Van februari tot juni 2023 presenteerden we de tentoonstelling Het Delft van Vermeer. Wie was deze beroemde schilder? Hoe was hij verbonden aan Delft? En hoe zag Delft er eigenlijk uit in de 17de eeuw? We blikken terug op een uitzonderlijke tentoonstelling aan de hand van enkele highlights.

Een terugblik op de tentoonstelling 

Highlights uit Het Delft van Vermeer

Prinsenhof delft homepage

Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Bij Museum Prinsenhof Delft vertellen we verhalen aan de hand van 3 thema’s die onmisbaar zijn in Delft: Willem van Oranje, Delfts Blauw en Delftse Meesters. Daarnaast inspireert het museum met wisselende tentoonstellingen. En met projecten zoals de Delftse Blik. We willen dat iedere bezoeker zich herkent én welkom voelt. Het museum is een voormalig klooster en werd gebruikt als hof van Willem van Oranje. Het gebouw staat in de top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg.

Over het museum

Heb je een vraag? Neemt gerust contact met ons op, we helpen je graag.

Contact

Firma J.M.J. van Wielik

Ridderorde Gretha de Knegt-Ter Haar

De Metaale Pot

Lambertus Woutersz. van Eenhoorn

Margaretha Teckman

De Delftse plateelschilder van deze schotel heeft zich laten inspireren door de afbeeldingen op Chinees porselein dat vanaf het begin van de 17de eeuw door de VOC naar Nederland werd verscheept. Op de centrale afbeelding zijn dertien figuren geschilderd, waarvan er acht behoren tot ‘de onsterfelijken’ die voorkomen in het Taoïsme, een oude Chinese religie. Ondanks de onwetendheid van de Delftse plateelschilder over de achtergrond van dit decor, laat hij zich er wel door inspireren en past het decor aan naar de smaak en ideeën van de Nederlanders. Zo is er bijvoorbeeld een pijprokende monnik afgebeeld, een beeld dat niet in de Chinese kunst voorkomt. De plateelschilder voegt hiermee het nieuwe populaire westerse gebruik van tabak roken toe aan het decor van deze schotel.

Schotel

Jacobus Buys

Reinier Vinkeles

Cornelis Bogerts

Portret van Balthasar Gerards (1557 - 1584)

Greet van Amstel

No. 72-002 "Kleurig teken in de nacht"

Jolijn van de Wouw

Pieter Boersma

Museum Prinsenhof Delft

Tentoonstellingsaffiche 'Beelden van een strijd', 1998

Johann Georg Holtzhey

penning op het overlijden van Willem IV

penning op de begrafenis van stadhouder Willem IV (1711 - 1751)

onbekend

No. 72-033 "Force réunie"

Willem Jacobsz. Delff

Michiel van Mierevelt

Portret van Frederik Hendrik van Oranje (1584 - 1647), borststuk naar rechts in ovaal met randschrift, in harnas met sjerp en kanten kraag. De hoeken met arcering aangegeven. 
randschrift luidt; 'Que Patriæ Que Patri' 
onderschrift; 'Frederico Henrico Principi. Arausionensium, Comiti Nassaviæ, Cattimeliboeii, Viandæ, Dietziæ, Domino S. Gerteudenbeegæ / superioris et inferioris Zualuæ, Naeldorci, Hondsholredykiæ, etc. hæreditario Mariscalco Hollandiæ, Præfecto equitatus universi / confoederatorum Ordinum Belgy, hanc ipsius P: effigiem à Mieh: Joh: Mireveldio ad vivum depictum, et Guillelmo Jacobi Delphio coelo hac forma expressam, dedicant consecrantis ijdem pictor ac sculptor. Cum privilegio Illustr D.D. Ordin Generalium ad anno octo Anno Dom CIC IC CXXIII.'

Portret van Frederik Hendrik van Oranje (1584 - 1647)

Frans Hogenberg

Gezicht op Dillenburg in kleuren met opschrift in cartouche 
'Dillenburg om Nassoviae comitumarx et natale solun' 
Daaronder een gezicht io Siegen in kleur met opschrift in cartouche 
'Segena Famosum comitat Nassaviae Opp' 
 
Willem van Oranje werd op 24 april 1533 in Duitsland op de Dillenburg geboren. Hij was de oudste zoon van graaf Willem van Nassau en Juliana van Stolberg. Over zijn jeugdjaren weten we niet veel. Dat is ook geen wonder: pas door de erfenis in 1544 van zijn neef René de Chalon, werd hij 'Prins van Oranje' en één van de aanzienlijkste edelen in de Nederlanden. Het kleinste prinsdom Oranje (in Frankrijk) betekende op zichzelf niet zo veel, maar gaf Willem als onafhankelijk vorst wel veel aanzien. Veel winstgevender waren de rijke erfgoederen in de Nederlanden. De jonge Willem mocht de erfenis niet zonder meer aanvaarden. Keizer Karel V eiste dat hij aan het gezag van zijn prostestantse ouders werd onttrokken en een Nederlandse, katholieke opvoeding zou krijgen. Op het kasteel van de Nassaus te Breda werd de prins verder opgeleid totdat in 1549 het moment aanbrak waarop hij zich aan het hof te Brussel zou vestigen.

Gezicht op Dillenburg en Siegen

Simon van de Passe

Adriaen van Nieulandt

Liberum Belgium

Bram Zwartjens

Serie huidonderzoek versus muis 'With Love'

Vaandel 'Roeivereeniging De Delftsche Sport, 1885'.

Plastiek van Maria met kind

Adolf le Comte

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Het Jacoba-aardewerk werd in 1897 in productie genomen. Ook hiervoor werden weer Nederlandse kleisoorten gebruikt en waren de modellen evenals de decors voornamelijk ontworpen door Adolf le Comte. De versiering bestaat uit abstracte, florale en figuratieve decoraties die met een puntig stokje in de klei worden gegrift en opgevuld met kleuroxides en metaalglazuren zoals op de hier afgebeelde vaas. De figuratieve voorstellingen vertonen typisch Hollandse taferelen die samen met de grondstoffen van eigen bodem het nationale karakter van het product benadrukten. Het technische procédé is in hoofdzaak ontwikkeld door de latere technisch directeur H.W. Mauser (1868-1940). 
Omdat dit aardewerk poreus was, konden de Jacoba-vazen naar keuze worden geleverd met een zinken binnenbak. Sommige objecten, zoals deze vaas, zijn voorzien van een reliëfstempel met de drukletters 'NF' (Nederlands Fabrikaat). Dit merk komt alleen voor op het Jacoba-aardewerk en enkele geglazuurde tegels van dezelfde kleisamenstelling. 
Net als het Berbas en Porselein-Biscuit, nam het Jacoba-aardewerk een bescheiden plaats in binnen de productie van De Porceleyne Fles. Het Jacoba-aardewerk vond weinig aftrek, zowel in binnen- als buitenland, en het kwam voor dat onverkochte zendingen door buitenlandse depothouders werden teruggestuurd naar Delft. Een belemmering vormde wellicht het ontbreken van een verkoopcatalogus tot 1900, waarin het Jacoba-aardewerk was afgebeeld. Desondanks werd dit sieraardewerk in 1899 in de Verenigde Staten geïntroduceerd. Waarschijnlijk waren de typisch Hollandse motieven vooral geliefd bij de buitenlanders. Ondanks het geringe commerciële succes, werd pas omstreeks 1950 door het Amsterdamse depot van De Porceleyne Fles het Jacoba uit de verkoop gehaald.

De terechtstelling van Egmont en Hoorne

Henk Tieman

De Drie Porceleyne Flessies

Willem Jacobsz. van der Kool

weduwe van der Kool-Schrevelius

De achterkant van het zonder standring uitgevoerde bord, een zogenaamde 'pannenkoek', loopt enigszins rond en heeft een vlak middendeel. De voorkant is beschilderd met een chinoiserie voorsteling van twee patrijzen voor een toefje bloemen en een bloeiend bosje bamboe. 
Op de rand zijn vier cartouches met symbolen gescheiden door bloemen op een groene grond.

Het grote succes van het Blauw Delfts dat vanaf 1876 weer in productie werd genomen, zorgde voor een stijgende omzet waardoor er meer ruimte ontstond voor experimenten met de kleisamenstelling en de glazuren. De technische leiding was in handen van J.D. Offermans die van 1892 tot 1899 onderdirecteur was bij De Porceleyne Fles. Dit resulteerde in drie nieuwe vormen van aardewerk, namelijk het Berbas (1892-1940) en de verfijning hiervan het zogenoemde Reflet Métallique (1892-na 1945), voorts het Jacoba-aardewerk en het Porselein-biscuit. Het Berbas werd uitgevoerd in binnenlandse kleisoorten en gedecoreerd met ondoorschijnende loopglazuren op onderkleuren. De vernieuwde, door Adolf le comte ontworpen vormen waren handgedraaid. De presentatie van het Berbas vond plaats in 1892 tijdens de jaarvergadering van Arti et Industriae in het Muntgebouw te Amsterdam. De onconventionele vormen en kleurencombinaties trokken veel aandacht. Ondanks de lovende ontvangst verkocht het Berbas niet goed omdat het ontoegankelijk bleek voor het grote publiek. 
Kort nadat het Berbas op de markt was gebracht, werd nog in hetzelfde jaar het Reflet Métallique ontwikkeld. Kenmerkend hiervoor is de metaalglansglazuur die het voorwerp een goud-, brons- of andere metaalachtige schittering geeft. De wijze waarop de glazuren werden aangebracht, bepaalde mede de werking hiervan 
Ondanks het feit dat zowel het Berbas als het Reflet Métallique in hetzelfde jaar op de markt werden gebracht, betreft het hier twee verschillende producten, zoals onder meer blijkt uit de rekeningboeken. 
 
De in het midden verjongende, hoge vaas is aan de boven- en onderrand voorzien van een gestileerde, ingekraste decoratie, die aan de onderrand bestaat uit gestileerd bloem- en bladwerk. Het reliëfstempel met de drukletters 'NF' aan de onderkant van het voorwerp, staat voor Nederlands Fabrikaat.

Anoniem

P. de Nateris

Beeld van Maria, staande, met het geklede Kind liggend in haar armen. Maria draagt een zilveren kroontje met meesterteken van P. de Nateris (1852-1879). Haar hoofddoek is achter de hals teruggenomen. Laat-gotische stijl. De geprofileerde voet is van latere datum.

Maria met Kind

Buiten Amsterdam en Haarlem zijn nauwelijks schuttersmaaltijden geschilderd. Een uitzondering hierop is de 'Maaltijd van de Delftse schutterij', dat in 1611 door Michiel Jansz. van Mierevelt werd geschilderd. Rond de tafel met spijzen zitten zeven schuttersofficieren, met daarom heen zeven staande figuren. Schuttersmaaltijden stonden in het teken van verbroedering. Dit wordt verduidelijkt door de twee officieren die elkaar de hand schudden en door het glas met daaromheen een wingerd als symbool van vriendschap. Achter de balustrade op de achtergrond staan nog eens veertien schutters opgesteld. Opmerkelijk zijn de kindergezichten die tussen de schuttersfiguren te zien zijn. Van Mierevelt heeft zich in zijn opzet laten inspireren door schuttersmaaltijden uit Amsterdam. Samen met de 'Anatomische les' zijn dit de enige twee groepsportretten die hij heeft geschilderd. De kracht van dit schuttersstuk ligt in de nauwkeurige weergave van de gezichten waarin de individuele karaktertrekken duidelijk zichtbaar zijn. Door de beschadigingen die het schilderij bij de buskruitontploffing opliep en door overschilderingen van latere datum, heeft deze schuttersmaaltijd aan kwaliteit ingeboet. 
 
Scarely any militia banquets were produced outside Amsterdam and Haarlem. An exception to the rule is the Banquet of the Delft militia, which Michiel Jansz van Mierevelt painted in 1611. Seven militia officers are seated at the banquet table, surrounded by seven other, standing figures. The theme of such banquet pieces was fellowship. Hence the two officers who are shaking hands and the glass entwined with a vine, symbolising friendship. Fourteen more militiamen appear behind the balustrade in the background. The faces of the children between the militiamen are notable. Van Mierevelt drew inspiration for the compostion from portraits of Amsterdam militia guilds at table. Together with the Anatomy Lesson in the following gallery, these are the only two group portraits he painted. The strength of this work lies in the precise rendering of the faces with their individual features. The damage it suffered in the gunpowder explosion and the subsequent overpainting did not enhance the quality of this banquet piece.

Our collection

Sort by

Twee zoutvaten met figuren met hoofdtooi

Delftse Plateelbakkersproef voor het behalen van het meesterschap in de vorm van een zoutvat met het wapen van het Sint Lucasgilde

Zoutvat

View

About us

Address

Towards a new museum

Stay in touch