Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Vanuit het Prinsenhof strijdt Willem van Oranje (1533-1584) voor vrijheid van geloof en geweten. Hij vindt dat je mag geloven en denken wat je wilt. Wat betekent vrijheid voor inwoners van Delft vandaag? Het afgelopen jaar is Museum Prinsenhof Delft samen met stadsbewoners op zoek gegaan naar antwoorden op deze vraag.

Monutotam

Jan Henderikse

In 1985 doet de Gemeente Delft een oproep aan kunstenaars om een actueel stadsgezicht te maken, geïnspireerd op het wereldberoemde 17de-eeuwse Gezicht op Delft van Johannes Vermeer. Jan Henderikse doet dat letterlijk en fotografeert alles wat hij ziet in de stad van zijn kindertijd en jeugd. Het gaat hem niet om het perfecte plaatje, maar om snelle opnamen. Zijn snapshots zijn amateuristisch en soms onscherp. Maar met zijn 744 polaroids in vijf schetsboeken geeft Henderikse een herkenbaar en volledig beeld van Delft in 1985.

Gezicht op Delft

Twee foto's van huizen aan het Achterom te Delft, geplakt op twee met doek bespannen paneeltjes, beschilderd.

Huizen aan het Achterom 45-47

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Jan Schoonhoven

'Offergaven en lofgeden dragen we u op, o heer, voor deze ziel'

'Stabat Mater'

64 Rectangles

op voet ; balustervormige schacht en dop ; enkele ringen op schacht en voet.

Lucifermapje Wilhelmina (1880-1962)

Gerrit Kamphuysen

Portret van Rugier van Alderwerelt (1754-1820), zoon van Joan Carel van Alderwerelt en Alida Anna de Roo. Volgens het opschrift op de achterkant van de miniatuur is Gaspar van Alderwerelt geboren op 6 juli 1754 en is hij geportretteerd op 10 september 1763.

Portret van Rugier van Alderwerelt (1754-1820)

onbekend

Een woning te Garoet

Harmen Steenwijck

Boerderijstilleven met links een geopende deur, verschillende voorwerpen waaronder een pomp, omgekeerde emmer, aardewerk schotels, bruine kan, omgekeerde tobbe waarop een dode vogel en karn. Tegen de muur verschillende voorwerpen.

Een boerderijstilleven

Robert Smit

Beschrijving van het (kunst)werk: Grijze en zwarte lijnen lopen kris kras door elkaar

Zonder titel

Bart Singeling

Museum Prinsenhof Delft

Tentoonstellingsaffiche 'De contour nader bekeken', 1978

Willem Vermandel

J. Smit en zoon

Eerste uitgave der kunstplaten, behorende tot het heldendicht Willem den Eersten, in vier en twintig zangen, door den Nederlandschen dichter J. Nomsz. ...

De schotel is gewelfd en heeft een standring. De binnenzijde heeft, binnen een cirkel met pijlpuntversiering, een centraal decor van een tuin met een hekje, rotsen, bloeiende planten, een staande oosterse dame en een zittende dame met een kind op schoot. De wand is gedecoreerd met grillig servetwerk met bloempjes en takken. De buitenwand heeft een decor van drie bloesemtakken.

'een jaarkaart voor het museum het prinsenhof te delft kost maar één gulden!'

Kussenovertrek van tapijtweefsel van het College van de "Grote Visserij" van het Zuiderkwartier. In het schip de Hollandsche Leeuw, die een gekroonde haring in zijn klauw houdt. Daarboven het wapen Holland, tussen de wapens van Rotterdam en Delft. In de benedenhoeken worden de wapens van Schiedam en Den Briel vastgehouden door een zeemeerman en zeemeermin.

Kussenovertrek van tapijtweefsel van het College van de "Grote Visserij" van het Zuiderkwartier

Friezen met de namen en wapens van schepenen van Delft, oorspronkelijk deel uitmakend van de schoorsteenmantel in de Schepenenkamer (thans Trouwzaal) van het Stadhuis. 
 
Vier bronzen platen met voorstelling van de namen en wapens der schepenen van Delft in 1620. De namen zijn: Jacob Jansz van den Helm, Jan (Franz) van der Lee, Hendrik (Hendriksz) van Millinghen, Willem (Franckensz) van der Burch, Jan (Adriaensz) Vockestraat, Claes (Nicolaes Barthlomeusz) van der Mast en Willem (Luitsz) Kittesteyn.

Friezen met de namen en wapens van de schepenen van Delft

Greet van Amstel

74-35

Pieter van Somerwil I

Zilveren miniatuur van drie kolf spelende mannen

Miniatuur van drie kolfspelers

In deze urn, ang genaamd, worden de botten van een overledene bewaard. Eerst wordt iemand begraven, vervolgens maken de nabestaanden na enige tijd de opgegraven botten schoon, bewieroken en drogen deze en stoppen ze in de urn. De urn wordt thuis of op de begraafplaats bewaard.

De Grieksche A

Adrianus Kocx

Net zoals aan het Chinese hof is er belangstelling voor de tuin en het buitenleven in Nederland. Modieuze potten van Delfts blauw krijgen een ereplaats op het bordes of in de oranjerie. In deze tuinpotten worden bijzondere exotische planten gezet zoals de sinaasappel. Deze plant wordt in de 16de eeuw geïntroduceerd in Europa en dankt haar naam aan haar afkomst: ‘China’s appel’. 
 
As at the Chinese court, there was an interest in the garden and life outdoors in the Netherlands. Fashionable Delftware planters were given pride of place on the terrace or in the orangery. Unusual exotic plants, such as orange trees, were placed in garden planters like this. Orange trees were introduced into Europe in the 16th century and owe their name in Dutch to their origin: sinaasappel, or ‘China’s apple’.

Rijk van Lavieren

Berglandschap met huizen

Philip van Pieterson

Nelis Oosterwijk

Samen met PDMK 88 vormt dit weerk een geheel. 
Hier is over een stafkaart van Hansweert een ruitjespatroon aangebracht. Land is vervangen door foto's met wolkenluchten. Water is vrij. De vakjes zijn genummerd. 
 
Bij PDMK 88 is het land voorzien van stempels met datum, geschreven tijdstippen en precieze plaatsbepaling. Ruitjes zijn genummerd. Water is weer vrijgelaten. 
 
Samen laten ze zien hoe, wanneer en in welk tijdsbestek de wolkenlucht boven Hansweert zich ontwikkelt.

Air-projections XX sheet 1

Jan Claudius de Cock

Afgietsel in gips van een buste van prins Maurits, naar de originele terracotta buste aanwezig in de collectie van het Rijksmuseum Amsterdam.

Afgietsel in gips van een buste van prins Maurits (1567-1625)

Joris Geurts

Beschrijving van het (kunst)werk: 5 werken in map, bestaande uit 
1=paarsrode cirkelvorm met rechthoekige uitstulpingen; 
2=witte rechthoek; 
3=blauwturquoise cirkel; 
4=oranjebruine cirkel; 
5=blauwpaarse cirkel met afgeplatte 'zijden' 
 
Alle vormen zijn enigszins gevlekt (qua helderheid van kleur), en door alle vormen lopen witte (uitgespaarde) lijnen.

Caspar Jacobsz Philips

Johan Christoffel Schultz

Jan Barend Elwe, Amsterdam

Prent met een afbeelding van de koffer waarmee Hugo de Groot ontsnapt is uit Slot Loevestein, met onderschrift: 'Afbeelding (in twee plaaten) van een koffer, waarmede Hugo de Groot van Loevestein naar Gorinchem, volgends aloude overleveringen zou zijn getransporteerd, in den toestand zoals dezelve thans binnen Amsteldam, berustende is, onder den Heer Mr Jacob Klinkhamer, die de aftekening daar van, op gedaan versoek, heeft toegestaan, in de maand December des jaars 1783'.

'Afbeelding (in twee plaaten) van een koffer, waarmede Hugo de Groot (1583 - 1645) van Loevestein naar Gorinchem, volgends aloude overleveringen zou zijn getransporteerd, in den toestand zoals dezelve thans binnen Amsteldam....'

Cornelis Visscher (II)

Pieter Soutman

Portret van Lodewijk van Boisot (1530 - 1576)

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Koos van de Water

Links op de voorgrond een grijsblauwe staande driehoek. Daaromheen een breed zwart kader ('poort'). Daarboven een grauwe blauwe tint. 
 
Het is v/d Water niet te doen om een voorstelling, maar de schikking van de elementen roept een bepaalde spanning op. Aan de kleur wordt een licht/donker waarde gegeven, waardoor tegenstellingen ontstaan, die deels worden opgeheven door de contouren te verzachten tot nevelige scheidingen. Kleur en vorm lopen zo in elkaar over.

En verder

Kees Smits

Links een donker vlak, waartegen een halve cirkel met brede roze/grijze verfstreken. Hiervandaan loopt een zwarte baan in een S-bocht naar rechts. In de cirkel die hierdoor rechts ontstaat zijn felle kleurvlakken naast elkaar geplaatst als een soort kleurencirkel. De restruimte is wit.

Studie van een naakte vrouw

Guus Zuiderwijk

De Porceleyne Schotel

IJsbrand van Duijn

Fruittest, onderschotel ontbreekt, met gekartelde rand, rustend op drie pootjes, met in plat zespuntige ster met bloemmotief tussen de punten, en voorzien van lekgaatjes. Rand met bloemmotief, lofwerk en stippen. Op de onderzijde bladornamenten.

Tentoonstellingsaffiche 'De stad Delft. Cultuur en maatschappij van 1572 tot 1667', 1981

Armando

Fahne

Rudolf Bremmer

Tuinderij in het Westland

Kees van Bohemen

Confrontatie

De Porceleyne Fles

G.C.M.A. Piccardt

In 1849 verkoopt Piccardt de fabriek aan zijn jongste dochter Geertruida. 
Zij wist de fabriek draaiende te houden door zoals haar vader, zich toe te leggen op vernieuwingen in het productassortiment. 
Tot aan de overname in 1876 door Joost Thooft bleef de productie sterk gericht op Engeland. De klei- en kleurstoffen werden hoofdzakelijk in Engeland besteld. 
Bovendien werden modellen en decors veelal op Engelse voorbeelden geïnspireerd, waarnaar bijvoorbeeld namen van modellen als 'Victoria' en 'Londen' verwijzen. 
De Engelse benaming van het hier toegepaste, gedrukte decor 'Rose & Lily' is zelfs op de onderkant te lezen. Dit decor is zowel op de binnen- als buitenkant aangebracht en bestaat uit een florale versiering in een blauw/zwarte vloeikleur.

Bernard Romein

Ontwerptekening van reclamefolder 'Het wachten op Kalvermeel "Vita"'

Erik Pape

Centraal staat een vrouwenfiguur (buste) in zwart vest afgezet met brede witte biezen, over linker schouder kijkend, en in prent links van deze figuur tweemaal (uitsnede) herhaald. Boven haar hoofd bladeren, een klein gestreept vlak, een cirkel (zon), en enkele zwevende maar bemeten en berekende (zo lijkt het; cijfers bij de hoeken) lijnen, als op een bouwtekening.

Schaduwbepaling

Museum Prinsenhof Delft is gevestigd in een gebouw met een rijke en relevante geschiedenis. Die begint zes eeuwen geleden bij de stichting van het Sint Agathaklooster. Dit welgestelde klooster wordt in 1572 toevluchtsoord van Prins Willem van Oranje. Vanuit het Prinsenhof leidt hij de Opstand tegen de Spanjaarden tot hij in 1584 wordt vermoord. Daarna kent het Prinsenhof een bonte opeenvolging van functies, zoals Lakenhal, Latijnse School en militaire kazerne. In de 19de eeuw groeit het historisch besef en ontstaat de wens om in het Prinsenhof de herinnering aan Willem van Oranje en zijn betekenis voor de vaderlandse geschiedenis levend te houden.

Geschiedenis van gebouw en collectie

De gewelfde schotels en de convex-conische kommen hebben een standring. De schotel heeft, binnen een enkele cirkel, een decor van een bloeiende plant. De wand heeft een decor van gras, bloeiende planten, vlinders en drie bloemen waarin zich uivormige cartouches met decors van een bloeiende plant bevinden. De kom is op het plat versierd met een bloeiende plant binnen een enkele cirkel. De buitenwand heeft een decor van gras, bloeiende planten, vlinders en drie bloemen waarin zich uivormige cartouches met decors van een bloeiende plant bevinden.

Gillis Gillisz. de Bergh

Stilleven met porseleinen schaal, fruit en roemer met witte wijn. 
Op een uitstekende stenen richel links een roemer half gevuld met witte wijn, voor de roemer een leeg slakkenhuis. Rechts een schuinstaande porseleinen schaal Wan-Li, waarin peren, gele en blauwe pruimen. Op de richel voor de schaal twee peren, waarvan een aan een tak, twee appels een blauwe pruim een tak met kersen, naast de schaal een tak met aalbessen en een tak met een peer. Achter de schaal twee takken met pruimen. Aan alle takken zitten bladeren.

Vruchten, roemer, en Wanli schotel op een stenen richel 


Palamedes Palamedesz. I

Ruitergevecht bij een rivier. Op de voorgrond is duidelijk te zien dat de ruiters gebruik maakten van vuurwapens, een nieuwe ontwikkeling in de oorlogsvoering.

Ruitergevecht bij water

Gillis van Oosten

atelier A.N. de Lint

Anoniem

Een grote stadsbrand richtte op 3 mei 1536 enorme verwoestingen in Delft aan. Ongeveer 2000 huizen gingen hierbij verloren. De Oude en Nieuwe Kerk werden zwaar beschadigd, evenals een groot aantal kloosters. Alleen het zuidoostelijk deel van de stad (het huidige winkelcentrum De Veste) en de terreinen in het noordoosten bleven gespaard. 
De hitte was zo groot dat de klokken in de torens smolten. Op het schilderij zijn de delen van de stad die verbrand zijn in lichtere kleuren geschilderd dan het deel dat behouden bleef. 
Het is de oudste geschilderde plattegrond van een Noord-Nederlandse stad. De schilder heeft een combinatie toegepast van de plattegrond, recht van boven gezien voor de vorm en het stratenpatroon van de stad en de vogelvlucht voor de gebouwen, waar men als van schuin boven tegenaan kijkt. 
 
Op de lijst staat, in gotische letters: 'viertien.kerkcken,veel.menschen.ende.huusen.al.sonder.ghetal.sijn.in. Delft ghebrant, dat stadhuys.ende.die.vleis.hal.1536' 
Dit is een chronodisticon (rijmend historisch chronogram). De rode letters vormen, omgezet naar Romeinse cijfers, het jaartal 1536. 
 
Het werk zou zijn getoond aan de landsheer Karel V als ondersteuning van een verzoek om vrijstelling van belastingen. De stad was in een dermate erbarmelijke staat, dat de jaarlijkse belastingen 'ordinaris bede' onmogelijk betaald konden worden. Delft kreeg uiteindelijk voor een periode van twintig jaar vrijstelling van deze belastingen. 
(zie artikel Een unieke plattegrond, Delft kort na de stadsbrand', Wim Weve, Delf zomer 2012)

Plattegrond van Delft na de stadsbrand van 1536

Johan de Haas

Het werk van Johan de Haas is een uitsnijding van vorm- en kleurpatronen die in de natuur terug te vinden zijn; een doorsnede door verschillende aardlagen, een verzameling kiezels, microscopische structuren, etc. Een ruimtelijke werking wordt bereikt door bijna doorschijnend opgebrachte kleurlagen en textuurverschillen in de afzonderlijke vlakken. 
 
De Haas schildert altijd scherp afgebakende vormen tegen een egale achtergrondkleur. 
Kleuren en contrasten zijn terughoudend. Stukjes natuur worden geherinterpreteerd op een bescheiden formaat, met een grote hoeveelheid aan details, en met finesse weergegeven.

Overstuiving in zand

Met familiewapens van Jasper van Kinschot (1553-1603) en zijn vrouw Josina Pijll (1562-1601) 
 
Jasper van Kinschot was raadsheer in het Hof van Brabant, thesaurier-generaal van prins Maurits, executeur erfenis van prins Willem van Oranje en raad in de souvereine leenhove van Brabant. Hij kwam in 1590 met zijn vrouw, met wie hij in 1578 trouwde in Bergen op Zoom, naar Den Haag. Twee jaar later, in 1592 woonde het gezin in het huis van Bronckhorst in de Korte Nobelstraat aan de noordzijde. In 1596 kocht hij Lange Vijverberg nr. 11. Rondom de wapens is de lijfspreuk van Van Kinschot weergegeven: Virtute et Constantia/Vertu et Constance/Geduerighe deucht verwint. 
Hierboven zijn drie scènes uit het apocriefe verhaal Susanna en de Oudsten afgebeeld (de badende Susanna, de berechting van Susanna en de bestraffing van de twee Oudsten) 
 
(http://www.thuisinbrabant.nl/personen/k/kinschot,-jasper-van) 
Jasper van Kinschot werd geboren op 15 oktober 1552 in Turnhout, in het toen nog ongedeel­de Brabant, als zoon van Zeger van Kinschot en Josine Roe(lo)fs. Op 20 september 1578 huwde hij in de Grote Kerk van Bergen op Zoom Josina Pijll, dochter van Nicolaas Pijll en Cornelia Boulijn. Zij was geboren op 25 januari 1562 op kasteel Wouw bij Roosendaal. Het echtpaar kreeg veertien kinderen van wie er slechts zeven de volwassen leeftijd bereikten. Na het overlijden van zijn echtgenote op 11 december 1601 hertrouwde Jasper op 17 augustus 1603 te Vlissingen met Maria de Chantraines dict Broucqsault. Uit dit huwelijk werd postuum een dochtertje geboren, dat echter na enkele maanden overleed. Jasper van Kinschot overleed op 11 december 1603 te 's-Gravenhage. 
 
In zijn prille jeugd genoot Jasper in de vrijheid Turnhout onderwijs, waarbij Latijn en Grieks, maar ook muziek en orgel- en clavecimbelspel deel uitmaakten van het programma. In 1567 ging hij naar de Universiteit van Keulen, alwaar hij bij de Jezuïeten verbleef. Nog voordat hij zijn studie voltooid had, kwam er in 1570 een bevel van Filips II aan alle onderdanen die aan vreemde universiteiten studeerden, deze te verlaten en te gaan studeren in de Universitey­ten sijner subjectie oft tot Romen. Met dispensatie van Alva bleef Jasper te Keulen tot hij baccalaurus artium was. In Dowaai behaalde hij op 20 maart 1571 de titel doctor artium. Hij bleef daar nog enkele maanden langer om de françoische tale te leren, waarna hij in augustus 1571 in Leuven rechten ging studeren. Als baccalaurus iuris ging hij tenslotte in 1574 naar Brussel om de juridische praktijk te leren. 
 
Zijn praktijkjaren begon hij te Brussel als klerk bij mr Willem van Winde, bij wie hij ook in de kost ging. Vervolgens ging hij in de leer bij zijn neef, advocaat mr Hendrick van Kinschot. Toen de functie van griffier van de Raad en Rekenkamer en het Leenhof van de Markiezen van Bergen op Zoom vacant kwam, solliciteerde Jasper hiernaar. Dat hij die functie ook daadwerkelijk kreeg, behoeft geen verbazing te wekken; de baanderheer van Merode, die namens zijn dochter Margaretha, markiezin van Bergen op Zoom, dit ambt mocht begeven, werd door Hendrick van Kinschot in al zijn zaken bijgestaan. Ongetwijfeld heeft deze laatste zijn neef aanbevolen. Na zijn aanstelling, op 8 juli 1577, vestigde Jasper zich te Bergen op Zoom bij Jan de Sage, kanunnik en deken der Grote Kerk. Hiermee begon zijn zelfstandige loopbaan én zijn betekenis voor het noorden van Brabant. Zowel in zijn persoonlijk leven als in zijn carrière ging het Jasper in deze jaren voor de wind; hij 'vrijde' en huwde vervolgens jonkvrouwe Josina Pijll, wier vader Nicolaas raad en commies van de markies van Bergen op Zoom was. 
 
In 1581 werd Jasper raad en stadhouder van de lenen van Bergen op Zoom. Spoedig echter kwamen er problemen wegens de Spaansgezindheid van de markies: in 1582 werden zijn goederen door de Staten van Brabant aan de prins van Oranje gegeven. Voor Jasper van Kinschot had deze maatregel het einde van zijn carrière kunnen betekenen. Hij ging echter over in dienst van Willem van Oranje in zijn oude functie van griffier (25 januari 1583) en kreeg korte tijd later tevens de functie van rentmeester-generaal van het Huis van Bergen op Zoom. 
 
Of hierbij van een bewuste verandering van loyaliteit -en wellicht ook van godsdienst- sprake was, blijkt niet uit Jaspers aantekeningen. Ook bleek bij deze gelegenheid dat Willem van Oranje gemakkelijk de functionarissen van zijn Spaansgezinde voorganger -ook Jaspers schoonvader Nicolaas Pijll kwam in dienst van Oranje- overnam. Had hij wellicht gebrek aan geschoolde functionarissen? Eén ding is zeker: Van Kinschot heeft, evenals zijn schoonvader, het vertrouwen van de Oranjes niet beschaamd. Dit moge blijken uit zijn verdere carrière en uit de gegevens die we bezitten over hem en zijn gezin. 
 
Al kort na zijn indiensttreden bij Oranje, werd Jasper samen met zijn schoonvader naar Antwerpen ontboden, waar zij het verzoek kregen orde op zaken te stellen in de financiën van de Oranjes. Enige tijd later werd hij, wegens het overlijden van griffier Johan Baptista Vogelsanck, tevens benoemd tot griffier van Willem van Oranje. Op last van deze laatste ging hij, aangezien Steenbergen in augustus 1583 door de vijand was ingenomen, met zijn schoon­vader en met een ingenieur naar de Ruigenhil om deze plaats te versterken en te omwallen. Deze voor Jasper waarschijnlijk zeer buitenissige opdracht schijnt hij bijzonder goed volbracht te hebben. De plaats, die later 'Willemstad' genoemd werd, eerde hem met een jaarlijks pensioen en met het peetvaderschap over één van zijn kinderen. Met zijn griffier­schap in dienst van Willem van Oranje blijkt hij eveneens het griffierschap van het huis van Buren bekleed te hebben, in dienst van Willem van Oranjes dochter Maria. In 1587 legde hij deze functie, wegens de andere drukke werkzaamheden, neer. 
 
In 1586 kreeg Maurits van Leicester toestemming in het markiezaat van Bergen op Zoom een voorziening te treffen op justitieel gebied voor die zaken waarvoor men op de Raad van Brabant te Brussel was aangewezen. Deze zaken werden vanaf die tijd behartigd door enkele door Maurits benoemde deskundigen alsmede door de leden van Maurits' eigen raad. We zien in de stukken van deze voorloper van de Raad van Brabant te 's-Gravenhage ook de naam van Jasper van Kinschot voorkomen. In september 1591, toen de Raad van Brabant te 's-Gravenhage werd opgericht, werd Jasper tot raad in dit college benoemd, terwijl hij tevens zijn functies voor prins Maurits bleef vervullen. 
 
De band die Jasper met de Oranjes had gekregen, blijkt ook uit het feit dat diverse leden van dit huis peetvader of peetmoeder van kinderen van Jasper waren. Zo was Maria van Nassau in 1589 peet van Maria van Kinschot, Maurits in 1590 van zijn naamgenoot Van Kinschot, Emilia van Nassau, zuster van Maurits, van een gelijknamig Kinschot-dochtertje in 1593 en tenslotte Louise de Coligny van Lodewijck van Kinschot in 1595. 
 
Nergens vermeldt Jasper in zijn autobiografische aantekeningen iets over zijn geloofsovertui­ging, maar mede uit bovenstaande gegevens mogen we afleiden dat hij in de jaren tachtig van de zestiende eeuw is overgegaan tot het calvinisme. 
 
Zijn Brabantse geboorte was voor zijn aanstelling in de Raad van Brabant een vereiste. Zijn collega-raadsheren waren -aanvankelijk vrijwel zonder uitzondering- geboren Brabanders. Zijn kinderen vonden hun huwelijkspartners echter ook onder de leden van Hollandse en Zeeuwse aanzienlijke families. 
 
Jasper van Kinschot, wiens lijfspreuk 'Virtute et Constantia' was, ofwel 'Geduerighe deucht verwint' was, werd aldus de stamvader van een Noordnederlandse protestantse tak van de familie Van Kinschot. 
 
Bronnen 
 
Algemeen Rijksarchief 's-Gravenhage, Familie-archief Van Kinschot, Autobiografische aantekeningen van Jasper van Kinschot (diverse handschriften). 
 
Molhuijsen P., en Kossman, F. (red.), Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek, deel 10, Leiden, 1937. 
 
Van Kinschot, C., Genealogie van het Geslacht van Schooten, later genoemd: (van) Schoyte (België) en Van Kinschot (België en Nederland), Tiel, 1910-1912. 
 
Dit artikel verscheen eerder in: J. van Oudheusden e.a. (red.), Brabantse biografieën. Levensbeschrijvingen van bekende en onbekende Noordbrabanders. Deel 1, Amsterdam/Meppel, 1992. 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 
 
Mr Jasper van Kinschot (eerst Caspar), raadsheer in het Hof van Brabant, thesaurier-generaal van Prins Maurits, executeur erfenis Prins Willem van Oranje, raad in de souvereine leenhove van Brabant 
Leefde van 15 oktober 1553 tot 1603 
·	Studeerde in Keulen rechtsgeleerdheid, vervolgens in Douay en bij de praktijk in Brussel van Hendrik van Kinschot; 
·	Bekeerde zich tot het protestantisme; kreeg 16 kinderen 
·	In 1583 werd hij Lid van de Raad van Willem van Oranje en Griffier van zijn domeinen van Nassau en van Buren 
In de winter van 1583 volgde hij Willem van Oranje naar Dordrecht en in mei 1584 naar Delft, alwaar Willem op 10 juli werd vermoord. Snel werd Jasper van Kinschot door de Staten van Holland benoemd tot Thesaurier van Prins Maurits die toen nog minderjarig was en tot griffier van de provisionele administratie van de successie van de huizen van Nassau en Buuren. Hij hield een persoonlijk gezinsboekje bij, waardoor heel wat aardige gegevens over hem en zijn gezin bekend zijn en waardoor de familierelaties duidelijk worden en eigenlijk ook bewezen worden. 
Jasper van Kinschot werd in 1593 eigenaar van een huis, een klein huis, een schuur, een boogaard en bos te Oosterhout, tezamen groot vier bunder en werd genoemd: de Blauwe Camer. Jasper maakte zich verdienstelijk voor de Oosterhoutse bevolking door interventies bij Prins Maurits, de Staten van Brabant en de Raad van State. Het dorpsbestuur verleende hem daarom in 1593 twaalf jaar vrijdom van alle dorpslasten voor zijn huis. Jaspers zoon Lodewijk verkocht de bezitting in 1627 aan Adriaan Verelst, commies-generaal van de domeinen van de prins van Oranje. In 1645 werd de Blauwe Camer eigendom van de Norbertinessen van St. Catharinadal, die het nog in bezit hadden in 1960. 
Jasper kwam in 1590 naar Den Haag en woonde in 1592 in het huis van Bronckhorst in de korte Nobelstraat aan de noordzijde. Hij kocht in 1596 Lange Vijverberg nummer 11, het Hof van Culemborg. Daar woonde hij in ieder geval in 1601. Dit huis werd door de erven verkocht in 1620 aan de Graaf van Culemborg. In de 18de eeuw kreeg het huis een ander front. 
Bij het overlijden van Josina Pijll in 1601, kwamen de prinsen in het huis aan de Lange Vijverberg 11 en waren vergezeld van de graven Willem, Ernst en Jan-Ernst van Nassau. Bij de ziekte van zijn vrouw had Jasper een tiental doctoren, enige zeer bekwame chirurgijns en zelfs twee paracelsisten of quacksalvers aan haar ziekbed geroepen. De gehele Vijverberg was na het overlijden in rouw. Prins Maurits was apart voor de uitvaart uit Brabant naar Den Haag teruggekomen met andere graven van Nassau . 
 Jasper speelde verder een grote rol in de opzet en aanpassingen van Willemstad (NBr.),de stichting van het dorp Fijnaart en van Lennep laat hem in zijn werk “de stiefzoon” optreden naast Prins Maurits.

Tafellaken met de familiewapens van Jasper van Kinschot (1553-1603) en zijn vrouw Josina Pijll (1562-1601)

Marri Oosterholt

Portret Mevr. Luijendijk (Portretstudie)

Sjerp vrijmetselarij 'Loge de Vriendschap', Surabaya

Beeld of balkdrager voorstellende Sint Maarten

Leon Senf

De tweede groep die tot het Nieuw Delfts behoort is het Nieuw-Perzisch dat is geïnspireerd op Syrische en Iranese keramiek uit de zeventiende eeuw. Kenmerkend voor dit Islamitische product zijn de kleuren blauw en groen op een wit fond onder een doorzichtig, kleurloos glazuur. 
Hiernaast werd ook gebruik gemaakt van een karakteristiek turkooize, doorzichtig glazuur waaronder de zwarte tekening direct op de lichtgrijze scherf werd aangebracht. 
Dit laatste inspireerde De Porceleyne Fles tot het maken van de groene, dekkende glazuurlaag die een enkele keer kobaltblauw was. 
De beschildering van de voorwerpen is eenvoudig. 
De decoratie van flessen en kleine vazen bestaat voornamelijk uit geometrische en florale motieven in banden of compartimenten. 
De patronen op kleine borden worden vanuit het midden opgebouwd en waaieren als bloemen uit. 
De grote vazen en borden tenslotte zijn voorzien van een hoofdmotief van een hert of een vogel tussen rankwerk. 
Ondanks de overeenkomsten zijn de voorbeelden niet slaafs gekopieerd maar zijn de repeterende geometrische ornamenten en slingerende plantenranken eerder geïmiteerd. 
Bij vroege voorbeelden werd niet alleen gebruik gemaakt van doorzichtig turkooiskleurig glazuur, maar ook van kleurloos transparant glazuur. 
Om de kleuren wat op te lichten, gebruikte De Porceleyne Fles licht- en donkerblauw in plaats van de combinatie donkerblauw en zwart zoals bij de Oriëntaalse voorbeelden. 
Het oppervlak van de vazen, kannetjes en kommen van De Porceleyne Fles is veelal verdeeld in rechthoekige vlakken of ruitpatronen die zijn opgevuld met kleine spiralen of gestileerde fantasiebloemen in een alles bedekkend patroon (horror vacui). 
Verder werden herten afgebeeld en vissen in scholen of paarsgewijs.

Driezitsbank met bloemmotief in rugleuning, met daarboven een lijst met een grillig bloempatroon. 
 
Erik Pape verzamelt voorwerpen die hem vertrouwd zijn, hem herinneren aan vroeger en bundelt deze. Zijn grafiek uit de jaren 70 van de vorige eeuw toont vaak uitvergrotingen van details uit het dagelijks leven, zoals een raam, een stoel of een strijkplank.

Bank

Object details

Any comments?

Explore our collection

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

View

About us

Address

Towards a new museum

Stay in touch

Will you accept our cookies?

Bank

Object details

Any comments?

Explore our collection

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

View

About us

Address

Towards a new museum

Sign up to our newsletter

Stay in touch

Will you accept our cookies?