Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Willem van Oranje

Speld met het wapen van Noord-Holland

Delft en Willem van Oranje (1533-1584) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wie is deze sleutelfiguur uit de Nederlandse geschiedenis? Ontdek hier de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven, van zijn geboorte tot aan zijn dood in het Prinsenhof. 

Wie was Willem van Oranje?

In korte, beeldende verhalen nemen we je mee in onze collectie. Geniet nog even na of verdiep je in bijzondere objecten.

Verhalen

Hanny Reneman

Hersenschudding

Auke Hettema

Model van Hugo de Groot (1583 - 1645)

Jackson Li

Herman Veldhuis

De vazen zijn balustervormig en hebben een brede standring en een rechte hals. De buik heeft een decor van rotsen met bloeiende planten. De schouder is gedecoreerd met bloemen en rankwerk, en de hals met bloemen.

Daniel den Hengst

Doornenkroning Christus

Anton Franciscus Pieck

Nederlandsche Oliefabriek 

Wenskaart met een afbeelding 'Winters stadsgezicht met winkel d'Soete Inval' van Anton Pieck

Wenskaart met een afbeelding 'Winters stadsgezicht met winkel d'Soete Inval' naar een tekening van Anton Pieck

Redex (Hilversum)

Postrekening No. 273519

onbekend

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Tegeltableau 'Bij het 100-jarig bestaan van de DELFTSCHE COURANT is deze herinneringsplaat namens het personeel aan de directie overgedragen 1841-1941'

De Klaauw

Ondanks het gebruik om Delfts aardewerk in kokers te bakken, worden er ook proenen gebruikt. Met proenen kunnen borden in de oven op elkaar worden gestapeld zonder aan elkaar te plakken. Wel blijven er storende beschadigingen achter in het glazuur omdat de proenen na het bakken worden afgebroken. Dat is goed te zien bij de majolica productie. Het is bijzonder dat deze proen is gemerkt omdat ze normaal worden weggegooid.

Stokwapens hebben betrekking op alle blanke wapens die op een stok of schacht zijn gemonteerd. Ze komen pas voor op schuttersstukken in het vierde kwart van de zestiende eeuw als deze schilderijen een militair karakter krijgen. Het meest voorkomende stokwapen, ook op schilderijen is de piek, die een lengte had van 5 meter. Verwant aan de piek zijn de kleinere stokwapens met een relatief brede bladvormige, opengewerkte punt die al op de vroegste militaire schilderijen voorkomen als onderscheidingsteken van officieren. Een aantal stokwapens hadden naast hun betekenis als wapen een symbolische functie: ze werden gedragen om rang en autoriteit van de drager te onderstrepen. Dit komt vooral tot uiting bij stokwapens als hellebaarden en partizanen. 
 
Op de schuttersstukken rond 1580 worden de stokwapens gedragen door bevelvoerenden en hebben een decoratieve functie. De los aangebrachte zijden of wollen kwasten of troetels en het aan jachtwapens ontleende stokbeslag bestaande uit linten, textiel, leer en vergulde nagels kunnen worden genoemd. 
 
Hellebaard: 
Een hellebaard is een houw- en stootwapen uit de middeleeuwen. Het bestaat uit een lange stok met een ijzeren punt, en daaronder, tegenover elkaar geplaatst, een bijl en een haak. De hellebaard werd gebruikt ter bestrijding van ruiters door voetvolk. Sinds het laatste kwart van de 16de eeuw is de hellebaard een kenteken van de onderofficier geworden (sergeants en korporaals).

Penning 'Nieuwe Kerk, Dutch Heritage Collectors Coin'

Johannes Jacobus (Jan) Mesker

Emrik & Binger

Willem van Oranje wordt op de trap neergeschoten door Balthasar Gerards, 10 juli 1584

'Zijne laatste bede was aan zijn volk gewijd.'

Willem Swidde

Jan Luyken

Zacharias Chatelain, Amsterdam

Verovering van het eiland Gran Canaria en de stad Allagona door de Staatse vloot onder admiraal Pieter van der Does, 26 juni 1599. Op de voorgrond de Nederlandse vloot, vanaf forten aan de kust beschieten de Spanjaarden de Hollandse schepen. 
 
onderschrift 'De Stadt Allegona, op 't Eylandt Groot Canaria, in den Iaare 1599. vermeestert'

'De Stadt Allegona, op 't Eylandt Groot Canaria, in den Iaare 1599, vermeestert'

Grisaille van de Annunciatie

Rond bord met op het plat florale en 18de eeuwse rocaille-motieven. Op de rand 23 vakken met bloemtakjes.

Erik Pape

Erik Pape woont en werkt sinds 1969 in Delft, maar vindt zijn inspiratie vooral in Parijs. Daar kiest hij onderwerpen die hem opvallen in de stad, zoals deze grote ronde vijver in de Tuilerieën. Pape richt zijn aandacht op de vorm van het bassin en het zonlicht. En op het opspuitende water van de fontein. Door zijn vlotte manier van schilderen lijken de vijver en het park te draaien, terwijl het park juist een kalme oase in de drukke wereldstad is. Van dat drukke Parijs zelf is niet veel te zien, maar de atmosfeer van Papes schilderij is overduidelijk zuidelijk en zonnig.

Bassin rond

Bezoekers bij de trap in het Prinsenhof te Delft waar Willem van Oranje is vermoord door Balthasar Gerards op 10 juli 1584.

'Gezigt op de trap, op welke Willem Ie werd doodgeschoten te Delft, den 10 July 1584'

Beschildering in blauw met oranje-bruine rand. Versierd met een vaas met waaiervormig gerangschikte varens.

Schotel met waaier- of pauwenverendecor

Adolf le Comte

G. van Heijenoort

Met de nieuwe types: het Berbas met het Reflet Métallique en het Jacoba-aardewerk speelde Adolf le Comte in op de nieuwe productiemogelijkheden. 
Hiervan bleef de productie echter een nevenactiviteit naast de productie van Blauw-Delfts en traditioneel aardewerk. 
Bij de nieuwe types stond het ambachtelijke aspect voorop. 
Zowel het vormen van de voorwerpen als het beschilderen gebeurde handmatig. 
Het derde vernieuwde product, het Porselein-Biscuit, is anders van karakter dan het Berbas en Jacoba-aardewerk. 
Het werd rond 1900 ontwikkeld en in 1902 geïntroduceerd op de Eerste Internationale Tentoonstelling van Moderne Decoratieve Kunst in Turijn waar de kritieken lovend waren. 
Desondanks werd deze productie nooit echt populair bij het grote publiek en werd de fabricage dan ook na enkele jaren gestaakt. 
Het product bestaat uit een mat, ongeglazuurd porselein dat is versierd met een ingegrifte abstracte decoratie gecombineerd met slibvlakjes in blauw, groen, rood of zwart. 
De lijnen zijn opgevuld met goud. Le Comte was ook nu verantwoordelijk voor het ontwerpen van de decors en de modellen. 
Het assortiment bestaat voornamelijk uit vazen, aangevuld met een enkele tegel of pendule. 
De keuze voor het vervaardigen van porselein kwam deels voort uit het streven de kwaliteit te verbeteren en poreusheid tegen te gaan. 
Ook zal het een concurrerende reactie zijn geweest op het zo populaire eierschaalporselein van de Haagse plateelbakkerij Rozenburg. 
Het ongeglazuurde porselein was voor gebruik echter niet geschikt omdat het vuil aantrok. 
De binnenkant van het gebruiksgoed werd daarom voorzien van een transparant glazuur. 
Deze vaas die aan de binnenkant is geglazuurd, is een voorbeeld van deze Porselein-Biscuit productie. 
De ingegrifte symmetrische decoratie bestaat uit gestileerde florale motieven van met goud ingekleurde lijnen en groen porseleinslib.

Johannes Theodora Maria Visser

Met de nieuwe types: het Berbas met het Reflet Métallique en het Jacoba-aardewerk speelde Adolf le Comte in op de nieuwe productiemogelijkheden. Hiervan bleef de productie echter een nevenactiviteit naast de productie van Blauw-Delfts en traditioneel aardewerk. Bij de nieuwe types stond het ambachtelijke aspect voorop. Zowel het vormen van de voorwerpen als het beschilderen gebeurde handmatig. 
Het derde vernieuwde product, het Porselein-Biscuit, is anders van karakter dan het Berbas en Jacoba-aardewerk. Het werd rond 1900 ontwikkeld en in 1902 geïntroduceerd op de Eerste Internationale Tentoonstelling van Moderne Decoratieve Kunst in Turijn waar de kritieken lovend waren. Desondanks werd deze productie nooit echt populair bij het grote publiek en werd de fabricage dan ook na enkele jaren gestaakt. 
Het product bestaat uit een mat, ongeglazuurd porselein dat is versierd met een ingegrifte abstracte decoratie gecombineerd met slibvlakjes in blauw, groen, rood of zwart. De lijnen zijn opgevuld met goud. Le Comte was ook nu verantwoordelijk voor het ontwerpen van de decors en de modellen. Het assortiment bestaat voornamelijk uit vazen, aangevuld met een enkele tegel of pendule. De keuze voor het vervaardigen van porselein kwam deels voort uit het streven de kwaliteit te verbeteren en poreusheid tegen te gaan. Ook zal het een concurrerende reactie zijn geweest op het zo populaire eierschaalporselein van de Haagse plateelbakkerij Rozenburg. 
Het ongeglazuurde porselein was voor gebruik echter niet geschikt omdat het vuil aantrok. De binnenkant van het gebruiksgoed werd daarom voorzien van een transparant glazuur. Deze vaas die aan de binnenkant is geglazuurd, is een voorbeeld van deze Porselein-Biscuit productie. De ingegrifte symmetrische decoratie bestaat uit gestileerde florale motieven van met goud ingekleurde lijnen en groen porseleinslib.

Anoniem

Beeld van gekruisigde Christus met lendendoek, houten kruis van latere datum. 
Tekst op bovenste kruisarm INRI = Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum (Jezus, de Nazareeër, de Koning der Joden).

Crucifix

Huwelijksbord Willem Wijnmaal en Maria Gronedaal 1843

Toonder Studio's

Arretje Nof en de ontvoerde baljuw, deel 3 (van een serie van 8)

'Arretje Nof en de ontvoerde baljuw'

Maggi Giles

'Findow School Road'

Jan Schoonhoven

Zes dicht naast elkaar geplaatste stroken, bestaande uit korte, met weinig tussenruimte onder elkaar geplaatste horizontale lijnen. Over de gehele lengte van elk van deze stroken lopen links en rechts van het midden twee vertikale lijnen.

T78-90

Hugo Tutein Nolthenius

Rijk van Lavieren

berglandschap met bomen

De Metaale Pot

Lambertus Woutersz. van Eenhoorn

Margaretha Teckman

Beeldje in de vorm van een gevlekte hond met geopende bek en een gele halsband met een ring. De hond zit op de achterpoten op een ovalen grond. Het geheel is geplaatst op een rechthoekig voetstuk.

Plastiek in de vorm van een zittende gevlekte hond

Een koets geparkeerd voor de ingang naar het Prinsenhof

Peter Odijk

Portret van Catharina Maria Holterman

Portret van Catharina Maria Holterman

Jan Rot

Twee smalle figuren, opgebouwd uit koperen draden, breed uitwaaierend aan de uiteinden van de armen (als vleugels). De ruimtes tussen de draden zijn opgevuld met gips.

Dubbelfiguur

De gewelfde schotels en de convex-conische kommen hebben een standring. De schotel heeft, binnen een enkele cirkel, een decor van een bloeiende plant. De wand heeft een decor van gras, bloeiende planten, vlinders en drie bloemen waarin zich uivormige cartouches met decors van een bloeiende plant bevinden. De kom is op het plat versierd met een bloeiende plant binnen een enkele cirkel. De buitenwand heeft een decor van gras, bloeiende planten, vlinders en drie bloemen waarin zich uivormige cartouches met decors van een bloeiende plant bevinden.

Krisstyaen Krinssen van Borselen

Verguld doosje voor het Heilige oliesel

Set kommen en lepels met ‘ling long’ decor

De Grieksche A

Jacob van der Kool

De scène op deze Delftse schotel verbeeldt een Chinees verhaal van een jongen, die in een pot met water is gevallen. Zijn vriend Sïmâ Guäng redt hem van de verdrinkingsdood door de pot met stenen kapot te gooien. Sïmâ Guäng (1019-1086) groeit op tot staatsman en historicus tijdens de Chinese Song-Dynastie. Het Chinese verhaal is door De Grieksche A uitgevoerd in de Japanse Kakiemon-stijl.

Schotel met het verhaal van Sïmâ Guäng

Adrianus Kocx

Op de vier zijden, de schouder en bovenop het deksel zijn symbolen en bloemenvazen afgebeeld.

Kroonzugtig voorspook van den Engelschen Geweldenaer, Olivier Kromwel. Levendigh vertoont binnen Londen, in het verbannen des Parlements, op den lesten van April, des Jaers 1653.

Truus Nienhuis

Enigszins Delft VIII

Leon Senf

Aan het einde van de negentiende eeuw bewerkstelligde tsaar Nicolaas II van Rusland (1868-1918) dat conflicten tussen volkeren door middel van arbitrage worden opgelost. 
Over deze kwestie werd in 1899 te Den Haag de eerste internationale conferentie gehouden. 
Hierbij werd besloten het nog op te richten Internationale Hof van Justitie en het Hof van Arbitrage in deze stad te vestigen. 
De Franse architect L.M. Cordonnier kreeg de opdracht een gebouw hiervoor te ontwerpen. 
Hij werkte daarbij samen met prof.ir. J.A.G. van der Steur. 
In 1913 werd de bouw voltooid van 'Het Vredespaleis' zoals dit bouwwerk al spoedig in de volksmond werd genoemd. 
De bouw werd mede mogelijk gemaakt door een genereuze schenking van de Amerikaanse filantroop Andrew Carnegie. 
Alle naties droegen bij door kunst- en kunstnijverheid objecten te schenken, hetgeen de samenwerking tussen de landen symboliseert. 
De decoratie van deze 'tempel voor de vrede' werd uitgevoerd door diverse kunstindustriele bedrijven waaronder Brouwers aardewerkfabriek Leiderdorp, De Porceleyne Fles en meubelbedrijf H. Pander en Zonen uit Den Haag. 
De leiding was in handen van de Haagse architect en decorateur Herman Rosse (1887-1965). 
Een schenking van de Nederlandse regering bestond uit de zeven glas-in-lood ramen boven de hoofdtrap. 
De opdracht tot vervaardiging werd verstrekt aan het atelier van Jan Schouten (1852-1937) die de opdracht doorspeelde aan Adolf le Comte. 
De zeven grote ramen bestaan uit een rond venster met hieronder een dubbel boograam en een titelraam. 
Volgens een verklaring van Le Comte symboliseren de afbeeldingen op deze ramen enerzijds de zegeningen van de Vrede, anderzijds de Oorlog en de hieruit voortvloeiende Dood met alle gevolgen van dien. 
Het ronde venster boven het middelste raam 'Pax in Terris' (Vrede op aarde), toont een zittende vrouwenfiguur met een muts op het hoofd. 
De armen houdt zij gestrekt aan weerszijden van haar lichaam. 
Deze zittende vrouw vertoont sterke overeenkomsten met de vrouw op deze schotel, die wordt geflankeerd door de personificaties van De Vrede en Justitia. Ongetwijfeld verwijst het opschrift 'Anno 1913 pax in terras' eveneens naar de voorstelling op dit roosvenster in het Vredespaleis.

Herinneringsschotel ter gelegenheid van de opening van het Vredespaleis

Jan Snoeck

Erepenning FME voor 150-jarig bestaan Kipp & zonen?

1e prijs Genootschap Geestesbeschaving behaald in toneelwedstrijd van Vereniging Thalia te Helmond, 1909

Een serie van acht borden met scenes uit de tabakshandel van de Hollandse tabakshandel uit de tweede helft van de zeventiende eeuw. Om het tafereel een toepasselijke tekst en een nummer en daar omheen een rijkversierde rand van bloem- en bladmotieven De acht borden maken deel uit van een serie van twaalf stuks, welke compleet aanwezig is in het Victoria and Albert Museum in Londen. Daar werden ze in 1907 aangeboden door J.H. Fitzhenry Esq. Deze borden zijn echter niet gesigneerd. De teksten wijken in onderdelen iets af. 
 
 
Tekst op dit met 12 genummerde bord: 
"De drank van suivre thee die wij hier warm genieten 
moet vrienden van de koop vermaaklijk overschieten"

'De dranck Van Suijvere tee die Wij Hier Warm genieten Moet Vrienden Vande koop 
Vermaeckelijck OverSchijeten'

Ernst Ludwig Creite

Frans Hogenberg

Vergrote niet geheel nauwkeurige 18de eeuwse navolging van prent van Frans Hogenberg van de aanslag op Willem van Oranje door Balhasar Gerards. 
onderschrift 'Balthasar Serac, erschiest Graffen von Nassau Prinzen van Oranien'

'Balthasar Serac, erschiest Graffen von Nassau Prinzen van Oranien'

Bord van Nederlandse majolica, aan de voorzijde beschilderd met Madonna en Christus omgeven door een zogenaamde nissenrand. 
De verering van Maria en heilgen in het openbaar was onmogelijk sinds het Hervormde geloof de staatsgodsdienst was geworden. Velen bleven echter trouw aan de Rooms Katholieke kerk en zolang dit niet openlijk werd gedaan, liet de overheid dit veelal oogluikend toe. Er zijn ook kleine bordjes en papkommen met Madonna en Kind bekend.

Bord met Madonna en Kind

Lint met de tekst 'Evangelische Maatschappij'

Jurrien Adrianus Burghoorn

In 1904 werd H.W. Mauser aangesteld als technisch directeur van de fabriek. 
Dit was het begin van een periode vol technische experimenten waaruit onder andere de sectieltechniek en Porselein-Biscuit voortvloeiden. 
Tevens werd de aanzet gegeven tot het opzetten van een aparte afdeling voor bouwkeramiek. 
Rond hetzelfde jaar maakte Mauser een begin met het bestuderen van keramiek uit het Nabije en Midden Oosten. 
Samen met Leon Senf bezocht hij musea met belangrijke collecties Islamitische keramiek in Parijs en Berlijn. 
De schilder W.D. Oosterloo (dienstverband 1895-1948) kreeg de opdracht het effect van de oude techniek zo dicht mogelijk te benaderen door minutieuze bestudering van oude scherven. 
De eerste experimenten startten in oktober 1909 met als resultaat een aantal typen Nieuw Delfts, namelijk het Oud-Perzisch, het Nieuw-Perzisch en het Luster. 
Deze vernieuwde producten werden kort na elkaar vervaardigd, waarbij dezelfde basistechnieken werden toegepast. 
Een half jaar na het begin van de experimenten werd de eerste collectie gepresenteerd in de verkoopruimte van firma M.A. Reckers in Rotterdam. 
De officiële presentatie vond plaats in de rotonde van het toenmalige Kunstnijverheidmuseum in Haarlem. 
De hier afgebeelde kom behoort tot het zogenoemde Oud-Perzisch. 
De decors zijn uitgevoerd in de kleuren rood, blauw en groen op een wit fond. 
De kleur rood is de onderscheidende factor met het hierna beschreven Nieuw-Perzisch. 
De voorstellingen bestaan uit bloemen zoals anjers, tulpen en andere bolgewassen of het 'saz'blad. 
Deze motieven werden bij De Porceleyne Fles getrouw gekopieerd waarbij vooral het Turkse 'Iznik III' aardewerk (circa 1555-1700) tot voorbeeld heeft gediend. 
Dit aardewerk toont de karakteristieke kleuren blauw, turkoois en rood op een fijne witte sliblaag, bedekt met een kleurloos glazuur.

De Witte Ster

Confituurset

Halfcirkelvormig huisaltaar met in het midden de schedelplaats met aan weerszijden voetstukken van beelden. Op het altaar zeven panelen met scènes uit het lijden van Christus. Op de bovenkant de kruisdraging en passiewerktuigen (arma christi). De rand aan de onderkant is versierd met bladmotieven.

Seeckere Missive uyt Londen van den 24 May 1641. nopende de Iustitie van Milord Depute.

Enigszins Delft VII

atelier A.N. de Lint

Berchtesgaden

Rivierlandschap met twee aangemeerde sloepen

Henricus Arnoldus Piccardt

De Porceleyne Fles

In 1804 verkoopt Dirck Harlees de plateelfabriek aan Henricus Arnoldus Piccardt. Harlees gaat hierbij tevens de verplichting aan Piccardt gedurende een periode van twee jaar wegwijs te maken in het plateelbakkersvak. 
Om concurrentie vanuit zowel het binnen- als buitenland het hoofd te bieden, ontwikkelde Piccardt een nieuwe techniek om een harder soort aardewerk te fabriceren. 
In vergelijking met de bestaande Delftse faience was dit een sterkere en goedkopere keramieksoort met een witte scherf. 
Hiermee werd getracht het Engelse roomkleurige aardewerk, het zogenaamde creamware van met name Josiah Wedgwood (1730-1795) te imiteren. 
Dit creamware werd al vanaf het midden van de achttiende eeuw geïmporteerd en vormde een serieuze bedreiging voor de Delftse markt. 
Piccardt reisde naar Engeland om het productieproces nader te bestuderen. 
In 1811 ging hij een compagnieschap aan met een zekere Herman Bezoet de Bie om 'te exerceeren de fabricq van Delftsch en Engelsch aardewerk', voor een periode van twaalf jaar. 
Twee jaar later werd deze overeenkomst ontbonden. 
Piccardt doet opnieuw een poging tot een samenwerkingsverband. 
Dit keer met de graveur Leonardus Schweickhardt die zich bezig zal houden met het 'drukken op aardewerk'. 
Alle moeite werd uiteindelijk beloond; voor bevredigende resultaten ontving hij diverse prijzen en eervolle vermeldingen. 
 
De cilindrische apothekerspot of albarello is voorzien van een korte nek en een lage ingesnoerde voet. De voorkant van de pot is beschilderd met het opschrift "MANNA.CALIBR", dat wordt omgeven door een bloemenkrans aan de onderkant bijeen gehouden door en strik.

De schilderstijl van deze kom wordt Nevers blauw genoemd. Deze manier van decoreren, waarbij lichte kleuren op een donkerblauwe ondergrond worden geschilderd, is ontstaan in de Franse stad Nevers. De Delftse keramiekschilders combineren deze Franse techniek met populaire Chinese decoraties, zoals de perzik en de olifant.

Richard Roland Holst

NV De Sphinx v/h Petrus Regout & Co

NOF Calvé-Delft mayonaisekom

Cornelis Tulk

Cornelis Tulk (1803-1893) begint bij De Porceleyne Fles als jongetje van 10 jaar, niet ongebruikelijk in die tijd. Voor deze theepot is witbakkende klei gebruikt met een doorzichtig loodglazuur. Hierdoor wordt het witte tinglazuur van het traditionele Delftse aardewerk overbodig.

Theepot met 'Tulk-zonnebloemmotief'

Arretje Nof en de schrik der zwijgzee, deel 2 (van een serie van 8)

'Arretje Nof en de schrik der zwijgzee'

Pier Pander

Koninklijke Begeer [Voorschoten]

1e prijs Kinderoptocht 31.8.1920

De Roos

De met standring uitgevoerde, verdiepte schotel heeft een licht geakkouleerde rand. De voorkant is in het plat beschilderd met een Kangxi-decor. Dit decor bestaat uit het mytische wezen Kylin en de vogel Fong-Hoang in een landschap. De overgang van het plat naar de rand wordt gemarkeerd door een band met vier fabelachtige dieren en vogels. Op d erand zijn zes cartouches met vlinders, gescheiden door bloemen.

Bord, met standring, over het hele bord beschilderd met een Italianiserend havengezicht

De tweede groep die tot het Nieuw Delfts behoort is het Nieuw-Perzisch dat is geïnspireerd op Syrische en Iranese keramiek uit de zeventiende eeuw. Kenmerkend voor dit Islamitische product zijn de kleuren blauw en groen op een wit fond onder een doorzichtig, kleurloos glazuur. 
Hiernaast werd ook gebruik gemaakt van een karakteristiek turkooize, doorzichtig glazuur waaronder de zwarte tekening direct op de lichtgrijze scherf werd aangebracht. 
Dit laatste inspireerde De Porceleyne Fles tot het maken van de groene, dekkende glazuurlaag die een enkele keer kobaltblauw was. 
De beschildering van de voorwerpen is eenvoudig. 
De decoratie van flessen en kleine vazen bestaat voornamelijk uit geometrische en florale motieven in banden of compartimenten. 
De patronen op kleine borden worden vanuit het midden opgebouwd en waaieren als bloemen uit. 
De grote vazen en borden tenslotte zijn voorzien van een hoofdmotief van een hert of een vogel tussen rankwerk. 
Ondanks de overeenkomsten zijn de voorbeelden niet slaafs gekopieerd maar zijn de repeterende geometrische ornamenten en slingerende plantenranken eerder geïmiteerd. 
Bij vroege voorbeelden werd niet alleen gebruik gemaakt van doorzichtig turkooiskleurig glazuur, maar ook van kleurloos transparant glazuur. 
Om de kleuren wat op te lichten, gebruikte De Porceleyne Fles licht- en donkerblauw in plaats van de combinatie donkerblauw en zwart zoals bij de Oriëntaalse voorbeelden. 
Het oppervlak van de vazen, kannetjes en kommen van De Porceleyne Fles is veelal verdeeld in rechthoekige vlakken of ruitpatronen die zijn opgevuld met kleine spiralen of gestileerde fantasiebloemen in een alles bedekkend patroon (horror vacui). 
Verder werden herten afgebeeld en vissen in scholen of paarsgewijs.

Enigszins Delft V

Flip Hamers

Reclamebord 'Calvé-kwaliteit de zuinigste de beste!' met Annemie

Reclamebord 'Calvé-kwaliteit de zuinigste de beste!' met Annemie

Laat middeleeuws handschrift, waarvan er in de talrijke Delftse kloostergemeenschappen vele vervaardigd zijn. Zij werden niet alleen voor eigen gebruik als gebeden- of getijdenboek gebruikt, maar vormden, vooral na de kloostervernieuwing op het eind van de 14de eeuw onder invloed van de Broeders van het Gemene Leven, een belangrijke bron van inkomsten voor de betreffende kloostergemeenschappen. 
Dit handschrift is een gebedenboekje en bevat een kleine bloemlezing uit het brevier. Dat het voor een vrouwenklooster was bestemd mag worden afgeleid uit het feit dat het niet in de oorspronkelijke Latijnse tekst, maar in het Middelnederlands is geschreven. De bladen hebben fraai gedecoreerd randwerk, hoofdzakelijk in rood, blauw, groen en violette kleuren. en zijn gedeeltelijk met goud verhoogd. Verschillende zijn uitgevoerd met rijk bewerkte kapitalen. Drie kapitalen bevatten kleine op de tekst slaande miniaturen nl.; op het titelblad voor de Getijden van de Heilige Maagd een afbeelding van Maria met Christus, staande op de maansikkel; op het titelblad voor de Getijden van het Heilige Kruis, een voorstelling van het Heilige Misoffer, Christus staande in het graf met de gesel in de hand met daarachter verschilllende passiewerktuigen en op het titelblad voor de zeven Boetpsalmen de knielende koning David met de harp. 
Het hoofdmotief van het randwerk bestaat uit gestileerde distelbladen waartussen, ter afwisseling, fabeldieren en engelen zijn aangebracht.

Getijdenboek met vijf bijbelfragmenten

Enigszins Delft IV

Bram Zwartjens

Brug - Water - Licht

Gea Karhof

Touched by History II - hemeltegels

De doorkijk vergunt de beschouwer een blik op de huizen aan de Oude Delft. Ofschoon de Boterbrug zoals zij thans is een grote metamorfose heeft ondergaan, enkele dingen als de gevel links vooraan en de open ruimte rechts doen ons toch deze brug direct herkennen. Eén der gebouwen rechts, grenzend aan de Oude Delft, is geheel verdwenen. Nu bevindt zich daar de tuin van het Meisjeshuis met het bekende ijzeren hek (Oude Delft 116).

De Boterbrug te Delft

Vrouwenfiguur in jurk met grote opstaande kraag. Links op de prent waaiervormige, lisachtige halve bloem.

Lisdod

Bobbejak schenkkan met deksel

Het licht gecontourneerd theekommetje is omgekeerd conisch van vorm en heeft een licht uitstaande rand en een standring. Het kommetje heeft, binnen dubbele cirkel, een decor van eenbloem. Langs de rand loopt een band met servetwerk. De buitenwand is gedecoreerd met vier bladvormige cartouches met alternerende bloemenranken.

Fijnschrijver wijnkoperij Evert Hellebrekers

Albertus Willem Wijkniet

Beschrijving van het (kunst)werk: Paarden in verschillende kleuren op een ondergrond van bont gekleurde vlakken. 
Op de achterkant op het houten frame staat de naam A.W. Wijkniet, de titel 'Kudde wilde paarden' en een prijs f 750,- geschreven. 
Daarnaast staat er een stempel van A.W. Wijkniet met het adres Sperwerlaan 8, Den Haag.

Kudde wilde paarden

Jacobus Harlees

Tot het assortiment van Jacobus Harlees behoren eveneens deze balustervormige, achthoekige dekselvaas die aan de voorkant beschilderd is met tussen twee banden gevat bloemwerk en een door schubben omgeven florale decoratie. De beschildering is omgrensd door een in reliëf uitgevoerde rand van S- en C-voluten. De gewelfde deksel is voorzien van een grillig gevormde knop. Bij deze dekselvaas ontbreekt het rococo-ornament in de cartouche. Des te nadrukkelijker is deze stijlvorm vertegenwoordigd in de knopvorm van de deksel. 
 
In tal van verschijningsvormen werd dit type vazen in Delft op de markt gebracht. Gedraaid of gevormd en al dan niet met een in blauw of polychrome beschildering had de klant een ruime keuze in gedekselde vazen. Dergelijk siergoed wordt in menige boedelbeschrijving of andersoortige documenten vermeld. Er is dan sprake van een drie- dan wel vijf- en soms oplopend tot zeventiendelig kaststel, waarvan dit type vazen deel uitmaakte.

Button Delft 750 jaar muziekmakerij 't zooitje

In 1804 verkoopt Dirck Harlees de plateelfabriek aan Henricus Arnoldus Piccardt. Harlees gaat hierbij tevens de verplichting aan Piccardt gedurende een periode van twee jaar wegwijs te maken in het plateelbakkersvak. Om concurrentie vanuit zowel het binnen- als buitenland het hoofd te bieden, ontwikkelde Piccardt een nieuwe techniek om een harder soort aardewerk te fabriceren. In vergelijking met de bestaande Delftse faience was dit een sterkere en goedkopere keramieksoort met een witte scherf. Hiermee werd getracht het Engelse roomkleurige aardewerk, het zogenaamde creamware van met name Josiah Wedgwood (1730-1795) te imiteren. Dit creamware werd al vanaf het midden van de achttiende eeuw geïmporteerd en vormde een serieuze bedreiging voor de Delftse markt. 
Piccardt reisde naar Engeland om het productieproces nader te bestuderen. In 1811 ging hij een compagnieschap aan met een zekere Herman Bezoet de Bie om 'te exerceeren de fabricq van Delftsch en Engelsch aardewerk', voor een periode van twaalf jaar. Twee jaar later werd deze overeenkomst ontbonden. Piccardt doet opnieuw een poging tot een samenwerkingsverband. Dit keer met de graveur Leonardus Schweickhardt die zich bezig zal houden met het 'drukken op aardewerk'. Alle moeite werd uiteindelijk beloond; voor bevredigende resultaten ontving hij diverse prijzen en eervolle vermeldingen. 
Het bord met standring toont een Oosterse decoratie van drie figuren op een terras in een tuinachtige omgeving met exotische bomen. Rechts is een pagode-achtig bouwsel afgebeeld. Bij het aanbrengen van de decoratie is geen rekening gehouden met de overgang van het middendeel naar de rand. 
De beschildering van dit bord is vrijwel identiek aan de schotel uit de periode van Jacobus Harlees.

beeld van Hoteï

Jhr. G.H.A. van Kinschot

Wilhelmina der Nederlanden

Gegoten sleutel

David Finsonius

Geboren 2 december 1610 te Delft, (zoon van Jan Thierens Jacobszoon en Suzanna van Velthoven), huwde te Bruinisse op18 november 1636 (ondertrouw te Delft 1 november 1636) Adriana van Haertstein (dochter van Joncker Paulus van Haertstein, ridder, burgemeester van Steenbergen den diens vrouw Soetha van Hertsbeeke?) 
Jacob stierf te Delft 1 mei, begraven 4 mei 1664 in de Nieuwe Kerk. Hij was medicinae doctor te Delft, vertrok in dezelfde positie begin 1648 naar Brazilië, in dienst van de West Indische Compagnie. In 1652 en 1653 schepen van Mauritsstad aldaar. Na zijn terugkeer in het vaderland en het overlijden van zijn echtgenote Adriana Haertstein hertrouwde hij te Delft, op 12 juli 1656 (ondertrouw 24 juni 1656) met Catharina van Lodesteyn Arendsdochter weduwe van Adriaan Hoppesteyn. Zij stierf 2 juni 1679 te Delft, begraven 5 juni op het Choor van de Nieuwe Kerk. Dit huwelijk was kinderloos. 
Dr. Jacob Thierens woonde te Delft aan de Koornmarkt tegenover het Gasthuis. Uit het eerste huwelijk 5 kinderen: Paulus, Jan, Jacob (jong gestorven), Soetha, Jacob.

Een Delftse faience glazenkoeler.

Object details

Any comments?

Explore our collection

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

View

About us

Address

Opening times

Stay in touch

Een Delftse faience glazenkoeler.

Object details

Any comments?

Explore our collection

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

View

About us

Address

Opening times

Sign up to our newsletter

Stay in touch