Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

L. Schakwijk

Beschrijving van het (kunst)werk: Beeld / object in de vorm van een open envelop

Zonder titel

Franz Melchers

Schepen op de Schie

Margriet Smulders

Song of Songs III

Johannes (Jan) Th. Dessens

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Naast alle experimenten blijven de herdenkingsschotels een veel gevraagd product. Op de achterkant staat 'Aangeboden door de Zakkenhandel v/h Fa. J.C. Aarts N.V. Delft'.

Herdenkingsschotel 75-jarig bestaan Calvé oliefabrieken

Dericks & Geldens, Druten

Bij de negentiende-eeuwse restauratie van de Historische Zaal van Het Prinsenhof werden deze haardstenen in basreliëf gemaakt met het bijbelse verhaal van de kuise Susanna (DK 9), naar originelen die zich in het Rijksmuseum Amsterdam bevinden. 
 
C: haardsteen met het tafereel van Daniël die de twee ouderlingen aan een verhoor onderwerpt.

De kuise Susanna: Daniël onderwerpt de ouderlingen aan een verhoor

Jan Henderikse

The Sunny Side of Myrtle; Myrtle Avenue V

Jan van de Velde II

Esaias van der Velde

Portret van Johan van Oldenbarnevelt (1547-1619). Portret omgeven door vier afbeeldingen: de onthoofding van Van Oldenbarnevelt (13 mei 1619); de ophanging van het lijk van Van Ledenberg (15 mei 1619) en de opsluiting van Hogerbeets en De Groot (18 mei 1619). Rechtsonder de figuren van Conradus Vorstius, Daniel Tresel, Johannes Uytenbogaert en Haen met hun straffen 
 
onderschrift 'Vera effigies Joan ab Oldenbernevelt Aetat suae 72: 1619' 
 
Coenradus Vorstius (Koenraad Vorst) was geboren in Keulen in 1569, studeerde o.a. in Genève voor hervormd predikant. In 1596 werd ie hoogleraar in Steinforth in Duitsland, en in 1609 als opvolger van Arminius in Leiden. Om zijn remonstrantse gevoelens verzetten de Contra-Remonstranten, vooral de hoogleraren, zich tegen zijn benoeming, en zo heeft ie nooit z'n voorlezingen kunnen beginnen, maar is eerst in 1619 door de Staten van Holland afgezet en uit Holland verbannen. Hij zwierf in armoe rond door ons land, en werd in 1622 beroepen naar Tonningen door de Hertog van Holstein. Waarschijnlijk heeft hij voor zijn vertrek enige dagen bij Vondel doorgebracht. Kort na zijn aankomst in Tonningen stierf hij, 9 Oktober 1622. 
Daniel Tresel, eerste klerk der Staten Generaal.

'Vera effigies Joan ab Oldenbernevelt Aetat suae 72: 1619'

Peter Odijk

Portret van Jacoba Theodora Odijk-van Delden

Portret van Jacoba Theodora Odijk-van Delden

Willem van der Vliet

Portret van Willem de Langue (1599 - 1656), staand 3/4 naar rechts, met grote zwarte hoed en plooikraag. Hij houdt handschoenen vast in zijn rechterhand en notarispapieren in zijn linker. Hij draagt een zwarte mantel. Hij staat naast een tafel. Rechtsboven het familiewapen. 
 
Willem de Langue werd vermoedelijk in 1599 geboren als zoon van Reyer de Langue. Op 9 februari 1623 werd hij door het Hof van Holland tot het notarisambt toegelaten en begon hij zijn praktijk als notaris in Delft. Zijn complete protocol over de periode februari 1623 tot en met december 1655 is in Delft bewaard gebleven (Gemeente Archief Delft, Oud Notarieel Archief, protocolnummers 1684-1696). Hij trouwde op 19 oktober 1625 voor het gerecht van de stad Delft met Maria Jorisdr. van Pijnaecker. Ter ere van dit huwelijk werden ze in 1626 door Van der Vliet geportretteerd. Willem de Langue stierf begin 1656. Op 5 januari 1656 werd hij in de Nieuwe Kerk in Delft begraven. 
 
Bijzonder is dat deze notaris een belangrijke rol speelde binnen het artistieke milieu van Delft in de eerste helft van de 17e eeuw. Hij was een gepassioneerd kunstliefhebber, kunstbeoefenaar (dichtkunst en kalligrafie) en collectioneur. Al op jonge leeftijd begon hij tekeningen en schilderijen te verzamelen. De vroegste vermelding van De Langue's verzamelactiviteit is te vinden in het dagboek van de Haagse schoolmeester David Beck. Deze bezocht De Langue meerdere malen in zijn huis in Delft, onder meer op 3 november 1624 en schreef 'ter loops eens sijne schilderijkens ende andere fraeyigheyt' te hebben gezien. De Langue onderhield nauwe banden met zeer veel Delftse kunstenaars. Een groot aantal van hen maakte gebruik van zijn notariële diensten waaronder Johannes Vermeer, Leonaert Bramer, Jacob Delff, Hans Jordaens, Balthasar van der Ast, Evert van Aelst, Harmen van Bolgerstein, Willem van den Bundel, Jacob van Geel en Abram Vromans. Ook Willem van der Vliet zelf was klant bij de notaris. De overgeleverde acten uit de praktijk van De Langue vormen een zeer waardevolle bron van informatie over de geschiedenis van de Delftse kunst in de belangrijkste bloeiperiode. Samen met de schilders Leonaert Bramer en Jacob Delff II is De Langue ook nog sergeant in het schuttersgilde van het Witte Vendel. In die hoedanigheid laat hij zich in 1648 nogmaals portretteren; dit keer door Jacob Delff II, de kleinzoon van Michiel van Mierevelt. 
Dat De Langue zelf ook als expert op het gebied van de schilderkunst werd beschouwd blijkt uit een in 1653 gesloten contract tussen Leonaert Bramer en een opdrachtgever, waarin werd vermeld dat het uitgevoerde werk door Willem de Langue zou worden beoordeeld.

Portret van Willem Reyersz. de Langue (1599-1656)

Hendrik Bastiaans de Haan

Koninklijke Tichelaar Makkum

De voorzijde van de diepe schotel is beschilderd met een zittende kat omgeven door blauwe banden en vertoont proensporen. De achterzijde is bedekt met een ondoorzichtig geel glazuur.

Jan Rijnders

Silhouet

Joris Geurts

Beschrijving van het (kunst)werk: Tekenachtige witte lijnen uitgespaard uit groen/blauwe achtergrond.

Adriaen Brandt

Het potje is gedrukt bolvormig en heeft een standring en een korte rechte hals. Het deksel is wijd klokvormig en heeft een dubbelconische knop. Boven de standring en op de schouder bevinden zich banden met gestileerde lotusbladen. De buik is gedecoreerd met stokrozen tussen rankwerk. Het deksel heeft een decor van rankwerk. De hals? en de dekselknop zijn gedecoreerd met blauwe driehoekjes.

Krisstyaen Krinssen van Borselen

Verguld doosje voor het Heilige oliesel

Jan Heesterman

Gracht met boot, brug en huis

Greet van Amstel

74-35

Met familiewapens van Jasper van Kinschot (1553-1603) en zijn vrouw Josina Pijll (1562-1601) 
 
Jasper van Kinschot was raadsheer in het Hof van Brabant, thesaurier-generaal van prins Maurits, executeur erfenis van prins Willem van Oranje en raad in de souvereine leenhove van Brabant. Hij kwam in 1590 met zijn vrouw, met wie hij in 1578 trouwde in Bergen op Zoom, naar Den Haag. Twee jaar later, in 1592 woonde het gezin in het huis van Bronckhorst in de Korte Nobelstraat aan de noordzijde. In 1596 kocht hij Lange Vijverberg nr. 11. Rondom de wapens is de lijfspreuk van Van Kinschot weergegeven: Virtute et Constantia/Vertu et Constance/Geduerighe deucht verwint. 
Hierboven zijn drie scènes uit het apocriefe verhaal Susanna en de Oudsten afgebeeld (de badende Susanna, de berechting van Susanna en de bestraffing van de twee Oudsten) 
 
(http://www.thuisinbrabant.nl/personen/k/kinschot,-jasper-van) 
Jasper van Kinschot werd geboren op 15 oktober 1552 in Turnhout, in het toen nog ongedeel­de Brabant, als zoon van Zeger van Kinschot en Josine Roe(lo)fs. Op 20 september 1578 huwde hij in de Grote Kerk van Bergen op Zoom Josina Pijll, dochter van Nicolaas Pijll en Cornelia Boulijn. Zij was geboren op 25 januari 1562 op kasteel Wouw bij Roosendaal. Het echtpaar kreeg veertien kinderen van wie er slechts zeven de volwassen leeftijd bereikten. Na het overlijden van zijn echtgenote op 11 december 1601 hertrouwde Jasper op 17 augustus 1603 te Vlissingen met Maria de Chantraines dict Broucqsault. Uit dit huwelijk werd postuum een dochtertje geboren, dat echter na enkele maanden overleed. Jasper van Kinschot overleed op 11 december 1603 te 's-Gravenhage. 
 
In zijn prille jeugd genoot Jasper in de vrijheid Turnhout onderwijs, waarbij Latijn en Grieks, maar ook muziek en orgel- en clavecimbelspel deel uitmaakten van het programma. In 1567 ging hij naar de Universiteit van Keulen, alwaar hij bij de Jezuïeten verbleef. Nog voordat hij zijn studie voltooid had, kwam er in 1570 een bevel van Filips II aan alle onderdanen die aan vreemde universiteiten studeerden, deze te verlaten en te gaan studeren in de Universitey­ten sijner subjectie oft tot Romen. Met dispensatie van Alva bleef Jasper te Keulen tot hij baccalaurus artium was. In Dowaai behaalde hij op 20 maart 1571 de titel doctor artium. Hij bleef daar nog enkele maanden langer om de françoische tale te leren, waarna hij in augustus 1571 in Leuven rechten ging studeren. Als baccalaurus iuris ging hij tenslotte in 1574 naar Brussel om de juridische praktijk te leren. 
 
Zijn praktijkjaren begon hij te Brussel als klerk bij mr Willem van Winde, bij wie hij ook in de kost ging. Vervolgens ging hij in de leer bij zijn neef, advocaat mr Hendrick van Kinschot. Toen de functie van griffier van de Raad en Rekenkamer en het Leenhof van de Markiezen van Bergen op Zoom vacant kwam, solliciteerde Jasper hiernaar. Dat hij die functie ook daadwerkelijk kreeg, behoeft geen verbazing te wekken; de baanderheer van Merode, die namens zijn dochter Margaretha, markiezin van Bergen op Zoom, dit ambt mocht begeven, werd door Hendrick van Kinschot in al zijn zaken bijgestaan. Ongetwijfeld heeft deze laatste zijn neef aanbevolen. Na zijn aanstelling, op 8 juli 1577, vestigde Jasper zich te Bergen op Zoom bij Jan de Sage, kanunnik en deken der Grote Kerk. Hiermee begon zijn zelfstandige loopbaan én zijn betekenis voor het noorden van Brabant. Zowel in zijn persoonlijk leven als in zijn carrière ging het Jasper in deze jaren voor de wind; hij 'vrijde' en huwde vervolgens jonkvrouwe Josina Pijll, wier vader Nicolaas raad en commies van de markies van Bergen op Zoom was. 
 
In 1581 werd Jasper raad en stadhouder van de lenen van Bergen op Zoom. Spoedig echter kwamen er problemen wegens de Spaansgezindheid van de markies: in 1582 werden zijn goederen door de Staten van Brabant aan de prins van Oranje gegeven. Voor Jasper van Kinschot had deze maatregel het einde van zijn carrière kunnen betekenen. Hij ging echter over in dienst van Willem van Oranje in zijn oude functie van griffier (25 januari 1583) en kreeg korte tijd later tevens de functie van rentmeester-generaal van het Huis van Bergen op Zoom. 
 
Of hierbij van een bewuste verandering van loyaliteit -en wellicht ook van godsdienst- sprake was, blijkt niet uit Jaspers aantekeningen. Ook bleek bij deze gelegenheid dat Willem van Oranje gemakkelijk de functionarissen van zijn Spaansgezinde voorganger -ook Jaspers schoonvader Nicolaas Pijll kwam in dienst van Oranje- overnam. Had hij wellicht gebrek aan geschoolde functionarissen? Eén ding is zeker: Van Kinschot heeft, evenals zijn schoonvader, het vertrouwen van de Oranjes niet beschaamd. Dit moge blijken uit zijn verdere carrière en uit de gegevens die we bezitten over hem en zijn gezin. 
 
Al kort na zijn indiensttreden bij Oranje, werd Jasper samen met zijn schoonvader naar Antwerpen ontboden, waar zij het verzoek kregen orde op zaken te stellen in de financiën van de Oranjes. Enige tijd later werd hij, wegens het overlijden van griffier Johan Baptista Vogelsanck, tevens benoemd tot griffier van Willem van Oranje. Op last van deze laatste ging hij, aangezien Steenbergen in augustus 1583 door de vijand was ingenomen, met zijn schoon­vader en met een ingenieur naar de Ruigenhil om deze plaats te versterken en te omwallen. Deze voor Jasper waarschijnlijk zeer buitenissige opdracht schijnt hij bijzonder goed volbracht te hebben. De plaats, die later 'Willemstad' genoemd werd, eerde hem met een jaarlijks pensioen en met het peetvaderschap over één van zijn kinderen. Met zijn griffier­schap in dienst van Willem van Oranje blijkt hij eveneens het griffierschap van het huis van Buren bekleed te hebben, in dienst van Willem van Oranjes dochter Maria. In 1587 legde hij deze functie, wegens de andere drukke werkzaamheden, neer. 
 
In 1586 kreeg Maurits van Leicester toestemming in het markiezaat van Bergen op Zoom een voorziening te treffen op justitieel gebied voor die zaken waarvoor men op de Raad van Brabant te Brussel was aangewezen. Deze zaken werden vanaf die tijd behartigd door enkele door Maurits benoemde deskundigen alsmede door de leden van Maurits' eigen raad. We zien in de stukken van deze voorloper van de Raad van Brabant te 's-Gravenhage ook de naam van Jasper van Kinschot voorkomen. In september 1591, toen de Raad van Brabant te 's-Gravenhage werd opgericht, werd Jasper tot raad in dit college benoemd, terwijl hij tevens zijn functies voor prins Maurits bleef vervullen. 
 
De band die Jasper met de Oranjes had gekregen, blijkt ook uit het feit dat diverse leden van dit huis peetvader of peetmoeder van kinderen van Jasper waren. Zo was Maria van Nassau in 1589 peet van Maria van Kinschot, Maurits in 1590 van zijn naamgenoot Van Kinschot, Emilia van Nassau, zuster van Maurits, van een gelijknamig Kinschot-dochtertje in 1593 en tenslotte Louise de Coligny van Lodewijck van Kinschot in 1595. 
 
Nergens vermeldt Jasper in zijn autobiografische aantekeningen iets over zijn geloofsovertui­ging, maar mede uit bovenstaande gegevens mogen we afleiden dat hij in de jaren tachtig van de zestiende eeuw is overgegaan tot het calvinisme. 
 
Zijn Brabantse geboorte was voor zijn aanstelling in de Raad van Brabant een vereiste. Zijn collega-raadsheren waren -aanvankelijk vrijwel zonder uitzondering- geboren Brabanders. Zijn kinderen vonden hun huwelijkspartners echter ook onder de leden van Hollandse en Zeeuwse aanzienlijke families. 
 
Jasper van Kinschot, wiens lijfspreuk 'Virtute et Constantia' was, ofwel 'Geduerighe deucht verwint' was, werd aldus de stamvader van een Noordnederlandse protestantse tak van de familie Van Kinschot. 
 
Bronnen 
 
Algemeen Rijksarchief 's-Gravenhage, Familie-archief Van Kinschot, Autobiografische aantekeningen van Jasper van Kinschot (diverse handschriften). 
 
Molhuijsen P., en Kossman, F. (red.), Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek, deel 10, Leiden, 1937. 
 
Van Kinschot, C., Genealogie van het Geslacht van Schooten, later genoemd: (van) Schoyte (België) en Van Kinschot (België en Nederland), Tiel, 1910-1912. 
 
Dit artikel verscheen eerder in: J. van Oudheusden e.a. (red.), Brabantse biografieën. Levensbeschrijvingen van bekende en onbekende Noordbrabanders. Deel 1, Amsterdam/Meppel, 1992. 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 
 
Mr Jasper van Kinschot (eerst Caspar), raadsheer in het Hof van Brabant, thesaurier-generaal van Prins Maurits, executeur erfenis Prins Willem van Oranje, raad in de souvereine leenhove van Brabant 
Leefde van 15 oktober 1553 tot 1603 
·	Studeerde in Keulen rechtsgeleerdheid, vervolgens in Douay en bij de praktijk in Brussel van Hendrik van Kinschot; 
·	Bekeerde zich tot het protestantisme; kreeg 16 kinderen 
·	In 1583 werd hij Lid van de Raad van Willem van Oranje en Griffier van zijn domeinen van Nassau en van Buren 
In de winter van 1583 volgde hij Willem van Oranje naar Dordrecht en in mei 1584 naar Delft, alwaar Willem op 10 juli werd vermoord. Snel werd Jasper van Kinschot door de Staten van Holland benoemd tot Thesaurier van Prins Maurits die toen nog minderjarig was en tot griffier van de provisionele administratie van de successie van de huizen van Nassau en Buuren. Hij hield een persoonlijk gezinsboekje bij, waardoor heel wat aardige gegevens over hem en zijn gezin bekend zijn en waardoor de familierelaties duidelijk worden en eigenlijk ook bewezen worden. 
Jasper van Kinschot werd in 1593 eigenaar van een huis, een klein huis, een schuur, een boogaard en bos te Oosterhout, tezamen groot vier bunder en werd genoemd: de Blauwe Camer. Jasper maakte zich verdienstelijk voor de Oosterhoutse bevolking door interventies bij Prins Maurits, de Staten van Brabant en de Raad van State. Het dorpsbestuur verleende hem daarom in 1593 twaalf jaar vrijdom van alle dorpslasten voor zijn huis. Jaspers zoon Lodewijk verkocht de bezitting in 1627 aan Adriaan Verelst, commies-generaal van de domeinen van de prins van Oranje. In 1645 werd de Blauwe Camer eigendom van de Norbertinessen van St. Catharinadal, die het nog in bezit hadden in 1960. 
Jasper kwam in 1590 naar Den Haag en woonde in 1592 in het huis van Bronckhorst in de korte Nobelstraat aan de noordzijde. Hij kocht in 1596 Lange Vijverberg nummer 11, het Hof van Culemborg. Daar woonde hij in ieder geval in 1601. Dit huis werd door de erven verkocht in 1620 aan de Graaf van Culemborg. In de 18de eeuw kreeg het huis een ander front. 
Bij het overlijden van Josina Pijll in 1601, kwamen de prinsen in het huis aan de Lange Vijverberg 11 en waren vergezeld van de graven Willem, Ernst en Jan-Ernst van Nassau. Bij de ziekte van zijn vrouw had Jasper een tiental doctoren, enige zeer bekwame chirurgijns en zelfs twee paracelsisten of quacksalvers aan haar ziekbed geroepen. De gehele Vijverberg was na het overlijden in rouw. Prins Maurits was apart voor de uitvaart uit Brabant naar Den Haag teruggekomen met andere graven van Nassau . 
 Jasper speelde verder een grote rol in de opzet en aanpassingen van Willemstad (NBr.),de stichting van het dorp Fijnaart en van Lennep laat hem in zijn werk “de stiefzoon” optreden naast Prins Maurits.

Tafellaken met de familiewapens van Jasper van Kinschot (1553-1603) en zijn vrouw Josina Pijll (1562-1601)

Henk (Hendricus Johannes) Etienne

Beschrijving van het (kunst)werk: Meisjeskop

Welmoed

Vallende torens

onbekend

Richard Roland Holst

NV De Sphinx v/h Petrus Regout & Co

Nederlandsche Oliefabriek 

Aardewerk mayonaisekom N.O.F. Nederlandse Olie Fabriek

Philip van Pieterson

5 studies voor Vestige 2

De theekom is omgekeerd klokvormig en heeft een standring en een opstaande rand met lip?. Het deksel is gewelfd en heeft als knop een omgekeerd conische ring. De kom en het deksel zijn gedecoreerd met bamboe, prunus en pijnboom, de zogenoemde 'drie vrienden van de winter'. De binnenzijden van de kom en het deksel zijn gedecoreerd met een dubbele cirkel waartegen een lingzhi.

Coenraet Decker

Pieter Smith

Doelen en Chirurgijnskamer in het oude Maria Magdalena klooster te Delft. 
titel bovenaan 'Stadts Doele en Anatomie ofte ontleedkamer voor de chirurgyns, eertyts te samen t' Marie Magdalenen Convent'

Gezicht op de Stadsdoelen en Chirurgijnskamer te Delft

wapenschild van regentes Margaretha van der Gucht

Museum Nusantara, 2000 - 2013

Affiche van de 'Oosterse Markt', gehouden op 5 augustus 1995

Beschrijving van het (kunst)werk: Beeld van een schuin staande vrouw

De kom is convex-conisch van vorm en heeft een hoge standring. Het plat heeft een centraal decor van een bloesemtak. De wand is versierd met rankwerk met kleine gestileerde bloemen afgewisseld met bloemvormige cartouches met servetwerk en grote gestileerde bloemen. De buitenwand heeft een band met twee bloemvormige cartouches met decors van een Hollandse heer en twee dames geflankeerd door een bloeiende plant en een boom. Tussen de cartouches bevinden zich decors van een bloem omgeven door rankwerk.

Portret van Maria Jorisdr. Pijnaecker (1599 - 1678), staande 3/4 naar links. Zij draagt een zwarte jurk met witte kanten manchetten, plooikraag en vleugelmuts. Zij staat naast een tafel met daar op een bijbel. Zij houdt handschoenen vast in haar linkerhand. Linksboven het familiewapen.

Portret van Maria Jorisdr. Pijnaecker

Song of Songs IV

Pepijn van den Nieuwendijk

Euromunt B.V., Delft

Ter herinnering aan de deelname sportdag te Delft, 10 september 1994

Zhang Ling Yun

Anoniem

Poortje (van tuin) met daarvoor een man en een vrouw, op de achtergrond de Oude Kerk van Delft

Poortje met op de achtergrond de Oude Kerk te Delft

Thomas van der Wilt

Adriaan van der Goes (20-09-1649-Delft-25-3-1721) is de zoon van Andries van der Goes en Machteld Doublet, Heer van Naters, Pancrasgors en Natendale, Gecommitteerde van de Raad van Holland. Verder was hij Vroedschap van Delft in 1679, Schepen in 1687, Burgemeester in 1702, Heemraad Delfland in 1715, bewindhebber VOC in 1704 (7-4-1704-25-1-1721) Hij huwde in 1679 met Maria Dulcia Spiering. 
 
De familie van der Goes leverde in de twee eeuwen dat de V.O.C. bestond, vier van de in het totaal van zevenenzeventig bewindhebbers. Adriaan van der Goes combineerde zijn V.O.C. functie met vele bestuurlijke ambten. Naast bovengenoemde functies was hij ook vertegenwoordiger van Delft in de Staten van Holland en afgevaardigde voor de Staten Generaal.

Portret van mr. Adriaan Andriesz. van der Goes (1649-1721)


De Jubelflora wordt geopend

Herman Veldhuis

Kaart Uw karakter onthuld door de sardine Amieux

Jacobus Anthonie Meessen

Chinees in rouw

For Jan van Huysum I

De Porceleyne Schotel

Jan Pennis sr

Plastiek in de vorm van een paard

Franciscus Wilhelmus van der Haagen [Arnhem]

contreforten kooromgang, Nieuwe kerk (vroeger St. Ursul's)

Johannes Huibert Prins

de toren van de Nieuwe Kerk nog met oude lage spits, op de voorgrond links de zuidzijde van het Raadhuis, enkele personen passeren een aldaar staande wagen met paard, voor de Nieuwe Kerk een rij geschoren bomen als middelpunt van het schilderij, rechts de huizen van de zuidzijde der Markt waarvan de meeste nog van luifels voorzien

De markt in Delft vanuit het westen gezien

Chineesche Dandij

Johannes van Duijn

Terrine in de vorm van een mand met snoeken

Op een op paneel gespannen, blauwe, grof geweven stof zijn centen uit 1967 opgeplakt in de vorm van een 'perspectivische' kubus.

Assemblage met munten

Rudolph van Walburg

Portret van Arent van der Graeff

Battah vorsten dochter

Vandaag zijn we open van 11.00 tot 17.00 uur.

Plan je bezoek

Roses for Goya

Bewoners van Poeloe Penang

Een ballontocht aan een touwtje

Jaap van den Ende

Zwarte structuur van vierkante / rechthoekige vormen op een zwarte achtergrond.

Structure Black (11) 74

Gezicht op Nootdorp

De Witte Ster

Albertus Kiell

Ronde vergiet met accoladerand en rustend op drie knopvormige pootjes. De lekgaatjes vormen zespuntige ster omgeven door dubbele ring met binnenwaarts gerichte punten die tussen sterpunten steken. In het plat zes aardbeitjes, tegen de rand lambrequins van tweeërlei soort, elkaar afwisselend en aaneengesloten, de grote lambrequins rozetvormig middendeel, de zijdelen opgevuld met stippen, aan de buitenzijde, tegen de rand, drie evenredig verdeelde florale motieven, afgewisseld door een vlinder.

Daniel den Hengst

Doornenkroning Christus

Chineesch Priester

Caspar Netscher

Cornelis Tromp afgebeeld in harnasdelen, met witte doek om hals en over de rechterborst blauw lint waaraan olifantje hangt. Op de linkerarm een ster-medaille, de linkerhand leunend op een helm. In de andere hand een stok. Op de achtergrond rechts een gebloemd bruinachtig gordijn. 
Tromp draagt de versierselen der Orde van de Witte Olifant met welke hij werd omhangen bij zijn in diensttreding bij de Deense marine in 1676. Tromp bleef tot en met 1678 in dienst van de Denen, het jaar waarin hij werd geroepen De Ruyter op te volgen als luitenant-admiraal-generaal. 
 
Cornelis Tromp 
Leefde: van 1629 tot 1691 
 
Cornelis Tromp werd net als zijn vader een belangrijk Nederlands vlootvoogd. Hij vocht in de eerste Engelse oorlog, in de Noordse oorlog (tussen Noordeuropese staten om de heerschappij van de Oostzee) en tegen de Algerijnse kapers. Onder De Ruijter streed hij in de tweede Engelse oorlog. In 1666 werd Tromp afgezet wegens eigenmachtig optreden. In 1673 trad hij weer in dienst en streed succesvol tegen de Engelsen bij Schooneveld en Kijkduin. Op papier werd hij na de dood van De Ruijter opperbevelhebber van de Nederlandse vloot. 
Cornelis had, als zoon van een bekend en gevierd Nederlander, een tegengesteld karakter ontwikkeld ten opzichte dat van zijn vader. Maartens eenvoudigheid, bescheidenheid, innemendheid en ook wel integere vaderlandslievende aanpak was bij Cornelis niet altijd direct terug te vinden. Cornelis leefde ook op grote voet, voerde grote staat. Hij stierf kinderloos aan het eind van de 17de eeuw. In zijn leven was er veel gedoe met rechtszaken over goederen, veroverde schatten en schepen. Door de Fransen werd hij bedreigd met het in brandsteken van zijn buiten, de later genoemde Trompenburg. De gevraagde brandschatten betaalde hij niet, waarna zijn buiten totaal vernield werd. Kenmerkend voro Cornelis is de volgende episode. 
Eind juli 1673 was er de apotheose van de drie Engelse zeeoorlogen waarin Cornelis vocht. 75 oorlogsschepen, 22 branders en 18 jachten met 4245 stukken geschut aan boord en 20.000 manschappen vormden de Nederlandse vloot met Tromp in de voorhoede. De Ruyter leidde de middentocht en Banckert de achterhoede. De vijandelijke Engelse-Franse vloot van ongeveer gelijke grootte stond onder Prins Rupert, D'Estrées en Spragge en ontmoette op 21 augustus de Nederlandse vloot bij Kijkduin (niet bij Den Haag, maar een andere kijkduin ten zuiden van Huisduinen). Om acht uur 'sochtends brandde de strijd los. Tromp raakte in gevecht met Spragge. Beider eskaders dwaalden af van de hoofdmacht. Het gevecht tussen de vlaggenschepen van Tromp en Spragge behoort tot de felste die ooit zijn gestreden in het tijdperk van de zeilende oorlogsschepen, aldus biograaf Prud'homme van Reine. Spragge had bij aanvang gezworen om Tromp dood of levend te pakken te krijgen om wraak te nemen voor een eerdere nederlaag. Tromp toonde zich echter een onverbeterlijke vechtjas, terwijl de kogels hem om het hoofd vlogen. Spragge moest door opgelopen schade van schip wisselen. Bij de tweede wissel werd zijn sloep getroffen, waarna hij verdronk. Ook Tromp ging over van de "Gouden Leeuw" naar de "Comeetstar". Beide eskaders hadden enorme schade. Nadat de hoofmachten van De Ruyter en prins Rupert zich bij hen hadden gevoegd, ontstond een vernieuwd hevig gevecht. Omstreeks zeven uur in de avond blies de Frans-Engelse vloot de aftocht, waarbij de Fransen zich opvallend afzijdig hadden gehouden. Prins Rupert was daarover furieus. Aan Nederlandse zijde sneuvelden twee helden die geen vrienden van Tromp waren geweest: Isaac Sweers en Johan de Liefde. De Nederlandse vloot had een strategische overwinning behaald. Een vijandelijke overmachtige vloot was weggejaagd en de Engelse planning van een landing in Zeeland of Holland konden de "ijskast" in. De Ruyter berichtte hierover bescheiden, Tromp niet. Vooral zijn overwinning op Spragge mat hij breed uit. Willem III bedankte Tromp hartelijker voor de overwinning dan de inmiddels 66-jarige De Ruyter. In Tromp zag hij meer de toekomst met een stevige band met de Oranjes. De Staten van Holland schonken De Ruyter een rentebrief van 6000 en Tromp een rentebrief van 4000 gulden. Kort na terugkeer van de vloot kon Tromp naar 'sGraveland vertrekken om de restanten van zijn buitenhuis waar te nemen. In de tweede helft van de jaren zeventig zou het herbouwd worden.

Portret van admiraal Cornelis Tromp (1629-1691)

De vlag hoorde bij het gebouw aan het Oosteinde 49-51 dat ongeveer 150 jaar geleden gebouwd was voor de Congregatie van Rooms Katholieke Jongeren, dat begin van de 20e eeuw naar de Brabantse Turfmarkt 9 is verhuisd. 
 
De grootvader van de schenker, Johannes Zinsmeester, heeft het gebouw toen gekocht en tot een slagerij (met slachthuis in de achtertuin) en woonhuis laten verbouwen. Waarschijnlijk heeft hij de vlag gekocht of speciaal laten maken. Volgens mijn vader, Willem Zinsmeester, was het de eerste Nederlandse vlag die na de 2e Wereldoorlog in Delft opgestoken werd.

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?