veel bezoekers bezig. Het vermoeden is, dat de oorspronkelijke gangvloer lager was gesitueerd, maar hier is bij de restauratie niets van gebleken. Evenmin weten wij precies welke vluchtroute Balthasar Geeraerts heeft genomen. Op de bekende prentjes van de moord op Oranje zien we de moordenaar vaak vluchten over de stenen trap in de moordhal en via de deur naar de tweede binnenplaats de wijk nemen. Zo hoopte hij de stadswallen te bereiken en in de gracht te kunnen springen en ontsnappen. Geeraerts werd echter bij de stallen (dichtbij de stadswallen) gegrepen.

Portret van Balthasar Gerards

Nicolaas Rijnenburg

Portret van Gaspar van Alderwerelt (1763-1837), zoon van Joan Carel van Alderwerelt en Alida Anna de Roo. Volgens het opschrift op de achterkant van het schilderij is Gaspar van Alderwerelt geboren op 3 augustus 1763 en was hij ten tijde van het portret 5 jaar, 2 maanden en 18 dagen oud.

Portret van Gaspar van Alderwerelt (1763-1837)

Duinen bij Soest

Paar plastieken in de vorm van koeien


Rhenen

De leden van de Landraad te Tasikmalaja

Beuk met in de achtergrond een boerderij

Anita Schoonhoven-de Geus

Halfnaakte man met stok

Fenneke van der Elst

Zicht op Delft, De toren van het Stadhuis

Isaak van der Star

'Tegenwoordige hoofdingang van het Stadhuis te Delft [...]'

Roel van Boshuysen May

Bioscoop Delfia voor de verbouwing

Leonaert Bramer

Ontwerp voor een wandschildering 
op achterzijde links: 'Boterhuis van Binnen' 
watermerk: rotskap

Boterhuis van Binnen

De doorkijk vergunt de beschouwer een blik op de huizen aan de Oude Delft. Ofschoon de Boterbrug zoals zij thans is een grote metamorfose heeft ondergaan, enkele dingen als de gevel links vooraan en de open ruimte rechts doen ons toch deze brug direct herkennen. Eén der gebouwen rechts, grenzend aan de Oude Delft, is geheel verdwenen. Nu bevindt zich daar de tuin van het Meisjeshuis met het bekende ijzeren hek (Oude Delft 116).

De Boterbrug te Delft

Hendrik de Winter

De eetzaal van het Prinsenhof tijdens de Synode van Zuid-Holland in 1754

De eetzaal van het Prinsenhof tijdens de Synode van Zuid-Holland in 1754

Berglandschap met twee bomen

Halfportret jongen

Joop Molenaar

Vier grote zeeschepen en diverse kleine schepen afgemeerd in de haven.Rechts en links de kades met kranen, middenvoor grote dukdalf waaraan zeeschip is afgemeerd. Zeeschepen oranje aangezet. Rechtonder een motorboot met een persoon aan het stuur.

Haven van Rotterdam

Jan Theuns

Het standbeeld van Hugo de Groot op de Markt te Delft

George Hendrik Breitner

De Oostpoort in Delft

Leunende man met pijp en pet

Stadhuis te Delft

gezicht op een bergrivier aan de weg van Mangoenradja naar Garoet

Henk Molenaar

Zonder titel

De Lavieter & Co.

Alida van Sandick

Gerard Houckgeest

Kerkinterieur met links doorkijk in dwarsschip van Italiaans aandoende kerk, rechts stuk van een grote abdis, waarin een celebrerende priester. Op de voorgrond voor hem een knielende weduwe met page, in het midden een groep, naar de priester, gekeerde mensen en wandelaars. Grafmonumenten met wapens. Een gisant op één van de monumenten lijkt sterk op die van het graf van Willem van Oranje in de Nieuwe Kerk.

Katholiek kerkinterieur

Marri Oosterholt

Portretstudie

Egbert Lievensz. van der Poel

De ravage ten gevolge van de explosie van het kruithuis was ontzettend. Bijna geen gebouw bleef onbeschadigd. Volgens overlevering was de klap van de explosie tot in Den Helder te horen. 
Van der Poel heeft de ontploffing diverse malen geschilderd, zowel het moment zelf als de situatie erna.

Explosie van het kruithuis te Delft

De ontploffing van het kruithuis in Delft, 12 oktober 1654. De ravage was ontzettend. Bijna geen gebouw bleef onbeschadigd. Volgens overlevering was de klap van de explosie tot in Den Helder te horen. 
Van der Poel heeft de ontploffing diverse malen geschilderd, zowel het moment zelf als de situatie erna.

Adriaen Thomasz. Key

Portret van Maria van Nassau (1556-1616), de oudste dochter van Oranje uit zijn huwelijk met zijn eerste vrouw Anna van Egmond en Buren. Maria was getuige van de moord op haar vader waarna zij zich terugtrok op het kasteel van Buren. 
 
Maria van Nassau was de oudste dochter van Willem van Oranje en zijn eerste echtgenote Anna van Egmond. Na de dood van haar moeder werd zij opgevoed aan onder andere het hof van Margaretha van Parma in Brussel. Vanaf 1583 woonde zij in het Prinsenhof waar zij op 10 juli 1584 getuige was van de moord op haar vader. Vlak voor die tragische gebeurtenis plaatsvond, gebruikte zij samen met hem en zijn gasten nog het middagmaal. 
 
Na Willems dood trok Maria zich terug op het kasteel van Buren. In 1595 trouwde zij Filips van Hohenlohe, een voorname aanvoeder in het leger van haar broer Maurits. Van 1595 tot 1596 verbleef het paar in Delft. Daar voerden zij een grote staat: in hun huis aan de Oude Delft 167 hadden zij maar liefst 26 man personeel in dienst. In 1596 vestigden Maria en Filips zich definitief in Buren waar Maria op 10 oktober 1616 overleed.

Portret van Maria van Nassau (1556-1616)

Antonio Moro

Margaretha van Parma (1522-1586) is landvoogdes over de Nederlanden van 1559 tot 1567. Na het sluiten van de vrede in 1559 tussen Frankrijk en Spanje, kan Filips naar zijn Spaanse gebiedsdelen reizen om daar tot koning van Aragon en Castilië te worden gekroond. Hij laat zijn halfzus Margaretha van Parma in de Nederlanden achter als landvoogdes. De bestuurshervormingen en strenge vervolging van protestanten van Filips brengen haar in conflict met de adel in de Nederlanden. Margaretha blijkt bereid tot het doen van concessies om de onvrede weg te nemen, maar Filips verzet zich daartegen.

Portret van Margaretha van Parma (1522-1586)

Cornelis Jacobsz. Delff

Keukenstuk met liefdespaar omringd door voedsel en keukengerei

Foto's F.H. van Kinschot als Burgemeester van Alkmaar (periode 1934-1946)

Philips Jacobsz. van Steenwegen (Rotterdam)

Portret van Frederik Hendrik (1584-1647), kniestuk in harnas met geplooide kraag, naar links, blootshoofds. Staf in rechterhand en de linker op het degengevest. Op een tafeltje links de gevederde helm en een handschoen. Boven een gordijn 
 
Onderschrift 'Henrick Frederick gebooren Prince van Orangien, Grave van Nassau, / Catzenellebooge, Vianden, Dietz, Heere van S. Geertruydenberge, / Hooge ende Leege Zwaluwe, Naeldwyck, Hontsholredyck etc. / Generael vande Ruyteryeder Geuniverde Provincien.'

Portret van Frederik Hendrik (1584-1647)

Meesterproef zoals die in 1769 werd voorgeschreven voor ververs die meester wilden worden van het Lucasgilde.

Meesterproef voor de huisschilders van het St. Lucasgilde

Johan Christiaan Grabijn

Interieur Nieuwe Kerk met het grafmonument van prins Willem van Oranje

Jacob Willemsz. Delff (II)

Schuttersstuk met het portret van Willem Reyersz. de Langue en Daniel Fransz. van der Brugge

Jacob Willemsz. Delff (I)

De officieren en manschappen van het vierde rot haakboogschutters, met de hoofdman Lucas van Vliet. 31 personen in 3 rijen gegroepeerd; 
afgebeeld zijn o.a.: bevelvoerend kapitein Lucas van der Vliet, met ordeteken aan een lint, links achter hem Paulus van Beresteyn (1548-1625); Jan de Groot (1554-1640); Cornelis Bogaert; Arent Hendriksz. van Stockum; Jacob Willemsz Delff (1540-1601); Cornelis Jacobsz. Delff (1570/71-1643); Rochus Jacobsz. Delff (ca. 1572-1617); Willem Jacobsz. Delff (1580-1638) 
Linksachter een perspectivische doorkijk met tegelvloer en mansfiguur in ingang deur. 
 
Het oudste Delftse schuttersstuk is in 1592 door Jacob I Willemsz. Delff geschilderd. In tegenstelling tot latere schuttersstukken is de compositie tamelijk stijf. Toch heeft de schilder geprobeerd de voorstelling levendiger te maken door de geportretteerden te laten gebaren en hun hoofden op verschillende hoogten te schilderen. Ook de uitstekende weergave van de gezichten en het hoge gezichtspunt van waaruit de schutters geschilderd zijn, dragen hieraan bij. Uit het opschrift op de achtergrond blijkt dat in het jaar van vervaardiging Lucas van der Vliet kapitein van het vendel was. De man in het midden op de voorgrond met de hand in zijn zij is waarschijnlijk Van der Vliet. Net als de andere Delftse schuttersstukken werd ook dit schilderij zwaar beschadigd bij de kruithuisontploffing in 1654. De kleinzoon van Jacob I, Jacob II Willemsz. Delff, die zelf ook een schutterstuk vervaardigde, restaureerde toen dit paneel. 
 
The oldest Delft militia portrait was painted by Jacob I Willemsz Delff in 1592. Compared to later examples of the genre, the composion is rather stiff. The artist attemped to enliven it by including gestures and varying the posture of the heads. The individual handling of the faces and the elevated viewpoint serve the same purpose. From the inscription in the background it appears that Lucas van der Vliet was captain of the regiment when the work was executed. The man in the centre foreground with his hand on his ship is probably Van der Vliet. Like the other Delft militia portraits, this one was also damaged in the explosion of 1654. The grandson of Jacob I Willemsz Delff, namely Jacob II, who painted a militia portrait himself, restored this panel.

De officieren en manschappen van het vierde rot haakboogschutters, met de hoofdman Lucas van Vliet

Peltiphyllum

Portret van Andries van der Goes (1619-1669)

Jan Henderikse

zonder titel

Portret van Anna Cool op 19-jarige leeftijd, heupstuk 'en trois-quarts' naar links, met de linkerhand steunend op een tafel en een paar handschoenen in de rechterhand. Zij draagt een wit kapje op het hoofd, een bruin met goud geweven jakje, zwarte overmantel (overjas), een witte pijpplooikraag en witte manchetten. 
Wapen rechtsboven.

Portret van Anna Cool

Portret van Antonia van Foreest (1629-1704), halfportret naar links, met wijde afhangende kraag, parelsnoer in haar en om hals, pijpenkrullen. Linksboven twee familiewapens, het linker van de familie Van der Goes, het rechter van de familie Van Foreest

Portret van Antonia van Foreest (1629-1704)

Frans Hogenberg

De terechtstelling van Balthasar Gerards op de Markt van Delft. Zijn rechterhand, waarmee het hij fatale schot heeft gelost, wordt met een gloeiend wafelijzer afgebrand. Balthasar wordt na nog meer folteringen ontmand en opengesneden. Zijn hart wordt uitgerukt en in zijn gezicht geworpen, een gebruikelijke straf voor schuldigen aan hoogverraad. Het wonderlijke is dat Balthasar hierbij geen kik heeft gegeven.

De executie van Balthasar Gerards

Portret van Arent Maertensz. Storm van 's Gravesande op 24-jarige leeftijd, heupstuk 'en trois-quarts' naar rechts, staand achter een tafel, met de rechterhand in de zij en handschoenen in de linkerhand; een pijpplooikraag en een rood lint met een zegelring om de nek. Wapen linksboven.

Portret van Arent Maertensz. Storm van 's Gravesande (circa 1557-1606)

Portret van Dirck de Groot (1618-1661), ten halve lijve 'en trois-quarts' naar rechts. De geportretteerde draagt een harnas met een wit kanten kraag. Linksboven het familiewapen de Groot. Dirck de Groot is de jongste zoon van Hugo de Groot. 
 
Hij doorliep een militaire loopbaan en diende in de 30-jarige oorlog. Later kwam hij in Franse dienst. Toen hij in 1656 in dienst van het Zweedse leger wilde treden werd hij bij Maagdenburg door zijn knecht vermoord.

Portret van Dirck de Groot (1618-1661)

Portret van Franco Adriaensz. van der Goes (1622-1700), halfportret naar rechts, met wapen rechtsboven

Portret van Franco Adriaensz. van der Goes (1622-1700)

Lorenzo Il Magnifico

Portret van Machteld Doubleth (1631-1652), halfportret naar links, met halssnoer en grote afhangende kraag. Linksboven twee familiewapens waaronder die van de familie Van der Goes

Portret van Machteld Doubleth (1631-1652)

Portret van Pieter de Groot (1615-1678), ten halve lijve, 'en trois-quarts' naar rechts. De geportretteerde draagt een grote witte kanten kraag. Linksboven in de compositie het familiewapen van De Groot. 
Pieter de Groot was de zoon van Hugo de Groot. 
Pieter is advocaat geweest. In 1660 werd hij pensionaris van Amsterdam. In 1667 en van 1670 tot 1672 was hij Nederlands gezant in Zweden en Frankrijk. Hij kwam in 1672 in opspraak door vermeend landverraad in zijn vredesonderhandelingen met de Franse Koning. Later werd hij echter van alle verdenkingen vrijgesproken.

Portret van Pieter de Groot (1615-1678)

Portret van Pieter van der Goes (1533-1590) op 54-jarige leeftijd, halffiguur, naar rechts, zittend op een stoel aan tafel waarop hand rust, met hoge zwarte hoed en een donker kostuum. Rechtsboven is het wapen van de familie Van der Goes

Portret van Pieter van der Goes (1533-1590)

Maaike Roozenburg

Op diverse plaatsen in Nederland worden boekenkisten bewaard, als zijnde de kist waarin Hugo de Groot op 22 maart 1621 uit Loevestein ontsnapte. 
Als serieus worden beschouwd de kist in het Rijksmuseum te Amsterdam en deze kist van Stedelijk Museum Het Prinsenhof te Delft. 
De kist is afkomstig van de familie Graswinckel, die afstamt van Hugo's broer Willem, en die ook andere familiestukken heeft bewaard. 
In de discussie over de originaliteit van de twee kisten is aangevoerd dat de kist wel erg klein (lengte 1,23 meter) is om in te liggen, temeer daar Hugo de Groot behoorlijk lang moet zijn geweest.

Boekenkist van Hugo de Groot

Erik Pape

Langwerpige, horizontaal geplaatste, ellips, aan drie kanten afgesneden door de rand van het doek. De restruimte om de ellips is wit. Boven langs de ellips loopt een gele, en onderlangs een blauwe streep. De ellips is opgevuld met donkerblauwe en zwarte horizontaal geplaatste verfstreken (onder) met enkele lichte accenten en met witte en lichtblauwe verfstreken (boven en zij) met enkele donkere accenten.

Bassin rond

Jaap van den Ende

Blauwe schaduw

Het werk bestaat uit drie verschillende onderdelen die strak tegen elkaar zijn gemonteerd en samen het schilderij vormen. Het toont de tegenstelling tussen figuratie en abstractie, waarbij abstractie en figuratie afzonderlijke, maar gelijkwaardige onderdelen zijn. Door de tegenstrijdigheden samen te brengen in een werk ontstaat een spanningsveld. Dit spanningsveld weerhoudt het werk niet van evenwicht, omdat abstractie en figuratie volkomen gelijkwaardig zijn. 
Van den Ende ervaart de realiteit als "een weefsel van processen en wetmatigheden". Het schilderij geeft zo diens visie op de realiteit weer.

Boeket, zeshoeken

Op een beige / grijzige achtergrond (geschuurd) zijn enkele lichte lijnen opgezet. Daarnaast 5 donkere, rondlopende lijnen die zich van links naar rechts over het gehele doek uitstrekken en die rechtsboven samenkomen in twee punten. Rechts een grote bruine (buidel-) vorm (langwerpig en aan de onderzijde afgerond). Daarnaast (in het midden) bijna doorzichtige roze en gele verfstreken.

Ontdek het Strandbeesten Mortuarium

Ontdek de rustplaats van de beroemde Strandbeesten van Theo Jansen

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?