Vandaag zijn we open van 11.00 tot 17.00 uur.

Plan je bezoek

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

onbekend

Kraantjeskan in de vorm van een op een bank zittende dame op een tweetrapsgewijs verhoogd voetstuk met licht geschulpte wanden. Onder het afneembaar hoofddeksel bevindt zich een vulgat. Aan de voorkant op het voetstuk bevindt zich een kraan. 
 
De dame draagt een japon met een strooipatroon van ranken met gele, oranjerode en mangaankleurige bloemen, afgebiesd met een sierrand van oranje bessen. Het bijpassende jak is gedecoreerd met een blauw rankenpatroon. Haar hals is bedekt met een blauwe schakelband. Op het hoofd een platte gele hoed met sierrand. 
Het opgebonden haar wordt aan weerszijden van het achterhoofd bijeengehouden door blauwwitte ronde band. Ze draagt gele schoentjes. De ogen, neusgaten, mond en oren zijn met kleur aangegeven. Haar rechterhand hield misschien een glaasje vast, haar linkerhand ligt tegen haar linkerknie. 
De bank heeft een geel dek en een massief onderstel wat is geaccentueerd met gele lijnen. Het voetstuk heeft mangane randen en aan de voorzijde aan harpvormige opening geflankeerd door acanthusblad. De achterzijde van het voetstuk is ongedecoreerd.

Kraantjeskan in de vorm van een zittende dame

Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Willem van Oranje

Bij Museum Prinsenhof Delft vertellen we verhalen aan de hand van 3 thema’s die onmisbaar zijn in Delft: Willem van Oranje, Delfts Blauw en Delftse Meesters. Daarnaast inspireert het museum met wisselende tentoonstellingen. En met projecten zoals de Delftse Blik. We willen dat iedere bezoeker zich herkent én welkom voelt. Het museum is een voormalig klooster en werd gebruikt als hof van Willem van Oranje. Het gebouw staat in de top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg.

Over het museum

Van 18 oktober 2024 t/m 5 januari 2025 pakt Museum Prinsenhof Delft uit met de tentoonstelling De KunstParade. Verrassend – Kleurrijk – Hedendaags. Een omvangrijke selectie kunstwerken, van gevestigde en opkomende kunstenaars die een bijzondere band met Delft hebben, is voor het eerst samen te zien. In de feestelijk vormgegeven tentoonstelling geven 38 grote installaties, objecten, schilderijen en tekeningen een kijkje in de nieuwe beeldende kracht die de stad voortbrengt. De KunstParade strooit de werken als confetti over de museumzalen en ver daarbuiten én verrast keer op keer. Deze laatste tentoonstelling voor de tijdelijke sluit van het museum voor een grootschalige verbouwing, is een mooie opmaat naar het ‘nieuwe’ museum waarin er meer ruimte is voor kunst uit de 20ste en 21ste eeuw.

De KunstParade

Henk Tieman

De Porceleyne Fles - Royal Delft

De groei

Herman Frederik Carel ten Kate

Bijbelles in de kapel van het Prinsenhof

Nederlandsche Oliefabriek 

40-jarig jubileumboek Oliefabrieken Calvé-Delft

Beeld of balkdrager voorstellende een heilige diaken

Blik Delfia braadolie / minjak goreng

Blik, produktverpakking voor Delfia braadolie / minjak goreng

Het schoteltje heeft een standring, een licht oplopende rand en een stuitrandje op het plat. Het kommetje is licht concaaf-conisch van vorm en heeft een standring. Het schoteltje heeft op het plat een centraal floraalmotief met daaromheen een decor van bloesemtakken, een spelend zotje en een oosterse dame, een zogenoemde 'lange Lijs', gezeten op een rots. Langs de rand loopt een band met swastikavormig servetwerk. De buitenwand heeft een decor van boeddhistische symbolen. Het kommetje heeft op het plat, binnen een dubbele cirkel, een decor van een rots met gras. Langs de rand loopt een band met swastikavormig servetwerk. De buitenwand is gedecoreerd met een treurwilg, een zotje en een lange Lijs.

Gepolychromeerd houten beeld van Hanuman, overhoeks staande op een voetstuk met zwart en gouden wolkenmotief, zijn apenvoeten van elkaar en de knieën gebogen. Hij heeft de armen gebogen en de handen in de zij. De aap heeft aan zijn rechterhand een lange gebogen duimnagel. Zijn lichaam is lichtblauw gekleurd, terwijl op armen en benen en in de oksels zwarte haartjes zijn weergegeven. 
Zijn korte broek is rood met in verguldsel een Chinees siermotief. Verder heeft hij een schouderbedekking met franje, vergulde sieraden: halsketting, waardigheidsteken en een gordel, met in een driehoek twee banen over de dijen. Van de korte dodot zijn plooien zichtbaar tussen de voeten, achter en op zij van de figuur. Zijn staart houdt hij sierlijk in drie bochten, die eindigen in een vergulde knop, omhoog. De figuur is moeilijk te identificeren, daar hij de blauwe kleur van Nila heeft maar de lange duimnagel van Hanoman, die gewoonlijk als een witte aap wordt voorgesteld met een geblokte dodot, ten teken dat hij kan vliegen.

Gepolychromeerd houten beeld van Hanuman

Op 10 juli 1584, wordt in het Prinsenhof Willem van Oranje doodgeschoten. De kogelgaten die achterblijven in de muur, herinneren nog elke dag aan deze tragische en cruciale gebeurtenis uit de Nederlandse geschiedenis. In Museum Prinsenhof Delft ervaar je het verhaal van prins Willem van Oranje in Delft. Wat zijn komst betekende voor de stad en hoe hij en zijn nakomelingen het fundament van dit land legden. In het Prinsenhof loop je door de vertrekken waar Willem van Oranje en zijn familieleden verbleven, en sta je oog in oog met de kogelgaten.

Delft en Willem van Oranje (1533-1584) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wie is deze sleutelfiguur uit de Nederlandse geschiedenis? Ontdek hier de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven, van zijn geboorte tot aan zijn dood in het Prinsenhof. 

Wie was Willem van Oranje?

Speld met het wapen van Zuid-Holland

Ernst Witkamp

Roeloffzen & Hübner

Diploma, gouden medaille toegekend aan de Nederlandsche Oliefabriek voor hun tafeloliën ingezonden op de Tentoonstelling van Voedingsmiddelen te Amsterdam in 1887.

Diploma, gouden medaille toegekend aan de Nederlandsche Oliefabriek voor hun tafeloliën ingezonden op de Tentoonstelling van Voedingsmiddelen te Amsterdam in 1887

Sluit op zondagmiddag aan bij de gratis instaprondleiding en ontdek het museum.

Instaprondleiding

Heb je een vraag? Neemt gerust contact met ons op, we helpen je graag.

Contact

Opvallend bij deze terrine zijn de Hollandse waterlandschappen en het opschrift 'De Porceleyne Fles'.

Aert Verbeeck

De verovering van Maastricht in 1632 en Rijnberk in 1633

<h4>Een bijzondere locatie met een uniek verhaal. Ben je op zoek naar een sfeervolle plek om een evenement te organiseren? Je kunt bij ons terecht vanaf 50 tot maximaal 400 personen.</h4><h4>Delft is de stad waar de toekomst en het verleden samenkomen. In de historische binnenstad staat het voormalig hof van Willem van Oranje: Museum Prinsenhof Delft. Huur de sfeervolle Van der Mandelezaal in ons museum en ontvang je gasten in stijl. Natuurlijk goed te combineren met een bezoek aan het museum zelf.</h4>

Organiseer je eigen evenement in ons museum

Evenementen locatie

Reclamebord 'Geef mij maar pinda's van Calvé', proefmonster

A.E.V. Roggeveen

Op Delfts aardewerk werd in de loop der eeuwen een scala aan onderwerpen afgebeeld. Naast onder meer bijbelse- en allegorische voorstellingen schilderde men landschappelijke taferelen die bijvoorbeeld te zien zijn in de series borden met afbeeldingen van de maanden van het jaar. Andere populaire onderwerpen waren de walvisvaart en de haringvangst. Bij de productie van het Blauw-Delfts greep men terug op dergelijke voorstellingen, zo zien we bijvoorbeeld waterlandschapjes op klokken, jardinières en dekselvazen.

Jo Spier

Wittusen & Jensen A.S.

Receptenboekje 'Variasjon i menuen - opskriftbok til bruk av Delfts Salatolie'

Receptenboek 'Variasjon i menuen - opskriftbok til bruk av Delfts Salatolie'

Pieter Aertsen

Mogelijk zijpaneel van een altaarstuk met de evangelisten Johannes en Marcus. Achter een tafel met een lezenaar zit Marcus wiens symbool de leeuw links beneden op de achtergrond zichtbaar is in de vorm van een balustrade poot; op de achtergrond staat Johannes met zijn symbool, de adelaar, op de arm, rustend op het evangelie.

De evangelisten Johannes en Marcus

Erik Pape

Zwak roze vlak, één streep van linksboven naar rechtsboven in meerdere strepen naar beneden

Canal St. Martin, augustus '87

Johann Wilhelm Kaiser (I)

Edouard Taurel

Togt der Spanjaarden naar Duiveland en Schouwen

De schotel heeft een standring en een brede, schuin oplopende rand. Het plat heeft, binnen een dubbele cirkel, een decor van een veranda met hekjes en een vaas met bloemen. Op de vertreding en het plat bevinden zich blauwe, grillig gevormde cartouches met daarin aster- en chrysantranken. Tussen de cartouches bevinden zich voorstellingen van rotsen met daarboven bloemenranken. De buitenwand is gedecoreerd met drie bloesemtakken.

gegraveerd opschrift: Aan Geestesbeschaving, van J.H. Filbri 1860-14 januari-1920

Voorzittershamer 'Geestesbeschaving'

L. Schakwijk

Beschrijving van het (kunst)werk: Beeld / object in de vorm van een open envelop

Zonder titel

Herman Veldhuis

Michiel van Mierevelt

Portret van Frederik Hendrik (1584-1647), borststuk naar rechts, blootshoofd, in rijk gewaad met neervallende kraag en oranje sjerp

Portret van Frederik Hendrik

Eduard Houbolt

Delflandse duinen met zicht op waarschijnlijk Monster

Zicht op Monster

Greet van Amstel

74-31

Het theekommetje is convex-conisch van vorm en heeft een standring en een geschulpte rand. De kom is gedecoreerd met een landschap waarin een staande man, een ruiter te paard, een oude man met een stok, en een man met een waaier, die op een krab staat. Het deksel is gewelfd en heeft een ring als knop. De kom is gedecoreerd met drie oosterse figuren in een landschap.

Koninklijke Tichelaar Makkum

Rijk van Lavieren

Bomen aan een bosrand

Oude Delft, Weesbrug

Theepot met deksel. China. Het matglanzende theepotje is niet versierd.

Portret van naakte, touwtrekkende, man

Adriaen Claesz. de Grebber

Nautilusbeker

Rangonderscheidingsteken (sterren), militair groen en koperkleurig. 
 
Het betreft hier 2 militaire sterren, vastgezet op een groen, rechthoekig (hoeken 'afgerond') stukje textiel. 
 
Dit is een insigne voor een 1ste luitenant.

Majorette

Speelgoedauto Gist-Brocades

BV De Sphinx Maastricht

Het ongedateerde bord, dat is vervaardigd ter gelegenheid van de geboorte van koningin Juliana, is aan de voorkant versierd met een transferafbeelding van koningin Wilhelmina met haar dochter op de arm. Op de rand is een lauwerkrans met oranjeappels afgebeeld, met bovenin een kroon. De afbeelding is naar een gravure van P. Sonneville.

Bord t.g.v. de geboorte van koningin Juliana

De Swaen (Gouda)

Willem Jansz. Verswaen

Joachim Wttewael

Onder de naar voren uitspringende houten kroonlijst van de schoorsteenboezem werden in de 17de eeuw ook wel grote tegeltableaus aangebracht, meestal met een hoogte van 13 tegels. In de vroege 17de eeuw was weinig meer betegeld dan de kamerwand waartegen de schouw stond. Geheel betegelde kamers of tegellambriseringen kwamen pas later in zwang. 
Het uitgangspunt bij haardachterwandtableaus was symmetrie. De twee, links en rechts van de rookbaan geplaatste achterwandtableaus zijn altijd pendanten. Een volledige betegeling van de achterwand bestaat uit een paar pilasters en een pendant stel tableaus. Dit kwam ook in eerste helft 17de eeuw niet vaak voor. Naast de pilasters zijn een enkele keer opnieuw op elkaar afgestemde tableaus aangetroffen. Kamers met haardachterwandtableaus behoren tot de meer representatieve vertrekken in de woonhuizen welvarende ambachts- en kooplieden. De tableaus waarvan de herkomst is te achterhalen, zijn allen afkomstig uit burgerwoonhuizen en niet uit officiële regeringsgebouwen. 
In de 17de eeuw kwam in de schilderkunst een einde aan de gekunstelde, internationale stijl van het Maniërisme. De stijl van de achterwandtableaus veranderde echter weinig. De afbeeldingen zijn onder te brengen in vier hoofdgroepen: de oudheid, personificaties, de bijbel en de Oranjes. Op de oudste voorbeelden zijn menselijke figuren afgebeeld staande op een plavuizen of hardstenen vloer. Bij latere tableaus staan ze op een heuvelachtig grondje met een rijtje struikjes. De personificaties van 'Geloof', 'Hoop' en 'Liefde' staan altijd op grondjes en niet op plavuizen vloeren. 
Veel van dit soort tableaus zijn op de laagste horizontale tegelrij voorzien van een tekstband. Tableaus met op de onderste horizontale tegelrij een tekstvermelding tussen twee horizontale strepen zijn bekend van 1615 tot 1630. Deze zijn doorgaans wat ouder dan tableaus met tekstvermeldingen binnen een cartouche. Bij de meeste tekstbanden beslaat de tekst 1 tegel en is op flankerende tegels een rocaille geschilderd. De rest van de tegel is opgevuld met arcering of stippen tegen een egaal lichtblauwe achtergrond. 
Als modeverschijnsel verdwenen de achterwandtableaus tegen einde van het tweede kwart van de 17de eeuw. Rond het midden van de eeuw stopt het gebruik van haardachterwandtableaus. De productie van haardachterwandpilasters echter, wordt niet gestaakt, deze ontwikkelen zich op eigen wijze verder. 
 
In 1621 wordt de plateelbakkerij 'De Swaen' gesticht. Willem Jansz Oliviers, die zich enige jaren later Willem Jansz Verswaen noemt, voert het beheer over de plateelbakkerij. De bakkerij is gelieerd aan de Rotterdamse tegelbakkerij 'Den Bergh Sion' die wordt beheerd door de zwager van Verswaen, Henrick Gerritsz van den Heuvel. Vanuit het Rotterdamse bedrijf wordt de vrije vestiging van 'De Swaen' gesteund. De productie van het Goudse bedrijf bestaat vooral uit tegels, 'slaet- en cantschotelen' in vele maten en uitvoeringen, kommen, potten en zoutvaten.

Museum Nusantara, 2000 - 2013

Affiche van twee tentoonstellingen (uit eigen collectie) 'Kain Songket, Sumatraanse gouddraadweefsels' en 'De Keris Pusaka, Krissen uit Java, Sumatra, Bali en Zuid-Sulawesi', 3 mei t/m 17 augustus 1987

Dick Elffers

Harm Kamerlingh Onnes

blauwgroene rechthoekige pot, rustend op 4 pootjes, met twee oren aan ronde hals en reliëf-decoratie

Hieronymus Lapis

Afgebeeld is de Delftse familie Van der Leij. Vader Andries, moeder Geertruyda Swaan, dochters Ann (31, uit vaders eerste huwelijk met Anna van Heusden) en Hendrika (11) en de zoons Cornelis (25) en Andries Adriaan (19). 
De familie is in stemmig kleding geschilderd. Alleen Cornelis is in een fraai kostuum gestoken. Andries Adriaan werd enkele jaren later lid van de Alkmaarse vroedschap. Hij eindigde als schout aldaar. De familie bevindt zich in een eenvoudig vertrek. Hun namen zijn door de schilder in het patroon van het vloerkleed verwerkt. 
 
De japon van de moeder heeft een 'falbala' op de onderrok en een zigzaggende ruche langs de open voorpanden van de 'manteau'. Zij draagt een kapje of 'mignonne', evenals haar oudste dochter. De jongste draagt echter een grote hoed: een Engelse invloed die ook zichtbaar is in de dunne schorten. Alle drie hebben de mouwen 'en sabot'. Bij de vader en de zoons is een halsdoek op de beschreven manier geknoopt. Let bij alle drie ook op de horlogeketting of 'breloque' en de platte schoenen met grote gespen. 
De degen, in dit geval onderdeel van een militair uniform, wordt ook door de adel gedragen als teken van waardigheid. Dit gebruik is voor de bourgeoisie streng verboden.

Portret van de familie Van der Leij

Johann (Jan) Sühl

Kelkvormige eierdop met floraal decor in zes vakken, op vaste onderschotel. De onderschotel met sierrand met bloembladmotief.

Drie Posteleyne Astonne

Hendrik van Hoorn

De octagonale vloot is voorzien van figuratieve scènes en heeft twee oren in reliëf. De randen zijn geakkouleerd. Op de wand is een voorstelling van een paar onder een onder een boom, in een landschap afgebeeld in een rechthoekig paneel. De panelen worden gescheiden door ranken. Deze voorstelling herhaalt zich op het deksel en de onderschotel. De achterkant van de schotel is voorzien van een standring.

Jonas Suyderhoef

Gerard ter Borch (II)

Het beëdigen van de Vrede van Munster op 15 mei 1648, in de grote zaal of Friedenssaal van het stadhuis te Munster. De afgevaardigden staan rond een tafel en leggen met opgestoken hand de eed af. 
Onder de voorstelling Latijnse onderschrift in 3 regels: 
'Icon Exactissima, qua ad vivum exprimitur solennis conve[n]tus legatorum plenipotentariorum Hispaniarum regis Philippi IV. et ordinum generalium faederati Belgii, qui pacem perpetuam paullo ante sancitam, extraditis utrinque instrumentis, iuramento confirmarunt, Monasterii Westphaloru[m] in domo senatoria. Anno MDCXLVIII. idibus maii.'

De beëdiging van de Vrede van Munster, 15 mei 1648

eerste fabriek van de NOF

Jaap van den Ende

Verticale strepen van verschillende lengte in grijs op een witte achtergrond.De onderdelen staan op zichzelf, maar vormen tegelijkertijd ook een ordening. Jaap van den Ende herleidt met dit type werk wat zich voordoet in de natuur tot de meest wezenlijke vormen, de meest zuivere structuur. De notie ontstaat dat alles deel uitmaakt van een grote bewegende kracht.

Structure Grey (2) 72

Naga Morsarang

Studie van een naakte vrouw

Portret van oudere man met baard

Rangonderscheidingsteken (balk), voorkant militair kakigroen en zilverkleurig, achterkant groen en paarskleurig. 
 
Het betreft hier 2 militaire balken, elk vastgezet op een kakigroen, rechthoekig stukje textiel. 
 
Dit zijn insignes voor een nog niet bekende militaire rang.

Ebner, Den Haag

Portretfoto van Frans H. van Kinschot (2 jaar)

Fotoreportagebedijf N. v.d. Horst

"Mevr. Parmentier-Roorda overhandigd H.M. een prachtige pop, gebreid door meisjes van De Sleutelbloem en bestemd voor Prinses Marijke." (bron Nieuwe Leidsche Courant, 21 mei 1954)

Bezoek van H.M. de Koningin Juliana en Prins Bernhard aan Leiden, 1954

Andries van de Vijver

Het vaasvormige kannetje heeft een wijd uitstaande schenklip en een slank omhoog gebogen oor, het rust op een gewelfde voet. Voet, buik en mondrand zijn versierd met een parellijst, de onderkant van het lichaam is gedecoreerd met een rij spitse bladeren. Het oor heeft een glas gedeelte waaruit halverwege een geribbeld deel ontspruit, dat in een voluut aansluit op een aanzetstuk in de vorm van een acanthusblad. 
De voet is opgehamerd, de staande voetrand geappliceerd. Het kanlichaam is opgehamerd, de spitse bladeren zijn gedreven en geciseleerd. Het gegoten oor en aanzetstuk zijn op de kan vastgezet, de parellijsten zijn opgesoldeerd. De kan is van binnen verguld. 
Het elegant gevormde melkkannetje heeft een classicistisch model, dat in de laatste twee decennia van de achttiende eeuw geliefd is. Het model is in Engeland ontwikkeld waarbij vooral de vorm en decoratie van het slanke oor letterlijk is overgenomen van Engelse voorbeelden.

Hugo Tutein Nolthenius

Groen geglazuurde doos met deksel met aan de twee korte zijden een afbeelding van zwart paard in reliëf en op de lange zijden een olifant in reliëf. Op het deksel een oosterse mythische godin in hurkzit en met vier armen. Het rust op vier pootjes. 
Het bij het merk geschilderde T N staat voor Hugo Tutein Nolthenius (1863-1944) die samen met Harm Hendrik Kamerlingh Onnes (1893-1985) dit soort stukken maakte. 
De schilder Harm H. Kamerlingh Onnes (1893-1985) is een zoon van Catharina Augusta Tutein Nolthenius (Kitty; 1861-1936) en de schilder Menso Kamerlingh Onnes (1860-1925). Geïnspireerd door zijn buurman en oom Hugo begint Harm in 1933 met doldrieste pogingen glazuren van oosterse keramiek na te bootsen. Misschien zijn deze experimenten mede veroorzaakt door een reis van Harm in 1922-23 naar Nederlands-Indië, China en Japan. In de keuken aan de Nieuwe Plantage 30 mengen neef en oom er lustig op los, aan de hand van oude receptenboeken voor keramische glazuren. Van de glazuurproeven worden nauwkeurige aantekeningen in dagboeken gemaakt. Volgens overlevering explodeerde de keuken in het souterrain regelmatig. In de tuin van Hugo wordt zelfs een keramiekoven gebouwd naar oud model. Het modelleren van de keramische vormen gebeurt met de hand of op de draaischijf. Soms wordt er terug gegrepen op oude modellen als de Italiaanse apothekerspot. Ook tegels, met bloemen, en tableaus met voorstellingen van gezelschappen worden onder handen genomen. Harm wordt ook beïnvloed door Bart van der Leck die bevriend is met Hugo.

Groen geglazuurde doos met deksel

De vaas is balustervormig en heeft drie, uit qilin-muilen spruitende, gebogen poten, twee oren in de vorm van qilins, een concave hals en een geaccoleerde monding. Het deksel is sterk gewelfd, en heeft een knop in de vorm van een qilin met een bal onder de voorpoten. De buik en het deksel zijn versierd met opliggende, spiraalvormige varenbladmotieven. De buik heeft aan beide zijden twee elkaar deels overlappende ronde cartouches met daarin aan de ene kant een draak en een zogenoemde h?-?-vogel en aan de andere kant bloemendecors. De hals heeft, boven een cirkel van stippen, een band met meandervormige versiering. Langs de monding loopt een band met stippen met daaromheen een geaccoleerde rand.

Tekening met afgebeeld de gang van de olienoot uit Afrika tot slaolie in Nederland. Met onderschrift 'Van olienoot tot Delftsche slaolie

Ontwerptekening 'Van olienoot tot Delftsche slaolie'

C. Vrijthof

Historische trap in het Prinsenhof

Met familiewapens van Jasper van Kinschot (1553-1603) en zijn vrouw Josina Pijll (1562-1601) 
 
Jasper van Kinschot was raadsheer in het Hof van Brabant, thesaurier-generaal van prins Maurits, executeur erfenis van prins Willem van Oranje en raad in de souvereine leenhove van Brabant. Hij kwam in 1590 met zijn vrouw, met wie hij in 1578 trouwde in Bergen op Zoom, naar Den Haag. Twee jaar later, in 1592 woonde het gezin in het huis van Bronckhorst in de Korte Nobelstraat aan de noordzijde. In 1596 kocht hij Lange Vijverberg nr. 11. Rondom de wapens is de lijfspreuk van Van Kinschot weergegeven: Virtute et Constantia/Vertu et Constance/Geduerighe deucht verwint. 
Hierboven zijn drie scènes uit het apocriefe verhaal Susanna en de Oudsten afgebeeld (de badende Susanna, de berechting van Susanna en de bestraffing van de twee Oudsten) 
 
(http://www.thuisinbrabant.nl/personen/k/kinschot,-jasper-van) 
Jasper van Kinschot werd geboren op 15 oktober 1552 in Turnhout, in het toen nog ongedeel­de Brabant, als zoon van Zeger van Kinschot en Josine Roe(lo)fs. Op 20 september 1578 huwde hij in de Grote Kerk van Bergen op Zoom Josina Pijll, dochter van Nicolaas Pijll en Cornelia Boulijn. Zij was geboren op 25 januari 1562 op kasteel Wouw bij Roosendaal. Het echtpaar kreeg veertien kinderen van wie er slechts zeven de volwassen leeftijd bereikten. Na het overlijden van zijn echtgenote op 11 december 1601 hertrouwde Jasper op 17 augustus 1603 te Vlissingen met Maria de Chantraines dict Broucqsault. Uit dit huwelijk werd postuum een dochtertje geboren, dat echter na enkele maanden overleed. Jasper van Kinschot overleed op 11 december 1603 te 's-Gravenhage. 
 
In zijn prille jeugd genoot Jasper in de vrijheid Turnhout onderwijs, waarbij Latijn en Grieks, maar ook muziek en orgel- en clavecimbelspel deel uitmaakten van het programma. In 1567 ging hij naar de Universiteit van Keulen, alwaar hij bij de Jezuïeten verbleef. Nog voordat hij zijn studie voltooid had, kwam er in 1570 een bevel van Filips II aan alle onderdanen die aan vreemde universiteiten studeerden, deze te verlaten en te gaan studeren in de Universitey­ten sijner subjectie oft tot Romen. Met dispensatie van Alva bleef Jasper te Keulen tot hij baccalaurus artium was. In Dowaai behaalde hij op 20 maart 1571 de titel doctor artium. Hij bleef daar nog enkele maanden langer om de françoische tale te leren, waarna hij in augustus 1571 in Leuven rechten ging studeren. Als baccalaurus iuris ging hij tenslotte in 1574 naar Brussel om de juridische praktijk te leren. 
 
Zijn praktijkjaren begon hij te Brussel als klerk bij mr Willem van Winde, bij wie hij ook in de kost ging. Vervolgens ging hij in de leer bij zijn neef, advocaat mr Hendrick van Kinschot. Toen de functie van griffier van de Raad en Rekenkamer en het Leenhof van de Markiezen van Bergen op Zoom vacant kwam, solliciteerde Jasper hiernaar. Dat hij die functie ook daadwerkelijk kreeg, behoeft geen verbazing te wekken; de baanderheer van Merode, die namens zijn dochter Margaretha, markiezin van Bergen op Zoom, dit ambt mocht begeven, werd door Hendrick van Kinschot in al zijn zaken bijgestaan. Ongetwijfeld heeft deze laatste zijn neef aanbevolen. Na zijn aanstelling, op 8 juli 1577, vestigde Jasper zich te Bergen op Zoom bij Jan de Sage, kanunnik en deken der Grote Kerk. Hiermee begon zijn zelfstandige loopbaan én zijn betekenis voor het noorden van Brabant. Zowel in zijn persoonlijk leven als in zijn carrière ging het Jasper in deze jaren voor de wind; hij 'vrijde' en huwde vervolgens jonkvrouwe Josina Pijll, wier vader Nicolaas raad en commies van de markies van Bergen op Zoom was. 
 
In 1581 werd Jasper raad en stadhouder van de lenen van Bergen op Zoom. Spoedig echter kwamen er problemen wegens de Spaansgezindheid van de markies: in 1582 werden zijn goederen door de Staten van Brabant aan de prins van Oranje gegeven. Voor Jasper van Kinschot had deze maatregel het einde van zijn carrière kunnen betekenen. Hij ging echter over in dienst van Willem van Oranje in zijn oude functie van griffier (25 januari 1583) en kreeg korte tijd later tevens de functie van rentmeester-generaal van het Huis van Bergen op Zoom. 
 
Of hierbij van een bewuste verandering van loyaliteit -en wellicht ook van godsdienst- sprake was, blijkt niet uit Jaspers aantekeningen. Ook bleek bij deze gelegenheid dat Willem van Oranje gemakkelijk de functionarissen van zijn Spaansgezinde voorganger -ook Jaspers schoonvader Nicolaas Pijll kwam in dienst van Oranje- overnam. Had hij wellicht gebrek aan geschoolde functionarissen? Eén ding is zeker: Van Kinschot heeft, evenals zijn schoonvader, het vertrouwen van de Oranjes niet beschaamd. Dit moge blijken uit zijn verdere carrière en uit de gegevens die we bezitten over hem en zijn gezin. 
 
Al kort na zijn indiensttreden bij Oranje, werd Jasper samen met zijn schoonvader naar Antwerpen ontboden, waar zij het verzoek kregen orde op zaken te stellen in de financiën van de Oranjes. Enige tijd later werd hij, wegens het overlijden van griffier Johan Baptista Vogelsanck, tevens benoemd tot griffier van Willem van Oranje. Op last van deze laatste ging hij, aangezien Steenbergen in augustus 1583 door de vijand was ingenomen, met zijn schoon­vader en met een ingenieur naar de Ruigenhil om deze plaats te versterken en te omwallen. Deze voor Jasper waarschijnlijk zeer buitenissige opdracht schijnt hij bijzonder goed volbracht te hebben. De plaats, die later 'Willemstad' genoemd werd, eerde hem met een jaarlijks pensioen en met het peetvaderschap over één van zijn kinderen. Met zijn griffier­schap in dienst van Willem van Oranje blijkt hij eveneens het griffierschap van het huis van Buren bekleed te hebben, in dienst van Willem van Oranjes dochter Maria. In 1587 legde hij deze functie, wegens de andere drukke werkzaamheden, neer. 
 
In 1586 kreeg Maurits van Leicester toestemming in het markiezaat van Bergen op Zoom een voorziening te treffen op justitieel gebied voor die zaken waarvoor men op de Raad van Brabant te Brussel was aangewezen. Deze zaken werden vanaf die tijd behartigd door enkele door Maurits benoemde deskundigen alsmede door de leden van Maurits' eigen raad. We zien in de stukken van deze voorloper van de Raad van Brabant te 's-Gravenhage ook de naam van Jasper van Kinschot voorkomen. In september 1591, toen de Raad van Brabant te 's-Gravenhage werd opgericht, werd Jasper tot raad in dit college benoemd, terwijl hij tevens zijn functies voor prins Maurits bleef vervullen. 
 
De band die Jasper met de Oranjes had gekregen, blijkt ook uit het feit dat diverse leden van dit huis peetvader of peetmoeder van kinderen van Jasper waren. Zo was Maria van Nassau in 1589 peet van Maria van Kinschot, Maurits in 1590 van zijn naamgenoot Van Kinschot, Emilia van Nassau, zuster van Maurits, van een gelijknamig Kinschot-dochtertje in 1593 en tenslotte Louise de Coligny van Lodewijck van Kinschot in 1595. 
 
Nergens vermeldt Jasper in zijn autobiografische aantekeningen iets over zijn geloofsovertui­ging, maar mede uit bovenstaande gegevens mogen we afleiden dat hij in de jaren tachtig van de zestiende eeuw is overgegaan tot het calvinisme. 
 
Zijn Brabantse geboorte was voor zijn aanstelling in de Raad van Brabant een vereiste. Zijn collega-raadsheren waren -aanvankelijk vrijwel zonder uitzondering- geboren Brabanders. Zijn kinderen vonden hun huwelijkspartners echter ook onder de leden van Hollandse en Zeeuwse aanzienlijke families. 
 
Jasper van Kinschot, wiens lijfspreuk 'Virtute et Constantia' was, ofwel 'Geduerighe deucht verwint' was, werd aldus de stamvader van een Noordnederlandse protestantse tak van de familie Van Kinschot. 
 
Bronnen 
 
Algemeen Rijksarchief 's-Gravenhage, Familie-archief Van Kinschot, Autobiografische aantekeningen van Jasper van Kinschot (diverse handschriften). 
 
Molhuijsen P., en Kossman, F. (red.), Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek, deel 10, Leiden, 1937. 
 
Van Kinschot, C., Genealogie van het Geslacht van Schooten, later genoemd: (van) Schoyte (België) en Van Kinschot (België en Nederland), Tiel, 1910-1912. 
 
Dit artikel verscheen eerder in: J. van Oudheusden e.a. (red.), Brabantse biografieën. Levensbeschrijvingen van bekende en onbekende Noordbrabanders. Deel 1, Amsterdam/Meppel, 1992. 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 
 
Mr Jasper van Kinschot (eerst Caspar), raadsheer in het Hof van Brabant, thesaurier-generaal van Prins Maurits, executeur erfenis Prins Willem van Oranje, raad in de souvereine leenhove van Brabant 
Leefde van 15 oktober 1553 tot 1603 
·	Studeerde in Keulen rechtsgeleerdheid, vervolgens in Douay en bij de praktijk in Brussel van Hendrik van Kinschot; 
·	Bekeerde zich tot het protestantisme; kreeg 16 kinderen 
·	In 1583 werd hij Lid van de Raad van Willem van Oranje en Griffier van zijn domeinen van Nassau en van Buren 
In de winter van 1583 volgde hij Willem van Oranje naar Dordrecht en in mei 1584 naar Delft, alwaar Willem op 10 juli werd vermoord. Snel werd Jasper van Kinschot door de Staten van Holland benoemd tot Thesaurier van Prins Maurits die toen nog minderjarig was en tot griffier van de provisionele administratie van de successie van de huizen van Nassau en Buuren. Hij hield een persoonlijk gezinsboekje bij, waardoor heel wat aardige gegevens over hem en zijn gezin bekend zijn en waardoor de familierelaties duidelijk worden en eigenlijk ook bewezen worden. 
Jasper van Kinschot werd in 1593 eigenaar van een huis, een klein huis, een schuur, een boogaard en bos te Oosterhout, tezamen groot vier bunder en werd genoemd: de Blauwe Camer. Jasper maakte zich verdienstelijk voor de Oosterhoutse bevolking door interventies bij Prins Maurits, de Staten van Brabant en de Raad van State. Het dorpsbestuur verleende hem daarom in 1593 twaalf jaar vrijdom van alle dorpslasten voor zijn huis. Jaspers zoon Lodewijk verkocht de bezitting in 1627 aan Adriaan Verelst, commies-generaal van de domeinen van de prins van Oranje. In 1645 werd de Blauwe Camer eigendom van de Norbertinessen van St. Catharinadal, die het nog in bezit hadden in 1960. 
Jasper kwam in 1590 naar Den Haag en woonde in 1592 in het huis van Bronckhorst in de korte Nobelstraat aan de noordzijde. Hij kocht in 1596 Lange Vijverberg nummer 11, het Hof van Culemborg. Daar woonde hij in ieder geval in 1601. Dit huis werd door de erven verkocht in 1620 aan de Graaf van Culemborg. In de 18de eeuw kreeg het huis een ander front. 
Bij het overlijden van Josina Pijll in 1601, kwamen de prinsen in het huis aan de Lange Vijverberg 11 en waren vergezeld van de graven Willem, Ernst en Jan-Ernst van Nassau. Bij de ziekte van zijn vrouw had Jasper een tiental doctoren, enige zeer bekwame chirurgijns en zelfs twee paracelsisten of quacksalvers aan haar ziekbed geroepen. De gehele Vijverberg was na het overlijden in rouw. Prins Maurits was apart voor de uitvaart uit Brabant naar Den Haag teruggekomen met andere graven van Nassau . 
 Jasper speelde verder een grote rol in de opzet en aanpassingen van Willemstad (NBr.),de stichting van het dorp Fijnaart en van Lennep laat hem in zijn werk “de stiefzoon” optreden naast Prins Maurits.

Tafellaken met de familiewapens van Jasper van Kinschot (1553-1603) en zijn vrouw Josina Pijll (1562-1601)

Het bord heeft een schuine standring en een brede, licht oplopende rand. Het plat heeft, binnen een enkele ring, en decor van een chrysant, omgeven door vier bloeiende planten, waaronder chrysant. Op de vertreding loopt een band met daarin vier ovale cartouches met een bloempje omgeven door gestileerd bladwerk. Op de rand loopt een band met bloemenranken. De buitenrand is gedecoreerd met twee bloementakken.

De kom is gewelfd en heeft een standring. Het plat heeft een floraaldecor en de wand gestileerde versieringen. De buitenwand is gedecoreerd met bloem- en bladmotieven.

Het octagonaal gecontourneerde trekpotje is balustervormig en heeft een hol geschulpte standring, een rechte tuit, een ovaal oor en een gewelfd octagonaal deksel met een ronde knop. De buik heeft decors van een rots met bloeiende planten. De tuit en het oor zijn gedecoreerd met gestileerde wolken. Het deksel is versierd met bloemen.

Dirk Boode

Karton glas-in-loodraam Remonstrantse kerk, Dordrecht

vz: in cartouche het gekroonde stadswapen van Delft; eronder gegraveerd de naam 'JAN PERSIJN' kz: in cartouche twee kruiselings liggende pistolen door een kroon gestoken; gegraveerd: D 5 OCTOBER ANNO 1671

(draagpenning) op de schutterskoning van de Ridderlijke Confrerie

Bamboekoker met 5 hanensporen. De sporen zijn gebogen, 2-snijdend, en aan de onderzijde gekarteld. De koker bestaat uit 2 delen (houder en deksel, maar deksel ontbreekt). De houder is een bamboering met 2 verlengstukken en een inleg van wortel.

De gewelfde schotels en de convex-conische kommen hebben een standring. De schotel heeft, binnen een enkele cirkel, een decor van een bloeiende plant. De wand heeft een decor van gras, bloeiende planten, vlinders en drie bloemen waarin zich uivormige cartouches met decors van een bloeiende plant bevinden. De kom is op het plat versierd met een bloeiende plant binnen een enkele cirkel. De buitenwand heeft een decor van gras, bloeiende planten, vlinders en drie bloemen waarin zich uivormige cartouches met decors van een bloeiende plant bevinden.

Model van een Toba Batak woonhuis, bagas of jabu

Cornelis van Dijck

Olie- en azijnstel op zes pootjes. De geprofileerde ringen voor de flessen, verbonden door tweemaal drie voluutpoten, Bakjes verbonden door gebogen zijden van een zeshoek, de middelstang geprofileerd en bekroond met symmetrisch handvat van c-voluten, kleine lambrequin en knopje.

Olie- en azijnstel in Lodewijk XIV-stijl

telebrief ter gelegenheid van de herdenking van de Vrede van Munster in 1648

Kan waarvan de buik versierd is met zeven bogen op pilasters met onder de bogen figuren en in de zwikken engelenkopjes. Op de schouders en onderbuik verticale groeven en op de hals horizontale groeven.

Maximiliaan van der Gucht

Stoel met los tapijtweefsel, waarschijnlijk gediend hebbende voor de vergaderingen van van Veerigraden. Tapisserie met een patroon van gestrooide bloemen (op een donker fond) en door een lint samengebonden en -gestrikte bloemtakken en -tuiltjes. 
 
Opdracht aan Van der Gucht 'een en veertich tapijte stolen daer onder eene presidiale armstoel' welke M. v.d. Gucht 8 mei 1662 aannam te vervaardigen. Uit het oorspronkelijke contract verder dat 'de heeren Burgemeesteren zullen tot voldoeninge van betalinge van de voorz. tapijten aan voorn. Van der Gucht cedeeren en opdragen zeeckere huysinge en de erve daerinne de voorn. Van der Gucht tegenswoordig woont, genaemt het Catarinen Convent, vrij sonder eenige oncosten van de opdrachte XL penningh, mitsgadens noch twee hondert guldens des zal bij Van der Gucht gehouden zijn gelijck hij belooft mits dese boven de voorsz. tapijten ten behoeven als voren te maecken een en veertich tapijte stoelen [...]'

Detail toren, Gemeentelandshuis, Oude Delft W.Z. No. 167

Object details

Any comments?

Explore our collection

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

View

About us

Address

Opening times

Stay in touch

Detail toren, Gemeentelandshuis, Oude Delft W.Z. No. 167

Object details

Any comments?

Explore our collection

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

View

About us

Address

Opening times

Sign up to our newsletter

Stay in touch