Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Het lekkerste winkeltje van Delft

Ontdek Winkeltje Kouwenhoven

Jan Schoonhoven

Zigzagvorm, doorsneden met grote diagonale en horizontale lijnen, met van binnen gearceerde vierkantjes.

T 80-79

Tijdens verbouwing gevarieerd programma in Delft en daarbuiten

Met feestelijke sleuteloverdracht start de vernieuwing van Museum Prinsenhof Delft

Kerstkaart Koninklijk Huis

Zes dicht naast elkaar geplaatste stroken, bestaande uit korte, met weinig tussenruimte onder elkaar geplaatste horizontale lijnen. Over de gehele lengte van elk van deze stroken lopen links en rechts van het midden twee vertikale lijnen.

T78-90

Het oppervlak is gevuld met verticale, enigszins 'slingerende', strookjes die bestaan uit korte diagonale arceringen.

HK arcering 6

Eduard Houbolt

Chris Dagradi

Zonder titel

Hendrick Goltzius

De begrafenisstoet van Willem van Oranje, 3 augustus 1584 
'Haec Pompa funebris spectata fuit Batavorum Delphis, tertio die Augusti; Ao. 1584' 
Te zien zijn; 
Les Trompettes, Sr Gerard de Schoten, Mons Paul Wytz, Mons de Grutere, 
Sr de Dirixlat, Mon Roulles, Mons de la Delft, Mons Ian D'Egmont, 
mons Doestrum Chastelain de Woerden, Mons Rosue, Mons Floris Serelais, 
Sr Pierre de Rhosne Bailly de Putte, Mons Jaspar de Poelgeest, 
Mons Iacop de Almonde, Sr Raephorst, Sr Gerard de la A., 
Sr Corneli de Wijngaerde, Sr de la Lynden, Mons Lancilot, 
Mons Philis de la A., Mons Herman de wuyttenhorst, Sr Cornelle de Sweede, 
Mo Ian Bax Chastelain de Heusden, Mons Dierick Duvoorde Bailly de la Briel, 
Sr de Marquette, Sr de manssart, Sr de Ryhouen 
 
Sr Ian de Nalswyck, le Baron de Petershem, Sr Deure, Sr Wecelaus de Botzelaer, Ian d'Assendelft, Sr de Cralingen, Sr Iacop D'egmont, Sr Dannel de Botzelaer Sr de Merwe, Sr Duytz Cap. de la guarde, Sr Wolfart de Brederode, Mons Brecht, Mons de Maldree, Mons le Conte Douersteyn, Mons le Baron de Creainge, Les Maistres D'hstels, Mons Andemfort, Mons de Viery, Sr de la A, 
Sr Jan de Bourgongne, Sr de Froumont, Sr Walrauen, Sr de Brederod, Jan Sr de Merode, Sr de Soeterwoude, Sr Rossel Comissaire ordinaire, Sr L'Electeur de Colonigne, Sr le Comte Maurice, Sr le Conte Hohenloo, Sr de Souffelt gouverneur de Conte Maurice, Sr le Conte Guillame de Nassauv, Sr le Conte Philippe de Nassau, Sr le Conte de Solmis Serrant le dueil, Messeurs les Estats generaulxs, Messeurs du Confeuil D'Estat de Son Ex.ce, Le grand Conseil

De begrafenisstoet van Willem van Oranje, 3 augustus 1584


Het blad is in de hoogte opgedeeld door drie kolommen, bestaande uit zeer dicht op elkaar geplaatste horizontale lijntjes. De kolommen zijn ieder weer in tweeën gedeeld door een strakke verticale lijn in het midden.

T76-18

Beeld Christus op de koude steen

Onthulling Delftse Blik kunstwerk Malawa

Met familiewapens van Jasper van Kinschot (1553-1603) en zijn vrouw Josina Pijll (1562-1601) 
 
Jasper van Kinschot was raadsheer in het Hof van Brabant, thesaurier-generaal van prins Maurits, executeur erfenis van prins Willem van Oranje en raad in de souvereine leenhove van Brabant. Hij kwam in 1590 met zijn vrouw, met wie hij in 1578 trouwde in Bergen op Zoom, naar Den Haag. Twee jaar later, in 1592 woonde het gezin in het huis van Bronckhorst in de Korte Nobelstraat aan de noordzijde. In 1596 kocht hij Lange Vijverberg nr. 11. Rondom de wapens is de lijfspreuk van Van Kinschot weergegeven: Virtute et Constantia/Vertu et Constance/Geduerighe deucht verwint. 
Hierboven zijn drie scènes uit het apocriefe verhaal Susanna en de Oudsten afgebeeld (de badende Susanna, de berechting van Susanna en de bestraffing van de twee Oudsten) 
 
(http://www.thuisinbrabant.nl/personen/k/kinschot,-jasper-van) 
Jasper van Kinschot werd geboren op 15 oktober 1552 in Turnhout, in het toen nog ongedeel­de Brabant, als zoon van Zeger van Kinschot en Josine Roe(lo)fs. Op 20 september 1578 huwde hij in de Grote Kerk van Bergen op Zoom Josina Pijll, dochter van Nicolaas Pijll en Cornelia Boulijn. Zij was geboren op 25 januari 1562 op kasteel Wouw bij Roosendaal. Het echtpaar kreeg veertien kinderen van wie er slechts zeven de volwassen leeftijd bereikten. Na het overlijden van zijn echtgenote op 11 december 1601 hertrouwde Jasper op 17 augustus 1603 te Vlissingen met Maria de Chantraines dict Broucqsault. Uit dit huwelijk werd postuum een dochtertje geboren, dat echter na enkele maanden overleed. Jasper van Kinschot overleed op 11 december 1603 te 's-Gravenhage. 
 
In zijn prille jeugd genoot Jasper in de vrijheid Turnhout onderwijs, waarbij Latijn en Grieks, maar ook muziek en orgel- en clavecimbelspel deel uitmaakten van het programma. In 1567 ging hij naar de Universiteit van Keulen, alwaar hij bij de Jezuïeten verbleef. Nog voordat hij zijn studie voltooid had, kwam er in 1570 een bevel van Filips II aan alle onderdanen die aan vreemde universiteiten studeerden, deze te verlaten en te gaan studeren in de Universitey­ten sijner subjectie oft tot Romen. Met dispensatie van Alva bleef Jasper te Keulen tot hij baccalaurus artium was. In Dowaai behaalde hij op 20 maart 1571 de titel doctor artium. Hij bleef daar nog enkele maanden langer om de françoische tale te leren, waarna hij in augustus 1571 in Leuven rechten ging studeren. Als baccalaurus iuris ging hij tenslotte in 1574 naar Brussel om de juridische praktijk te leren. 
 
Zijn praktijkjaren begon hij te Brussel als klerk bij mr Willem van Winde, bij wie hij ook in de kost ging. Vervolgens ging hij in de leer bij zijn neef, advocaat mr Hendrick van Kinschot. Toen de functie van griffier van de Raad en Rekenkamer en het Leenhof van de Markiezen van Bergen op Zoom vacant kwam, solliciteerde Jasper hiernaar. Dat hij die functie ook daadwerkelijk kreeg, behoeft geen verbazing te wekken; de baanderheer van Merode, die namens zijn dochter Margaretha, markiezin van Bergen op Zoom, dit ambt mocht begeven, werd door Hendrick van Kinschot in al zijn zaken bijgestaan. Ongetwijfeld heeft deze laatste zijn neef aanbevolen. Na zijn aanstelling, op 8 juli 1577, vestigde Jasper zich te Bergen op Zoom bij Jan de Sage, kanunnik en deken der Grote Kerk. Hiermee begon zijn zelfstandige loopbaan én zijn betekenis voor het noorden van Brabant. Zowel in zijn persoonlijk leven als in zijn carrière ging het Jasper in deze jaren voor de wind; hij 'vrijde' en huwde vervolgens jonkvrouwe Josina Pijll, wier vader Nicolaas raad en commies van de markies van Bergen op Zoom was. 
 
In 1581 werd Jasper raad en stadhouder van de lenen van Bergen op Zoom. Spoedig echter kwamen er problemen wegens de Spaansgezindheid van de markies: in 1582 werden zijn goederen door de Staten van Brabant aan de prins van Oranje gegeven. Voor Jasper van Kinschot had deze maatregel het einde van zijn carrière kunnen betekenen. Hij ging echter over in dienst van Willem van Oranje in zijn oude functie van griffier (25 januari 1583) en kreeg korte tijd later tevens de functie van rentmeester-generaal van het Huis van Bergen op Zoom. 
 
Of hierbij van een bewuste verandering van loyaliteit -en wellicht ook van godsdienst- sprake was, blijkt niet uit Jaspers aantekeningen. Ook bleek bij deze gelegenheid dat Willem van Oranje gemakkelijk de functionarissen van zijn Spaansgezinde voorganger -ook Jaspers schoonvader Nicolaas Pijll kwam in dienst van Oranje- overnam. Had hij wellicht gebrek aan geschoolde functionarissen? Eén ding is zeker: Van Kinschot heeft, evenals zijn schoonvader, het vertrouwen van de Oranjes niet beschaamd. Dit moge blijken uit zijn verdere carrière en uit de gegevens die we bezitten over hem en zijn gezin. 
 
Al kort na zijn indiensttreden bij Oranje, werd Jasper samen met zijn schoonvader naar Antwerpen ontboden, waar zij het verzoek kregen orde op zaken te stellen in de financiën van de Oranjes. Enige tijd later werd hij, wegens het overlijden van griffier Johan Baptista Vogelsanck, tevens benoemd tot griffier van Willem van Oranje. Op last van deze laatste ging hij, aangezien Steenbergen in augustus 1583 door de vijand was ingenomen, met zijn schoon­vader en met een ingenieur naar de Ruigenhil om deze plaats te versterken en te omwallen. Deze voor Jasper waarschijnlijk zeer buitenissige opdracht schijnt hij bijzonder goed volbracht te hebben. De plaats, die later 'Willemstad' genoemd werd, eerde hem met een jaarlijks pensioen en met het peetvaderschap over één van zijn kinderen. Met zijn griffier­schap in dienst van Willem van Oranje blijkt hij eveneens het griffierschap van het huis van Buren bekleed te hebben, in dienst van Willem van Oranjes dochter Maria. In 1587 legde hij deze functie, wegens de andere drukke werkzaamheden, neer. 
 
In 1586 kreeg Maurits van Leicester toestemming in het markiezaat van Bergen op Zoom een voorziening te treffen op justitieel gebied voor die zaken waarvoor men op de Raad van Brabant te Brussel was aangewezen. Deze zaken werden vanaf die tijd behartigd door enkele door Maurits benoemde deskundigen alsmede door de leden van Maurits' eigen raad. We zien in de stukken van deze voorloper van de Raad van Brabant te 's-Gravenhage ook de naam van Jasper van Kinschot voorkomen. In september 1591, toen de Raad van Brabant te 's-Gravenhage werd opgericht, werd Jasper tot raad in dit college benoemd, terwijl hij tevens zijn functies voor prins Maurits bleef vervullen. 
 
De band die Jasper met de Oranjes had gekregen, blijkt ook uit het feit dat diverse leden van dit huis peetvader of peetmoeder van kinderen van Jasper waren. Zo was Maria van Nassau in 1589 peet van Maria van Kinschot, Maurits in 1590 van zijn naamgenoot Van Kinschot, Emilia van Nassau, zuster van Maurits, van een gelijknamig Kinschot-dochtertje in 1593 en tenslotte Louise de Coligny van Lodewijck van Kinschot in 1595. 
 
Nergens vermeldt Jasper in zijn autobiografische aantekeningen iets over zijn geloofsovertui­ging, maar mede uit bovenstaande gegevens mogen we afleiden dat hij in de jaren tachtig van de zestiende eeuw is overgegaan tot het calvinisme. 
 
Zijn Brabantse geboorte was voor zijn aanstelling in de Raad van Brabant een vereiste. Zijn collega-raadsheren waren -aanvankelijk vrijwel zonder uitzondering- geboren Brabanders. Zijn kinderen vonden hun huwelijkspartners echter ook onder de leden van Hollandse en Zeeuwse aanzienlijke families. 
 
Jasper van Kinschot, wiens lijfspreuk 'Virtute et Constantia' was, ofwel 'Geduerighe deucht verwint' was, werd aldus de stamvader van een Noordnederlandse protestantse tak van de familie Van Kinschot. 
 
Bronnen 
 
Algemeen Rijksarchief 's-Gravenhage, Familie-archief Van Kinschot, Autobiografische aantekeningen van Jasper van Kinschot (diverse handschriften). 
 
Molhuijsen P., en Kossman, F. (red.), Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek, deel 10, Leiden, 1937. 
 
Van Kinschot, C., Genealogie van het Geslacht van Schooten, later genoemd: (van) Schoyte (België) en Van Kinschot (België en Nederland), Tiel, 1910-1912. 
 
Dit artikel verscheen eerder in: J. van Oudheusden e.a. (red.), Brabantse biografieën. Levensbeschrijvingen van bekende en onbekende Noordbrabanders. Deel 1, Amsterdam/Meppel, 1992. 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 
 
Mr Jasper van Kinschot (eerst Caspar), raadsheer in het Hof van Brabant, thesaurier-generaal van Prins Maurits, executeur erfenis Prins Willem van Oranje, raad in de souvereine leenhove van Brabant 
Leefde van 15 oktober 1553 tot 1603 
·	Studeerde in Keulen rechtsgeleerdheid, vervolgens in Douay en bij de praktijk in Brussel van Hendrik van Kinschot; 
·	Bekeerde zich tot het protestantisme; kreeg 16 kinderen 
·	In 1583 werd hij Lid van de Raad van Willem van Oranje en Griffier van zijn domeinen van Nassau en van Buren 
In de winter van 1583 volgde hij Willem van Oranje naar Dordrecht en in mei 1584 naar Delft, alwaar Willem op 10 juli werd vermoord. Snel werd Jasper van Kinschot door de Staten van Holland benoemd tot Thesaurier van Prins Maurits die toen nog minderjarig was en tot griffier van de provisionele administratie van de successie van de huizen van Nassau en Buuren. Hij hield een persoonlijk gezinsboekje bij, waardoor heel wat aardige gegevens over hem en zijn gezin bekend zijn en waardoor de familierelaties duidelijk worden en eigenlijk ook bewezen worden. 
Jasper van Kinschot werd in 1593 eigenaar van een huis, een klein huis, een schuur, een boogaard en bos te Oosterhout, tezamen groot vier bunder en werd genoemd: de Blauwe Camer. Jasper maakte zich verdienstelijk voor de Oosterhoutse bevolking door interventies bij Prins Maurits, de Staten van Brabant en de Raad van State. Het dorpsbestuur verleende hem daarom in 1593 twaalf jaar vrijdom van alle dorpslasten voor zijn huis. Jaspers zoon Lodewijk verkocht de bezitting in 1627 aan Adriaan Verelst, commies-generaal van de domeinen van de prins van Oranje. In 1645 werd de Blauwe Camer eigendom van de Norbertinessen van St. Catharinadal, die het nog in bezit hadden in 1960. 
Jasper kwam in 1590 naar Den Haag en woonde in 1592 in het huis van Bronckhorst in de korte Nobelstraat aan de noordzijde. Hij kocht in 1596 Lange Vijverberg nummer 11, het Hof van Culemborg. Daar woonde hij in ieder geval in 1601. Dit huis werd door de erven verkocht in 1620 aan de Graaf van Culemborg. In de 18de eeuw kreeg het huis een ander front. 
Bij het overlijden van Josina Pijll in 1601, kwamen de prinsen in het huis aan de Lange Vijverberg 11 en waren vergezeld van de graven Willem, Ernst en Jan-Ernst van Nassau. Bij de ziekte van zijn vrouw had Jasper een tiental doctoren, enige zeer bekwame chirurgijns en zelfs twee paracelsisten of quacksalvers aan haar ziekbed geroepen. De gehele Vijverberg was na het overlijden in rouw. Prins Maurits was apart voor de uitvaart uit Brabant naar Den Haag teruggekomen met andere graven van Nassau . 
 Jasper speelde verder een grote rol in de opzet en aanpassingen van Willemstad (NBr.),de stichting van het dorp Fijnaart en van Lennep laat hem in zijn werk “de stiefzoon” optreden naast Prins Maurits.

Tafellaken met de familiewapens van Jasper van Kinschot (1553-1603) en zijn vrouw Josina Pijll (1562-1601)

Johannes Theodora Maria Visser

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Door de eeuwen heen is herinneringsgoed besteld dat onder meer verwijst naar een huwelijk. Dergelijk op bestelling geleverd goed is al dan niet geleverd in een blauwe of meerkleurige uitvoering. De decoratie van deze polychrome schotel die ter gelegenheid van een koperen huwelijksjubileum is vervaardigd, is uitgevoerd met groen, rood en zelfs met goud. Dit kleurenpalet is geïnspireerd op een type Delfts aardewerk dat aan het einde van de zeventiende eeuw ontstond onder invloed van het veelkleurige Japanse Kakiemon en Imari porselein. Bij de vervaardiging van het tinglazuuraardewerk was het aanvankelijk niet mogelijk de kleuren goud en felrood van dit begeerde oosterse porselein na te bootsen. Als eersten in Europa wisten de Delftse plateelbakkers aan het einde van de zeventiende eeuw deze moeilijke kleuren door middel van de kleinvuurtechniek op te brengen. 
Deze verloren gegane vaardigheid trachtte De Porceleyne Fles omstreeks 1900 opnieuw toe te passen zoals op onze schotel. Onder leiding van directeur Mauser startte de productie van dit voornamelijk in blauw met goud en rood uitgevoerde aardewerk. Men stuitte echter op technische problemen zoals de geschikte samenstelling van de kleimassa. Deze poging werd dan ook in 1905 afgebroken. Op een later tijdstip, omstreeks 1916, werd een nieuwe poging ondernomen die succesvol bleek te zijn. 
Dit zogenaamde 'Pijnacker'-aardewerk wordt tot op de dag van vandaag geproduceerd waarbij het in feite om een foutieve benaming gaat. Aanvankelijk veronderstelde men namelijk dat het nagebootste met goud gedecoreerde Delfts, dat menigmaal een APK merk draagt, diende te worden toegeschreven aan de plateelbakker Adriaan Pijnacker. Inmiddels is gebleken dat deze negentiende eeuwse toeschrijving niet correct is en dat de initialen APK verwijzen naar één van de eigenaars van plateelbakkerij De Grieksche A, Pieter Kocx, in de periode 1701-1722.

Huwelijksschotel '12 1/2 jarige Echtvereeniging Christiaan Marie Cornelis Obreen Anna Geertruid Philippi, 29 september 1892 - 29 maart 1905'

Corine Post

De Delftsblauwe Deken

Piet Kramer

Zelfportret van Piet Kramer

onbekend

Openstaande vacatures bij Museum Prinsenhof Delft

Werken bij Museum Prinsenhof Delft

Vacatures

lucifermapje Hellebrekers, uw stokpaardje

Lint met de tekst 'Dem Andenken König Wilhelm III. Offiziere, Wachtmeister, Reiter-3 Reiterregt 15 Ueberlieferungschwadron der 11 Husaren'

gevelsteen met losse boven en benedenrand; voorstellende het 17de eeuwse voormalige kasteel Vredenburg of Vreeburch te Utrecht; erboven het jaartal 1609; in de bovenhoeken de stadswapens van Delft (links) en Utrecht; op de benedenrand staat in gotisch schrift 'dit is in Vreborch tot Utrecht'. Afkomstig uit een huis aan de Gasthuislaan, Delft

Gevelsteen dit is in Vreborch tot Utrecht

Frederik van Frijtom

Bomen waarvan stam en takken goed zichtbaar zijn, een donkere voorgrond voert naar een lichte achtergrond via een afwisseling van lichte en donkere glans, stoffage met wandelaars en nogal stijve ruiters, een gebouw in het middenplan of in de diepte, voorgrond rossig bruin, overgaand in groen, (midden), hetgeen herinnert aan de oude tradities, kleine weloverwogen penseelstreken. 
 
Frijtom is vooral bekend als plateelschilder.

Bosgezicht

Philippe Dubuc

boîte nr. 5

Hugo Kaagman

Revolution

Theo van Hoytema

Gillis van Oosten

Tjelengan

Hieronymus Lapis

Jeremias Snoek

Jan de Groot Pzn.

Portret van Henricus Koot, predikant te Delft

Gea Karhof

Beschrijving van het (kunst)werk: handgekleurde ets met bladgoud (detail met Willem van Oranje en Charlotte de Bourbon) 
 
Charlotte de Bourbon (1546-1582), een dochter van Lodewijk II van Bourbon-Montpensier, was vanaf 1559 abdis van Jouarre. Later werd ze calviniste en vluchtte met hulp van Lodewijk van Nassau in 1572 naar Heidelberg. In 1575 werd ze de derde vrouw van Willem van Oranje (1533-1584). Het was een goed huwelijk. Ze schonk Willem de Zwijger tussen 1576 en 1581 zes dochters. Op 18 maart 1582 pleegde Jean Jaureguy in Antwerpen een aanslag op de Prins. Na de aanslag verzorgde Charlotte Willem met zoveel toewijding, dat ze er zelf op 5 mei 1582 onder bezweek. (red.)

Touched by History

wijnglas Verenigde Oost-Indische Compagnie, Delftse kamer 't Welvaaren van de Osstindische Companie van Delft'

Cornelis de Man

Links op de voorgrond is een grafdelver bezig met de voorbereiding van een graf, 2 figuren, 1 zittend en 1 staand, beide met een hoed naast de linker figuur staat een kruiwagen, rechts een man gekleed in een rode mantel, witte kousen en een zwarte hoge hoed. Op de bank zit een vrouw, gekleed in donkere kleding en haar hoofd is bedekt met een zwarte hoofddoek. In het midden een man met een hoge hoed, groene mantel en een witte broek, naast hem een vrouw gekleed in een zwart/witte jurk met daaronder een rode rok, haar hoofd is bedekt met een zwarte hoofddoek, naast dit koppel een hond. Rechts het koorhek en de kansel, op de trap voor het koorhek zit een man met stok gekleed in het zwart. Links achter 2 mannen gekleed in het zwart. Op de pilaren hangen wapenborden. Aan een lange kabel hangt een kroonluchter.

De Oude Kerk van Delft

Adolf le Comte

Het grote succes van het Blauw-Delfts zorgde voor een stijgende omzet waardoor er meer ruimte ontstond voor experimenten met de kleisamenstelling en de glazuren. De technische leiding was in handen van J.D. Offermans die van 1892 tot 1899 onderdirecteur was bij De Porceleyne Fles. Dit resulteerde in drie nieuwe vormen van aardewerk, namelijk het Berbas en de verfijning van dit product, het zogenoemde Reflet Métallique, voorts het Jacoba-aardewerk en het Porselein-Biscuit. 
Het Berbas werd uitgevoerd in binnenlandse kleisoorten en gedecoreerd met ondoorschijnende loopglazuren op onderkleuren. De vernieuwde, door Adolf le Comte ontworpen vormen waren handgedraaid. De presentatie van het Berbas vond plaats in 1892 tijdens de jaarvergadering van Artie et Industriae in het Muntgebouw te Amsterdam. De onconventionele vormen en kleurencombinaties trokken veel aandacht. Ondanks de lovende ontvangst verkocht het Berbas niet goed omdat het ontoegankelijk bleek voor het grote publiek. 
Kort nadat het Berbas op de markt was gebracht, werd nog in hetzelfde jaar het Reflet Métallique ontwikkeld. Kenmerkend hiervoor is de metaalglansglazuur die het voorwerp een goud-, brons- of andere metaalachtige schittering geeft. De wijze waarop de glazuren werden aangebracht, bepaalde mede de werking hiervan. Als het voorwerp werd ondergedompeld, vormde zich een egale, gladde laag. Het gevlamde effect werd evenwel bereikt door het glazuur met een kwast aan te brengen, hetgeen meestal gebeurde bij het Reflet. Een andere vorm is het bespatten van het voorwerp waardoor een gespikkelde decoratie ontstaat. 
Ondanks het feit dat zowel het Berbas als het Reflet Métallique in hetzelfde jaar op de markt werden gebracht, betreft het hier twee verschillende producten, zoals onder meer blijkt uit de rekeningboeken.

Richard Roland Holst

Guus Zuiderwijk

Simon Fokke

Frans Houttuyn

'De Lighamen der Muitelingen van 't Oost-Ind. Comp. Schip Nyenburg ten toon gesteld, op de Zeeduinen, bezuiden Kykduin'

Anoniem

Nicolaes Adriaensz. de Grebber

Jan Jorisz. van den Burgh

Nautilusbeker met zingende faunen

Beeldje van een krijgsman ten voeten uit, waarschijnlijk prins Filips Willem

De diepe schotel heeft een schuin oplopende rand en een standring. Het plat heeft, binnen een cirkel die is opgebouwd uit ellipsjes waarin cirkeltjes met een centrale stip, een decor van bloeiende prunusranken. De vertreding is gedecoreerd met swastikavormig servetwerk bekroond met accolades waarop afwisselend bloemen en bloemenranken. De rand is versierd met swastikavormig servetwerk. De buitenwand is gedecoreerd met vier bloemenranken.

DEP - CAVALERIE

Twintig horizontale regels, enigszins in reliëf gevormd, waarbij op elke regel zich in het midden een trapeziumvormig 'compartiment' bevindt dat bij elke volgende regel iets naar rechts of links verspringt. In het midden ontstaat zo een verticale slingerende 'lijn'.

News

View

About us

Address

Towards a new museum

Stay in touch

Will you accept our cookies?