Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Jan Henderikse

In 1985 doet de Gemeente Delft een oproep aan kunstenaars om een actueel stadsgezicht te maken, geïnspireerd op het wereldberoemde 17de-eeuwse Gezicht op Delft van Johannes Vermeer. Jan Henderikse doet dat letterlijk en fotografeert alles wat hij ziet in de stad van zijn kindertijd en jeugd. Het gaat hem niet om het perfecte plaatje, maar om snelle opnamen. Zijn snapshots zijn amateuristisch en soms onscherp. Maar met zijn 744 polaroids in vijf schetsboeken geeft Henderikse een herkenbaar en volledig beeld van Delft in 1985.

Gezicht op Delft

Twee foto's van huizen aan het Achterom te Delft, geplakt op twee met doek bespannen paneeltjes, beschilderd.

Huizen aan het Achterom 45-47

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

onbekend

J.R. Gaunt, London

Speld, koperkleurig. 
 
Speld in de vorm van een opengewerkte staande, gekroonde leeuw, met in ene voorpoot een zwaard, in de andere een bundel pijlen. De leeuw staat op banderol met de tekst 'NEDERLAND'. 
 
De achterkant bestaat uit een brede pin om het object op kleding te bevestigen.

Bert Vredegoor

Hendrik van Leeuwen

Beschrijving van het (kunst)werk: Boekje met teksten van Hendrik van Leeuwen en afbeeldingen van Bert Vredegoor

Miserere

'H.sfi 25, 1956 - 25 april 1981'

Henk Tieman

'en verhindert ze niet'

Jacques Callot

Israël Henriet, Parijs

Misère de la guerre

Nederlandsche Oliefabriek 

40-jarig jubileumboek Oliefabrieken Calvé-Delft

Abraham van Waesberge II

Caspar Barlaeus

Rene van Chalon (1519-1544); zoon van Hendrik III, Graaf van Nassau + Claudia van Chalon

Bokaal 'Het Oude Confrérieglas'

Balthasar van der Ast

Van der Ast werkte sinds 1632 in Delft. Hij was gespecialiseerd in bloemstillevens met insecten en schelpen. Kweeperen, appels en druiven vormen hier de achtergrond voor een selectie van oosterse schelpen. Schelpen werden in de zeventiende eeuw verwoed verzameld. Ook vormden zij de inspiratiebron voor talrijke gedichten, schilderijen en prenten en waren zij het onderwerp van wetenschappelijke verhandelingen. Daarnaast werden ze gebruikt voor de vervaardiging van bijvoorbeeld pronkbekers.

Fruitstilleven met schelpen

Adolf le Comte

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Deze schotel met het opschrift 'Amor' vertoont het signatuur van de ontwerper Adolf le Comte (1850-1921). 
Het decor is in neorenaissancistische stijl uitgevoerd, waarbij Le Comte teruggreep op motieven als de hoorn des overvloeds en een maskaron. 
Toen eenmaal het Delftse aardewerk met een, op een witte scherf in blauw uitgevoerd decor de markt had veroverd, ontstond er ruimte voor nieuwe ideeën op het gebied van vormgeving en versiering. 
Dergelijke vernieuwingen kwamen met name van Le Comte in 1877 door Joost Thooft werd aangetrokken als artistiek adviseur en ontwerper. 
Naast het opleiden van een aantal schilders, waren zijn belangrijkste taken het ontwerpen van nieuwe decors en het vergroten van het modellenbestand. 
Vanaf het moment dat Le Comte werd aangesteld, zijn de door hem ontworpen objecten op tentoonstellingen bekroond. 
Uit een herinneringsdocument uit 1885 waarin de jury 'eene Eerste Bekroning' toegekend heeft aan 'Joost Thooft en Labouchère voor geschilderde tegels', blijkt dat Le Comte ook bemoeienis heeft gehad met de organisatie van de Internationale Tentoonstelling van Decoratief Aardewerk en Gebrand Glas uit dit jaar. 
In 1903 vierde Le Comte zijn 25-jarig jubileum dat door bekende kunstenaars en kunstindustriëlen werd bezocht.

Schotel 'Amor'

Herman Veldhuis

'Gewijde muziek'

Hieronymus Lapis

Portret van Joan Carel van Alderwerelt (1726-1791), geboren in Siam op 3 mei 1726, ingeschreven als student te Leiden 30 september 1748, promoveerde aldaar op 18 mei 1751, woonde 1751 te Den Haag, vestigde zich, in verband met zijn huwelijk, te Delft, waar hij 3 mei 1752 het burgerrecht verkreeg en er weldra met ambten werd bekleed, vroedschap 1757-1791, lid van de ridderlijke broederschap genaamd "De Confrérie van de Handbusch binnen Delft" 1758, weesmeester 1759, 1760, schepen 1763-1769, adjunct ter dagvaart 1773, 1778, burgemeester 1776, 1777, gecommitteerde raad van 1782 tot 1784 en raad ter Admiraliteit op de Maas van 1787 tot 1790. Hij was ook bewindhebber der V.O.C. 1777-1791 en hoogheemraad van Delfland 1789-1791, overl. Delft 20 juni 1791, begr. Oude Kerk 25 juni 1791, zoon van Rugier van Alderwerelt en Tanneke Carels van Savelsteyn. Hij huwde (ondertrouw Delft 13 november 1751) met Alida Anna de Roo, gedoopt in Delft op 18 november 1725, dochter van Johan Carel de Roo en Sara Herpertina van Kinschot.

Portret van mr. Joan Carel van Alderwerelt (1726-1791)

Fa. H. Tollenaar

Het bord is aan de voorzijde gedecoreerd met het gekroonde wapen van de koningin der Nederlanden. Het schild wordt omgeven door takken met oranjeappels met hiertussen de banderol met het opschrift 'Je Maintiendrai'. Op de rand staat vermeld 'Wilhelmina Koningin der Nederlanden'', en de jaartallen 1898 - 1923. Het bord is vervaardigd ter gelegenheid van het 25-jarig regeringsjubileum van koningin Wilhelmina in 1923.

Bord vervaardigd ter gelegenheid van het 25-jarig regeringsjubileum van koningin Wilhelmina, 6 september 1923

'Die mij vroeg zoeken, zullen mij vinden'

Coenraet Decker

Pieter Smith

Doelen en Chirurgijnskamer in het oude Maria Magdalena klooster te Delft. 
titel bovenaan 'Stadts Doele en Anatomie ofte ontleedkamer voor de chirurgyns, eertyts te samen t' Marie Magdalenen Convent'

Gezicht op de Stadsdoelen en Chirurgijnskamer te Delft

De vorm van deze vaas is ontleend aan een Chinese Tempelvaas en beschilderd in de kleuren rood, blauw en goud van het Japanse Imari porselein.

Een Delftse faience vaas met een Imari decor.

Schetsen van witte lelies

Cloisonné tegel koe

Rijk van Lavieren

Savonarola

Anefo 1943-1989

Prins Bernhard inspecteert de B.S. (Binnenlandse Strijdkrachten) voor het stadhuis in de Langestraat. 
 
Achterop de foto een Copyright "Anefo" stempel met in potlood HL4732, foto komt ook voor in de Nationaal Archief Beeldbank in de Fotocollectie Anefo als Bestanddeelnummer 900-4732 met als fotograaf Willem van de Poll

Bezoek van Prins Bernhard aan Alkmaar op zijn tocht door West Nederland (Den Haag, Delft, Amsterdam, Haarlem, Alkmaar enz.) op zijn verjaardag, 29 juni 1945

Van Meerten & Zonen

Kruik Van Meerten & Zonen Delft

Isaac van Haastert

Dit laat achttiende-eeuwse schilderij toont het woonhuis van Balthasar van Ast op de hoek links van de Oude Kerk, zoals het er in de zeventiende eeuw uitzag.

Gezicht op de Oude Delft en de Oude Kerk

Prins Bernhard en burgemeester van Kinschot op het bordes van het stadhuis. 
 
Achterop de foto een Copyright "Anefo" stempel met in potlood HL4735, foto komt ook voor in de Nationaal Archief Beeldbank in de Fotocollectie Anefo als Bestanddeelnummer 900-4735 met als fotograaf Willem van de Poll

Leon Senf

Aan het einde van de negentiende eeuw bewerkstelligde tsaar Nicolaas II van Rusland (1868-1918) dat conflicten tussen volkeren door middel van arbitrage worden opgelost. 
Over deze kwestie werd in 1899 te Den Haag de eerste internationale conferentie gehouden. 
Hierbij werd besloten het nog op te richten Internationale Hof van Justitie en het Hof van Arbitrage in deze stad te vestigen. 
De Franse architect L.M. Cordonnier kreeg de opdracht een gebouw hiervoor te ontwerpen. 
Hij werkte daarbij samen met prof.ir. J.A.G. van der Steur. 
In 1913 werd de bouw voltooid van 'Het Vredespaleis' zoals dit bouwwerk al spoedig in de volksmond werd genoemd. 
De bouw werd mede mogelijk gemaakt door een genereuze schenking van de Amerikaanse filantroop Andrew Carnegie. 
Alle naties droegen bij door kunst- en kunstnijverheid objecten te schenken, hetgeen de samenwerking tussen de landen symboliseert. 
De decoratie van deze 'tempel voor de vrede' werd uitgevoerd door diverse kunstindustriele bedrijven waaronder Brouwers aardewerkfabriek Leiderdorp, De Porceleyne Fles en meubelbedrijf H. Pander en Zonen uit Den Haag. 
De leiding was in handen van de Haagse architect en decorateur Herman Rosse (1887-1965). 
Een schenking van de Nederlandse regering bestond uit de zeven glas-in-lood ramen boven de hoofdtrap. 
De opdracht tot vervaardiging werd verstrekt aan het atelier van Jan Schouten (1852-1937) die de opdracht doorspeelde aan Adolf le Comte. 
De zeven grote ramen bestaan uit een rond venster met hieronder een dubbel boograam en een titelraam. 
Volgens een verklaring van Le Comte symboliseren de afbeeldingen op deze ramen enerzijds de zegeningen van de Vrede, anderzijds de Oorlog en de hieruit voortvloeiende Dood met alle gevolgen van dien. 
Het ronde venster boven het middelste raam 'Pax in Terris' (Vrede op aarde), toont een zittende vrouwenfiguur met een muts op het hoofd. 
De armen houdt zij gestrekt aan weerszijden van haar lichaam. 
Deze zittende vrouw vertoont sterke overeenkomsten met de vrouw op deze schotel, die wordt geflankeerd door de personificaties van De Vrede en Justitia. Ongetwijfeld verwijst het opschrift 'Anno 1913 pax in terras' eveneens naar de voorstelling op dit roosvenster in het Vredespaleis.

Herinneringsschotel ter gelegenheid van de opening van het Vredespaleis

'Koninklijke F.W. Braat N.V. Delft jubileum'

Prins Bernhard en burgemeester van Kinschot op de trap van het stadhuis. 
 
Achterop de foto een Copyright "Anefo" stempel met in potlood HL4736, foto komt ook voor in de Nationaal Archief Beeldbank in de Fotocollectie Anefo als Bestanddeelnummer 900-4736 met als fotograaf Willem van de Poll

J.H. (Jan) van Willigen

vaas

De schotel is gewelfd en heeft een standring en een centraal decor van rotsen met bloeiende planten. Langs de rand loopt een band met alternerende arcering met daarin vier ovale cartouches met een bloem. De half-bolvormige kommen hebben een standring en zijn op het plat gedecoreerd met een bloempje. Langs de binnenrand loopt een band met alternerende arcering met daarin vier ovale cartouches met een bloem. De buitenwand heeft een decor van rotsen met bloeiende planten.

cloisonné tegel 'demobilisatie'

J.D. van Velzen

Aan het einde van de negentiende eeuw bewerkstelligde tsaar Nicolaas II van Rusland (1868-1918) dat conflicten tussen volkeren door middel van arbitrage worden opgelost. 
Over deze kwestie werd in 1899 te Den Haag de eerste internationale conferentie gehouden. Hierbij werd besloten het nog op te richten Internationale Hof van Justitie en het Hof van Arbitrage in deze stad te vestigen. De Franse architect L.M. Cordonnier kreeg de opdracht een gebouw hiervoor te ontwerpen. Hij werkte daarbij samen met prof.ir. J.A.G. van der Steur. In 1913 werd de bouw voltooid van 'Het Vredespaleis' zoals dit bouwwerk al spoedig in de volksmond werd genoemd. De bouw werd mede mogelijk gemaakt door een genereuze schenking van de Amerikaanse filantroop Andrew Carnegie. Alle naties droegen bij door kunst- en kunstnijverheid objecten te schenken, hetgeen de samenwerking tussen de landen symboliseert. De decoratie van deze 'tempel voor de vrede' werd uitgevoerd door diverse kunstindustriële bedrijven waaronder Brouwers aardewerkfabriek Leiderdorp, De Porceleyne Fles en meubelbedrijf H. Pander en Zonen uit Den Haag. De leiding was in handen van de Haagse architect en decorateur Herman Rosse (1887-1965). 
Een schenking van de Nederlandse regering bestond uit de zeven glas-in-lood ramen boven de hoofdtrap. De opdracht tot vervaardiging werd verstrekt aan het atelier van Jan Schouten (1852-1937) die de opdracht doorspeelde aan Adolf le Comte. 
De zeven grote ramen bestaan uit een rond venster met hieronder een dubbel boograam en een titelraam. Volgens een verklaring van Le Comte symboliseren de afbeeldingen op deze ramen enerzijds de zegeningen van de Vrede, anderzijds de Oorlog en de hieruit voortvloeiende Dood met alle gevolgen van dien. Het ronde venster boven het middelste raam 'Pax in Terris' (Vrede op aarde), toont een zittende vrouwenfiguur met een muts op het hoofd. De armen houdt zij gestrekt aan weerszijden van haar lichaam. Deze zittende vrouw vertoont sterke overeenkomsten met de vrouw op deze schotel, die wordt geflankeerd door de personificaties van De Vrede en Justitia. Ongetwijfeld verwijst het opschrift 'Anno 1913 pax in terras' eveneens naar de voorstelling op dit roosvenster in het Vredespaleis.

Dericks & Geldens, Druten

Bij de negentiende-eeuwse restauratie van de Historische Zaal van Het Prinsenhof werden deze haardstenen in basreliëf gemaakt met het bijbelse verhaal van de kuise Susanna (DK 9), naar originelen die zich in het Rijksmuseum Amsterdam bevinden. 
 
B: haardsteen met het tafereel van de twee ouderlingen die worden weggevoerd om gedood te worden.

De kuise Susanna: de ouderlingen worden weggevoerd om gedood te worden

Edouard Taurel

Interieur met de gevangenneming van Pieter Dirksz. Hasselaer door Spaanse soldaten in het huis van zijn moeder, 14 juni 1573.

Pieter Dirksz. Hasselaer gevangen genomen

'Eurovite bv'

Cloisonné tegel Breda

Caspar Netscher

Cornelis Tromp afgebeeld in harnasdelen, met witte doek om hals en over de rechterborst blauw lint waaraan olifantje hangt. Op de linkerarm een ster-medaille, de linkerhand leunend op een helm. In de andere hand een stok. Op de achtergrond rechts een gebloemd bruinachtig gordijn. 
Tromp draagt de versierselen der Orde van de Witte Olifant met welke hij werd omhangen bij zijn in diensttreding bij de Deense marine in 1676. Tromp bleef tot en met 1678 in dienst van de Denen, het jaar waarin hij werd geroepen De Ruyter op te volgen als luitenant-admiraal-generaal. 
 
Cornelis Tromp 
Leefde: van 1629 tot 1691 
 
Cornelis Tromp werd net als zijn vader een belangrijk Nederlands vlootvoogd. Hij vocht in de eerste Engelse oorlog, in de Noordse oorlog (tussen Noordeuropese staten om de heerschappij van de Oostzee) en tegen de Algerijnse kapers. Onder De Ruijter streed hij in de tweede Engelse oorlog. In 1666 werd Tromp afgezet wegens eigenmachtig optreden. In 1673 trad hij weer in dienst en streed succesvol tegen de Engelsen bij Schooneveld en Kijkduin. Op papier werd hij na de dood van De Ruijter opperbevelhebber van de Nederlandse vloot. 
Cornelis had, als zoon van een bekend en gevierd Nederlander, een tegengesteld karakter ontwikkeld ten opzichte dat van zijn vader. Maartens eenvoudigheid, bescheidenheid, innemendheid en ook wel integere vaderlandslievende aanpak was bij Cornelis niet altijd direct terug te vinden. Cornelis leefde ook op grote voet, voerde grote staat. Hij stierf kinderloos aan het eind van de 17de eeuw. In zijn leven was er veel gedoe met rechtszaken over goederen, veroverde schatten en schepen. Door de Fransen werd hij bedreigd met het in brandsteken van zijn buiten, de later genoemde Trompenburg. De gevraagde brandschatten betaalde hij niet, waarna zijn buiten totaal vernield werd. Kenmerkend voro Cornelis is de volgende episode. 
Eind juli 1673 was er de apotheose van de drie Engelse zeeoorlogen waarin Cornelis vocht. 75 oorlogsschepen, 22 branders en 18 jachten met 4245 stukken geschut aan boord en 20.000 manschappen vormden de Nederlandse vloot met Tromp in de voorhoede. De Ruyter leidde de middentocht en Banckert de achterhoede. De vijandelijke Engelse-Franse vloot van ongeveer gelijke grootte stond onder Prins Rupert, D'Estrées en Spragge en ontmoette op 21 augustus de Nederlandse vloot bij Kijkduin (niet bij Den Haag, maar een andere kijkduin ten zuiden van Huisduinen). Om acht uur 'sochtends brandde de strijd los. Tromp raakte in gevecht met Spragge. Beider eskaders dwaalden af van de hoofdmacht. Het gevecht tussen de vlaggenschepen van Tromp en Spragge behoort tot de felste die ooit zijn gestreden in het tijdperk van de zeilende oorlogsschepen, aldus biograaf Prud'homme van Reine. Spragge had bij aanvang gezworen om Tromp dood of levend te pakken te krijgen om wraak te nemen voor een eerdere nederlaag. Tromp toonde zich echter een onverbeterlijke vechtjas, terwijl de kogels hem om het hoofd vlogen. Spragge moest door opgelopen schade van schip wisselen. Bij de tweede wissel werd zijn sloep getroffen, waarna hij verdronk. Ook Tromp ging over van de "Gouden Leeuw" naar de "Comeetstar". Beide eskaders hadden enorme schade. Nadat de hoofmachten van De Ruyter en prins Rupert zich bij hen hadden gevoegd, ontstond een vernieuwd hevig gevecht. Omstreeks zeven uur in de avond blies de Frans-Engelse vloot de aftocht, waarbij de Fransen zich opvallend afzijdig hadden gehouden. Prins Rupert was daarover furieus. Aan Nederlandse zijde sneuvelden twee helden die geen vrienden van Tromp waren geweest: Isaac Sweers en Johan de Liefde. De Nederlandse vloot had een strategische overwinning behaald. Een vijandelijke overmachtige vloot was weggejaagd en de Engelse planning van een landing in Zeeland of Holland konden de "ijskast" in. De Ruyter berichtte hierover bescheiden, Tromp niet. Vooral zijn overwinning op Spragge mat hij breed uit. Willem III bedankte Tromp hartelijker voor de overwinning dan de inmiddels 66-jarige De Ruyter. In Tromp zag hij meer de toekomst met een stevige band met de Oranjes. De Staten van Holland schonken De Ruyter een rentebrief van 6000 en Tromp een rentebrief van 4000 gulden. Kort na terugkeer van de vloot kon Tromp naar 'sGraveland vertrekken om de restanten van zijn buitenhuis waar te nemen. In de tweede helft van de jaren zeventig zou het herbouwd worden.

Cloisonné tegel 'Kuiks 1955 kruimelvoer voor het eerst in Nederland Calvé-Delft'

Object details

Any comments?

Explore our collection

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

View

About us

Address

Towards a new museum

Stay in touch

Will you accept our cookies?

Cloisonné tegel 'Kuiks 1955 kruimelvoer voor het eerst in Nederland Calvé-Delft'

Object details

Any comments?

Explore our collection

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

View

About us

Address

Towards a new museum

Sign up to our newsletter

Stay in touch

Will you accept our cookies?