Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Willem van Oranje

Speld met het wapen van Noord-Holland

Delft en Willem van Oranje (1533-1584) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wie is deze sleutelfiguur uit de Nederlandse geschiedenis? Ontdek hier de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven, van zijn geboorte tot aan zijn dood in het Prinsenhof. 

Wie was Willem van Oranje?

In korte, beeldende verhalen nemen we je mee in onze collectie. Geniet nog even na of verdiep je in bijzondere objecten.

Verhalen

Gillis van Oosten

Zelfportret van Gillis van Oosten

Jacob Willemsz. Delff (II)

Portret van Pieter de Groot (1615-1678), ten halve lijve, 'en trois-quarts' naar rechts. De geportretteerde draagt een grote witte kanten kraag. Linksboven in de compositie het familiewapen van De Groot. 
Pieter de Groot was de zoon van Hugo de Groot. 
Pieter is advocaat geweest. In 1660 werd hij pensionaris van Amsterdam. In 1667 en van 1670 tot 1672 was hij Nederlands gezant in Zweden en Frankrijk. Hij kwam in 1672 in opspraak door vermeend landverraad in zijn vredesonderhandelingen met de Franse Koning. Later werd hij echter van alle verdenkingen vrijgesproken.

Portret van Pieter de Groot (1615-1678)

'Néé geen ontslagen bij Calvé We gaan dat tot op de bodem uitzoeken'

Beschrijving van het (kunst)werk: Atelier Oude Langendijk te Delft

Atelier Oude Langendijk te Delft

onbekend

Henk Molenaar

'number four'

modellen van slag- en steekwapens

Egbert Lievensz. van der Poel

De ravage ten gevolge van de explosie van het kruithuis was ontzettend. Bijna geen gebouw bleef onbeschadigd. Volgens overlevering was de klap van de explosie tot in Den Helder te horen. 
Van der Poel heeft de ontploffing diverse malen geschilderd, zowel het moment zelf als de situatie erna.

Explosie van het kruithuis te Delft

Fijnschrijver wijnkoperij Evert Hellebrekers

Sleutel voor het opwinden van een radslotpistool

Radslotsleutel

Dekservet

Rijk van Lavieren

Leunende man met pijp en pet

Jacob Willemsz. Delff (I)

Portret van Pieter van der Goes (1533-1590) op 54-jarige leeftijd, halffiguur, naar rechts, zittend op een stoel aan tafel waarop hand rust, met hoge zwarte hoed en een donker kostuum. Rechtsboven is het wapen van de familie Van der Goes

Portret van Pieter van der Goes (1533-1590)

H.K.H. Prinses Juliana

Plastiek in de vorm van een peer

Willem J.M. Kerklaan

centralisation III

Portret van Machteld Doubleth (1631-1652), halfportret naar links, met halssnoer en grote afhangende kraag. Linksboven twee familiewapens waaronder die van de familie Van der Goes

Portret van Machteld Doubleth (1631-1652)

Schuttersstuk met het portret van Willem Reyersz. de Langue en Daniel Fransz. van der Brugge

Wouter Muller

Penning met op de voorzijde borststuk van Maerten Harpertsz. Tromp omhangen met het ordeteken van Sint Michaël, omgeven door palmtakken, oorlogsattributen en bovenaan twee bazuinblazende engelen een kroon vasthoudend. Onderaan een lint met opschrift 'mijn hert en handt was voor het landt'. 
Op de keerzijde Engels en Hollands oorlogsschip met op de voorgrond een zinkend schip. en het omschrift 'Waarom doet muller Tromp door kunst van gout en silver leeven: om dat hij d’ijser eew door krijgsdeugd heeft verdreven.obijt den 10 aug 1653'

Penning op het sneuvelen van Maerten Harpertsz. Tromp op 10 augustus 1653 in de zeeslag bij Ter Heijde

Hozan Zangana

XAUN komt voort uit gesprekken met jongeren die ondersteund worden door de sociaal-culturele instelling Can I Dream; een veilige gemeenschap die tieners en jongvolwassenen helpt hun talenten te ontwikkelen tijdens een kwetsbare periode in hun leven. Het beeld doet denken aan een schoot. De vorm verwijst naar de schoot van ouders en verzorgers: de liefdevolle en geduldige springplank voor de ontwikkeling van een kind.

XAUN / Droom

Leonaert Bramer

Peter Paul Rubens

Behoort tot de serie tekeningen die Leonaert Bramer vervaardigde naar schilderijen in Delftse collecties. Het schilderij van deze toen zeer geliefde Vlaamse meester, die een belangrijk aandeel had in de aankleding van de Oranjezaal in huis ten Bosch, is nog niet getraceerd.

De aanbidding der koningen

De Klaauw

Achtzijdige onderschotel zonder standring (pannekoek) met geprofileerde, geaccoladeerde rand met palmet. In plat dubbele cirkel waarin twee figuren staande op terras, de één met takje in ene hand en een onduidelijk gestippeld voorwerp in andere, op achtergrond hangt een lampion in raamopening, op rand servetpatroon met vier ovale velden waarin vruchtenmotief, identieke vorm lekschotel, rustend op drie taps aflopende pootjes, tegen de rand twee tegenover elkaar geplaatste scènes zoals op onderschotel, rand opvulling met servetpatroon waarop enkele rozetten, in het plat enkele aardbeien, de perforaties vormen een rozet, de buitenzijde van de test gedecoreerd met enkele takjes; Fayence. Decor vrije navolging van Chinees decor (en aardbeien) in blauw onderglazuur.

Fruittestje op onderschotel



Jan Schoonhoven

Zigzagvorm, doorsneden met grote diagonale en horizontale lijnen, met van binnen gearceerde vierkantjes.

T 80-79

'Fransch-Hollandsche Oliefabrieken Calvé-Delft n.v.'

The Museum Prinsenhof Delft holds a brilliant collection of Delft earthenware from the 17th to the 21st century. You will find unique masterpieces there, of course, such as a pair of flower holders and a set of pike tureens, but important archaeological finds as well. The Prinsenhof shows the development of the world-famous Delftware in the city where it was made. For the traces of the Delft earthenware industry can only be found here, in Delft.

Delftware

Anoniem

Michiel van Mierevelt

Blad met een portret van Johan van Oldenbarnevelt, omringd door de namen van de vierentwintig rechters die hem ter dood hebben veroordeeld, februari 1619. In de plaat onder het portret een cartouche met een Latijns onderschrift van drie regels. Onder de prent staat een vers waarin de eer en onschuld van de landsadvocaat worden geroemd. 
 
bovenschrift 'Namen Der vier-en-twintig gedelegeerde Rechters, van den advokaat Johan van Oldenbarnevelt, Bij den Ambassadeur van Vrankrijk Beuls genoemt: Waer voor ijder vier-en twintig honderd guldens heeft genoten'

'Namen Der vier-en-twintig gedelegeerde Rechters, van den advokaat Johan van Oldenbarnevelt, Bij den Ambassadeur van Vrankrijk Beuls genoemt: Waer voor ijder vier-en twintig honderd guldens heeft genoten'

Plastiek in de vorm van een appel


De Porceleyne Fles - Royal Delft

Bronzen knop, sehad of sekad, behorend bij een priester- of wichelaarsstaf. 
De stafknop symboliseert Si Apo' nimema' in Tana: de Grootmoeder die de aarde heeft bewerkt. Het is een andere naam voor Limimuut, de stammoeder van de Minahassers, die hen volgens de overlevering de landbouw heeft geleerd.

Christina Linaris-Coridou

Beschrijving van het (kunst)werk: Het gebroken schoteltje van chinees porselein bord met een motief van medaillons met landschapjes en aanvullende bloemen in blauw waarbij een derde deel van de rand ontbreekt en is aangevuld met een lapje stof uit een Griekse bruidskrans. De onderzijde van het schoteltje heeft een bruin glazuur.

Bord met Bruidskrans

Hendrick van Vliet

Michiel van der Dussen (1600-1681) en Wilhelmina van Setten (1605-1683), beiden katholiek en uit invloedrijke en welgestelde Delftse families afkomstig, trouwden in 1625. Ter gelegenheid van hun 15-jarig huwelijk lieten ze zich met hun twee zonen en drie dochters schilderen. 
 
Zowel de kleding als het interieur weerspiegelen de welstand van het gezin; schilderijen aan de wand en een groep beelden op het kastje wekken de indruk dat de Van der Dussens verzamelaars waren. Toch is dat niet het geval: de beelden zijn een bronzen gekruisigde Christus, geplaatst tussen links een Madonna met kind en rechts Johannes de Evangelist, uitgevoerd in ivoor of misschien in keramiek en vormen zo een aanduiding voor het geloof van de familie. Een aantal schilderijen werd, zoals we uit boedelbeschrijvingen weten, bij elke welgestelde familie in de Republiek aangetroffen als deel van de decoratie van het huis. 
Achter het echtpaar is een tafel te zien waarachter een vrij hoge, maar smalle rijk bewerkte schouw verrijst. De tafel moet er dicht tegen aan staan, want de diepte van de ruimte wordt aangegeven door het hemelbed (rechts). Die begint direct achter de voorgestelde personen en eindigt tegen de achtermuur. De diepte achter de figuren kan dus niet veel meer dan twee meter bedragen. 
 
Symboliek op het portret van de familie van Michiel van der Dussen 
 
De crucifix, tussen een Madonna met kind en Johannes de Evangelist, lijkt samen met de schilderijen er boven, een soort privé-altaar te vormen. Evenals de kruisjes om de hals van de meisjes vormt het een aanduiding voor de katholieke levensovertuiging van de familie. 
 
Vader en zonen spelen blokfluit, iets wat men zelden ziet op schilderijen. De opengeslagen muziekboeken zijn leesbaar en laten zien dat ze het stuk "Im festo S. Michaelis' spelen. Het is een muziekstuk ter ere van de aartsengel Michael, de beschermheilige van Michiel van der Dussen en behoort tot de katholieke liturgie. Musiceren op een schilderij kan gezien worden als een symbool van huiselijke harmonie. 
 
Het boek op de grond is het Nervi d'Orfeo, een verzameling wereldlijke madrigalen (meerstemmige wereldlijke liederen zonder begeleiding). Mogelijk heeft de vader hiermee willen aangeven dat hij wereldlijke muziek niet afwijst, maar ondergeschikt acht aan religieuze muziek. Ook het glas rode wijn en de walnoten zijn bekende christelijke symbolen. De walnoten zijn tegelijk een symbool van een lang en gelukkig huwelijk. 
 
De meisjes hebben attributen in handen die de vijf zintuigen symboliseren, maar die tevens een christelijke betekenis hebben. Het bosje bloemen dat het oudste meisje vasthoudt verwijst naar de reukzin, maar ook naar de tegenstelling tussen het aardse leven en het hiernamaals. Het jongere meisje toont een tros druiven en houdt een mand met fruit vast. Dit verwijst naar de smaak, maar symboliseert tevens de wijn van de eucharistie en daarmee het bloed van de verlosser. Fruit is een verwijzing naar de luxe leefomstandigheden van het gezin, maar symboliseert ook de vergankelijkheid van al die rijkdom. Naast het fruit ligt ook een horloge, wat een aanduiding is voor het vergaan van de tijd. 
 
Wilhelmina van Setten houdt haar jongste dochter bij de hand, die, zoals toen bij zowel heel jonge meisjes als jongetjes gebruikelijk was, een jurk-achtig kostuum draagt. 
 
Het totale schilderij wil duidelijk maken dat rijkdom, sociale status en maatschappelijk welzijn de aandacht niet mogen afleiden van wat er werkelijk toe doet, namelijk het geloof. De familie van Michiel van der Dussen liet door middel van het schilderij weten dat zij katholiek waren, ondanks het feit dat in die dagen het katholicisme niet erg werd gewaardeerd. 
 
Van Vliet signeerde het schilderij niet alleen hij vermeldde er nadrukkelijk de datum op: 25 mei 1640

Het gezin van Michiel van der Dussen

op de Vrede van Rijswijk

Hendrik Ilcken

Mosterdpot met hoge, concave voet, J-vormige wand, hoge C-vormige oren, en hoog, sterk concaaf deksel met eikelvormige knop. Wand met ajour, het zilver gegraveerd. Deksel met gaatje voor lepeltje. De deksel en voet zijn versierd met gegraveerde bladeren. Binnenin een blauw glazen bakje.

Namen vermeld op de voorzijde: J. Bausch; H. Heken (Ilcken); L.F. Putters; C. Heken (Ilcken); P. Bolland; D. v.d. Goorberg(h) (Goorbergen); J. v. Kuyk (Kuijk); M.W. van Groenewegen; W. Brouwer; J. v.d. Meer

Insculpatieplaat

Auke Hettema

Beeld van Willem van Oranje. 
Op stenen sokkel waarop de inscriptie: '1533 Willem de Zwijger 1584 / stantvastich is ghebleven / mijn hert in teghenspoet'.

Beeld van Willem van Oranje

Bernard Romein

Ontwerptekening van reclamefolder 'Het wachten op "Delfia" koeienmeel'

Lambert Eugen Florian Bodart

Gekristalliseerd glazuur, dat zich kenmerkt door kleine vlekjes die het object een schittering verlenen, is een bekend fenomeen in de keramiek. 
In eerste instantie was dit glazuur alleen geschikt voor architectonische producten. 
Voor de vorming van kristallen was een glazuurtype nodig dat tijdens de bakgang min of meer vloeibaar werd waardoor het alleen toegepast kon worden op tegels die horizontaal werden gebakken. 
Bij het gebruik van meerdere kleuren op één vlak moest worden voorkomen dat deze doorliepen. 
Dit was mogelijk door de glazuren te scheiden door middel van de cloisonné- dan wel de hollijn-techniek. 
Bij de cloisonné-techniek (verhoogd) werden met behulp van een ballonspuit verhoogde lijnen van klei op het ongebakken aardewerk gespoten die zich tijdens de eerste bakgang hechtten aan het oppervlak. 
Vervolgens werden de glazuren opgebracht. Bij de tweede techniek, de hollijn-techniek (verdiept) werden lijnen op het biscuitgebakken aardewerk gelegd. 
Hiervoor werd een mengsel met weinig kleur en glazuur gebruikt, waaraan was werd toegevoegd. 
De gestolde contouren werkten als een soort dam die de glazuren scheidde. Tijdens de tweede bakgang verbrandde de was en kwamen de lijnen wat dieper te liggen ten opzichte van de aangrenzende kleuren. 
Omstreeks 1914 ontwikkelde Mauser een nieuw glazuur dat bij het bakken voldoende stroperig bleef om op verticale vlakken gebruikt te worden. 
Hierdoor konden kristalglazuren tevens op vazen en bijvoorbeeld de hier afgebeelde schaal toegepast worden. 
Hiervan heeft met name de schilder en ontwerper L.E.F. Bodart gebruik gemaakt. Tevens legde Bodart zich toe op het ontwerpen van tegels waarbij hij eveneens het gekristalliseerde glazuur toepaste. 
Door de eerder genoemde verbetering van kristalglazuren werd een nieuw soort aardewerk ontwikkeld. 
Bodart leverde hiervoor niet alleen de decors en de modellen, maar voerde deze tevens uit. 
Dit grèsachtige zogenaamde 'Bodart'-aardewerk bestaat voornamelijk uit vazen en schalen.

De Grieksche A

Pieter Adriaensz. Kocx

Johanna van der Heul

Een theepot met deksel gedecoreerd met een Chinoiserie voorstelling in Imari palet. Het lensvormige theepotje is voorzien van een korte rechte tuit met een oorvormig handvat. Het vlakke deksel heeft een half bolvormige knop. Aan beide zijden van het potje is een cartouche geschilderd met vogels op een rots voor een hek. Op de schouder is een band met servetwerk en bloemen. Het deksel is in dezelfde stijl beschilderd.

Jan Frederik Christiaan Reckleben

Moordaanslag op Willem van Oranje door Jean Jaureguy te Antwerpen, 18 maart 1582. 
De gewonde prins wordt ondersteund door omstanders, rechts wordt Jaureguy door soldaten gevangen genomen.

'Aanslag op het leven van prins Willem I door Jean Jaureguy'

Plastiek in de vorm van een citroen

Lena ten Bosch

Anthonie Palamedesz.

Een rokende schilder, waarschijnlijk Anthonie Palamedesz. zelf, nogal zelfgenoegzaam zittend voor zijn ezel, in linkerhand een stenen Goudse pijp, de rechterhand in de zijde geplaatst.

Een rokende schilder voor zijn schildersezel

'Stabat Mater'

Henk Bouwer

Wit paneel met daarop bevestigd een dunnere, eveneens witte plaat (triplex), waarin in het midden een vrijwel rechte verticale snede is gemaakt, zodat de randen van deze plaat aan weerszijden van deze snede enigszins naar buiten toe kromtrekken. 
Het werk ontleent zijn karakter aan het gebruikte materiaal; de flexibiliteit van het triplex geeft het werk een derde dimensie, en daardoor een ruimtelijk effect. Ook het effect van licht en schaduw speelt hierbij een rol.

Kromtrekpaneel

Stokwapens hebben betrekking op alle blanke wapens die op een stok of schacht zijn gemonteerd. Ze komen pas voor op schuttersstukken in het vierde kwart van de zestiende eeuw als deze schilderijen een militair karakter krijgen. Het meest voorkomende stokwapen, ook op schilderijen is de piek, die een lengte had van 5 meter. Verwant aan de piek zijn de kleinere stokwapens met een relatief brede bladvormige, opengewerkte punt die al op de vroegste militaire schilderijen voorkomen als onderscheidingsteken van officieren. Een aantal stokwapens hadden naast hun betekenis als wapen een symbolische functie: ze werden gedragen om rang en autoriteit van de drager te onderstrepen. Dit komt vooral tot uiting bij stokwapens als hellebaarden en partizanen. 
 
Op de schuttersstukken rond 1580 worden de stokwapens gedragen door bevelvoerenden en hebben een decoratieve functie. De los aangebrachte zijden of wollen kwasten of troetels en het aan jachtwapens ontleende stokbeslag bestaande uit linten, textiel, leer en vergulde nagels kunnen worden genoemd. 
 
Hellebaard: 
Een hellebaard is een houw- en stootwapen uit de middeleeuwen. Het bestaat uit een lange stok met een ijzeren punt, en daaronder, tegenover elkaar geplaatst, een bijl en een haak. De hellebaard werd gebruikt ter bestrijding van ruiters door voetvolk. Sinds het laatste kwart van de 16de eeuw is de hellebaard een kenteken van de onderofficier geworden (sergeants en korporaals).

Hellebaard

De gewelfde schotels en de convex-conische kommen hebben een standring. De schotel heeft, binnen een enkele cirkel, een decor van een bloeiende plant. De wand heeft een decor van gras, bloeiende planten, vlinders en drie bloemen waarin zich uivormige cartouches met decors van een bloeiende plant bevinden. De kom is op het plat versierd met een bloeiende plant binnen een enkele cirkel. De buitenwand heeft een decor van gras, bloeiende planten, vlinders en drie bloemen waarin zich uivormige cartouches met decors van een bloeiende plant bevinden.

Op diverse plaatsen in Nederland worden boekenkisten bewaard, als zijnde de kist waarin Hugo de Groot op 22 maart 1621 uit Loevestein ontsnapte. 
Als serieus worden beschouwd de kist in het Rijksmuseum te Amsterdam en deze kist van Stedelijk Museum Het Prinsenhof te Delft. 
De kist is afkomstig van de familie Graswinckel, die afstamt van Hugo's broer Willem, en die ook andere familiestukken heeft bewaard. 
In de discussie over de originaliteit van de twee kisten is aangevoerd dat de kist wel erg klein (lengte 1,23 meter) is om in te liggen, temeer daar Hugo de Groot behoorlijk lang moet zijn geweest.

Boekenkist van Hugo de Groot

Erik Pape

Het werk heeft een voornameljik donkerblauwe achtergrond, met accenten in donkerrood, donkergroen, oker en zwart. In het midden een smalle witte kegelvorm op de punt, boven overgaand in twee brede golvende banen die links en rechts van de kegel diagonaal naar beneden lopen. Wit overheerst, in pastueus opgebrachte klodders en soms in het doek dat is vrijgelaten. Af en toe blauwe accenten daartussen.

Fontaine

'Jezus en Petrus op de zee wandelende'

Jean Chrétien Valois

Portret van Maria Joanna van Berckel (1810-1857)

Portret van Maria Joanna van Berckel (1810-1857)

Delft is een stad van vele culturen: vrouwen uit alle windstreken zijn in Delft samengestroomd en naast geboren en getogen Delftenaren komen wonen. Al deze vrouwen bieden daarom de stad Delft een wandkleed aan, om hun verbondenheid met elkaar en met de stad te laten zien, maar ook de gebundelde kracht van de vele culturen die Delft rijk is. 
 
Op vier locaties in de wijken Voorhof en Buitenhof kwamen Delftse vrouwen van verschillende nationaliteiten, achtergronden en leeftijden bijeen om te borduren aan een gezamenlijk kleed dat als thema 'aarde, water, vuur en lucht ' heeft. Elke groep borduurde een gedeelte waarbij elke vrouw afzonderlijk een stukje van het kleed invulde. In het voorjaar 2003 werden de kleden samengevoegd tot een groot, veelkleurig kunstwerk en werd het project afgesloten met een feestelijke presentatie. 
 
De kleden vormen een samensmelting van de vele culturen. Iedere cultuur levert een 'lapje' aan dit wandkleed en is zo vertegenwoordigd in dit project. Juist de universele taal van het handwerk, het samenwerken en de herkenning binnen de verschillende culturen leidt tot iets wat uitstijgt boven het maken van dit kunstwerk alleen. Het resultaat van Delftse Kleden is niet slechts de wandkleden, maar ook alles wat erachter schuilgaat, de verhalen, de ontmoetingen tussen vrouwen, de tegenslagen, de vondsten

Delfts kleed; Aarde

Modellen van wapens, timmergereedschap, spinnewiel, weefgetouwen, landbouwgereedschap, keukengerei en muziekinstrumenten.

modellen van steekwapens en andere gebruiksvoorwerpen, ingelijst

Jackson Li

Plastiek dat twee voorzijden van koeien combineert. Het geheel is overgoten met goudglazuur, waarbij enkele delen van de koppen onbedekt zijn gelaten.

Koe plastiek

Calvé Delft

Fles Calvé saus 'Tio Sancho', 300 ml

George Hendrik Breitner

Samuel Lankhout & Co

Nederlandsche Oliefabriek 

Affiche ‘Delftsche Slaolie’


Caspar Netscher

Portret van Cornelis Maartensz. Tromp (1629-1691)

Zwaard, golok, met schede, mogelijk voor ceremoniële gelegenheden. Greep van donker hout in de vorm van een Pandji-hoofdtooi en makara-ornament. Schede versierd in reliëf met een kalakop, lotusbloemen boven de kop en aan de onderkaak. De voorzijde is beschilderd met twee hemelnimfen, waarvan één een pandanbloem draagt. Op de achterzijde een liefdesscene van Ardjuna en Supraba.

golok

Apostelhuis

Henricus Arnoldus Piccardt

De Porceleyne Fles

Bord met transferprint in mangaan. Op het plat is een bloempot met diverse bloemen en rondom bloemranken en vogels. Op de rand zijn diverse florale motieven. Op de achterkant staart in een zwart geschilderde tekst: 'Steen uit Engeland // En Glans van den Heer Piccardt // gebakken alhier den 2e Junij 1845 // Delft' 
 
H.A. Piccardt had veel concurrentie van het populaire Engelse industriële aardewerk, waardoor hij zijn traditionele tinglazuuraardewerkproductie aanpastte aan dit modernere goed. 
 
In 1804 verkoopt Dirck Harlees de plateelfabriek aan Henricus Arnoldus Piccardt. Harlees gaat hierbij tevens de verplichting aan Piccardt gedurende een periode van twee jaar wegwijs te maken in het plateelbakkersvak. Om concurrentie vanuit zowel het binnen- als buitenland het hoofd te bieden, ontwikkelde Piccardt een nieuwe techniek om een harder soort aardewerk te fabriceren. In vergelijking met de bestaande Delftse faience was dit een sterkere en goedkopere keramieksoort met een witte scherf. Hiermee werd getracht het Engelse roomkleurige aardewerk, het zogenaamde creamware van met name Josiah Wedgwood (1730-1795) te imiteren. Dit creamware werd al vanaf het midden van de achttiende eeuw geïmporteerd en vormde een serieuze bedreiging voor de Delftse markt. 
Piccardt reisde naar Engeland om het productieproces nader te bestuderen. In 1811 ging hij een compagnieschap aan met een zekere Herman Bezoet de Bie om 'te exerceeren de fabricq van Delftsch en Engelsch aardewerk', voor een periode van twaalf jaar. Twee jaar later werd deze overeenkomst ontbonden. Piccardt doet opnieuw een poging tot een samenwerkingsverband. Dit keer met de graveur Leonardus Schweickhardt die zich bezig zal houden met het 'drukken op aardewerk'. Alle moeite werd uiteindelijk beloond; voor bevredigende resultaten ontving hij diverse prijzen en eervolle vermeldingen.

Walter Pompe

Pleisterschoorsteenstuk met het wapen van Johan  Anthonie van Kinschot

C. Schilte & Co. - Delft, Electrische Koffiebranderij en Theehandel "'t Scheepje"

Jan Claudius de Cock

Afgietsel in gips van een buste van prins Maurits, naar de originele terracotta buste aanwezig in de collectie van het Rijksmuseum Amsterdam.

Afgietsel in gips van een buste van prins Maurits (1567-1625)

Adolf le Comte

Naast de siervoorwerpen werden ook tegelplaten en grotere wandbekledingen in Jacoba-aardewerk vervaardigd die werden ontworpen door Adolf le Comte. Ook hiervoor gold dat de vormen werden vervaardigd uit inheemse kleisoorten. De afbeeldingen tonen landschappen en figuren of zijn dikwijls afgeleid van beroemde schilders uit de Gouden Eeuw zoals Rembrandt (1606-1669) en Jan Steen (1626-1679).1 (afb. 1) 
Het tweede voorbeeld van Jacoba-aardewerk is deze rechthoekige plaat die is voorzien van een opstaande geknepen rand (XIII, cat.nr. 75). De ingekraste decoratie toont een rivierlandschap dat is gestoffeerd met een aantal personages en grazend vee. Op de achtergrond is het silhouet van de stad Delft te zien met aan de bovenrand het stadswapen en het opschrift Delft.

Plaque met zicht op Delft

Pieter van Abeele

Penning met op de voorzijde borststuk van Maerten Harpertsz. Tromp omhangen met het ordeteken van Sint Michaël met terzijde gegraveerde kronen en sierkrullen. Met omschrift: 'MART HERP TROMP R I ADM V HOLL E WESTV Ao 1653' en randring bestaande uit een lauwerkrans. 
Op de keerzijde in cartouche een afbeelding van een zeeslag met erboven het blazoen van Tromp met helmdoek, geflankeerd door twee griffioenen met een wapenschild waarop een rozet. Bovenaan een banderol met opschrift: 'OBYT Æ 56'

Carel Adolph Lion Cachet

BV De Sphinx Maastricht

Beker gemaakt ter gelegenheid van de geboorte van Juliana op 30 april 1909. In 1909 werd deze beker aan de Amsterdamse schooljeugd uitgereikt.

Beker vervaardigd ter gelegenheid van de geboorte van prinses Juliana, 30 april 1909

Rie Cramer

'Annemie plakplaat' met opgeplakte figuren

Portret van Anna Cool op 19-jarige leeftijd, heupstuk 'en trois-quarts' naar links, met de linkerhand steunend op een tafel en een paar handschoenen in de rechterhand. Zij draagt een wit kapje op het hoofd, een bruin met goud geweven jakje, zwarte overmantel (overjas), een witte pijpplooikraag en witte manchetten. 
Wapen rechtsboven.

Portret van Anna Cool

Een man die doedelzak speelt voor toeschouwers

Rijkscommissie ter vervaardiging en ruiling van reproductiën van kunstvoorwerpen

Afgietsel van het beeld of balkdrager voorstellende een heilige bisschop

Lampetkan

Dirk van de Goorberg

De bodebus was een onderscheidingsteken dat werd gedragen door boden die in dienst waren van bestuurslichamen zoals de Kamers der Staten Generaal, de Provinciale Staten, gemeentebesturen, Hoogheemraadschappen, Waterschappen en polders. 
In de middeleeuwen werden geschreven en verzegelde berichten door bodes overgebracht. De berichten werden in een bus aan een gordel gedragen. Soms droeg zo'n bode een staf wanneer hij op reis was. De bode kon gratis gebruik maken van het toenmalige vervoer zoals de trekschuit, veerpont of diligence. 
Vanaf de 15de eeuw werd aan de bodebus een schildje toegevoegd met het wapen van de instantie die werd vertegenwoordigd door de bode.

Bodebus van Delft

Hendrick van den Bosch

Diederik Durven, geboren 1676 - overleden 26 februari 1740 
Gouverneur-Generaal van 1 juni 1729 tot 28 mei 1732 
 
Diederik Durven studeerde rechten te Leiden en promoveerde op 19 juli 1702. 
In 1704 werd hij advocaat bij de Kamer van Delft. In 1705 werd Durven benoemd tot lid van de Raad van Justitie in Batavia. Hij vertrok op 4 januari 1706 met de Grimmestein naar Batavia. In 1720 werd hij tot Raad extra-ordinair van Indië benoemd. In die hoedanigheid werd hij in 1722 en 1723 naar de goud- en zilvermijnen in het Parang-gebergte gestuurd om toezicht te houden op het werk. In 1723 werd hij president van het College van Heemraden en in 1724 president van de Raad van Justitie, maar werd in september van dat jaar alweer door de Heren XVII uit die functie ontslagen om Raad-ordinair van Nederlands-Indië te worden. 
Op 1 juni 1729, na het overlijden van landvoogd Mattheus de Haan, werd hij provisioneel Gouverneur-Generaal. Lang heeft dat niet geduurd want, omdat de Heren XVII ontevreden waren over de gang van zaken in Indië werden hij en enkele andere bestuurders op 9 oktober 1731 ontslagen. Zij moesten zonder gage en zonder enig gezag naar Nederland terugkomen. Op 28 mei 1732 droeg Diederik Durven de landvoogdij over aan Dirck van Cloon en keerde naar Patria terug. 
De grond voor zijn ontslag lijkt nogal twijfelachtig. De Heren XVII zochten een zondebok voor het afnemen van hun greep op het bestuur en de corruptie in Batavia. Pogingen om eerherstel te krijgen sleepten zo lang dat de zaak na zijn overlijden werd stopgezet. Diederik Durven overleed op 26 februari 1740.

Portret van Diederik Durven (1676-1740)

Henk Tieman

'500 jaar Kalverstraat'

Adam van de Goorberg

Het kistje, waarin zich drie zilveren bussen bevinden is belijmd met ivoren ajourwerk en paneeltjes met bloesemtakken. De zijkanten zijn bekleed met goudlakpaneeltjes, eveneens met bloemversiering. De deksel is aan de binnenzijde gestoffeerd met karmijnrood fluweel. In de bodem zijn ovale gaten uitgespaard voor de theebussen en vier kleine openingen waarin waarschijnlijk lepeltjes hebben gezeten. Hoogstwaarschijnlijk is het ivoren ajourwerk ingevoerd vanuit het Verre Oosten (Japan of Ceylon, nu Sri Lanka), maar het zwart houten kistje zelf met zilveren hengel en zilveren pootjes is in Delft vervaardigd. De beide buitenste bussen hebben een smal dekseltje, omringd door een parelrand. Zij zijn van een eenvoudige gravering voorzien. De middelste bus wordt van binnen door een tussenschot in tweeën gedeeld. Het deksel van de middelste bus is voorzien van een sierlijk opgelegde bloesemtak, die aan de binnenkant met een vleugelmoer is vastgezet om het poetsen te vergemakkelijken. Het tussenschot zou erop kunnen wijzen dat het om een mengbus gaat.

Plastiek in de vorm van een liggende leeuw

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Openingstijden

Blijf op de hoogte

Plastiek in de vorm van een liggende leeuw

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Openingstijden

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte